[zaloguj się]
[pdf]

DELIKT (3) sb

delikt m (1), deliktum n (2); deliktum GórnRozm; delict : deliktum SarnStat (1 : 1).

e nie kreskowane; prawdopodobnie jasne.

Fleksja
sg
N delikt
inne sg N (lat.) - deliktum; sg A (lat.) - deliktum

N sg delikt (1). ◊ (lat.) sg N deliktum (1). ◊ A deliktum (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

praw. Przewinienie, wykroczenie przeciw prawu [delictum – niedostatek BartBydg; – błąd, występek, chyba, grzech Calep; występek – delictum Cn] (3): poſtánowiłby on naprżod cenſores potem inquiſitores, ktorżyby ná mieyſcá/ gdźie ſię delictum sſtáło źiezdzáli GórnRozm L; Bo vrzędem świádczyć fałſz, ieſt więtſzy delict niż proſtą oſobą SarnStat 710, 879.

Synonim: występek.

SB