[zaloguj się]
[pdf]

DŁOTO (9) sb n

dłoto (8), dłuto (1); dłoto BartBydg (2), LibMal, Calep, KlonFlis; dłoto : dłuto Mącz (3 : 1).

dło- (2), dłó- (1); Mącz (2 : 1); końcowe o jasne.

Fleksja
sg pl
N dłoto
A dłoty
I dłot(e)m

sg N dłoto (7). ◊ I dłot(e)m (1). ◊ pl A dłoty (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.

Narzędzie do rycia, rzeźbienia, drążenia; caelum Mącz, Calep, Cn; caestrum Mącz, Cn; caelium, sculptrum BartBydg; stilus, tornus, tudicula Mącz; celtes, malleolus, vericulum Cn (9): Sculptrum, strug vel dlotho BartBydg 140v, 25v; Thamże ſkrzynye dobywſchi ſkorą wolowa wyprawyona dlothi strug y theyſka skorzane vkradl LibMal 1550/ 155v; Caestrum, Dłóto/ Riwádlnik/ álbo yne naczinie którym dłubią Mącz 30c, b, 458d, 467c; Calep 147b.
Zwrot: »dłotem wygłobić [= wydrążyć]« (1): [Kmieć] Podrąbił Olſzą ná rudáwym błoćie/ Y ták w porywcżą koryto vrobił/ Dłotem wygłobił, KlonFlis C3.

Synonimy: rywadlnik, strug.

TK