[zaloguj się]
[pdf]

DOBIĆ (13) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf dobić
praet
sg pl
1 m dobił(e)m m pers
3 m dobił m pers dobili
imperativus
sg
2 dobij
conditionalis
sg
1 m bych dobił
3 f by dobiła

inf dobić (2). ◊ fut 3 sg dobije (1). ◊ 3 pl dobiją (1). ◊ praet 1 sg m dobił(e)m (1). ◊ 3 sg m dobił (1). ◊ 3 pl m pers dobili (2). ◊ imp 2 sg dobij (3). ◊ con 1 sg m bych dobił (1). ◊ 3 sg f by dobiła (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (XVIII) – XIX w.

1. Zabić umierającego lub rannego; enecare, exanimare, ferire donec exanimetur a. enecetur, letalem ictum addere, mortiferam plagam infligere, penitus occidere, seminecem mactare, caedere quandiu, spirat, vulnus letale imponere a. adigere a. impingere Cn [w tym: kogo (10), co (1)] (12): ia widząc iż być żyw nie mogł/ dobiłem go BielKron 69, 50v, 68 [2 r.], 69, 313, 314v; Lecż teraz do żywego ſerceś mi zraniłá: A niedbam/ choćby mię też y dziśia dobiłá. WisznTr 18; PudłFr 79; CZárnkowski [...] zwykł był częſtokroć przed wielkim bólem te ſłowa mówić: Prze Bóg/ dobiy kto/ odpuſczę. KochAp 5.
Zwrot: »kijem dobić« (1): A gdy ieſzcze na zyemi leżąc wznośił ręce do Bogá [...] kijem go dobili BielKron 145.
W przen (1):
Zwrot: »kijem dobić« (1): Toć ieſt ſláchectwo cnotą ſie ozdobić/ Niecnoty kijem iáko wężá dobić. RejZwierc 220.
2. Dołożyć razów pobitemu (1): Siecże ociec/ ſiecże żak/ więc też páni mátká/ Chce też vcżyć ſwoich praw dobije oſtátká. RejWiz 88.

Formacje pochodne cf BIĆ.

Cf NIEDOBITY

LW