[zaloguj się]
[pdf]

DOBOŚĆ (3) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w bość).

Fleksja
inf dobość

inf dobość (1). ◊ fut 3 sg dobodzie (1). ◊ 3 pl dobodą (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Ukłuć, zadać ból [komu] (3):
Zwrot: »dobość ostrogami« (1): Tegożby też potrzebá źrzobkowi náſzemu [...] Dobość mu oſtrogámi/ á záłomić gębę RejZwierz 129.
Przen: Dokuczyć (2): Pátrz iż mu ſie nádęłá gębá iáko ſzkápie/ Gdy ſie owo z byſtrośći inochodą ſzłápie. [...] Aleć wierę pomyli/ kiedy mu dobodą/ Bo pewnie muśi grędą/ gdy do piekłá wiodą. RejWiz 173v; CHociaż oni ták ćicho nie fukáiąc chodzą/ Ale ná dobrą ſławę wierz mi pilnie godzą [...] przy tey ćichey wodzye/ Naydzyeſz ták potężnego coć prętko dobodzye PaprPan L3v.

Formacje pochodne cf BOŚĆ.

LW