[zaloguj się]
[pdf]

DOBYTCZĘ (1) sb n

Fleksja

A sg dobytczę.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI (XVIII) w.

Dem. od „dobytek”; bydlę [z czes. dobytce]: Przykazał im theż [Żydom] Pan Bog przez Moiżeſzá/ iż gdy przydzyecie do zyemie Kánáneyſkiey [...] odłącżyſz káżde pirworodne dobytcże [!] twoie ſámce y poświęćiſz [Vulg Ex 13/12; co pierworodnego jest w bydłach twoich, co jedno będzie samczej płci Wujek] BielKron 36; [Ieſliby ſędziowie z ciążanych rzeczy oddálili też y iedno dobytczę/ tedy temu/ ktory ſzkodę vcierpi/ według ſzácunku onego bydlęcia ſtráconego máią wrocić HerburtStat 506 (Linde).]

Synonim: bydlę.

SB