[zaloguj się]
[pdf]

DOCHOWANIE (6) sb n

Oba o oraz a jasne, e pochylone.

Fleksja
sg
N dochowanié
G dochowaniå
A dochowani(e)
I dochowanim
L dochowaniu

sg N dochowanié (2); -é (1), (-e) (1). ◊ G dochowaniå (1). ◊ A dochowani(e) (1). ◊ I dochowanim (1). ◊ L dochowaniu (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (XVIII) i XVIII w. s.v. dochować.

Znaczenia
1. Przechowanie; utrzymanie [czego] (5): Y potym drogi y nakłádny kośćioł ná dochowánie ćiáłá y kośći iego/ w Rzymie zbudowałá. SkarŻyw 441, 357; áby ſię w ſpráwiedliwośći/ y w pożytkách poſpolitych/ y w dochowániu cáłośći Rzeczypoſp: nie pochybiło. SkarKazSej 699b, 695b; SarnStat 2.
2. Dotrzymanie [komu] (1):
Wyrażenie: »dochowanie wiary« (1): Błogoſłáwieńſtwo zá dochowánim wiáry Pánu Bogu. SkarKazSej 688b marg.

Cf DOCHOWAĆ

JZ