Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: (DODŁAWIĆ)

Następne hasło: DODYMAĆ »

DODRZEĆ (2) vb pf

o jasne.

Fleksja

praet
	pl
3	m pers	dodarli

fut 3 sg dodrze (1). ◊ praet 3 pl m pers dodarli (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII – XIX w.

Znaczenia

Zedrzeć, zniszczyć do reszty (o odzieży) (2)
- Przen: Splądrować do końca, do reszty (o łupach wojennych) (1)

Zedrzeć, zniszczyć do reszty (o odzieży) (2):

dodrzeć czego [po przeczeniu] (1): Iż kto tę márną ſuknię obłocży ná nice/ Nigdy iey ſam nie dodrze inſzy iey dochodzi RejWiz 14.

Przen: Splądrować do końca, do reszty (o łupach wojennych) [co] (1): A potym ſie zebrawſzy co ći [nieprzyjaciele] nie dodárli/ Pewnie náſzy doſkubą RejZwierc 251.

Formacje pochodne cf DRZEĆ.