![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: (DODŁAWIĆ) | Następne hasło: DODYMAĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DODRZEĆ (2) vb pf
o jasne.
Fleksja
| praet | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 3 | m pers | dodarli |
fut 3 sg dodrze (1). ◊ praet 3 pl m pers dodarli (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII – XIX w.
Znaczenia
Zedrzeć, zniszczyć do reszty (o odzieży) (2):
dodrzeć czego [po przeczeniu] (1): Iż kto tę márną ſuknię obłocży ná nice/ Nigdy iey ſam nie dodrze inſzy iey dochodzi RejWiz 14.
Przen: Splądrować do końca, do reszty (o łupach wojennych) [co] (1): A potym ſie zebrawſzy co ći [nieprzyjaciele] nie dodárli/ Pewnie náſzy doſkubą RejZwierc 251.
Formacje pochodne cf DRZEĆ.
KN