Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DOKUCZAĆ

Następne hasło: DOKUCZANIE »

DOKUCZAJĄCY (2) part praes act

o oraz a jasne.

Fleksja

sg
f	G	dokuczający

pl
A	subst	dokuczając(e)

sg f G dokuczający (1). ◊ pl A subst dokuczając(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde w objaśnieniu s.v. dokucznik.

Znaczenia

Naprzykrzający się, napierający się, natarczywy, natrętny, męczący (2)

Naprzykrzający się, napierający się, natarczywy, natrętny, męczący [komu] (2): Vczy vſtáwiczney modlitwy. Przykładem wdowy ſędziemu nieſpráwiedliwemu dokuczáiący [!]. WujNT Luc 18 arg.

W przen (1): ſzkodliwe duſzom złych pożądliwośći ognie/ doſyc znácżnie ludźiom na wioſną dokucżáiące/ z świętym Páwłem tłumili w ſobie y gáśili LatHar 351.

Cf DOKUCZAĆ