[zaloguj się]
[pdf]

DOKUCZAJĄCY (2) part praes act

o oraz a jasne.

Fleksja
sg
f Gdokuczający
pl
A subst dokuczając(e)

sg f G dokuczający (1). ◊ pl A subst dokuczając(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde w objaśnieniu s.v. dokucznik.

Naprzykrzający się, napierający się, natarczywy, natrętny, męczący [komu] (2): Vczy vſtáwiczney modlitwy. Przykładem wdowy ſędziemu nieſpráwiedliwemu dokuczáiący [!]. WujNT Luc 18 arg.
W przen (1): ſzkodliwe duſzom złych pożądliwośći ognie/ doſyc znácżnie ludźiom na wioſną dokucżáiące/ z świętym Páwłem tłumili w ſobie y gáśili LatHar 351.

Cf DOKUCZAĆ

BZ