[zaloguj się]
[pdf]

DOLECIEĆ (4) vb pf

o oraz oba e jasne.

Fleksja
inf dolecieć

inf dolecieć (1). ◊ fut 3 sg doleci (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XIX w.

Lecąc osiągnąć jakiś punkt przestrzeni (4):

dolecieć czego (1): O kthorych [radościach niebian] ſłuſznie mowić tho nie moiá głowá/ Bo Słońcá nie doleći nigdy s cieniá Sowá. RejWiz 115v.

Zwrot: »dolecieć do ziemie« [szyk zmienny] (2): FalZioł V 43v; iż [Elefant] [...] pochwyći cżłowieká/ wzgorę im ćiśnie/ niżli doleći do źiemie/ zdechnie. BielKron 452.
W przen [na co] (1): Słuchaſz? czy moy głos nie może Dolećieć ná twoie łoże? KochPieś 24.

Formacje pochodne cf LECIEĆ.

BZ