[zaloguj się]
[pdf]

DOLICZAĆ SIĘ (2) vb impf

Zawsze sie.

o oraz a jasne.

Fleksja
inf doliczać sie
indicativus
praes
pl
3 doliczają sie
imperativus
pl
2 doliczajcie sie

inf doliczać sie (1). ◊ praes 3 pl doliczają sie (1). ◊ [imp 2 pl doliczajcie sie (Linde).]

Sł stp (aneks), Cn brak, Linde XVI w. s.v. doliczyć się.

Licząc dowiadywać się ilości; ustalać datę (2): [Tedy rzekł Saul ludowi/ ktory (był) z nim/ dolicżayćie ſie [numerate] proſzę á pátrzćie/ kto poſzedł od nas BudBib 1.Reg 14/17 (Linde).]

doliczać się czego (2): ći co ſie hiſtoriami pewnemi paráią/ ktorzy też proroctwá Dánielowe y proroctwá Sybillinowe y inſzych obráchowáli/ tedy ſie tego ták dolicżáią/ iż práwie iáko Sybille prorokowáły [...] iż ty cżáſy práwie á właſnie ták przypadáły/ gdy Bonifácius w Rzymie wzyął ná ſię białą infułę RejAp 116v. Cf doliczać się czego z kogo.

doliczać się czego z kogo (1): áż ſie trzebá z pogáńſkich Hiſtorykow pewnośći lat tych dolicżáć CzechRozm 170.

Synonimy tylko pf.

Formacje pochodne cf LICZYĆ SIĘ.

BC