[zaloguj się]
[pdf]

DOMOWIĆ SIĘ (6) vb pf

Zawsze sie.

Teksty nie oznaczają ó; prawdopodobnie pierwsze o jasne, drugie pochylone (tak w mowić).

Fleksja
inf domowić sie
praet
sg
1 m -em domowił sie

inf domowić sie (4). ◊ fut 3 sg domowi sie (1). ◊ praet 1 sg m -em domowił sie (1).

Sł stp s.v. domówić, Cn s.v. dosiadam się czego, Linde XVI(XVIII) – XVIII w. s.v. domawiać się.

Doprosić się, upomnieć się; wybłagać [czego] (6): ni prze co inſſego żaden cżłowyek nye domowi ſie áni doſtąpi żywotá wyecżnego/ yedno przez piſmo á náuki. GliczKsiąż G8; y ćierpiący krzywdę/ łatwiey ſye ſpráwiedliwoſći ſwey domowić może GroicPorz B4, C, r; HistLan D3v.
Szereg: »domowić się i dobić« (1): Gdyż też ći ſzcżęſliwſzy ſą co płácżą/ y łkáią/ prágnąc ſpráwiedliwośći/ á przedſię iey doſtáć niemogą/ niż ći co ſie iey domowić/ ábo też y dobić mogą y vmieią/ bes BOgá. CzechRozm 247v.

Formacje pochodne cf MOWIĆ.

SB