| « Poprzednie hasło: MOWIĄCY | Następne hasło: MOWIEĆ » |
MOWIĆ (19798) vb impf
mowić (19797), mowieć (1); mowić : mowieć RejKup (16 : 1; e8).
W inf mó- (273), mo- (64); mó- : mo- MurzHist (1 : 7), MurzNT (2 : 13), Mącz (135 : 40), SiebRozmyśl (22 : 4). ◊ W imp -ó- (40), -o- (1); -ó- : -o- SarnStat (1 : 1; 517). ◊ W pozostałych formach mó- (887), mo- (227); mo- MurzHist (57); mó- : mo- MurzNT (30 : 54), MurzOrt (2 : 13), Mącz (164 : 93), Strum (7 : 1), Oczko (25 : 5), KochPs (37 : 3), ZawJeft (2 : 1).
| inf | mówić | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicativus | ||||||||
| praes | ||||||||
| sg | pl | du | ||||||
| 1 | mówię | mówimy, mówim, mówiémy, mówiém | mówiwa | |||||
| 2 | mówisz | mówicie | ||||||
| 3 | mówi | mówią | ||||||
| praet | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| sg | pl | du | ||||
| 1 | m | mówiłem, -m, -em mówił, ja mowił, mówiłech | m pers | mówiliśmy, -smy, -esmy mówili, mówilichmy, -chmy, -echmy mówili | m pers | -chwa mówiła |
| f | mówiłam, -m, -em mowiła | m an | m an | |||
| n | subst | -m mówiły | subst | |||
| 2 | m | mówiłeś, -ś, -eś mówił | m pers | mowiliście, -ście, -eście mówili | m pers | |
| f | mówiłaś, -ś, -eś mowiła | m an | m an | |||
| 3 | m | mówił, mówił jest, jest mówił, jesta mówił | m pers | mówili, mówili są, są mówili | m pers | -sta mowiła |
| f | mówiła, jest mówiła | m an | m an | |||
| n | mówiło, mówiło jest | subst | mówiły | subst | ||
| plusq | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 2 | m | -ś był mówił |
| 3 | m | był mówił |
| fut | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| sg | pl | du | ||||
| 1 | m | będę mowił, mówić będę, będę mówić | m pers | mówić będziem(y), będziem(y) mówić | m pers | mówić będziewa, będziewa mówić |
| f | będę mówiła | m an | m an | |||
| n | subst | subst | będziewa mówiła | |||
| 2 | m | będziesz mówił, mówić będziesz, będziesz mówić | m pers | będziecie mówić, mówić będziecie | m pers | |
| f | będziesz mówiła | m an | m an | |||
| 3 | m | będzie mówił, mówić będzie, będzie mówić | m pers | będą mówić, mówić będą | m pers | |
| imperativus | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||||
| 1 | niechać, niechåj mówię | móẃmy | ||||
| 2 | móẃ | móẃcie | ||||
| 3 | niech(że), niechać, niechåj(że) mówi | niech(że), niechåj mówią | ||||
| conditionalis | ||||
|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||
| 1 | m | mówiłbych, bych mówił, mówiłbym, bym mówił | m pers | bysmy mówili, bychmy mówili |
| f | bych mówiła | m an | ||
| 2 | m | byś mowił | m pers | mówilibyście, byście mówili |
| f | byś mówiła | m an | ||
| 3 | m | mówiłby, by mówił | m pers | by mówili |
| f | mówiłaby, by mówiła | m an | ||
| n | by mówiło | subst | by mówiły | |
| con praet | ||||
|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||
| 1 | m | bych był mówił, bym beł mówił | m pers | |
| 2 | m | byś był mówił | m pers | |
| 3 | m | by był mówił, byłby mówił, mówiłby był, by mówił był | m pers | by byli mówili |
| impersonalis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ma (miało, może, mogło) być mowiono | ||||||
| praes | się mówi, mówi się | |||||
| praet | się mówiło, mówiło sie | |||||
| fut | się mówić będzie, mówić się będzie | |||||
| con | by się mówiło, by mówiono, by było mówiono | |||||
| participia | ||||||
| part praes act | mowiąc, mówiąć, mówiący, mówięcy | |||||
| part praet act | mówiwszy | |||||
| inne formy | ||||||
| con pl 1 subst f - byśmy mówiły; con pl 2 subst f - byście mówiły; pass inf - mówić się; pass praes 3 sg - sie mówi; pass praes 3 pl - mówią się; pass praet 3 pl subst - sie mówiły | ||||||
inf mówić (2199). ◊ praes 1 sg mówię (1005) [w tym: -e (8)]. ◊ 2 sg mówisz (383) [w tym: -iż (8): przed m, n, j, samogłoską (4); przed spółgłoską dźwięczną (2); przed bezdźwięczną (1); przy końcu wiersza (1)]. ◊ 3 sg mówi (5758). ◊ 1 pl mówimy (118), mówim (12), mówiémy (106) [w tym: -ęmy (3)], mówiém (32) [w tym: -ęm (7)]; -imy FalZioł (2), KromRozm II, KromRozm III (3), BielKom, RejWiz (3), OrzQuin (7), BiałKat (2), GrzegŚm, KuczbKat (10), WujJud (8), RejPosWstaw (3), BudNT (3), GórnTroas, LatHar (4), SarnStat (5); -im SeklKat, SkarKaz; -émy MurzHist, DiarDop, KrowObr (9), Leop (2), BielKron (2), RejAp, RejPosWiecz3, KochList, KochPs, KochFr, GrabowSet, JanNKar (5), PowodPr; -ém Oczko (2), PudłFr; -imy : -im : -émy : -ém RejJóz (1 : – : 1 : ‒), HistAl (1 : ‒ : 1 : –), MurzNT (‒ : ‒ : 1 : 2), MurzOrt (‒ : – : 1 : 5), Diar (2 : – : 1 : ‒), RejZwierz (1 : ‒ : 1 : ‒), BibRadz (4 :‒ : 2 : ‒), OrzRozm (7 : ‒ : 1 : ‒), GrzegRóżn (‒ : ‒ : 9 : 1), KwiatKsiąż (1 : – : 1 : –), Mącz (1 : ‒ : 22 : 1), SarnUzn (‒ : ‒ : 9 : 2), GórnDworz (1 : ‒ : 1 : ‒), RejPos (1 : – : 2 : –), RejZwierc (5 : ‒ : 1 : ‒), WujJudConf (5 : ‒ : ‒ : 1), BudBib (2 : ‒ : 3 : ‒), CzechRozm (3 : ‒ : 2 : ‒), ModrzBaz (7 : – : 2 : ‒), SkarJedn (‒ : ‒ : 2 : 3), SkarŻyw (‒ : 1 : 1 : 8), CzechEp (6 : ‒ : 6 : ‒), NiemObr (3 : – : 3 : –), WujNT (10 : ‒ : 5 : ‒), JanNKarKoch (– : ‒ : 1 : 1), SkarKaz (– : 8 : ‒ : 5), GosłCast (3 : 1 : – : –); ~ -émy (6) JanNKar (5), JanNKarKoch, -ęmy (3) MurzNT, MurzOrt, PowodPr, -emy (3) MurzHist, KochPs, KochFr, -(e)my (94); -ém (4) Mącz, Oczko (2), PudłFr, -ęm (7) MurzNT (2), MurzOrt (5), -em (1) JanNKarKoch, -(e)m (20). ◊ 2 pl mówicie (174). ◊ 3 pl mówią (1285). ◊ 1 du mówiwa (1) BielRozm 34. ◊ praet 1 sg m mówiłem, -m, -em mówił (216), ja mowił (1), mówiłech (1) OrzQuin I2v; mówiłem : ja mówił Leop (18 : 1; Ps 29/7); ~ mówił (213), mowieł (3); -eł LibMal; -ił : -eł LibLeg (2 : 1), ActReg (7 : 1). f mówiłam, -m, -em mowiła (7). ◊ 2 sg m mówiłeś, -ś, -eś mówił (85). f mówiłaś, -ś, -eś mowiła (7). ◊ 3 sg m mówił (2053), mówił jest (5), jest mówił (4), jesta mówił (1); mówił: mówił jest: jest mówił: jesta mowił OpecŻyw (37 : 2 : 1 : ‒), LibLeg (8 : ‒ : 1 : ‒), WróbŻołt (5 : 1 : ‒ : ‒) LibMal (11 : ‒ : ‒ : 1), MurzNT (22 : – : 1 : ‒), KrowObr (66 : 1 : ‒ : ‒), BielKron (165 : 1 : 1 : –); ~ mówił (2645), mowieł (8); mówieł Calep; mówił : mówieł LibLeg (8 : 1), LibMal (6 : 6). f mówiła (175), jest mówiła (1); mówiła : jest mówiła Leop (7 : 1); ~ mówiła (172), mówieła (4); mówiła : mówieła LibMal (4 : 3), BiałKaz (1 : 1). n mówiło (21), mówiło jest (1); mówiło : mówiło jest RejAp (1 : 1). ◊ 1 pl m pers mówiliśmy, -smy, -esmy mówili (31), mówilichmy, -chmy, -echmy mówili (11); -chmy RejJóz, RejWiz (4), BibRadz (2), RejAp, RejZwierc, PaxLiz, -smy: -chmy Leop (2 : 1); ~ -smy (27), -śmy (1), -(s)my, (3); -smy: -śmy Mącz (3 : 1). subst -m mówiły (1) GosłCast 28. ◊ 2 pl m pers mowiliście, -ście, -eście mówili (32). ◊ 3 pl m pers mówili (675), mówili są (2), są mówili (1); mówili : mówili są : są mówili TarDuch (1 : 1 : ‒), LibMal (1 : ‒ : 1), KrowObr (11 : 1 : ‒). subst mówiły (39). ◊ 1 du m pers -chwa mówiła (1) RejWiz 92. ◊ [3 du m pers -sta mowiła.] ◊ plusq 2 sg m -ś był mówił (2) BudBib. ◊ 3 sg m był mówił (1) BudBib. ◊ fut 1 sg m będę mowił (42), mówić będę (33), będę mówić (10); będę mówił PowUrb, GlabGad, KrowObr (2), BielKron (2), Mącz, GórnDworz, BiałKat, RejZwierc, KlonŻal, ReszPrz, Phil, JanNKarKoch, CiekPotr; mówić będę OrzList, OrzRozm, OrzQuin, SkarŻyw, CzechEp (2), CzechEpPOrz, ActReg (2), OrzJan, VotSzl, SkarKazSej; będę mówić OpecŻyw, GrzegŚm; będę mówił : mówić będę : będę mówić WrobŻołt (2 : 1 : ‒), Leop (13 : – : 3), BibRadz (5 : 3 : ‒), HistRzym (1 : ‒ : 1), RejPos (1 : 1 : –), BudBib (1 : 4 : 4), CzechRozm (1 : 9 : ‒), ModrzBaz (1 : 1 : ‒), WujNT (2 : 2 : ‒). f będę mówiła (2). ◊ 2 sg m będziesz mówił (40), mówić będziesz (7), będziesz mówić (2); mówić będziesz BiałKat, BudBib (2), CzechRozm, SkarŻyw, OrzJan; będziesz mówić BierEz; będziesz mówił: mówić będziesz : będziesz mówić LibLeg (7 : ‒ : 1), BibRadz (1 : 1 : ‒). f będziesz mówiła (1). ◊ 3 sg m będzie mówił (53), mówić będzie (30), będzie mówić (9); będzie mówił BierRaj, TarDuch, KromRozm I, KromRozm II, GliczKsiąż (2), KrowObr (4), RejWiz, BibRadzBαz, BielKron (4), BielSat, GrzegŚm, KochList, Strum (3), SkarJedn, MWilkHist, BielRozm (2), SarnStat (2); mówić będzie LubPs, OrzRozm, Mącz, Prot, CzechRozm, SkarŻyw, CzechEp (4), ActReg, PaxLiz (2); będzie mówić MetrKor, OpecŻyw, HistRzym (2), BudNT; będzie mówił: mówić będzie : będzie mówić BierEz (1 : 1 : ‒), BielŻyw (1 : 1 : –), LibLeg (6 : 3 : 1), RejKup (1 : 1 : ‒), Leop (5 : 1 : ‒), BibRadz (2 : 2 : ‒), GórnDworz (1 : 1 : ‒), RejPos (5 : 2 : –), RejZwierc (1 : 1 : –), BudBib (2 : ‒ : 2), WujNT (1 : 2 : ‒), SkarKazSej (1 : 1 : ‒). ◊ 1 pl m pers mówić będziem(y) (31), będziem(y) mówić (14); mówić będziem(y) Diar (3), OrzRozm, OrzQuin, KuczbKat, CzechRozm, CzechEp (2), NiemObr (2), LatHar, WujNT, SkarKaz (4), KlonWor; będziem(y) mówić RejWiz, BielKron (2), GrzegRóżn, SarnStat, PudłFr; mówić będziemy : będziem(y) mówić Mącz (1 : 1), SienLek (1 : 1), RejPos (1 : 1), BiałKat (1 : 1), ModrzBaz (7 : 4); ~ będziemy (28), będziem (17); -emy OrzRozm, KuczbKat, CzechRozm (3), CzechEp (2), NiemObr (2), PudłFr, LatHar, WujNT; -em RejWiz, BielKron (2), GrzeehRóżn, OrzQuin, SarnUzn, SkarKaz (4), KlonWor; -emy : -em Diar (2 : 1), Mącz (1 : 1), SienLek (1 : 1), RejPos (1 : 1), BiałKat (1 : 1), ModrzBaz (10 : 1); mówić będziemy : mówić będziem (24 : 7), będziemy mówić : będziem mówić (4 : 10). ◊ 2 pl m pers będziecie mówić (11), mówić będziecie (1) BiałKaz. ◊ 3 pl m pers będą mówić (51), mówić będą (17); będą mówić OpecŻyw, PatKaz III, WrobŻołt, RejPs (2), KrowObr (5), Leop (10), BibRadz (2), BielKron (3), Mącz (3), OrzQuin, GórnDworz, RejPosWiecz2, RejZwierc (2), RejPosWstaw, BudBib, WerGośc, KołakSzczęśl; mówić będą OrzList, OrzRozm, LeovPrzep, BiałKat, SkarŻyw, CzechEp, PaprUp, LatHar; będą mówić : mówić będą LibLeg (4 : 2), GroicPorz (1 : 1), RejPos (1 : 1), CzechRozm (1 : 2), WujNT (4 : 2), SkarKaz (3 : 1). ◊ 1 du m pers mówić będziewa (2) KromRozm III M, OrzRozm F, będziewa mówić (2) KrowObr 240v, RejWiz 40. subst będziewa mówiła (1) RejJóz C7. ◊ imp 1 sg niechać, niechåj mówię (2). ◊ 2 sg móẃ (276); -ó- (28), -o- (1), -(o)- (247); -ó- : -o- SarnStat (1 : 1); ~ -ẃ (120), -w (10), -(w) (146); -ẃ : -w RejKup (9 : 1), BibRadz (22 : 6), BielKron (10 : 1), CzechRozm (5 : 2). ◊ 3 g niech(że), niechać, niechåj(że) mówi (54). ◊ 1 pl móẃmy (52); -ó- (6), -(o)- (46); ~ -ẃ- (9) OrzRozm, OrzQuin (2), GórnDworz, BiałKat, RejPosRozpr, PudłFr, też SkarKaz (2); -w- (2) HistRzym, CzechRozm. ◊ 2 pl móẃcie (73); -ó- (6), -(o)- (67); -ẃ- (15) ForCnR, HistJóz, RejFig, BielKron (3), SarnUzn, RejPos, KuczbKat (2), RejZwierc (2), WujJud (2), też BibRadz (1); -w- (2) MurzNT, CzechRozm, -(w)- (56). ◊ 3 pl niech(że), niechåj mówią (19). ◊ con 1 sg m mówiłbych, bych mówił (31), mówiłbym, bym mówił (27); bych BierEz, PatKaz III, BielŻyw, LibLeg (2), WróbŻołt, HistAl, MurzNT, BibRadz (2), BielKron, KochSat, Mącz (2), SienLek, GórnDworz, HistRzym (2), RejPos (3), BudBib, KochWr, SkarKaz, SkarKazSej; bym KromRozm I, GroicPorz, KrowObr, Leop, OrzQuin (5), BudNT (3), ModrzBaz, ActReg, OrzJan, LatHar, CiekPotr, ZbylPrzyg; bych : bym CzechRozm (2 : 4), CzechEp (1 : 2), GórnRozm (1 : 1), WujNT (2 : 2). f bych mówiła (5). ◊ 2 sg m byś mowił (26). f byś mówiła (1). ◊ 3 sg m mówiłby, by mówił (198). f mówiłaby, by mówiła (15). n by mówiło (5). ◊ 1 pl m pers bysmy mówili (18), bychmy mówili (2) WujJud, BudBib. ~ mówili (19), mówieli (1) ZapKościer. subst f byśmy mówiły (1). ◊ 2 pl m pers mówilibyście, byście mówili (18); ~ mówili (17), mówieli (1) ZapKościer. subst f byście mówiły (1). ◊ 3 pl m pers by mówili (74). subst by mówiły (2). ◊ con praet 1 sg m bych był mówił (2) RejPos, CzechEp, bym beł mówił (1) PaprUp. ◊ 2 sg m byś był mówił (2). ◊ 3 sg m by był mówił (3) OpecŻyw, Mącz, KochFr, byłby mówił (1) PowodPr, mówiłby był : by mówił był CzechRozm (1 : 1). ◊ 3 pl m pers by byli mówili (2). ◊ pass inf mówić się (6). ◊ praes 3 sg sie mówi (1). ◊ 3 pl mówią się [szyk zmienny] (2). ◊ praet 3 pl subst sie mówiły (1). ◊ impers ma (miało, może, mogło) być mowiono (10). ◊ praes się mówi (81), mówi się (7); mówi się BierEz; się mówi : mówi się CzechRozm (6 : 2), CzechEp (10 : 2), LatHar (2 : 1), SkarKazSej (6 : 1); ~ się : się (65 : 23). ◊ praet się mówiło (97), mówiło sie (6); mówiło sie WujJudConf, SkarŻyw, NiemObr, WujNT; sie mówiło : mówiło sie CzechRozm (32 : 1), ActReg (1 : 1); ~ sie : się (68 : 35); mówiono (39), jest mówiono (1) MetrKor, było mówiono (1) ComCrac, mówiono było CzechRozm (2). ◊fut się mówić będzie (8), mówić się będzie (4); się mówić będzie GórnRozm, SkarKazSej (2); mówić się będzie RejPosRozpr, SkarJedn; się mówić będzie : mówić się będzie CzechEp (4 : 1), SkarKaz (1 : 1); ~ się: sie (11 : 1); będzie mówiono (3) Leop (2), WujJud. ◊ con by się mówiło (9); ~ sie : się (6 : 3); by mówiono (19), by było mówiono (1) Leop. ◊ part praes act mowiąc (3762), mówiąć (13) [w tym: -åć (2)], mówiący (4) [w tym: w rymie (1)], mówięcy (4); mówiący TarDuch B4; mówięcy BielSat D4; mówiąc: mówiąć : mówiący: mówięcy PatKaz III (8 : ‒ : ‒ : 1; 138v), Leop (211 : 2; Gen 41/52, Num 11/20: – : ‒), BibRadz (197 : 2 : Gen 5/29, 23/14 : ‒ : ‒), KwiatKsiąż (2 : 1; Av : ‒), Mącz (15 : 7; 366b [2 r.], 453c, 480a [2 r.], 482c, 509c : ‒ : ‒), SarnUzn (14 : ‒ : ‒ : 1; G4v), BielSen (2 : – : ‒ : 1; 9), BudNT (82 : ‒ : 1; Act 2/12 : –), CzechRozm (144 : 1; 163v : ‒ : ‒), ArtKanc (28 : – : 2; C9, N19 : –). ◊ part praet act mówiwszy (3) KrowObr, BielKron, BudNT.
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
- 1. Posługiwać się słowami w porozumiewaniu się ustnym lub pisemnym
(19473)
- a. Używać jakiegoś języka, władać, posługiwać się jakimś językiem, jakąś mową, znać, umieć język, mowę jakiegoś narodu (68)
- b. Zabierać głos, wypowiadać się, przemawiać, opowiadać, rozmawiać, rozprawiać, nauczać; przekazywać, podawać do wiadomości, oznajmiać, głosić; twierdzić
(16 489)
- Przen (351)
- α. Występować, przemawiać w urzędach, w sądzie jako strona lub w zastępstwie strony: wygłaszać (o mowach wygłaszanych z urzędu)
(65)
- αα. Zeznawać w sądzie, świadczyć (30)
- ββ. Wnosić sprzeciw, protestować (2)
- γγ. Orzekać, skazywać (3)
- β. Wypowiadać, wymawiać; o formułach (także modlitewnych), zwrotach i wyrażeniach utartych stosowanych w tych samych lub podobnych okolicznościach (178)
- γ. Odmawiać (171)
- δ. Recytować, deklamować (5)
- ε. Z przeczeniem ‘milczeć’ (2)
- c. Przekazywać, oznajmiać swoją wolę, chęć, pragnienie; zwracać się z nakazem, poleceniem, perswazją, radą, prośbą; upominać się, bronić słownie, wstawiać się (1769)
- d. Zwracać się z pytaniem (372)
- e. Używać wyrazu, wyrażenia, zwrotu, określenia, formy językowej (wyrazu pospolitego lub nazwy własnej) itp., wyrażać się (608)
- f. Formułować wypowiedzi (o stylu) (125)
- g. Wymawiać (o sposobie artykulacji, o dykcji) (36)
- h. Eufemizm na określenie zadawania się erotycznego (2)
- ** Bez wystarczającego kontekstu (4)
- 2. Mieć zdolność mówienia, być dojrzałym fizycznie do używania mowy, wydawać dźwięki artykułowane (w przeciwieństwie do niemoty) (65)
- 3. „Mowię” ‘zaznaczam, podkreślam’ w funkcji włącznej (259)
- 4. Part praes act „mowiąc” w funkcji przysłówka: rzekomo, lub zaimka przysłówkowego: jakoby (2)
mowić po jakiemu [w tym: po azotsku (1), po czesku (1), po grecku (1), po łacinie (z elipsą 1 r.) (6), po niemiecku (1), po polsku (3), po żydowsku (1); dobrze (a. lepiej) (6), foremnie (1), źle (1)] (14): GliczKsiąż L2, L2v [2 r.]; OrzList i2 [2 r.]; A ſynowie ich częſćią po Azotſku mowili/ nie vmieiąc mowić po Zydowſku [loquebantur Asdodice et nesciebant loqui Iehudaice] BibRadz Neh 13/24; BielKron 383; Commode latine dicere, Dobrze po łáćinie mówić. Mącz 61d, 86b, 186b; GórnDworz F2; ták iż iuż v ſądow ziemſkich ná poły po Lacinie/ á v ſądow mieyſckich ná poły po Niemiecku mowią. BudBib B4v; Graeczynow, ktorzy też byli Zydzi, ále nie w Zydowskiey ziemi národzeni, y po Graecku mowili WujNT Act 6/1 marg.
W charakterystycznych połączeniach: mowić dobrze (6), foremnie, inaczej (3), odmiennie (2), pospolicie, źle.
W porównaniu (1): Sicilisso ‒ Mowie iako Sicileiczik. Loquor lingua Siculorum quorum sermo adeo corruptus fuit, ut abierit in proverbium. Calep 977b.
»[jakim a. jakimi] językiem (a. języki, a. językami); [jakie] języki mowić« = (jakiego) języka używać, (jakim) językiem się posługiwać, przemawiać; mieć dar przemawiania (jakimi) językami; linguis loqui PolAnt, Vulg (44 : 2): RejRozpr F; Oto lud ten ieden ieſt/ á wſzyſcy iednym ięzykiem mowią [labium unum omnibus ipsis] BibRadz Gen 11/6; ktorzy [apostołowie] każąc w tym to duchu/ rozmáite ięzyki mowili/ ludzi náwracáli w ſłowie y przykłádzye ná ſwiętą wiárę Krześćiáńſką BielKron 139; W Anglicy ſą trzy ięzyki/ pierwſzy ktorym poſpolićie mowią Szkoty y Angli/ Drugi ieſt Hibernicki/ ktorym mowi lud poſpolity w Szkociey. Trzeći ieſt w Wállij BielKron 277v, 5v, 7v, 268, 269v, 275v (20); náſz ięzyk nie ieſt ſám w ſobie ſtári/ chocia nim dawno Polacy mowią GórnDworz F4v, F2 [2 r.], F7v; Gdyż ſwięty Páweł nas ſrodze s tego vpomina/ ábyſmy w Cerkwi Bożey tym ięzykiem mowili/ kthoremuby wſzyſcy zrozumieli RejPos A6v; BielSpr 51v; BudNT 1.Cor 12/30; CzechRozm 186; StryjKron 160; [historykowie] naypiérwéy Słowaki poználi/[...] Przetóż którzykolwiek iedno tymże ięzykiem mówili/ zá Słowaki ie mieli KochCz B; Izali wſzyścy dáry máią vzdrawiánia? Izali wſzyścy ięzyki mowią [linquis loquntur]? WujNT 1.Cor 12/30, 1.Cor 14/4, 5 [2 r.], 6, 13, 18 (13).
mowić co [w tym: co(ż, -kolwiek) względne i pytajne w zdaniu złożonym (577), co(ś) nieokreślone (94), to(-ć, -ż) (a. ono), co(ż) wskazujące z odniesieniem do tekstu poprzedzającego (721 : 22); co(ż), nie cum G ai i pron (25)] (2266): Cżćiono iż Xántus ſlubował/ Iżby ſam morze wypić miał. Xánt ſie do ludzi obroćił/ Rzekąc/ prawdá żem to mowił BierEz D4v; wſzák ćię znam dobrze. Y co mowiſz/ temuć wierzę BierEz K2, B4v [2 r.], C3v; OpecŻyw 51, 52, 53v, 56, 63v (14); PatKaz I 2, 13v; PatKaz II 28v, 29; HistJóz A2, B2v, D3v, E2; OMieg ieſt barzo gorączi i wyſuſzaiaczi [...] Korzeń ma iako ſieć ſprzirodzenia ſprawiony/ to mowi Pandecta. FalZioł I 93b, I 10c, 106c, V 57; vidział Pitagoras iednego w cżiſtim vbraniu á on mowił rzecży nie pocżeſne á grube y głupie y rzekł iemu albo mow rzecży ku twemu odzieniu podobne, albo ſie oblecż w odzienie rowne ku twoim obycżaiom. BielŻyw 32; ieden Platonowi powiedział, żeby Xenocras vcżennik iego wiele złego onim mowił [...] rzekł Plato, niemowiłci by tego gdyby ſłuſznie rozſądził. BielŻyw 82, 73 [3 r.], 76 [2 r.], 103; March2 D4; LibLeg 7/31, 32, 10/70v, 11/26v, 40, 175, 187; WróbŻołt 34/16, Q3, 55/11, 61/2, 64/13, 106/2, 118/43; RejPs 212; ZapMaz V S 2/335; odpuſzczye my bom nyewyedzyal czom mowyel LibMal 1554/189v; Chodzyſz tu Achizo miła Będziewa wżdy czo mowiła RejJóz C7, D8v, E3, F2v, N; RejKup k4, 15v, m4, n4v, ſ6, cc4v, dd2; HistAl A3, A6v, A8, B2, B3 (19); KromRozm I Cv [2 r.], F3; MurzHist C3, F2v, H2v, I3v [2 r.], K3v, S2v, Tv; MurzNT 14v, 91, Matth 26/70, Luc 11/27, Ioann 6/6, 12/6; KromRozm II d4v; nikt nye yeſt/ [...] ktoryby mogł rzec/ czyſte yeſt ſerce moye/ prozenem grzechu: A ktoby to mowił/ ſąm by ſye zwodźił KromRozm III D5, G4v, K5v, N6v; Diar 43, 57, 61 [2 r.], 62, 64; BielKom C6; GliczKsiąż E, E3, H6, K7, O7v, P7v; Ci co myę ták náydowáli wſſytko złe mowili [mala mihi locuti sunt Ps 37/13] LubPs K3v, Rv, aa2; GroicPorz i3v, 13v, t3; KrowObr 20, 52, 59, 98, 111v (16); RejWiz 52, 62v, 122, 146v, 166v, 171v, 174; Otho wſſyſtcy prorokowie iednoſtháyną mową/ wſſyſtko dobre prorokuią Krolowi/ zgodź ſie teſz thy ſnimi/ á mow takieſz dobre rzecży. Leop 3.Reg 22/13, Gen 41/39, Deut 5/27, 28 [2 r.], 18/17, 20 (25); OrzList d4, e2; UstPraw A4v [2 r.]; RejFig Ddv, Ee3v; RejZwierz 65v, 77; A ia założę przymierze ſwe miedzy mną y miedzy tobą/ á nádder ćię rozmnożę. (marg) To mowi áby potwierdźił przymierze przed tym z Abrámem vczynione. (‒) BibRadz Gen 17/2; iamći záwſze vcżył w bożnicy y w kośćiele/ gdźie ſię zewſząd Zydowie ſchadźaią/ á ſkryćie nicem nie mowił [in occulto locutus sum nihil]. BibRadz Ioann 18/20, I 3b marg, 6c marg, 9d marg, 148d marg, 1.Reg 15/16, I 173d marg (44); OrzRozm B3, B4, G2v, G3, Iv (8); BielKron 7v, 26, 30, 38, 42v [2 r.] (25); ábo ktore może być iuż więcżſze pomieſzánie/ gdźie przą tego co mowili/ á cżego przeli záſię twierdzą GrzegRóżn H2v, B4v [2 r.], C4v, O; Qui erit rumor populi [...] Co ludzie będą mówić [...] yákie wieśći będą o tobie. Mącz 360c; Sermonibus morologis uti, Błazeńskie rzeczy mówić. Mącz 510b, 7a, 8d, 59b, 108d, 117a (33); Iáko piękna ieſt Rádá Polſka/ bes ſrokátéy Rády: Co ón [poseł] rozumieiąc Biſkupy mowił. OrzQuin D2v, D3v, D4 [2 r.], D4v, E, E3v (22); SarnUzn C8v, H2v; SienLek 18v; RejAp 15v, 46v, 110v [2 r.], 133, 156 (9); Ia tego powtarzáć niechcę/ co ſie wcżorá mowiło GórnDworz X5, B3, B4 [2 r.], C6v, C7v, F8v (21); Ale ſyn rzekł. Y coż tho mowiſz miły oycże/ więcyiem ią tey pánnie w tym powjnien niżli tobie HistRzym 5, 10v, 43v; TEn ſwięthy á błogoſłáwiony Pan/ cożkolwiek tu mowił/ będąc w cżłowiecżeńſtwie ſwoim/ nigdy nie prożno nie mowił RejPos 125, A6v, 31v, 63v, 77, 80v (19); RejPosWiecz3 96v, 98v; á vczćiwa Niewiáſtá nie będźie tego mówiłá przy Biéśiedźie BiałKat 13v, 98v, 108v [2 r.], 121, 218v, 311; GrzegŚm 2; KuczbKat a2, 290, 340; Bo wnet tępego á boiáźliwego vźrzyſz gdj co chce poważnego mowić áliśći on piętą wierći/ pálce ſkubie/ brodę muſzcże RejZwierc 19, 27v [2 r.], 53, 84v [2 r.], 85v, 234 (10); BielSpr 46v; KochMon 32, 35; ábychmy wſzyſcy iednę rzecż mowili/ y odſzcżepieńſtwá áby miedzy námi niebyły. WujJud 221, 53, 83v, 96, 99, 113v (13); WujJudConf 64v, 244v; RejPosRozpr b3v; RejPosWstaw 21v, [212]; BudBib B4v, Gen 18/5, Iudic 8/3, Is 8/12; BiałKaz B2; Y pocżął ie vcżyć, że potrzebá ſynowi cżłowiecżemu wiele vćierpieć/ [...] y być zámordowánym/ á zá trzy dni wſtáć. A ſwobodnie tę rzecż mowił [libertate (marg) palam (‒) verbum loquebatur] BudNT Mar 8/32, przedm a5, cv, c4v, c5, d2 (16); ktorego nazwiſká [Jehowa] nierozumieiąc niektorzy (to ták oni mowią) miáſto Iehowy Iezuſá włożyli. CzechRozm 198v, 5, 13v, 18v, 23v, 29v (73); ModrzBaz 4v, 7, 23, 28v [2 r.], 48 (14); Doktorowie Greccy z Láćinſkimi muſzą ſię zgádzáć/ y iedno mowić. SkarJedn D4v, 9, 11, 20 [2 r.], 95, 103 (23); KochOdpr C; Cokolwiek mówią/ wſzyſtko vſzczypliwie KochPs 50, 114; Co gdj mowił/ śćiąć go Stároſtá roſkazał. SkarŻyw 179, 15, 41, 47 [2 r.], 74, 76 (48); MWilkHist K2; CzechEp 9, 10, 37, 38, 45 (44); NiemObr 34, 54, 71, 72, 98 (9); KochFr 79; BielSen 12; KochSob 59; PudłFr 11, 71; Co ia mowię to śię ſſtánie ArtKanc A5v, A7v; A rácżey ſie ná ten cżás/ moy bráćie/ prześpiwá: Bo więcey niż potrzebá/ zda mi śię/ mowiwá. BielRozm 34; ia tego co ſię do tąd mowiło/ áni tego/ co ſię ieſcze mowić będźie/ a tego mieyſcá nie wynioſzę. GórnRozm E, A, C4, E4v, Gv, H2, M2v; PaprUp H2; Móẃ co inſzégo/ miła mátko moiá ZawJeft 7; ActReg 54, 58, 139; Calep 320b, 395b; GrochKal 6; Phil G [2 r.]; KochAp 5; OrzJan 23, 68; WyprPl A3, B3; Wſtáńćie/ podźmy: oto ſię przybliżył/ ktory mię wyda. Y ieſzcze to mowił [Jezus]/ áli owo Iudaſz/[...] przyſzedł LatHar 693, 198, 208 marg, 696, 708, 710 (11); KołakCath B3v; Biádá wam [faryzeuszom] iż ieſteśćie iáko groby ktorych nie widáć/[... ] Náuczyćielu/ to mowiąc [haec dicens; the rzeczy ... Leop] y nas háńbiſz. WujNT Luc 11/45, Matth 10/19 [2 r.], 21/16, s. 93, Matth 26/70, Mar 1/42 (58); WysKaz 39; JanNKar E2v; Kto przygániwſzy Szláchćicowi záprzy ſie, iż tego nie mowił [iurabit se non dixisse JanStat 556]. SarnStat 238; ieſli on/ który ſkazániu Sędźiégo przygánę dał/ zechce tego co mowi dowodźić [sententiam suam probare JanStat 649] SarnStat 796 [idem 560], 238, 560, 750; WitosłLut A5; PowodPr 8; raz to mowią drugi raz owo: iedni ták drudzy inák. SkarKaz 275b, 44a [2 r.], 45a, 81b, 155a, 158b (15); CiekPotr )?( 2, 14, 23, 38, 44 (11); CzahTr G2v; Miła mátko coż mowiſz? GosłCast 30, 14, 17, 25, 28 [2 r.], 38 [3 r.] (12); PaxLiz B2v; SkarKazSej 671a [2 r.], 690b, 707a; KlonWor 71; Cożkolwiek mowię to źle wykłádáią SzarzRyt B. Cf Frazy, Zwroty.
mowić co do kogo (188): WróbŻołt H8v, 117v; LibLeg 10/113; SeklWyzn e4v; MurzHist Ov; KrowObr 58, 74, 124v, 138v, 166 (11); Leop 1.Par 17/26, Ier 32/42, Ez 2/8, Matth 9/18, 13/34 [2 r.], Luc 1/22; BibRadz Ios 14/6, 10; BielKron 29; OrzQuin K2v, K4 [2 r.], Q4v; SarnUzn E8v, G6v; RejAp 6v, 17v [2 r.], 18, 19, 20 (14); RejPos 31v, 68, 260, 279, 288 (9); GrzegŚm 8; RejZwierc A5, 11 [2 r.], 197; BudBib Gen 32/19, 44/6, Ios 6/2, 1.Reg 8/7, 2.Par 25/16 (7); BiałKaz F4; BudNT przedm a2v; Pan i Bog wáſz (mowi to Moyżeſz do ludu Izráelſkiego) ieſt Bogiem/ Bogow CzechRozm 5v, 2v, 132, 133 [2 r.], 133v (8); oto ia z wámi ieſtem áż do ſkońcżenia świátá. Do wſzytkich to mowi/ á nie do iednego CzechEp 331, 280, 282, 297, 316, 362, 372; WerGośc 258; OrzJan 18, 100; LatHar 730; [Paweł] rzekł Hetmánowi: Godźili mi ſię co mowic do ćiebie [loqui aliquid ad te]? WujNT Act 21/37, Matth 9/18, 13/34, s. 114, Mar 2/2, 4/33 (15); WysKaz 47; CiekPotr 23; CzahTr G2v. Cf »mowić słowa«.
mowić co do kogo, do czego [= na temat kogo, czego] (3): Leop Ez 21/28; A do tego co mowiſz/ gdy kogo nie ſłuſznie/ y niewinnie pozywáią? GórnRozm I2; CzahTr C4v.
mowić co od kogo [w tym: (sam) od siebie (10), od samego siebie (1)] (16): OpecŻyw 119v; PatKaz II 64v; LibLeg 11/155v, 165v; MurzNT Ioann 18/34; BibRadz Ioann 18/34; OrzQuin Aa; BudNT Ioann 18/34; wſzák to nie nowiná wáſzéy kró: M. Pánu ták mądrému/ tym niegárdźić/ cokolwiek ſie mówi od tych którym idźie o gárdło OrzJan 78; LatHar 731; [Piłat] wezwał Ieſuſá/ y rzekł mu: Tyżeś ieſt krol Zydowſki? Odpowiedźiał Ieſus: Samże od ſiebie to mowiſz [A temetipso hoc dicis]/ czylić inſzy powiedźieli o mnie? WujNT Ioann 18/34. Cf »mowić słowa«.
mowić co około czego [= na temat czego] (7): LibLeg 11/61; wſzytkiego tego muſiałem nie włożyć [w Dworzanina]/ gdzie powiáda [Castiglione] del amor vero, et falso, [...] y czo dáley mowi około miłośći GórnDworz B4, G, Q5v, Cc3v; CzechEp 152; iam też około oney nadgrody nic nie mowił. ActReg 86.
mowić co wedle (a. według) kogo, czego [= mowić co zgodnie z kim, z czym, stosownie do czego] (8): WróbŻołt 117v; KrowObr B3; OrzRozm L2v; y ſtáłá ſie światłość: to ieſt/ vcżyniło ſłowo/ ábo ſyn (mowię to wedle ich właſnego wykłádu y wyrozumienia) CzechRozm 15v, 183v; CzechEp 249, 348; WujNT 1.Cor 7/6.
mowić co względem czego [= mówić co w sprawie czego, na temat czego, o czym] (2): BibRadz Philipp 4/11; Ale oni to mowią względem cudow kthore w Egiptćie [Jezus] cżynił CzechRozm 103v.
mowić co z kogo, z czego [= na podstawie czego, według kogo, czego] (10): CzechRozm 156v; A mowię to z ſłow Grzegorzá Náziáńſkiego ktorych X. K. ná pocżątku przedmowy ſwey d iij. vżywa CzechEp 91, 125, 209; NiemObr 85. Cf »mowić z domysłu swego«, »z pamięci mowić«.
mowić co komu [w tym: (sami) sobie = na wzajem jeden drugiemu (2)] (130): Tom wám mowił s wami mieſſkaiątz OpecŻyw 96v, 75, 158v; PatKaz II 64v; LibLeg 7/100v, 10/66v, 11/84v, 154v, 163; Bo nicż ſobie nie mowią iedno narzekaią RejJóz G7; RejKup k3v; MurzNT Ioann 16/33; KromRozm II d4v; GliczKsiąż B8, F5v, G4; RejWiz 75v, 80v, 100v; Leop 1.Par 17/23; RejZwierz 7, 123; Pytay tych ktorzy ſłucháli com im mowił/ ćić oto wiedzą com ia powiedał. BibRadz Ioann 18/21, Matth 10/27, 13/34 [2 r.], Gal 4/16, Eph 4/25, Hebr 13/7 (10); ále był hamowan [Laban] przez Aniołá/ áby nic przykrego nie mowił Iakobowi. BielKron 15v, 19v, 33, 181v, 197; Mącz 367d, 469a; Prot A2v; RejAp 44, 197; GórnDworz G6v, Sv; żeby żadny nie słyſzał thego/ co ia tobie będę mowiłá. HistRzym 36v, 28v, 29, 29v; RejPos 66, 83v, 132, 310, 322v; GrzegŚm 34; RejZwierc 50v [2 r.], 81, 233v, 266; WujJudConf 243v; BudBib I 189c marg, Iob 37/19; BudNT Mar 14/72, Ioann 12/49, 16/1, 4, Act 23/18, 1.Cor 15/51, Apoc 3/13; CzechRozm 30v; ModrzBaz [16]v, 144; KochPs 76; iż był [Chrystus] y ieſt prawdźiwym cżłowiekiem: ktory złym Zydom prawdę mowił/ ktorą od Bogá ſłyſzał. CzechEp 308, 61, 165; KochFr 108; BielRozm 3; PaprUp A3v, K4v; LatHar 62 marg; WujNT Matth 10/27, Ioann 8/40, 16/12, s. 372, Ioann 18/21 (18); WysKaz 11; ZbylPrzyg B 2, B4v. Cf »mowić słowa«.
mowić co ku komu (60): LibLeg 6/192, 11/61, 165v; KromRozm II nv, p2; KromRozm III M8; LubPs N3, cc2v; Leop Ier 38/20; Co byś też mowił ku Mikołáiowi potomkowi ſwemu? OrzList ev; Coż mowi/ ſłuchay/ Pan ku tym ktorzy tu iedni po drugich náſtawáć będą? RejAp 94v, 6v, Dd2v; to ſobie pilnie vważ/ co tu ku tobie Pan twoy mowi RejPos 126v, 3v, 72, 138, 149v [2 r.], 231 (14); RejZwierc 10, 90v; Wzgárdziłá ćię (marg) Rozumiey Aſzurá krolá/ bo to kniemu mowi (‒)/ ſzydziła z ćiebie dziewicá corká Cyionſka BudBib 4.Reg 19/21, 4.Reg 5/13; BudNT Luc 5/36, 11/53; CzechRozm 17; GosłCast 67. Cf »mowić słowa«.
mowić co ku czemu [= w związku z czym, na temat czego a. o czym] (14): BierEz C4; Miſtrzu ta żona vchwátzona w tzudzoloſtwie a moijżeſz w zákonie kázál takowé kamionowatz/ á ty tzo mowiſs k temu? OpecŻyw 77v, 158v; ForCnR D4; RejKup q4; KrowObr 225v; Leop Ioann 13/28; BielKron 463v; Quorsum istuc, K czemuſz to mówiſz/ álbo co ſie przes to rozumie Mącz 344c; Prot Dv; RejPos 88; WujNT Ioann 8/5.
mowić co po jakiemu (3): MurzNT 101; GórnDworz F6; á z nim [z Polakiem Turek] po Słowieńſku Inſze mowi/ á inſze z tym po Sáráceńſku. KlonWor 27.
mowić co (na)przeciwko) komu, (na)przeciwko) czemu (102): OpecŻyw 42; SeklWyzn a4v; y naucza czo mamy mowyc przeciw nieprziyacielom ſlowa bożego SeklKat P3; bo nic nie maſz przećiw mnię mowić [quia nihil habes adversum me dicere] áni ia przeciw tobie z iákim vwłacżánim ćći. HistAl Bv; KromRozm III I7; LubPs C2, H2v, O, Zv, eev; GroicPorz pp3v; KrowObr B3, C2, 74, 111v, 122v, 195; Wáruy byś co przykro [co przykrego Gen 31/29] nie mowił przećiwko Iakobowi [ne quidquam aspere loquaris contra Iacob]. Leop Gen 31/24, Gen 31/29, 3.Reg 13/32, Ps 74/6, Mal 3/14, Matth 5/11, Luc 22/65; BibRadz Mar 14/56, 4.Reg 10/10, Ps 144/8; OrzRozm E2v, K4; BielKron 36, 465v; Mącz 342a, 406d; OrzQuin I2v, Xv; GórnDworz C8, V3v, Dd5; BiałKat 64; KuczbKat 310, 335; CATHOLICI. [...] Bo przećiw prawdźie Kośćiołá Powſzechnego nie mowić niechcemy. WujJud 62v, 63v, 243v; CzechRozm Av, 12, 56v, 76, 77v (10); SkarJedn 68; dopuśććie oboygu [pszenicy i kąkolowi] rość áż do żniwá (á mowił to przećiw tym ktorzyby chćieli przed cżáſem kąkol z pośrzod pſzenice wyrwáć. Mátth. 13.) CzechEp 34, *2, 20, 21, 79 [2 r.], 82 (19); NiemObr 31; ArtKanc E14, M4v, Q5v; Nie wiem iżbyś co prżećiwko práwu náſzemu mógł mowic ſłuſznego GórnRozm D4v; KochWr 39; LatHar 163; KołakSzczęśl B2; WujNT Matth 5/11, Luc 12/10, 22/65, Act 4/14, s. 700 (8); SarnStat 141. Cf »mowić słowa«.
mowić co przeciwko komu, przeciwko czemu [w tym: (sam) przeciw(ko) sobie (3)] [= wbrew komu, czemu; niezgodnie z kim, z czym] (15): OrzQuin X4v; KuczbKat 290; RejPosWstaw [212]v; CzechRozm 187v, 193, 199; tedy to/ y przećiw rozumowi: y przećiw prawdźie: [...] y przećiw ſobie mowi. CzechEp 405, 41, 177, 180, 190, 194, 198; bo co kto mowi przećiwko vmyſłowi y ſumnieniu ſwemu/ tho bez chytrośći y zdrády być nie może. Phil G3; WujNT Matth 5/11.
mowić co przeciw komu [= na temat kogo, czego] (2): Tedy Lábán y Bátuel odpowiedźieli temi ſłowy/ Thá rzecż práwie wyſzłá od ſámego Páná: My nie śmiemy nic przećiw tobie mowić/ áni złego áni dobrego [Non poterimus loqui ad te malum vel bonum]. BibRadz Gen 24/50; CzechRozm 202v.
mowić co na kogo, na co [= w związku z kim, z czym, o kim, o czym; przeciwko komu] (34): Azá nieſlyſſyſz Iezuſie tzo ci naprzeciw tobie ſwiadcżą ij na cię mowią OpecŻyw 113v, 83, 119, 119v, 121v; WróbŻołt 37/17, N2; RejKup ee2; Leop Ps 37/17, Ier 16/10; OrzRozm T; BielKron 235v, 307; Quod respondes ad haec, Co ná to mówiſz/ co odpowiedaſz/ co zá odpowiedź dáyeſz. Mącz 410b; GórnDworz R3v; Bo by kto thák rzekł/ iż to Prorok mowił ná ſámego Dawidá/ tenći iuż był dawno vmárł RejPos 149v; BiałKat 61; BudBib Ier 40/16, Mal 3/14; CzechRozm 64, 96v; A ná pieniądze zá gárdło cżłowiecże wźięte co mowi [In peeuniam ... quid dicit] Bog? ModrzBaz 144; SkarŻyw 369, 456, 599; CzechEp 39, 167; SiebRozmyśl F4; SkarKaz 314b. Cf »mowić słowa«.
mowić co nad co [= mowić co więeej niż należy według czego] (2): Nic niemowię nád Státut/ á nád zwycżay. OrzRozm Kv; iż nic nád wolą Bożą mie mogę mowić BielKron 42v.
mowić co o kogo, o co [= na temat, w sprawie kogo, czego] (6): Powiada possel yz o Tatari nycz niemowy telko o poddane Czeſſarſkie ktorzi w Oczakowie abo przed myaſtem mieſzkayą. LibLeg 11/82, 7/100v; RejKup f4; BielKron 245v, 435; y przetoſz [Mojżesz] o ſwoię krzywdę nic niemowił/ á ich [brata i siostry] ſię ięzykom nieſprzećiwił. SkarŻyw 483.
mowić co przez kogo (21): KromRozm I B2v; KrowObr A2v; OrzQuin Aa5; RejAp 197; HistLan F4; mamy wſzytko cokolwiek mowić racżył Pan Bog przez Pátryárchy / Proroki y Apoſtoły w piſmie ſwiętym wyłożono RejPosRozpr cv; BudNT przedm a2v; CzechRozm 2v, 119v, 263, 279; NiemObr 72; WerGośc 258. Cf »mowić słowa«.
mowić co za co [= na temat czego, w sprawie czego] (1): za Byalagrod, a za oczakow, a za ozow nyczego nye mowye bo to ſą ſamky niemoye. LibLeg 10/98.
mowić co miedzy kim [w tym: między sobą = jeden do drugiego (1)] (2): Constantissime exquirere quid dicatur. Pilniuchno ſie wywiádowáć co ludzie miedzy ſobą mówią. Mącz 418b; O ſwiętaſz to byłá rádá ich á to poſtánowienie ich/ á práwie Duch s. mowił ty ſłowá miedzy nimi RejPos 104v.
mowić co nad kim, nad czym (3): OrzList b2v; SarnUzn H5v; gdy widział a ono ie Biſkup ich wodą polewa/ y coś nad nimi mowi: poimáć one dzieći y przywieść ie do ſiebie kazał. SkarŻyw 388.
mowić co przed kim [= w obecności czyjej, do kogo] (16): KrowObr C2v; OrzRozm I2v, K; OrzQuin A4, D4, E4v; SienLek 53v; y przełożył (marg) Wł./ y mowił. (‒) Iftach wſzytkie rzecży ſwoie przed Iehową [Locutusque est Iphtach omnia verba sua ad facies Domini (marg) coram Domino (–)] BudBib Iudic 11/11 marg; CzechRozm 171; SkarJedn 290; ći co ſye Vniwerſáliſtámi zowią/ co po wiérzhu o rzeczach coś tám/ przed proſtſzémi mówią Oczko A3. Cf »mowić słowa«.
mowić co z kim [= omawiać co wspólnie [w tym: z sobą = ktoś z kimś (4)]] (13): RejJóz D6; Co ieſt co s ſobą mowicie [Quidem quod inter vos dicitis] HistAl E4; IEden z dzyewką coś mowił/ v okná pilnego RejFig A8; Hánnibál [...] Wiele rzecży walecżnych z Antiochem mowił. RejZwierz 40; BielKron 313; Mącz 481c, 488c; Pánie Boże day/ áby y my tákże ná to záwſze z tobą poſpołu pomnieli/ coſmy tu zgodliwie z ſobą mówili. OrzQuin Aa5; GórnDworz E8; CzechRozm 70; CzechEp 190; ActReg 131; KlonWor 27; [Zámknienie [...] Przykazania ktoreſta thu s ſobą mowiłá [mąż z żoną] PaprPrzykaz C4.]
mowić co z kim [= do kogo, komu] (50): ForCnR B2; LibLeg 7/35v, 105, 11/135; Sumnięnie iż kupieċ omdlal mowy poſlowy aby czo ſnim o pienyądze mowyl. Mow ieno czo ſnim ozloczie [...] Vyrzys yzecz wnet vſlyſchy Choċ tam lezacz czycho dyſzy. RejKup f4; RejWiz A6, 23v, 89v; przyſſla [królowa Saba] do Krolá Sálomoná/ y mowiłá snim wſſyſtkie rzecży [et locuta est ei universa] kthore miáłá w ſercu ſwym: y odpowiádał iey Sálomon ná wſſyſtkie rzecży ktore mu zádawáłá Leop 3.Reg 10/2, 1.Reg 25/17; RejZwierz 126; Páweł więźień [...] prośił ábych thego młodźieńcá dowiodł do ćiebie iż ma nieco mowić ż tobą [adolescentem ... habentem aliquid loqui tibi; mowić tobie BudNT] BibRadz Act 23/18, Gen 24/30, 31/24, 29, 2.Reg 2/14; BielKron 49v, 195, 453; KochSat B4; RejAp 33; GórnDworz I7v, M3v, V8v, X2; HistRzym 110; Y coż to ieſt co tu on z námi mowi/ y ktoż temu może zrozumiec? RejPos 126; Y ſłowá ty kthore ia mowię z wámi [Verba quae ego loquor vobis; ... ktore ia mowię wam BudNT Ioann 14/10]/ od ſiebie ich ſam nie mowię. RejPos 291v, 143v, 333; BiałKat 306; RejZwierc 62, 84, 90v; BudBib Num 22/19, Ios 24/27, 2.Reg 13/22, Ier 52/9; CzechRozm 12v, 29v; ActReg 59, 101; KołakCath A3; WujNT Eph 4/25, Xxxxx2v; Zegnał y Apoſtoły [Jezus]/ to im powiádáiąc: Ze wiele rzeczy było/ co z nimi mówić miał [multa habeo vobis dicere Vulg; Mamći wam ieſzcze wiele mowić WujNT Ioann 16/12] SiebRozmyśl K2v; CiekPotr 44; GosłCast 28; SkarKazSej 658b.
mowić co z kim [= tak, jak kto] (5): OrzQuin E4v; CzechRozm 157v; CzechEp 176; Y owſzem cżęſto oni [heretycy]/ iednę rzecż mowią z Neſtóryuſzem/ gdy to/ coby mieli Bogu oycu przywłaſzcżáć/ wtorey oſobie zmyſloney przypiſuią. NiemObr 138, 142.
mowić za kim [= powtarzać, co kto mówi] (1): mniemáią/ áby naylepiey wyznawáli o Bogu/[...] kiedy zá ſwoim Atánázyuſem ládá co mowią. NiemObr 135.
mowić co o kim, o czym (306): Czo ty mowiſs o tym ktory otworzyl twoie ocży? OpecŻyw 63v, I2v, [61], 67, 73, 94 [2 r.], 112; PatKaz I 7v; BielŻyw 35, 82; Rzekł ſzalony cżłowiek w ſerczu ſwoim iż niemaſz boga. To prorok mowi o złych zakamiałych WróbŻołt R2v, Nv; RejKup f4, m4v; KromRozm I I2; MurzNT Mar 9/10, Ioann 6/72; KromRozm II p2; KromRozm III D, D3v, H3v; Diar 34; LubPs gg2; GroicPorz g2; KrowObr 114v, 141v, 142v, 161, 239v; RejWiz 37, 75v, 183; Leop Ioann 13/22; RejFig Ccv; Vſłyſzał á tám mowią o nim nic dobrego. RejZwierz 27, 4, 73; BibRadz Ios 14/6, I 291b marg, 353v, Ioann 6/71, Hebr 2/13; OrzRozm D, E2, F4, G4, Mv, M2, R2; GrzegRóżn D3 [2 r.], I4v, K3v, K4, Lv; Qui de me rumores afferuntur, Co zá wieści o mnie noſzą/ co o mnie mówią. Mącz 360b, 215a; OrzQuin C3v, E4v, G, K4 [2 r.], O4 (8); Wiedźieć co ludźie mowią o tobie/ nie wádźi Prot D4; SarnUzn D2v, D7, E7v, [G2]v [2 r.]; RejAp AA2v, 43; GórnDworz B3v, H7v; HistRzym 7v, 19, 55; RejPos 86v, 138, 206v, 346; Cóż mógł znacznieyſzégo o Mſzy Irenęus Męczennik mówić? BiałKat 351, c marg, 216, 311; GrzegŚm 10, 18, 25; KuczbKat 120, 340; RejZwierc 96v, 219 [2 r.], 219v, 250v, 268; WujJud 7, 88, 139; RejPosWstaw 143v; BudBib Ps 87 [86]/3; mnie wſzelákie koláno kliękáć musi/ y káżdy ięzyk wyznawáć będźie Bogu. Co Izáiaſz o Ieowie Bogu mowił. BiałKaz Gv, C3, M2v; BudNT przedm a5, Ioann 8/16, 9/17, Hebr 5/11; CzechRozm A4, A4v, 8, 12v, I4v (53); ModrzBaz 7, 7v, 30v, 37, 49v (8); SkarJedn 28, 85, 202; Oczko A3, I7v; SkarŻyw 46, 74, 141, 153, 278 (10); O vmárłych też ludźiách co mowić nieprzyſtoynie nie zwykłem/ y nie moy to ſąd/ o nich co ſtánowić nieſłuſznie. CzechEp 78, 52, 57, 59, 76, 78 [2 r.] (44); NiemObr 40, 47, 85; ArtKanc H15; BierRozm 34; GórnRozm A3v, E2, E4, L3; że multitudo medicorum occidit principem. Strzeż Boże/ by o náſzéy rzeczypoſpolitéy tegóż niemówiono potym. KochWr 37, 21; Wiele rzeczy mowiło się z IMPanem Kanclerzem, o Dworskich sprawach y o Krolu IMsci ActReg 131, 3v; OrzJan 8, 78; LatHar 58; KołakSzczęśl B2; WujNT 64, 116, Luc 2/33, s. 331, Ioann 7/39 (15); WysKaz 34; JanNKar D2, G2; PowodPr 56; SkarKaz 155b, 279a, 350a, 383b, 515a (10); SkarKazSej 662b, 675a, 681a, 693b, 703a. Cf »coż mam mowić«, »mowić słowa«.
mowić co przy kim, przy czym (3): OrzRozm I2v; Si talia in amplissimo vestro consessu audet dicere, Ieſli to śmié przi zacnym poſádzeniu á oblicznościach wáſzey miłośći mówić. Mącz 379b; á to Pan po wiecżerzy przy iedennaśćie [uczniach] tylko mowił CzechEp 163.
mowić co w kim [= do kogo] (3): OpecŻyw 8; Thedy odpowiedział Pan Angiołowi ktory mowił we mnie ſłowá dobre ſlowá poćieſſne [qui loquebatur in me verba bona, verba consolatoria]. Leop Zach 1/13; CzechEp 186.
mowić co w czym [= na temat czego] (7): LibLeg 7/100v 105; PAnic s pánną w ſwych rzecżach coś pilnie mowili RejFig Bbv; BiałKat 243; Ze Chriſtus náſz nie przyſzedł puſzcżáć pokoiu ná świát/ ále miecż/ thedy y w tym prawdę mowią CzechRozm 113, 181v; ModrzBaz 144v; WujNT 330.
mowić co w czym [w wypowiedzi ustnej lub pisanej, też w dziele pisanym] (17): tedyć to nie prawda co w Kredzie mowiemy. KrowObr 105v; Leop 3.Reg 13/32; BibRadz II 120d marg; GrzegRóżn C4v; że y wy prawdęśćie mówili/ w onéy Rozmowie náſzéy Zurowſkiéy OrzQuin E4, A4; RejPos 328v; BiałKaz M2v; ále ſie też toż w piſmie ś. mowi y o inſzych/ á k temu y o złych ludziách CzechRozm 32v; co potym mowi [św. Paweł] doſyć znácżnie przećiw niey [przeciw obrzezce] w liśćie do Gálátow CzechRozm 76, 146v, 179; Pátrz co ſię o tym mowi w obroku. SkarŻyw 46 marg, 74 marg, 321, 573 marg; A tego nigdy nie mowimy co mowi y piſze X. K. w teyże ſwey Przedmowie. CzechEp 342, 282; NiemObr 39.
Dopełnienie bliższe w postaci przysłówka lub zaimka przysłówkowego [w tym: „jako(ż)” wymienne z „co(ż)” względnym lub pytajnym w zdaniu zlożonym (63); „jako(ż)”, „tak(że)” (a. „takież”) wymienne z „co(ż)”, „to(ż)” z odniesieniem do poprzedzającego kontekstu (565 : 144)] (1013): Nie dármo ty cudnie mowiſz/ Ale ine w ſercu myſliſz BierEz Q4, K2, K4v, Nv, S; OpecŻyw 76, 151v; Serapio then powiada yżby ſie więczey ſkłaniało [ziele koriander] ku zimnoſci takież Galienus mowi/ ale Diaſcorides inaczey mowi/ ábowiem powieda żeby miało być zimnego przyrodzenia. FalZioł I 27d, I 28a; GlabGad Mv; WróbŻołt 4/7; RejRozpr B3; RejJóz N3, O2 marg; RejKup Ev, i4, v5v; KromRozm I A4v, I4v; MurzHist M4v; głupi człowiek mądrze niemowi/ złoczyńca dobrze niecżyni MurzNT 111; KromRozm III M; LubPs K3v; KrowObr 12, 16, 95, 183v, 220; kthorego [książęcia] vtłocżyłá tłuſſcża w bronie/ y vmárł: według onego iáko mowił [iuxta quod locutus fuerat] mąż Boży/ kiedy był Krol do niego ziechał. Leop 4.Reg 7/17, Ios 24/21, 3.Reg 22/8, 1.Par 17/23, Iob 9/27, Ier 1/12 (11); OrzList f2v; iedno że go [proroka] ia nie rad widzę/ bo mi nigdy nic dobrego nie prorokuie/ iedno wſzytko złe/ Y rzekł Iozáfáth/ Nie moẃ ták Krolu [Ne dicat rex ita]. BibRadz 3.Reg 22/8, Deut 18/17, 3.Reg 2/30, Ez 18/2, 25/12, Mar 14/31 (10); PAPIEZN. Rzekłeś teraz iż ſye o to rádźićie iákoby przez Exekucyą Papieſtwo w Polſzce uſtáło. EVANG. Thák mowię. OrzRozm Bv, B3, K3, S4, Tv; BielKron 115, 155v; GrzegRóżn G3v; KwiatKsiąż H4; Mącz 86b, 239b, 266d, 269d, 391b [3 r.] (11); Popiſz tho wſzyſtko/ iáko ſye tu mówiło: vkaż im przyſzły vpadek/ do którégo y ſámi idą/ y zá ſobą wſzyſtkę Koronę Polſką wiodą. OrzQuin Z3, D3v, S3v, Xv, Yv, Z3v; RejAp 41v, 112v, 113, 114v, Dd4v; GórnDworz C, I2, T6, V4v, X; HistRzym 46v; RejPos 353v; BiałKat 18v, 296, 381v; GrzegŚm 5 [2 r.], 12, 34; Dáły ſie nam ty borgi znáć/[...] A gdy bierze pięknie mowi/ Ale kiedy da á kto wie. RejZwierc 235v, 99v, 235; BielSpr 54; KochMon 30 [2 r.]; toć tedy nie Pan Chriſtus ieſt máteryą tego Sákrámentu/ iákośćie wyżſzey głupie mowili. WujJud 163v, 110, 176, 241; Y rzekł Ionádaw do krolá/ ono ſynowie krolewſcy idą/ iáko mowił sługá twoy ták ieſt [iuxta verbum servi tui, sic fuit]. BudBib 2.Reg 13/35, Ex 7/13, 22, Deut 26/19, 2.Reg 17/6, 3.Reg 2/31, 2.Mach 7/4; MycPrz I B; Strum M; BudNT c4v, r4; Owſzem/ y ſam Iezus/ [...] miáſto tego zgromádzenia roſproſzenie opowiedział/ ktorego y dziś doznawamy: Ták ieſzcże dáley żydowie mowią. NAVCZYCIEL. Bá łácnoć ták mowić/ ále niewiem áby tego [...] mogli dowieść. CzechRozm 117, 13v, 16v, 26, 35v, 44 (38); ModrzBaz 61, 91v, 127v; Inny Chryſtus Zwingliáńſki/ ktory to mowi: A inny Sáſki/ ktory nie to. Inny Nowokrzeżeńſki/ ktory mowi ták/ inny Aryáńſki ktory mowi nie ták. á gdyby Bog [v] wſzytkich był ieden/ iednoby mowili wſzyſcy. SkarJedn 20; SkarŻyw 13, 126, 441, 462, 471, 504; CzechEp 47, 54, 109, 121 [2 r.], 122 (24); NiemObr 101; KochSz Bv; Iużci się z Pánny národźił/ Iák przed tym Gábryel mowił ArtKanc C3v; GrochKal 7; OrzJan 28; LatHar 103 marg, 692, 707; RybGęśli B3; WujNT Matth 26/35, Mar 2/7, 14/31, Ioann 7/46, s. 544 (7); WysKaz 14; SarnStat 1276; PowodPr 81; SkarKaz 418a; CiekPotr 37 [2 r.], 45, 72, 73, 83; GosłCast 44; KlonWor 66. Cf »jako(ż) mowi(ł)...«, Zwroty.
~ mowić do kogo (15): KrowObr 153 marg, Vu2; Leop Ios 11/23; BibRadz I 9c marg; Y iáchał z onąd do Penuelá/ y mowił do nich tákże [secundum hoc; similia Vulg] BudBib Iudic 8/8, Num 22/8, 1.Reg 19/4; CzechRozm kt, 134; SkarJedn 372; Phil H; WujNT Luc 1/55, s. 526, 642; SkarKazSej 698b.
mowić około czego (2): OrzQuin F2; Wiele rzecży w piśmie S. ktorych ſię roku y dniá pewnego/ nie dopytaſz: a ieden ták około cżáſu mowi/ á drugi owák. SkarJedn 99.
mowić u kogo [= mówić w dziele czyim] (8): KrowObr 5, 139v, 213v; GrzegRóżn Fv; RejPosWiecz2 90v; bo to roſkoſz iego [Boga]/ iáko ſamże v Sálomoná mowi/ mieſzkáć z ſynmi ludzkimi. LatHar 205, 262; SkarKaz 516a.
mowić wedle (a. według) kogo, czego (2): KrowObr A2v; niemowiąc wedle Apoſtołá/ ták iáko trzebá/ rychley rozdrazniem niſzli lecżym SkarŻyw 312.
mowić z kogo, z czego [= według kogo, według czego [w tym: sam z siebie (2)]] (5): KrowObr 52v; Toćiem ia thák mowił z powieſći Studźieńſkiego OrzList dv; GrzegRóżn Cv; CzechEp 89; By Kátryná z Beatą [...] Doległośći od wſzech nas náſze powiedziáły [...]. Byśćie tám ſámy z siebie więcey nie mowiły/ Iedno coſmy wam wſzyſtki ſpołem porucżyły. BielSjem 12.
mowić komu (26): Nieſłuſzeć to rządu twemu/ Przykro mowić mężowi ſwemu. BierEz C3v, E2v; OpecŻyw 107, 117; RejKup m8, n3; Leop Ioann 13/33; OrzRozm F3v; BielKron 76; RejZwierc 89v; BudBib Deut 1/11, 12/20, 26/18, I 189c marg, Is 45/1; A wyſzedſzy vcżniowie iego [Jezusa] przyſzli do miáſtá/ y nálezli iáko im mowił [invenerunt sieut dixerat illis] BudNT Mar 14/16, Act 9/27, 27/25; SkarŻyw 185; CzechEp 28; WyprPl A3; LatHar 650; Ieſli ći nie zoſtáną/ wy nie możećie być záchowáni. Tákći mowią wſzyścy Kátholiccy káznodzieie Chrześćijáńſkim ludziom WujNT 505, 204, Ioann 12/50; SkarKaz 159a.
mowić ku komu (7): OpecŻyw 11v; BielŻyw 80; OrzRozm R4v; Pothym obległ [Olbrycht] Fránkfurt/ á ku Maurycemu niecudnie mowił/ iż zgodę vcżynił ſnimi [z biskupami]. BielKron 236v; łby ſobie piérwéy o wieżę náſzę potłuczećie/ á niżli nas ná niéy dobędźiećie [...] Tákći nam godźi ſye ku tym Bábilóńczykom mówić/ którzy ſwé właſné wieże/ [...] buduią OrzQuin L4v; HistRzym 65; BudNT Luc 2/20.
mowić (na)przeciw(ko) komu (4): WróbŻołt 40/6; BielKron 67; HistRzym 88v; mowili [źli ludzie] fáłſzywie przećiw, twey miłośći. ArtKanc C18.
mowić przeciw komu, przeciw czemu [= niezgodnie z kim, z czym, wbrew komu czemu] (3): BielKron 105; GrzegRóżn Dv; Niemáſz nic zacnieyſzego (mowić ták będę przećiw tobie) nád żywot wiecżny CzechRozm 64v.
mowić na kogo, na co [= mowić o kim, o czym] (5): ij zás ty krol żydowſki/ iako na cię mowi lud duchowny? OpecŻyw 119v; PatKaz III 97v; przethom zlie nany movyl. thego zalvyą. ZapMaz V S 2/335; GliczKsiąż F6; CzechEp 134.
mowić przez kogo [w tym: przez usta czyje (1)] (6): OpecŻyw 12v; KuczbKat 1 marg; BudBib Bar 2/25; ModrzBaz 127v; áleć mię prozno chwalą/ vcżąc náuk ktore ſą ludzkimi mándatámi: iáko przez Ezáiaſzá y Chriſtuſá Bog mowił CzechEp 106; PowodPr 15.
mowić miedzy (a. między) kim [zawsze miedzy (a. między) sobą] (2): OrzRozm M; y ieſli co do vpadku koronie tey pomaga/ iáko ſámi miedzy ſobą częſto mowićie/ tedy to ſámo koło narychley ią przewroći y zgubi. SkarKazSej 694a.
mowić przed kim [= w obecności czyjej, do kogo] (8): LibLeg 7/36v; RejJóz N7; KrowObr 113; RejZwierz 35v; GórnDworz X; SkarŻyw 482; CzechEp 127; ieſli Práwo Polſkie broni przed Arcybiſkupem plugáwie mowić [Ieſli kto przed kśiędzem Arcybiſkupem ſzkárádé ſłowá będźie mówił SarnStat 170]/ á coż Arcybiſkupá háńbić OrzRozm K2.
mowić z kim [= do kogo] (3): Y nie mowił Abſálom z Amnonem áni źle áni dobrze [non locutus est Absalom cum Amnon a malo et usque ad bonum PolAnt; non est locutus ... ad Amnon nec malum nec bonum Vulg; nie mowił Awſzálom z Amnonem nic złego áni dobrá BudBib]/ ábowiem go miał w nienawiśći BibRadz 2.Reg 13/22, Dan 10/19; KuczbKat 1.
mowić z kim [= tak jak kto] (1): Cżemuż nas potępiaćie/ ktorzy z Páwłem ták záwſze mowiemy o iednym Bogu GrzegRóżn B4v.
mowić za kim (1): być Kolátynus z nimi nie miał iákiego porozumienia/ zá nimiby ták nie mowił przećiw twoiey przyſiędze. BielKron 105.
mowić o kim (128): OpecŻyw 46v; Diar 76; Tu ſlyſzyſz/ iáko Pan Kryſtus/ o Dijable kłamcy/ y mężoboycy mowi/ [...] I coſz rozumieſz? áby miał inák mowić/ o Antykryśćie ſludze iego KrowObr 52v, 81, 113, 228; OrzList b2; BibRadz II 90c; OrzRozm F2v, Kv, M; BielKron 317; GrzegRóżn B4v, C; Spurce in aliquem dicere, Szpátnie/ hániebnie o kim mówić. Mącz 411a, 117b; OrzQuin Pv; SarnUzn F5v [2 r.]; á ia gdybych nie wźiął/ przypiſanoby mi głupość. A przetożby ták o mnie nie mowiono wźiąłem ten dar. HistRzym 4; BiałKat 121; GrzegŚm 2; RejZwierc 80, 91; święty vcżeń Polikárpow/ [...] dáleko inácżey o tym Sákrámenćie mowi WujJud 252v, 210v; WujJudConf 59v, 251; RejPosWstaw [412]v; BudBib I B3v, 1.Par 22/11; A zaſz Bog nie ieſt Bogiem wſzego ćiáłá iáko ſam mowi o ſobie. CzechRozm 74, 17v, 62v, 72v, 80v, 99v (13); ModrzBaz 81v, 129v; SkarŻyw 167, 301; CzechEp 60, 65, 127, 147, 235 (8); NiemObr 7, 97, 105; GórnRozm B; WujNT 289, 334, 424; SkarKaz 40b, 635a. Cf Zwroty.
mowić w czym [= w wypowiedzi ustnej lub w dziele pisanym] (12): Ten vcży (iakoż Policratus w pirwſzich kxięgach mowi) że burmiſtrzowie á ſprawce poſpolitego dobrego, maią ſie ſtrzec wſzech igier BielŻyw 63, 77, 80; odpuſczać nieprziyacielom naſzym/ chczemily aby tez pan Bog odpuſcił wimye naſze/ iako wpacierzu mowym y ſamy naſie pomſti ządamy ieſli ſwemu bliznemu nie odpuſſczamy SeklKat I2; KrowObr 143; CzechRozm 161; CzechEp 162, 413; LatHar 302; Pánie nie ieſtem godzien rć. Ták też mowił y S. Z[ł]otouſty we Mſzy ſwoiey WujNT 34; SkarKaz 241b, 606b. ~
mowić do kogo (176): PatKaz III 99v; HistJóz C2, C3, D4v; TarDuch B4; WróbŻołt Q4; LubPs B2; GroicPorz i2v, 13v; KrowObr C2v, C3, 125v marg, 154v, 222 (8); A rzekl temi ſłowy: Słuchay ty/ á będę mowił do ćiebie: A będzie mowił do ćiebie Nawyſzſſy [loquar ad te, et dicet Altissimus tibi]. Leop 4.Esdr 11/38, Ex 9/12, 19/9, 30/6, Lev 1/1, 4.Esdr 12/1 (32); BibRadz I 3v, Ex 6/13, 19/9, 34/31, Lev 19/2 (18); Goski 15; OrzRozm F2v; BielKron 29, 100, 109v marg, 255v, 435; GrzegRóżn Bv, B2; Mącz 304c; Prot Av; Tho mowi/ práwi/ Bog Izráelſki/ (Moiżeſz mowi do Fáráoná) Puść lud moy SarnUzn D7v, B6v; RejAp [14]v, 24, 194v; GórnDworz R4; RejPos 89v, 207v, 217v, 227, 259v; BiałKat 213v, 236; GrzegŚm 1; RejZwierc 10; WujJud 39v; y záś też piſze (mowi Apoſtoł do Tymoteuſzá) Abyś wiedźiał iáko ſie maſz ſpráwowáć w domu Bożym. WujJudConf 29v, 28; BudBib Ex 7/7, 29/42, Lev 17/2, 21/24, Ruth 2/13 (12); BiałKaz F4; BudNT Act 21/39; CzechRozm 42v, 75, 79v, 132 [2 r.], 203; Práwieſmy ſtráćili vżywánie tego słowá TY. Mowiąc do iednego/ ták trzebá rzec [!] ſtoſowáć/ iákoby ſię do wiela mowiło [Ad unum ita oratio accommodanda est, quasi cum multis loquendum sit], ModrzBaz 59v, 15, 39v, 59v [4 r.], 142v [2 r.]; SkarJedn 16, 52; SkarŻyw A2, 393, 483, 490; CzechEp 69, 137, 267, 276; NiemObr 70, 72; ReszPrz 102; Calep 54b; LatHar 66, 723; Znowu tedy mowił Piłat do nich [locutus est ad eos]/ chcąc wypuśćić Ieſuſá. Ale oni wołáli/ mowiąc: Vkrzyżuy/ vkrzyżuy go. WujNT Luc 23/20, Matth 12/46, s. 68, 184, Luc 1/19, 22 (27); SkarKaz 278a [2 r.], 484a [3 r.], 487b, 551b.
mowić do kogo, do czego [= na temat kogo, czego] (3): odpráwiłyćby ſye wſzythkie zádźierżáne Cauſi/ [...] bes Prokuratorow/ ktorem do iedney Cauſi máło cáły dźień ieſt mowić. OrzRozm V; Mówiąc tedy do Iozephá [...] Stáwiam go tedy przed oſobą W. M. w ſzátách Polſkich, y ięzykiem Polſkim. GosłCast 5, 18.
mowić od kogo, od czego [w tym: (sam) od siebie (samego) (11)] (23): OpecŻyw 66v [2 r.]; LibLeg 8/25v; KromRozm I Mv; KromRozm II gv; OrzRozm Q4; BielKron 29, 414v, 435; SarnUzn C8v; RejPos 129; BiałKat 86; BudBib 2.Par 36/12; Iesli kto chce wolą iego [Boga] cżynić pozna o náuce/ iesli z Bogá ieſt/ álbo (iesli) ia ſam od śiebie mowię Kto od śiebie mowi/ ſławy ſwoiey ſzuka BudNT Ioann 7/17, Ioann 12/49[48]; SkarJedn 280; SkarŻyw 490; wſpomnię y owe wykrętniki/ ktorży ſię zápieráią ſwych procuratorow, y prżyśięże/ że mu nie poruczał od śiebie mowić GórnRozm Hv; Potym Pan Kanclerz odPanow Rad mowił. ActReg 32; WujNT Ioann 16/13; Lecz do Praw vrzędu záwżdy potrzebá/ ktoryby od Praẃ mowił y żywym był ſtátutem. SkarKazSej 697b; KlonFlis H3.
mowić około czego (17): kthorą złosć ich [synow Helego] á zuchwálſtwo ſam Bog obacżywſſy/ gnyewał ſie wyelce/ około cżego z oycem ſamem Eliſem przez Proroká nyeyákyego mowił GliczKsiąż F7; BielKron 410; Comporari verbis pluribus in re aliqua, Długo około yedney rzeczy mówić. Mącz 233a, 185c, 215c, 311d, 433d, 473c; roſkázuię to w. m. ábyś około trefnośći mowił. GórnDworz O, D8v, G, Cc5v; CzechRozm A2v, 125; SkarŻyw 68; Ale ſię [...] nie wtrącam: iákom to y w pierwſzych kśiążkách/ mowiąc około pomárłych/ wſpominał. CzechEp 326, 280.
mowić wedle (a. według, a. wedla, a. podług) kogo, czego [= zgodnie z kim, z czym, stosownie do kogo, do czego] (56): KromRozm II a4; KrowObr C4; Leop 1.Par 17/15; BibRadz 1.Par 17/15, Rom 3/6, II 100d; GrzegRóżn B3v, E2, G3v; Ex sententia alicuius dicere, Wedle woley chući á podobánia cziyego mówić. Mącz 383a, 23b, 482a; OrzQuin Aa2v; WujJudConf 173v; BudBib 1.Reg 18/24; Co ták rozumieią/ iákoby drzewiey ſyn Boży był słowem/ To ieſt (wedle nich mowię) niewidomym Bogiem BudNT cv, p2v [2 r.]; [Mojżesz] ięzykiem ſwym wedle właſnośći iego y zwycżáiu poſpolitego mowił/ cżęſtą odmiánę w licżbie cżyniąc. CzechRozm 16v, 27, 120v, 143v, 156v, 187, 225; ModrzBaz 81v; CzechEp 19, 42, 88, 122, 126 (19); NiemObr 110; A Turcy przedſię/ iáko porządnieyſzy/ máią ſwoie porządne (wedla ich błędu mowię) poſłáńce y náznácżone Muffty ReszPrz 44, 56; ActReg 95; Onić ſą z świátá: dla tego wedle świátá mowią [de mundo loquuntur]/ á świát ich ſłucha. WujNT 1.Ioann 4/5, s. 171, Rom 3/5, 1.Cor 15/32, 2.Cor 11/21, Gal 3/15; SkarKaz 457.
mowić z czego [= pomocy czego, poslugując się czym] (4): a tam pan Ossoliński mowi z ceduły i artykuły od posłow in ea causa religionis podał na piśmie. Diar 44; iżebi w każdym rodzaiu ſpraw mogł z nauki pięknie ochedożnie y okwićie mowić. KwiatKsiąż I2v; PaprUp 14; SkarKaz 576.
mowić z kogo, z czego, przeczące bez (a. krom, a. oprocz) czego [= (nie)opierając się na kim, na czym [w tym: (sam) z siebie (samego) (6)]] (18 : 7): FalZioł I 126b; MurzHist R2v; GroicPorz i4; Onić s ſwiáthá ſą/ przeto teſz y s ſwiátá mowią/ á ſwiáth ich ſlucha. KrowObr 65v, 20; BibRadz 4a marg, Ioann 7/17, 18; GrzegRóżn B3v; Memoriter pronunciare Z pámięćy mowić/ króm xiąg. Mącz 254b, 53c, 78b; RejPosWiecz3 96v; CzechRozm 56v; SkarŻyw 213; Y niewiem iáką to śmiałośćią bez piſmá ś. mowi. CzechEp 309, 56, 141, [386]; prawdziwych ſług y legatow Bożych/ ktorzy nie z woley/ [... ] áni z domyſłu ſwego/ ále z nátchnienia/ y z rządzenia duchá Bożego/ mowić mieli. NiemObr 71, 98; ieſli ia ſam z śiebie mowię [a meipso loquar]. Ktoć z ſámego śiebie mowi [a semetipso loquitur]/ chwały właſney ſzuka WujNT Ioann 7/17, Ioann 12/49, 2.Cor 2/17.
mowić komu [= do kogo] (82): Mowił nam pan oney zyemye ſrogo a mnimał nas bytz łazękami zyemye/ ktoremuſmy odpowiedzyeli/ ſpokoyniſmy á nic złego nye myſlimy HistJóz C3, D2; WróbŻołt 49/7, 88/20 [2 r.]; Tobye mowyę wilku w owczey poſtáwye/ [...] (‒) Ku mnye ten mowi KromRozm I A3; MurzNT 81, Luc 24/32; KromRozm II g4, ov, v2v; RejWiz 39; Wynioſl Ewilmerodách krol Bábilońſki [...] ku gorze głowę Ioáchimá Krolá Iudſkiego z ciemnice: y mowił mu łáſkáwie [et locutus est ei benigne]: y wyſtáwił ſtolicę iego/ nád ſtolice inych Krolow Leop 4.Reg 25/28, Deut 11/25, Matth 13/13, Ioann 9/29; BibRadz Ioann 4/26, 1.Cor 10/15, Hebr 12/19; BielKron 40 [3 r.], 84; RejAp 112v; RejPos 132; RejZwierc 83v; WujJudConf 28; RejPosRozpr b3v, cv; Y zſtąpił Moiżeſz do ludu/ y mowił im [et dixit ad eos]. BudBib Ex 19/25; MycPrz I C4v; BudNT cv [3 r.], Matth 17/13, Ioann 8/16, 15/22, Act 10/33, 22/2, 1.Cor 3/1; CzechRozm 138v; KochOdpr C2v; SkarŻyw 82; CzechEp 141, 191, 267 [2 r.], 268 [2 r.]; NiemObr 70; PaprUp F4; ActReg 68, 73; WyprPl C3; LatHar 164 marg, 376; WujNT Matth 13/10, 13, 34, Mar 1/30, 4/2 (22); SkarKaz 80b. Cf »mowić sobie«.
mowić czemu [= na temat czego] (1): czworo uczynyą pythanye [...] Tu pyerwſzemu pytanyu mouyącz mamy rozumyecz yſz [...] poſzwyączenye nycz nyeyeſth ynſzego yedno puſzczenye ducha ſzwyątego wduſchą poſzwyączona [!] PatKaz III 92v.
mowić ku komu [w tym: jeden ku drugiemu (1)] (47): cieſs iako możeſz zranioné dziéciątko/ proſiż go pięknie/ mow k niemu pokornie/ a zátz plakatz przeſtanie. OpecŻyw 23, 53, 117v, 136, 144, 146, 148v, 158; OpecŻywSandR nlb 5; RejPs 93v, 110v; Podcżaſzy ku Iozephowi mowi/ y pyta o Pothyfara RejJóz L4v, L2; Tobye mowyę wilku w owczey poſtáwye/ [...] (‒) Ku mnye ten mowi KromRozm I A3; MurzNT 103v, 163v; KromRozm II iv; Ano Páweł też w Epheźye ku ſtárſſym álbo kápłanom/ álbo przełożonym koſcyołá mowyąc/ powyeda iż ye duch S. biſkupy álbo ſtrożmi poſtáwił KromRozm III H4v; LubPs hh3; Leop Iob 8/10, 9/14; BibRadz Ps 41/7, 4.Esdr 6/36; BielKron 59v marg, 72v, 124v, 242v, 313, 326v; GrzegRóżn I2v; Humanissime compellavit, Bárzo Lucko Vkłádniuchno ku mnie mówił. Mącz 287d, 13a, 72c, 287d, 386a; RejAp 57; RejPos 138, 150, 192v, 267, 298, 330v, 345; nie wſtyda ſię mowić ku temu co ieſt bes duſze [inanimatum alloqui]. BudBib Sap 13/17; PaprPan Bv; ArtKanc K10v, N17.
mowić k(u) czemu [= o kim, o czym, na temat ezego, w związku z czym] (7): PatKaz II 19v; Trzeczye roſzmyſzlmy yeſzly nad ynſze [...] ta panna uyſſzey yeſt poſzwyączona kczemu mouyącz odpouyedam yſz przeuyſſa panny maryey poſzwyączenye ynſzych wſzytkych PatKaz III 95v; RejJóz D4; In eam sententiam disputo, Ktemu ſie mam/ k tey rzeczy mówię. Mącz 333b; GórnDworz Cc3v. Cf »ku swej rzeczy mowić«.
mowić (na)przeciwko) komu, (na)przeciwko) czemu [= sprzeciwiać się, wypowiadać się o kim, o czym negatywnie, wrogo; obtrectare, rodere Mącz, contradicere Calep; w tym: „temu” z odniesieniem do tekstu poprzedzającego (25), jako zapowiednik zdania podrzędnego (4)]] (142): O dobry cie vcżynek nie kamionuiemy/ ale ij że mowiſz przeciw bogu/ ijże ty będątz cżlowiekiem/ cżyniſs ſie bogiem. OpecŻyw 65v; OpecŻywList C2; TarDuch A6v; adversus fratrem tuum loquebaris [...] mowiłes na przeciwko bratu twemu Bliſſemu thwemu vrągałes. WróbŻołt 49/20, 118/23; Kto mowi przećiw prawdźye ápoſtolſkich/ to yeſt papyeſkich/ odpuſtow/ nyechay będźye odrzucony KromRozm I I3v; MurzHist N2, R; Diar 48; Czytają IchM, jako o zwyczaju Augustyn ś. napisał przeciw tym mowiąc, ktorzy się w swych błędziech zwyczajem chcą szczycić. DiarDop 103; LubPs A4, L2v, Q, Z, aa5v; Obyczáiow theż y Wielkierzow/ ktorych gdźie od dawnych czáſow zá práwo vżywáią/ nie káżę/ áni przećiw nim mowię GroicPorz C2v, n3, q2; Nie mowię náprzećiwko temu/ áby niemieli być w kośćiele ſwięthym prawdziwi tzytátze álbo tzytelnicy/ [...] ále mowię náprzećiwko temu żegnániu chlebá y owocow / y temu iżeśćie ſobie ten wtory rodzay [urzędu kościelnego/ [...] oddzielili. KrowObr 120, C3 [2 r.], C3v, 52, 72, 150v [2 r.] (15); Leop Ps 108/3, Ier 28/16, Am 7/16; OrzList e; RejZwierz 27; BibRadz 2.Par 32/16, 19, Ps 49/20, Ez 22 arg, Mal 1 arg, II 135d marg, 138b marg; Przyſzli do Moiżeſzá rzekąc: Zgrzeſzyliſmy mowiąc przećiw Pánu y tobie BielKron 42, 40v, 59v, 63, 72, 76v (22); Mącz 19c, 39c, 205c, 270a, 354d (10); OrzQuin I2; tedy oni káżdemu ſpor trzymáią/ á przećiwko prawdzie mowią GórnDworz K7, C7v [2 r.], V3, Dd5, Ee3, L15; KuczbKat 340; WujJud 132 v, 175, 195; WujJudConf 80v; BudBib Ps 78/19, I 467c marg; MycPrz II B2v; Iż to ták ſmiele przećiw nim mowiſz á rzecż przećiwną ich náuce twierdźiſz CzechRozm 160v, 66 [2 r.], 76, 95, 137, 146v (13); ModrzBaz 56v, 61, 132v, 133; SkarJedn 282, 345; KochPs 161, 180; SkarŻyw 320, 389, 483; CzechEp 4, 12, 108; NiemObr 5; POnieważ Bóg/ y ſczęśćié/ y nieſczęśćié dáie/ Przećiwko Bogu mówi Ian/ co ſczęśćiu łáie. PudłFr 11; ArtKanc M6v, Q5v; GórnRozm K2v, K3; PaprUp H3, Lv; Calep 253b; Phil K3; GrabowSet K3; OrzJan 24, 59, 116; WujNT Matth 12/32, Luc 2/34, s. 198 marg, 201, 536, 547, 796; SkarKazSej 707b.
mowić przeciw czemu [= niezgodnie z czym, wbrew czemu [w tym: (sam) przeciw (samemu) sobie (9), przeciw własnym ustom (1)]] (19): KromRozm I C4; KromRozm II fv; BibRadz I 273v; SienLek T; WujJud 68v marg, L14; CzechRozm 70v; Przećiw rozumowi mowi: gdy to twierdźi/ co ieſt przećiw wſzytkim zmyſłom: ktore co inſzego pokázuią [...] Mowi też y przećiw doświadcżeniu y ſámemu ſobie. CzechEp 405, 71, 176, 177 [2 r.], 255, 265 (10); NiemObr 98; BielSjem 10.
mowić po jakiemu [= jakim językiem [w tym: po aramsku (1), po grecku (1), po łacinie (2), po niemiecku (1), po polsku (2), po syryjsku (1), po żydowsku (1)]] (8): BibRadz Is 36/11; BudBib Dan 2/4; BudNT cv; CzechRozm 87; gdyż to ieſt pewna/ że Pan Chriſtus do Piotrá nie po Láćinie/ áni po Graecku/ ále ięzykiem zwyczáynym/ po Syryiſku mowił WujNT 68, Act 22/2; CiekPotrOstr )?(3; KlonFlis H2v.
mowić po jakiemu [= według kogo, czego; na sposób czyj a. jaki [w tym: po naszemu (2), po szkolsku (1), po twemu (1)]] (3): Habitus, privatio, á co ia wiem/ co to zacz ieſt/ po náſzemu ze mną moẃ/ nie po Szkolſku. OrzRozm B2v; OrzQuin Xv; GórnRozm A4.
mowić kogo, co [= o kim, o czym] (6): Odpowiedźiał im Ieſus/ Zálim iá wás dwunaście niewybráł/ a ieden zwás djábłem ieſt. A (marg) mówił Iudaſza [dicebat autem Iudam; (marg) de Iuda (‒)] rć. (‒) to mówił o Iudáſzu Iſkarjocie MurzNT Ioann 6/72 marg; Mącz 343d; GrzegŚm 58; iż nie znam cżłowieká tego/ ktorego mowićie [hominem istum quem dicitis; o ktorym powiedaćié Leop, WujNT] BudNT Mar 14/71; nie zrozumieli że oycem ſwym zwał Bogá. (marg) Gr. N. ze oycá im mowił [quia Patrem eis dicebat; niepobácżyli iż oycá ſwego powiádał być Bogá. Leop; że im mowił o Oycu WjNT]/ to ieſt/ o oycu. (‒) BudNT Ioann 8/27; SkarŻyw 580.
mowić na kogo, na co [= w związku z kim, z czym, na temat kogo, czego [w tym: jako zapowiednik zdania podrzędnego (2)]] (9): Y zaſz bych ſie ia był ták ſrożył ná ćię [...] byś byłá nie pobiłá wybránych moich/ [...] mowiąc ná śmierć ich [dicens super mortem eorum; mówiąc nád śmiercią ich WujBib] Leop 4.Esdr 15/53; Mącz 509c; GrzegŚm 9; BudBib Num 44/31; CzechRozm 146; Mowim ná ty co wſzytko do piſmá [...] vkázuią: iákoby kośćioł bez piſmá być niemogł SkarŻyw 364; Mnie więcey mowić ná iego długą Loikę nie trzebá CzechEp 267, 404; ActReg 60.
mowić nad co [= mowić więcej niż należy według czego [w tym: nad słowo boże (3), nad pismo święte (1)]] (4): ktorzy z domyſłow ludzkich/ ważą ſie wiele mowić/ y piſáć/ nie tylko nád ſłowo Boże/ ále y przećiwko ſłowu Bożemu NiemObr 98; mężom: ktorzy nád piſmo ś. ważyli ſię więcey mowić y ſtánowić NiemObr 100, 99, 142.
mowić o kogo, o co [= na temat, w sprawie kogo, czego; w obronie kogo, czego [w tym: mowić o krzywdę a. o krzywdy (11); o to jako zapowiednik zdania podrzędnego (1)]] (59): BierEz K4v; sthymem thesz mowyel othy Mlyny chtory my thak powyedzial. LibLeg 9/52; Thv czwierdzy possel Thvreczky yz czy o ktorich krziwdi mowy nygdi do polſky nieyezdzyly LibLeg 11/82, 7/34, 10/59v; RejKup v2; Diar 63; GroicPorz ſv; Leop Ioann 9/21; RejZwierz 60; BibRadz 3.Reg 2/18; BielKron 12, 108v, 225, 230; Mącz 81b; O náukę ia nie mówię/ ále mówię o moc/ która Królá cżyni Królem OrzQuin T3v, Cv; wątpliwośći żadnéy niemam/ o kthórąbych miał stobą mówić BiałKat 223v, 190v; RejZwierc 187, 245; BudNT b7v, Gg3; CzechRozm 26, 42v, 251; ktorzi [posłowie] o zgwałcenie teſtámentu Bożego/ y o odnowienie práwá Bożego/ iáwnie [...] mowili [qui de testamento Dei violato, de lege Dei reformanda verba ... fecerint]: á o práwie Bożem przećiwko mężoboycam y słowká nieprzerzekli ModrzBaz 140v, 94v; SkarJedn 265 [2 r.], D5; KochOdpr C, C4v; SkarŻyw 188, 299; KochWz 142; mowić o krzywdę/ proſić o łáſkę/ ták vbogiemu iáko bogátemu wolno ReszList 187; wſzyſcy dármo mieyćie [dwie księgi Pieśni]: O Drukárzá nie mówię/ z tym ſye zrozumiéyćie. KochPieś kt, 28; PaprUp F4, I, I3, I4, K3; ActReg 73, 102, 105, 115; WyprPl B, C3; A świekrá Symonowá leżáłá w gorączce: á nátychmiaſt mowili mu [Jezusowi] o nię [dieunt ei de illa; powiedzą o niey Leop] WujNT Mar 1/30; Agrippá rzekł do Páwłá: Maſz wolność ſam o ſię mowić [loqui pro temetipso]. WujNT Act 26/1; SkarKaz 352a, 386b, 548a; CzahTr I2; SkarKazSej 689a.
mowić przez kogo [= za pośrednictwem kogo [w tym: sam przez się (2)]] (77): abowyem nye wyedzyeli by Iozef ich mowę rozumyał dla tego iż przez tłumatza mowił HistJóz C3; Pan Ieſus przyſzedſzy na ten ſwiat mowił y ſam przez ſię, y przez ſwe apoſtoły. WróbŻołt Q3; KromRozm I E2; KromRozm III C5; Diar 63; GliczKsiąż F7; BibRadz 2.Par 18/26; BielKron 40, 435; SarnUzn C8v, D; iż to ták wielmożne á wiekuiſte Boſtwo nigdy ſámo przez ſię z żadnym ſtworzeniem nie mowiło/ iedno záwżdy przez iáki inſtrument/ álbo przez Anyołá/ álbo przez Proroká/ álbo wżdy przez iáki poſrzodek do tego godny á przez Duchá s. do tego ſpráwiony RejAp B4v, 159; HistRzym 127; A iż poſyłáć do nich racży/ [...] Apoſtoły ſwoie/ y ſam z nimi ocżywiſcie mowiąc: ácż nie ocżywiſcie/ ále nie inácżey iákoby ocżywiſcie/ przez ſługi wierne ſwoie/ á przez piſmá ſłow ſwoich. RejPos 239, 22, 325v [3 r.], 338; BiałKaz c3v; GrzegŚm 48; (ponieważ tenże Duch ś. przez Apoſtoły mowił/ kiedy ſłownie co podawáli/ iáko y kiedy piſáli) WujJud 29v, 25v; WujJudConf 28; RejPosRozpr b3v [3 r.], c, cv; BudNT Hh4; CzechRozm 54 [2 r.], 54v; PaprPan Bv; SkarJedn 52, 58, d8v; SkarŻyw 483, 568, 589; CzechEp 190, 191, 218, 234, 250 (20); NiemObr 44, 70 [2 r.], 72; ArtKanc K10v; PaprUp A2; LatHar 91; WujNT 40, 304, 1.Cor 14/21, s. 699, 752 (8); SkarKaz 579b.
mowić za kogo [= w imieniu czyim] [w tym: sam za się (1)] (2): niechátz ſám zaſie mowi [ipse de se loquatur Vulg Ioann 9/21; ſam niechay o ſie mowi Loop]. OpecŻyw 63v; Wyſtep miły Gardyanie A iuż mow zaſię y zamie Boċ mnie niédoſtanié rzeczj RejKup z2v.
mowić nad kim [= na temat kogo] (2): RejJóz K6; Do Doktorá. WSzytko mówiſz nádemną/ á nic mi nie dáieſz/ Moiá fébrá nie lubi/ kiedy nád nią báieſz. PudłFr 46.
mowić przed kim [= w obecności czyjej, do kogo [w tym: przed oblicznością czyją (5), przed oczyma czyimi (1)]] (25): pocżąl mowitz iawnie Iezus mily przed ſwą milą matką/ ij ſwymi zwoleniki o ſwé przyſſlé ſmierci OpecŻyw 86, 115v; BielŻyw 164; WróbŻołt oo2, 118/46; gdi prethwicz mowił przed dworzany naſchemy przerzeczonemy y gdi ony za ſye przednamy zeznavali, bil wielmozny Mikolay syenyawſky Caſtellan Belſki MetrKor 61/224v; RejPs 197v; MurzHist F3; DiarDop 104; KrowObr 134, 240v; Przeto vſlyſz głos moy/ y zrozumiey mowę moię/ á będę mowił przed tobą [et loquar coram te]. Leop 4.Esdr 8/19; Y mowil Ieremiaſz Prorok do Anániaſſá proroká przed ocżymá kápłáńſkimi/ y przed ocżymá ludu wſſyſtkiego [Et dixit Ierernias propheta ... in oculis sacerdotum et in oculis omnis populi] Leop Ier 28/5; BielKron 80, 410; GórnDworz Cc7v; BiałKat 201; SkarŻyw 305; CzechEp 73; ReszList 181; Odpowiedźiał mu P. Iezus. Iamći iáwnie mowił przed świátem LatHar 730; WujNT 489, Act 26/26, 2.Cor 2/17, 12/19.
mowić z kim [w tym: z sobą = jeden z drugim (12)] [= rozmawiać]; compellare Mącz, Calag, Calep; affari, colloqui Mącz, Calep; alloqui Mącz, Calag; convenire aliquem, loqui cum aliquo Mącz; appellare, loqui ad quem Calag (381): MetrKor 38/287; Máłpá z liſzką niegdy mowiłá/ A przed nią ſie bárzo chełpiłá. BierEz H4v, A2, B2v, B3, C2, F4 (10); OpecŻyw 50, 50v [2 r.], 63v, 96v, 109 (11); PatKaz III 150; HistJóz Av, E4v; FalZioł V 52v, 73; Ieden go [filozofa] też pytał czoby mu iego mądroſć pomagała odpowiedział, ze wſzitkimi ludzmi naucżamie vmieć mowić. BielŻyw 57, 54, 103, 134 [2 r.], 142; GlabGad L4v, L5v, N5, O4v; LibLeg 7/34, 104v, 8/25v, 9/52, 10/59v; WróbŻołt 34/20; RejPs 75v; RejRozpr D3v; SeklWyzn C; RejJóz C7, C8, D5v, D6 [3 r.], E3v (12); RejRozm 396; Czudnieyſzys gdzi ſię niegnieważ A iż wdy ſobą mowieċ daż. RejKup e8, h4v, x2v, Bbv; HistAl A8v, I4, L8v; KromRozm I R2; MurzHist Tv; MurzNT 128v, Luc 9/30; KromRozm II h3; KromRozm III M, O4; GliczKsiąż F7; thám będziewá s ſobą mowić/ przed onym ſpráwiedliwym Sędzią. KrowObr 240v; RejWiz A7, A7v, 32, 43, 67v (12); Leop Deut 5/24, 3.Reg 18/27, Ez 2/1, Dan 10/17, Ioann 9/37, Act 22/9; OrzList f4v [2 r.]; RejFig Bb3v, Bb8v; RejZwierz 60, 73; BibRadz Gen 18/27, 24/7, 35/13, 14, 15 (23); Goski A2v [2 r.], **3; OrzRozm B2, B2v, B3v, L4 [2 r.]; Kſiążę Albanus przyſzedł ku krolewnie/ łáſkáwie zſobą mowili y długo BielKron 238v, 35, 43v, 71v, 84v, 192v (17); GrzegRóżn C; Petere colloquium, Zędáć s kim mówić. Mącz 295b; Volo te, subaudi alloqui, et volo te tribus aut paucis verbis, Chcę s tobą mowić/ trzebá mi cie ná słowo álbo ná dwie. Mącz 506a, 15b, 45c, 72c, 78c, 117c (26); OrzQuin Cv, D4v, F2v [4 r.], G4, I2 (11); Prot Cv; RejAp B4v [2 r.], E8, AA2v, 159, 183, 190v, Ddv; GórnDworz G3v, I7v, I8v, K7, M7v (16); HistRzym 23v, 24, 24v, 45; RejPos 111v, 129, 131, 143v, 152 (16); BiałKat 10v, 223v; KuczbKat 75, 265; RejZwierc 9, 84, 88v, 234b; RejPosRozpr b3v [2 r.], c; BudBib Gen 17/22, 29/9, 37/4; BudNT Ioann 4/27, Apoc 21/15, Gg3; z ktorimi [z Żydami] gdym mowić pocżął/ wnet ſie zemną w rzecż wdáli/ bárzo mi wiárę ſwą zálecáiąc CzechRozm 67, A4v, 40v, 41 [2 r.], 42, 43v (28); S tobą ták towárzyſkie mowię á nie chytro. PaprPan Cc; ModrzBaz 59v, 84v, 143v; SkarJedn 43, 187; Anreden. Mowić s kim. Alloqui, compellare, appellare. Loqui ad quem. Calag 25a; niechay znami ten Pan ták ſtráſzliwy niemowi/ [...] iuſz ty ſam znim rozmawiay SkarŻyw 481, A5v [2 r.]; SkarŻyw 58, 68, 81, 152 [3 r.], 160 (25); StryjKron 542; gdym ſię mu [księdzu] przez páná Doktorá Grotá y inſze/ ná rozmowę iáwną á nie pokątną ofiárował/ zemną mowić niechćiał. CzechEp 326, 6, 90, 127, 257, 263 (13); NiemObr 24 [2 r.]; ReszPrz 4; KochTarn 78; BielRozm 4; GórnRozm A4, Bv, C3v; PaprUp A2, I; ActReg 51, 53 [2 r.], 59, 71, 79 (19); Calep 40a, 215b, 226a; GórnTroas 42; GrabowSet Tv; Rzekłá mu niewiáſtá: Wiem/ że Przyidźie Meſſyaſz [...] Rzekł iey Ieſus: Iaćiem ieſt ktory z tobą mowię [qui loquor tecum]. WujNT Ioann 4/26, Matth 12/46, s. 50 marg, Luc 24/32, Ioann 4/27, 9/37 (14); JanNKar D3v [2 r.], E, F2; SkarKaz 117b, 487b; CzahTr I2; GosłCast 44, 50; głádko z ſobą mowiąc/ ieden drugiego łowi. SkarKazSej 662b; KlonFlis H2v, H3v.
mowić z kim [= do kogo] (59): A kiedy go ták vzdrowił [żuraw wilka]/ O zapłatę z wilkiem mowił. Wilk ſie z iego żądania ſmiał BierEz K4v, B2, H3v, Q4v, S4; LibLeg 7/34, 11/58; HistAl M; KromRozm II ſ; BielKom D3; GroicPorz h3; Tedy záſz dothknęło ſie mnie iákoby widzenie cżłowiecże/ y pośiliło mię/ á rzekło: Niechćieyże ſie bać mężu pożądliwośći/ pokoy tobie: poſilayſie á bądź duży A gdy mowił ſemną [loqueretur mecum]/ zmogłem/ y rzekłem: Mow Pánie moy boś mię poſilił. Leop Dan 10/ 9; Wezwáłá tedy [Hagar] imię Páná ktory z nią mowił [qui loquebat ad se]/ Tyś ieſt Bog widzący mnie BibRadz Gen 16/13, Gen 19/14, Is 36/11, Ier 7/22, Ez 3/27; Flexanima oratjone usus est ad populum, Ták mowił s poſpolſtwem że káżdemu do ſercá ſzło Mącz 129d; OrzQuin I2v; pan Krákowſki [...] vſtháwicżnie s pánią Giżyczką chciał mowić/ á páni [...] ochotnie mu odpowiedáłá GórnDworz S4v; Pan wielekroć ze zwolenniki ſwemi figurnie á niewłaſnie/ mowić racżył. RejPos 89v marg, 89v, 100, 125v, 134, 151v [2 r.], 160v (15); HistLan D4; KuczbKat 1; Alexánder mu powiedział: Cżemuſz zemną ták beſpiecżnie mowiſz? zaſz niewiefz żem ia krol? RejZwierc 46, 9; RejPosRozpr b3v [2 r.]; Y wſzedł w mię duch/ [...] á mowił zemną [et allocutus est me]/ y rzekł do mnie/ wnidz zámkni ſię w pośrzodku domu twego. BudBib Ez 3/24, Ex 20/19 [2 r.], 20/22, Ez 3/27, Zach 2/3, 1.Mach 7/15; CzechRozm 54 [2 r.]; GórnRozm A4; rzekł [Piłat] do Ieſuſá: Skądeś ty ieſt? Lecz mu Ieſus nie dał odpowiedźi. Rzekł mu tedy Piłat: Nie mowiſz ze mną? [Mihi non loqueris?; Niemowiſz do mnie? Leop] WujNT Ioann 19/10; gdy odſzedł ánioł ktory mowił do niego [qui loquebatur illi] (marg) z Korneliuſzem. G. (‒) WujNT Act 10/7; ABo niewiećie bráćia (boć mowię z tymi ktorzy zakon vmieią [scientibus enim legem loquar; do tych mowię ... Leop]) iż zakon pánuie człowiekowi poki żywie WujNT Rom 7/1, Mar 6/50; WysKaz 33. Cf »dać z sobą mowić«.
mowić z kim [= tak jak kto] (7): GrzegRóżn C, C3v; CzechRozm 208v; iż cżłowiek Iezus Chriſtus ieſt ſynem Bdżym [!]: á z Thomaſzem mowiąc Pánem y Bogiem náſzym. CzechEp 218, 160; Niechcę Mił: P. Woiewodźicże z Katonem o lichfie tu mowić GostGospSieb +2v; CiekPotr 49.
mowić za kim [= tak jak kto] (1): Tu przycżynę właſną Anioł wyraża: á my też iáko proſtacżkowie powolni y wierzący Bogu/ zá nim mowić będźiemy. NiemObr 98.
mowić o kim, o czym (w tym: z odniesieniem do tekstu poprzedzającego „o tym(że)” (142), „o czym” (40), „o tych rzeczach” (1); „o tym” jako zapowiednik zdania podrzędnego (27)] (1214): Ieſli śię nieopatrzymy/ Poſromoceni będziemy. Boć ten cżłowiek kędy poydzie/ O nas wſzędy mowić będzie: Y vwierzą iego mowie BierEz G4, E3v; OpecŻyw 53, 66, 86, 115v, 165v, 168v; PatKaz I 10v; PatKaz II 19v [2 r.]; Iuſch o kozdey ſzwyątoſzczy mouycz chczą począwſzy o krſczye PatKaz III 135v, 106; KlerPow 3; FalZioł I 9c, 14c, 22c, 25c, 26a (11); BielŻyw 42, 72, 88; BielŻywGlab nlb 12; GlabGad O6; WróbŻołt 7/17, 70/16; RejPs 75v, 138, 171v, 178; LibMal 1544/79v; Ktho winien mnima bi wſitcży o nim mowili RejJóz E2v marg, C5, D6, E2v, F2v, G7v (12); RejKup f4, h8v, 13, ſ4; Alexander tedy widząc ony weſpołek s ſobą mowiące porozumiał iż o nim mowili [quod loquebatur de cognitione eius]. HistAl F2v, D4v; KromRozm I D2, G, I2, L2v, Nv; MurzHist F3, R2v, R4v, Tv; MurzNT 3v, 91, 96, Matth 21/45, k. 103v, Ioann 13/18; KromRozm II a3v, d4v, iv [2 r.], 12, m (9); KromRozm III A5v, D7 [2 r.], D7v, E4v, E7 [2 r.] (14); Diar 20, 24, 26, 27, 28 (25); DiarDop 104, 112, 118; ábowiem kto kogo miłuie/ rad onim mowi/ y inſzych mowiąc rad ſlucha KrowObr 65v, 17v [2 r.], 29, 65, 65v, 66 (26); O tey [o rozkoszy] będzyewá mowić tám ſobie powoli RejWiz 40; Muſiałem o tym mowić/ o cżym on rad mowi/ [...] Bo kráwcy gdy ſie zeydą/ mowią o nożycach/ Kowale też o kleſzcżach/ mniſzy o kápicach. (marg) Rzemieśnik o ſwoim rzemieſle rad mowi. (‒) RejWiz 147, A7, A7v, 36, 36v, 42 (31); Chwałę kroleſtwá twego będą powiádáć/ á o moznośći twey będą mowić [et potentiam tuam loquentur]. Leop Ps 144/11, 1.Par 17/17, Ps 2 arg, 65 arg, Ioann 13/24, Hebr 2/5, ZZ [2 r.]; OrzList e4, e4v [2 r.], f4v [2 r.]; RejZwierz 10v, 12 [2 r.], 16, 24 [2 r.], 40 (11); o kimze tu Prorok mowi? ſamli o ſobie czyli o kim inym [de quo ... dicit hoc? de seipso, an de alio aliquo]? BibRadz Act 8/34, Gen 1/26, 4/7, 2.Reg 19/43, 1.Par 17/17, 26 (19); Mamy mowić o Krolu/ pierwey powiemy o iákim Krolu mowiemy OrzRozm L2, A3v, B2 [3 r.], D2, F, F4 (16); Piſał [prorok Abakuk] trzy rozdzyały piſmá ſwiętego/ w ktorym gada ſie s Pánem Bogiem/ mowiąc o ſzcżęſciu złych a o nieſzcżęſciu dobrych BielKron 93, 68v, 70, 93 [2 r.], 211, 213 (9); GrzegRóżn B3v, B4v, C [4 r.], Cv, C3v (17); KochSat B3v; KwiatKsiąż E3v, F4v; Iam nos fabulae sumus, [...] Wſziſcy o nas mowią/ álbo káżdy námi vſtá wymywa. Mącz 113a, 123a [2 r.], 157d, 166a, 200b, 215c (31); OrzQuin B3v, D4v, E2v, E3, E4v (28); O was [o polskich panach] przy pełney mowią chłopi (iáko wiećie) O was iáwnie gadáią y Báby ná Trećie. Prot A2v, A4, A4v, BB [2 r.], C3v; SarnUzn Bv, B3, C4v, G8v [2 r.], D (11); NA ſpánie drugie lekárſtwá/ piſáliſmy tám gdźie ſye o ſzaleńſtwie mowiło SienLek 55v, 11, 17v, 32, 53, 56 (8); RejAp AA3v, AA5, AA5v, 108, 142 [2 r.] (8); GórnDworz B2v, B4v, Cv, C8v, E5 (59); HistRzym 8, 124; RejPos 3, 41, 148, 151v [2 r.], 207 (14); RejPosWiecz3 97; BiałKat c, 6, 61, 86, 126, 213v, 346; GrzegŚm [A2v], 23; coſmy drzewiey powiedźieli/ kiedyſmy o inych Przykazániach mowili KuczbKat 326, 35, 45 [2 r.], 49, 50, 70 (16); RejZwierc A2, 2v, 9, 45v, 57v (23); Bo ácż ſie nam zda/ że rozumu doſyć mamy/ y o rzecżách ſzeroce/ dowodnie/ głádce/ y okazále mowić vmiemy/[...] iednák y w kośćiele śiłá ſproſnych błędow/ [...] ſie námnożyło WujJud A4, A2v, A5, 50, 51v, 94v (31); Inſze ofiáry w zakonie ſtárym były figurą/ o ktorych potym ſzerzey będźie mowiono WujJudConf 233, 12, 102v, 104, 110v, 152v (10); Do Circenſow w Epiſtole Cxxx. mowiąc o Boſkim táiemnym potárgnieniu á o pozwirzchney ſłużbie ludzkiey/ ták piſze [św. Paweł] RejPosRozpr b4v, b3, b4v; RejPosWstaw [212]v, [413]v, [1103], [1103]v, [1432]v (8); BudBib 1.Reg 19/3; BiałKaz Hv; Ieronim tez o tem mieyſcu oſobliwie mowi/ bo tak piſze. BudNT Hh6v, a5v, bv, b7v, c3v, Matth 17/13 (11); Ale mowiąc o rzecżách poważnych Boſkich/ ták o nich mowił/ iáko nalepiey y náucżćiwiey wedle włáſnośći ięzyká ſwego Hebreyfkiego CzechRozm 15; że tego ieſt wielką potrzebá/ iżby ſie pierwey/ o náſzey ſkáźie przez grzech mowiło/ niż ſie o vſpráwiedliwieniu mowić pocżnie CzechRozm 206, 3, 7v, 8, 9, 10v (159); ModrzBaz 1v, 2v [2 r.], 4v [3 r.], 5, 7v (73); wzor prawdy máiąc: iednoſz záwżdy o iedney rzecży mowiem. SkarJedn 21, 39, 51, 56 [2 r.], 97, 100 (17); Oczko 8, 16v, 25, 25v, 26; SkarŻyw A2, A3, 29, 34, 35 (20); StryjKron 31; o tymże piſmie świętymi mowiąc/ á zakonem ie y przykazánim názywáiąc ták piſze: Zakon Iehowin doſkonáły CzechEp 112, 30, 56, 67, 70, 77 (113); O tákim tedy fundámenćie my Kátolicy mowiemy/ ktory do rządu zborowego/ y zwierzchniego poſługowánia ieſt potrzebny. NiemObr 34, 6, 8 [2 r.], 23, 31, 36 [2 r.] (32); ReszList 142 [2 r.]; WisznTr 24; BielSen 9; PudłFr 18, 67, 72; ArtKanc C13v, F19; Nie o chłopſtwie ſię tu mowi [...] ále ſię mowi o ſtánie Szlácheckiem GórnRozm B, A, A2v, A3, Cv, C3v [2 r.] (18); Mówić o przyſzłych rzeczách/ móy pánie to ſą wſzyſtko wróżki KochWr 20, 25, 35, 37 [2 r.], 41 [2 r.]; PaprUp A2, K2; ActReg 8, 21, 24, 59, 68, 71 [2 r.] (14); GostGospSieb +2v; O cżym też doſyć vważnie Ezechiel Prorok w rozdziale 18 proroctwá ſwego mowi. Phil N4; KochCz B2; KochCzJan A3; GrabowSet O3v; KochAp 6; OrzJan 22, 42, 63, 125; LatHar +5, +12v, 25 marg, 128, 165 marg (11); KołakSzczęśl C2v; Gdyż iáśniey prorocy mowili o kośćiele niżli o Chriſtuśie WujNT 629; Dotąd mowił o ſtrzymawáłośći małżonkow: á teraz tych vczy, ktorzy ieſzcze w małżeńſtwo nie wſtąpili. WujNT 592 marg, przedm 6, s. 15, 22, 47, Matth 21/45 (73); WysKaz 18, 33, 34, 36 [3 r.], 41, 43; JanNKar D2, D3v [2 r.], E2, F2; JanNKarKoch Ev, E3v; SarnStat 314, 716, 1147, 1262, 1272, 1273, 1284; SiebRozmyśl L; PowodPr 58, 70; SkarKaz 1b [2 r.], 2b, 5b, 45a, b (38); VotSzl B4, C4v; CiekPotr 27, 61; GosłCast 7, 30, 31, 38, 39, 44 [2 r.]; SkarKazSej 658a, 664b, 675b, 689a [2 r.], 693b (14); KlonWor **2v, 9, 32, 46, 54. Cf »nie mowię [o kim, o czym]«.
mowić o czym między kim (1): Bo już i bracia naszy ‒ o czym dziś miedzy sobą często mowią ‒ nie baliby się tego Diar 76.
mowić przy kim [= w obecności czyjej; też do kogo] (3): Arcybiſkup Moguntyńſki Kurfierſt/ ktory cálą godźinę mowił przy Ceſárzu Ferdynándźie y Máxymilianie Krolu Rzymſkim. BielKron 352; PaprUp F4; ActReg 82.
mowić w kim, w czym [= mowić przez kogo, przez co] (29): KromRozm I I3; KrowObr 118v; RejWiz 114; Leop B2; Abowiem nie wy ieſteśćie kthorzy mowićie/ ále Duch Oycá wáſzego ktory mowi w was [qui loguitur in vobis Vulg; sed spiritus Patris vestri loquens in vobis PolAnt]. BibRadz Matth 10/20; BiałKat 268v; Duch ſ. w Apoſtolech y ich namieſtnikach mowi/ á kto imi gárdźi/ ſamem Bogiem gárdźi. WujJud 30 marg, 30; WujJudConf 30; Iáko Apoſtoł powiedział/ iż we mnie Chryſtus mowi. SkarJedn 45; [widzisz] iedno iego [Chrystusowego] namieſtniká: przez ktorego y wktorym [...] Chryſtus mowi/ Chryſtus rządzi. SkarJedn 59, 16, 18, 45 [2 r.], 248; SkarŻyw 16, 318; co ná ty ſłowá Locutus est nobis in filio, Chrizoſtom/ Theofilákt y Ambrozy z nimi piſzą: vkázuiąc iż tá mowá mowił w Prorocech/ rozumie ſię ták mowił przez Proroki. (marg) Mowił w prorocech: mowił przez Proroki, iedná to. (‒) CzechEp 267, 123, 151, 267; WujNT Matth 10/20, s. 556; Chryſtus mowi/ nie w piſmie ſámym ále w poſłáńcách ſwoich. SkarKaz 118a, 118b, Oooob.
mowić w kim [= do kogo] (2): Y rzekę do Angiołá kthory mowił wemnie [qui loquebatur in me], Co ſie przez to rozumie? On mi odpowiedział Leop Zach 1/19, Zach 1/14.
mowie w czym [= na temat czego, o czym, w sprawie czego] (12): aby pyeſzy przekopy y waly dzyalaly, yakoſz wthey rzeczy zrothmyſzczmy pyeſzymy yvſch yeſth mowyono MetrKor 38/287; Strzesz szią theſz wnaſzich rzeczách nyepotrzebnye skyem mowicz. LibLeg 7/104v, 8/25v; A mowiłem ſmiele w ſwiadecztwach twoich [loquebar in testimoniis tuis; ... o świádectwách twoich WujBib] przed oblicżnoſcią krolow WróbŻołt 118/46; Iakoſz to może być? aby ty miał darow bożych oſtradać/ gdyſz tak mądrze w świętem piſmie mowiſz MurzHist Qv; BielKron 414v; KwiatKsiąż I2v; GórnDworz V3; BiałKat 10v; ActReg 53; WujNT Eph 5/32; Młodźiencze ledwie mow w ſpráwie twoiey gdy potrzebá. SkarKaz 42b.
mowić w czym [= w wypowiedzi ustnej lub w dziele pisanym] (37): FalZioł I 110b; W tim pieniu prorok mowi z perſony ludu wiernego WróbŻołt T3, O5, T7v; KrowObr 170v; BibRadz Apoc 9/16; BielKron 93; OrzQuin I2v; RejPos 207v; BudNT 2.Petr 3/16; CzechRozm 60v, 110, 142, 147, 147v; Ale o woynie w trzećich kſięgách mowić będźiemy [tertio libro dicemus]. ModrzBaz 22v, 82v; SkarJedn A6, 156; SkarŻyw 321; Acż ſię y po wydániu Diálogow/ w Rozſądku/ w Reſponśie y w Zwierśćiadlku o tym doſyć z ſłowá Bożego mowiło CzechEp 56, 56, 73, 164, 170, 240, 317, 408; NiemObr 44; ArtKanc F19; kubek wody źimney/ o ktorym w Ewángeliey świętey Pan mowi LatHar +5; O S. Ianie mowiło ſię doſyć w Argumenćie położonym przed Ewángelią iego. WujNT 815, 796, 2.Petr 3/16; SkarKaz 5b, 635b; KlonWor 9.
Z przytoczeniem oznajmującym [w tym z zapowiednikami: tak (-o, -ci, -że) (628), jako(ż) (216), to(-ć, -ż) (136), co(ż) (59); „mowić” w interpozycji (419), w postpozycji (212] (6589): BierRaj 18v; Tedy Xántowi vcżniowie/ Widząc go [Ezopa] tákiego w mowie: Mowili/ bárdzo roſtropny/ Y niemal Xántowi rowny. BierEz B2v, A4v, C3, D4v, E3v, E4v (16); Tedy niéktorzy licemiernicy pocżęli mowitz: nieieſt ten cżlowiek od boga ktory ſoboty nieſwięci OpecŻyw 63, 1, 4, 7v, 9, 11 (73); OpecŻywPrzedm C4; ForCnR B4, C, D4, E; PatKaz I 1 [2 r.], 1v [2 r.], 2v, 6, 7v (19); PatKaz II 20, 22v, 23v, 24, 24v (59); PatKaz III 87v, 88v, 94 [2 r.], 99, 101v (50); HistJóz A2v [2 r.], B4, B4v [2 r.], C, Cv (10); Mowiłeś panie/ Heli heli lamazabatani Czo ſie wykłada/ Boże boże moy y cżemus mię opuſcił/ [...] Mowiłeś panie Pragne [...] Mowiłeś panie Stało ſie ieſth TarDuch D4v, D5v, D7, E3v; Serapio tak mowi/ mala Ozanka ieſt ziele ktore roſcie lieda gdzie naziemi FalZioł I 37a; Też proch paluchowego korzenia z mydłem [...] fiſthułę zaſtanawia y wyſuſza barzo dobrze gdy tam tego będzieſz wpuſzcżać/ Platearius mowi. FalZioł I 63c; Diaſcorides mowi/ gdi prawi mąż będzie pożywał korzenia thego ziela niemało/ thedy ſyny będzie miewał FalZioł I 127a, I 2a, 4d, 8b, 10b, 12a (43); BielŻyw 7, 10, 16, 22, 31 [2 r.] (13); GlabGad L4, L4v; MiechGlab 20; Przothkyem powye poszel od nas Czeſſarzewy Tvreczſkyemv posdrowyenye[...] Pothym bandzye mowił Krol yego Miloſcz pan moy prziſlal myą na dwor Vaſzey Ceſzarſkyey miloſczi LibLeg 7/8, 7/98v, 11/135, 135v [2 r.], 159v, 173; WróbŻołt 4/6, B7, C4, 7/5, C5v (22); RejPs 78v, 100, 203v; wſhakze on na tho vpomynanye nycz nyedbayącz przedſzią ſnya [z cudzą, żoną] myąſchkall a kthemv movill ya yey do Gardla nyeprzeſtaną LibMal 1554/193, 1545/94, 1547/125v, 133v, 1548/146, 146v (9); RejRozpr A2v, E3, K2; A pan Chriſtus mowi kto nie ieſt ſemną przeciw mnie ieſt. SeklWyzn a3, c2v, e2v, e4, Fv, f3; RejJóz Kv, L2v, M4, N7, N8v; SeklKat A4, C2v, E3 [2 r.], Fv, G4v (21); RejRozm 391; RejKup d4, H, h4v, h7v, i5v (10); A1exander rozgniewał ſie bárzo na Kxiążę Zydowskie y mowił [iratus est valde ... dicens; ... rzeknącz HistAl 1510 84] Tákową pomſtę vcżynię nád Zydy iż będą rozeznawáć cżyie przykazánie máią chowáć HistAl B7v, B7, C7v, C8v, D7v [2 r.], D8v [2 r.] (23); V mnye to napewnyeyſſa/ mowi/ iż yeſt czyſćyec. KromRozm I K, B3, Cv, F4v, H2v, M3v (11); MurzHist F2v, H2v, H3, I, K3v (16); A on podnioſwſzy oczy ſwoie na vcznie tak ieſt mowił [dicebat]/ Błogoſławięni ieſteście vbodzy MurzNT Luc 6/20, Matth 2/17, k. 18v, 46, 51, 96 (20); A to dni przyydą/ mowi Pan/ á vczynyę ya z domem Yakobowym/ y z domem Yudowym przymierze nowe KromRozm II c, cv, g, 1v, 12, q3v; KromRozm III C2v, Dv, D2, F4, G5v (11); Diar 45 [2 r.], 48 [3 r.]; DiarDop 102, 103 [2 r.]; BielKom B5, D, D4v, D5, D6v (9); [Seneka] mowi thák długo trzebá ſie vcżyć/ pokątby cżego nye vmyał GliczKsiąż N2v, A3, B5, C, C2, C8 (34); LubPs A3, A4v, B3v, C3, I3v (14); GroicPorz c4, n4v, hh3v [4 r.], kk, mm; Pomnię teſz ná to iáko Pan Kryſtus mowi. Kto was ſlucha/ mnie ſlucha KrowObr 118v; Ian ſwięty/ dáley piſząc o wiernych/ ták mowi. Ci ſą ktorzy ſą wykupieni/ nadroſſſzą krwią Báránká KrowObr 229, B4, B4v, C4v, 2, 4v [2 r.] (133); RejWiz 134, 162v; I záś iey [Agar] rzekł [Bóg]: Rozmnożę/ mowi rozmnożyſtho plemię twoie [Et rursum, multiplicans, inquit, multiplicabo semen tuum; Y záś rzekł: mnożąc rozmnożę naśienie twé WujBib]/ á nie będzie mogło być zlicżone dla wielkośći. Leop Gen 16/10; A názwáłá [córka faraona] imię iego Moizeſz/ mowiąc [dicens]: Bom go z wody wyięłá. Leop Ex 2/10; Dla thego otho dni przychodzą/ mowi Pan [dicit Dominus]/ y niebędzie więcey mowiono [non dicetur ultra; i nie rzeką więcéy WujBib]/ Zywie Pan kthory wywiodł ſyny Iſráelſkie z źiemie Egiptſkiey Leop Ier 16/14, *A3v [2 r.], Gen 15/1, 18, 26/22, 24 (235); OrzList b2, dv; Co mowił oknem/ nie máſz mię domá. RejFig Dd2, Aa6v, Bb6, Cc2v, Cc3 (9); RejZwierz 4v, 8, 14, 24v, 29 (14); rozdárłá Atália ſzáty ſwe mowiąc [et dixit]/ Zdrádá. zdrádá. BibRadz 2.Par 23/13; A dla tegoż ták Pan mowi [dixit]/ Oto náwiedzę Semeiaſzá Nehelámitę y potomſtwo iego BibRadz Ier 29/32, Gen 4/25, 5/29, 12/7, 12, 15/18 (233); OrzRozm B3v, B4v, C3v [2 r.], E, E2v (23); iáko ieſt piſano v Proroká Ezáiaſzá/ ktory mowi: Ia ieſtem głos wołáiącego ná puſzcży BielKron 137; rozmáite domnimánie o mnie mieli mowiąc: álbo ſwięty/ álbo ſzalony: [...] ieden mowił ſwięty/ drugi mowił káźi mu ſie głowá. BielKron 458, 2, 3v, 9v, 11v, 12 (205); GrzegRóżn C3v, D, D2v, Gv [3 r.], G2v (18); KwiatKsiąż E, E3; Mącz 267d, 315a, 383b; Nie móẃ żaden z was ták/ Papieżá Lutrowie ſkáżą OrzQuin K3v, B3, D2v, F3, G2v, I2 (16); Prot C; Bo gdzie mowiem trzey ſą mowiemy ſą trzy perſony/ gdzie mowiemy ieden ieſt/ ieden Bog w iſtnośći. SarnUzn B7v; Ian s. przywłaſzcża [bóstwo] Synowi/ mowięcy: Iam ieſt pirwſzy iam ieſt poſlednieyſzy. SarnUzn G4v, B3v, B6v, B7, C [3 r.], Cv [3 r.] (61); SienLek 16v, 95, T4v; LeovPrzep G, G2; RejAp 7v, 21, 24, 25v, 26v (18); I Krol I. M. iął mowić/ Wierę the pſy okarmić muſiano/ iż niedźwiedźiá bráć niechczą GórnDworz R8v, B5, N5v, N8, O, Q (17); GrzepGeom F2, F2v, F3, F3v, G4v (9); HistRzym 2v, 4, 37, 50v, 56v (16); bo ſłyſzę miedzy wámi ſwary/ iż iedni mowią: Iam ieſt Páwłow/ á iam Piotrow/ á ia Apollow. RejPos 144v, 3, 3v [2 r.], 6v, 13 [2 r.], 14 (52); RejPosWiecz2 91, 91v [2 r.], 92v, 93, 93v, 94 [3 r.], 95; RejPosWiecz3 96v, 97v, 98 [4 r.]; Prorok mówi: Rodzenié iego [Syna Bożego] któż wymówić moze? iákoby rzekł/ Zaden. BiałKat a4, b2v, d2 [4 r.], d4v, 18v, 23v [2 r.] (51); BielSat Cv, D4 [2 r.], G2v, G3, G3v (11); GrzegŚm A3v, 1, 2, 4, 7 (49); HistLan Dv, D2v, F2, F2v, F5; KuczbKat a2, 30, 35, 90, 95 [2 r.] (43); RejZwierc 5, 5v [2 r.], 10, 84, 88 (12); BielSpr 46v, 47, 75v; KochMon 24, 25; Słuchay co Auguſtyn mowi: Niechcę ábyś memu piſmu/ ták iáko ſłowu Bożemu wierzył WujJud 36, A5, 20v, 22, 28v [2 r.], 29 (82); WujJudConf 49, 55v, 102v, 111v, 204 (9); RejPosRozpr b3v [2 r.], b4v [4 r.], cv [2 r.], c2, c3v [2 r.], c4; RejPosWstaw 21v [2 r.], [212], [212]v, [213], [213]v (18); wezmieſz báńkę oliwy/ y wleieſz ná głowę iego/ y rzęcżeſz/ Ták mowi [Sic dixit] Iehowá/ námázałem ćię (ábyś był) krolem nád Izráelem. [...] wylał oliwę ná głowę iego/ y rzekł mu/ To mowi [Sic dixit] Iehowá Bog Izráelow/ Pomazałem ćię BudBib 4.Reg 9/3-6, b2v, b3, b4, Gen 32/4, 6 (196); HistHel B2, B3, C2v; MycPrz II Av, B4; Strum H4, P3 [2 r.]; gdy mowi [Chrystus]. Iam (powiáda) z Bogá poſzedł/ y przyſzedł. BiałKaz G4v, b4 [2 r.], C3v, D, D4v [2 r.] (19); A inſzy mowili [o Chrystusie] Heliaſz ieſt/ á inſzy mowili. Prorok ieſt BudNT Mar 6/15, przedm b4v, b8, c7v, Matth 14/15, 26/5 (45); CzechRozm 5 [2 r.], 7, 8v [2 r.], 9, 9v (163); PaprPan B3, L2, Gg3, Hh; KarnNap C4v, D2v, E4v; Sallustius piſząc o Getulach ludzioch Afryckich/ ták mowi [Et apud Sallustium de Getulis]: Ci ludzie áni zwycżáiow zá vſtáwę wziętych nietrzymáli/ áni Praw piſánych ModrzBaz 5, 13, 23, 54v, 80, 81v, 109v; ModrzBazBud ¶5; Ireneuſz ták przećiw Heretykom piſze/ w kośćiele/ mowi/ poſtánowił Bog Apoſtoły SkarJedn 10; Y niżey mowi. tenże Didimus: Duch S. ieſt Duch prawdy SkarJedn 280, 2, 4 [2 r.], 5, 6 [2 r.], 12 (79); Antenor iął mowić. Prawdzie długich wywodow/ krolu/ niepotrzebá: ALEXánder w Graecyey gośćiem w domu będąc Cżłowieká przednieyſzego/ żonę mu wziął KochOdpr B4v, B3v; Oczko 5v, 9, 15, 17, 17v; Mówiłem vćiekáiąc: nádźieiá w człowiecze Prózna KochPs 176, 4, 6, 16, 17, 18 (16); Miedzy innymi ſłowy/ ták mowi [św. Jan Chryzostom] piſząc do Konſtáncyuſa kápłaná: wednie y wnocy muśiałem w drodże [!] być SkarŻyw 89; iſz drudzy ſłowá ich [czartów] ſłyſzeli gdy mowili: Benedicte Benedicte: á gdy ſię im odezwáć niechćiał wołáli: Máledicte SkarŻyw 251; lud [izraelski] dáleko ćiężey męcżyć y śćiſkáć robotą kazał [faraon]/ mowiąc: prożnuią/ á święćić ſię im chce SkarŻyw 479, A4v [2 r.], A5 [2 r.], 3 [3 r.], 4 [2 r.], 14 [2 r.] (282); A oná [matka] [...] Znowu móẃić poczęłá: Twóy nieutólony Płácz/ ſynu móy/ przywiódł mię w té tu wáſzé ſtrony/ Z kráin bárzo dálekich KochTr 20, 16; MWilkHist Bv, B2, K2v [2 r.], K4v; Tedy dopiero (powiáda) LIBO wygnan ieſt [...]. Y ſkończyłáby ſie byłá (mowi) woyná bez roźlania krwie StryjKron 66, A6, 1, 6, 31, 66 (12); iáko y przedtym kilkákroć otworzyśćie mowi. Ią Iezus Notá poſłałem Aniołá mego CzechEp 318, 16, 19, 22, 25, 30 (165); CzechEpPOrz *3v; NiemObr 8, 12, 37, 39, 45 (16); KochFr 84; KochBr 150; KochSz B2v; Y ná drugim mieyſcu mowi tenże to Luther: Sámi ſię tego rękomá dotykamy ReszPrz 72; Sam ś. Páweł piſząc do Korynthow ták mowi: Chwalę was w tym Bráćia ReszPrz 95,19 [2 r.], 46, 52, 64, 98 (11); WerGośc 213, 218, 222, 227, 244 [4 r.], 254 [2 r.], 266; WerKaz 282, 284; WisznTr 31; ZapKościer 60; Wyrwał ſie iákiś rzecżnik/ [...] Mowięcy/ co wam potym/ [...] Zadnego na ſwą wiárę tu nie náwroćićie. BielSen 9, 14; BielSjem 16, 18; PudłFr 29, 35; ArtKanc A10, M18, N15v, P7v [2 r.], R17v (8); BielRozm 3, 10, 13, 16, 17 (14); GórnRozm E4v, F, L2, M2v; KochWr 26; PaprUp B2v, Cv, C3v, D4, Ev (49); ActReg 14, 29, 50; GostGosp 90; Iáko Pſalmiſtá mowi: Ná kogo thy Pánie weyrzyſz/ iedno ná tego ktory ieſt ſkruſzonego á vniżonego ſercá. Phil 12, G2; CHO[rus]. Wſzytkié mówimy/ Pryámus ſczęśliwy: Ale nas żywych/ żywot ieſt teſkliwy. GórnTroas 16, 30, 45; Kto widźi vrąga mnie/ mowi/ głową chwieiąc: Vfał Bogu GrabowSet F2v, D2, V; KochAp 11; OrzJan 68; á do Philippá S. przy oſtátecżney wiecżerzy mowił: Philippie/ kto mnie widźi/ widźi y Oycá mego LatHar 377, + 5v, [+10], [+ 10]v, [+11], 16 (68); KołakCath C3v; RybGęśli B3; wzruſzyło ſię wſzytko miáſto/ mowiąc: Ktoż to ieſt? A rzeſze mowiły: Ieſt to Ieſus Prorok [dicebant: Hic est Iesus propheta]/ z Názáretu Gálileyſkiego. WujNT Matth 21/11; rzekł mu [Piotrowi apostołowi] IEzus: [...] trzykroć ſię mnie záprzyſz. A on tym więcey mowił [amplius loquebatur]: By potrzebá y vmrzeć mi z tobą/ nie záprzę ſię ćiebie. WujNT Mar 14/31, przedm 31, s. 3, 8, Matth 3/14, s. 12 [2 r.] (296); WysKaz 4, 5 [2 r.], 6, 7, 8 (26); JanNKarGórn G4; SarnStat *4v, *6v [2 r.], *7v [2 r.], 4, 162 (13); SiebRozmyśl H4v, K3v; KmitaSpit B3; PowodPr 8 [2 r.], 16, 17 [2 r.], 18 [2 r.], 19 (23); Tylo iſkierki/ mowili Philozophowie/ cnot dobrych dáie nam náturá SkarKaz 420b, )(2, )(4, 2a, 3a, 3b (211); CiekPotr 10, 18, 35, 42; GosłCast 20, 57; PaxLiz D2; Są drudzy co mowią: Co mnie po kroleſtwie y Rzeczypoſp. kiedy ſię ia mam źle SkarKazSej 670a, 657b, 658b, 659b, 660b [5 r.], 661a (77); KlonFlis A2v, A3v, D4v; A Oćiec iuż ná zmyſłách ſzwánkował y w mowie. Co kto rzekł: záwſze mowił/ Ták ieſt KlonWor 70, **3, **3v, 25, 28, 31 (15).
mowić do kogo z przytoczeniem [w tym: jeden do drugiego (2)] (369): BierEz D2; PatKaz I 14; Iozef mowił do bracyey twoiey y do wſzytkyego domu oyca ſwego poyadę á powyem Faraonowi [locutus est ad fratres suos, et ad omnem domum patris sui: Ascendam et nuntiabo Pharaoni Vulg Gen 46/31] HistJóz E2; MiechGlab 56; WróbŻołt 118; SeklWyzn E; SeklKat K4v, N; mowił [Aleksander] do onego ludu [Dixitque illis hominibus; I rzekł onym lyvdzyem HistAl 1510 125]/ błogo wam ktorzyſcie chwały Homeruſowey doſtąpili. HistAl Dv, B5v; KromRozm I O2; KromRozm III L8; GliczKsiąż C5v; GroicPorz 13v; gdzie mowił [Chrystus] do ktorego snich? Thy będzieſz głową kośćiołá krześćiáńſkiego? KrowObr 12, 39, 45, 77v, 83v, 101v (21); niecżytáliśćie/ co ieſt rzecżono od Bogá/ kthory do was mowi [quod dictum a Deo dieente vobis]: Ia ieſtem Bogiem Abráhámowym Leop Matth 22/31, Gen 21/22, 41/44, 46/31, Ex 9/1, Lev 1/1 (25); Tedy Ezdraſz ſthánąwſzy mowił do nich [dixit illis]/ Wyśćie zle vczynili żeśćie poymowáli żony obce BibRadz 3.Esdr 9/7, Gen 17/1, 3, 23/3, 39/17 Ex 35/1 (28); OrzRozm H; BielKron 31, 43, 64v, 82v, 89, 89v, 108; OrzQuin K2v, K4, L3 [2 r.], Y2; SarnUzn D7v, E, E2, F6v; RejAp 39, 162v, 192; RejPos 32v [2 r.], 126v, 178, 200v, 244 (10); RejPosWiecz2 93v; RejPosWiecz3 97v; BiałKat a4, 98v [2 r.], 138v, 183v, 308v, 371; Iáko ono Kryſtus mowił do Marty: Iam ielt powſtánie y żywot GrzegŚm 43, 1, 59; KuczbKat 265, 375; Kto was ſlucha/ mnie ſlucha/ mowi ſyn Boży do Apoſtołow WujJud 246v, 50, 54, 120, 147v, 225v, 237v; WujJudConf 42v, 83, 90; RejPosRozpr b3v; RejPosWstaw [212], [413]v; BudBib Gen 41/17, Lev 10/19, Num 18/8, 4.Reg 1/16, I 204d marg (9); Mowiełá potym Martá do Páná Iezuſá [Dixit ergo Martha ad Iesum Vulg Ioann 11/21; Rzekłá ... WujMT] Pánie/ byś tu był/ nie vmárłby był brát moy BiałKaz ktv, C2v [2 r.], C3, C4v, D3v; BudNT przedm b8, Hebr 5/5; iáko ono mowi Bog do Adámá y Ewy/ Oto dałem wam wſzelkie źiołá rodzące naſienie CzechRozm 133, 3, 32v, 42v, 54v, 140 (14); ModrzBaz 14v, 48, 113v; SkarŻyw 153, 165, [223], 263, 299 (14); CzechEp 21, 25, 113, 114, 195 (14); CzechEpPOrz **3v; ReszPrz 51, 95; gdy mowił [Bóg] do Iádámá temi ſłowy: Ześ vſłuchał ſłow twey żony/ [...] przeklęta źiemiá w ſpráwie twoiey WerKaz 291, 288, 292; ArtKanc E9v; PaprUp D4v, G, K2; OrzJan 17; LatHar 282, 379, 521, 555, 710 [2 r.], 720; Arcykápłani ſzydząc/ iedni do drugich z Doktormi mowili [summi sacerdotes ad alterutrum cum scribis dicebant]: Inne záchował/ á ſámego śiebie záchowáć nie może. WujNT Mar 15/31, s. 184, 242, Luc 12/54, 16/1, s. 267 (17); WysKaz 8, 45; PowodPr 5, 6; SkarKaz 158a, 245a [2 r.], 274a, 277a, 278a (15); SkarKazSej 665a, 667b, 677a, 688b, 700b (8). Cf W połączeniu tautologicznym, »mowić słowa, mowę, głos...«.
mowić do kogo, do czego [= na temat kogo, czego, w sprawie kogo, czego] z przytoczeniem [w tym: „do tego” z odniesieniem do tekstu poprzedzającego (1)] (4): Leop Ez 21/28; BibRadz Ez 21/28; Ták mowi Adonái Iehowá do ſynow Hámmonowych/ y do vrągánia iych [Sic dixit ... ad filios Hammon et ad opprobrium eorum; ... do ſynow ... na pohánbienie ich BibRadz]/ [...] Noż/ noż wyięt ná rzez/ wytárt ieſt dla dokonania BudBib Ez 21/28; PaprUp L3.
mowić od kogo z przytoczeniem (5): Przyiecháli tedy [...] poſłowie [...] od ktorych Ian Rythwieńſki napierwey mowił w ty ſłowá: Zwielką tego żáłośćią vżywamy Oświecony Krolu/ iż nas [...] zá nieprzyiaćiele ſobie maſz BielKron 392v; RejPos 63v [2 r.], 71; GrochKal 11.
mowić u kogo [= w dziele czyim pisanym; przez kogo wypowiadającego się na piśmie] z przytoczeniem (40): Oćyec wyętſſy yeſt niż ya/ mowi pan Kryſtus v Yaná śwyętego. KromRozm II q4v, r4; KromRozm III G4v; poniewaſz Pan ták ſam v Proroká mowi. Chwały moiey żadnemu niedam. KrowObr 152v, 5, 79, 111, 139v, 213v; BielKron 467; RejPosWiecz2 90v [2 r.], 92v, 94v; A v Ieremiaſzá ſam Pan Bog mówi: Sſtałem śię Izráelowi Oycem BiałKat 6, 146, 303v; GrzegŚm 5, 11, 27, 39, 40; RejPosWstaw [1433]; CzechRozm 4v, 55v, 117, 207; SkarJedn 56, 280; NiemObr 110, 112; Ták o tym ſamże Pan v Izáiaſzá beſpiecżnie mowi: Gdy wyćiągniećie ręce wáſze/ odwrocę ocży moię LatHar [+10]v, 75, 188, 260, 379; iáko v Ozeaſzá mowi [sicut in Osee dicit; iáko przez Ozeaſzá Proroká mowi Leop]: Názowę lud nie moy/ ludem moim WujNT Rom 9/25; PowodPr 71; SkarKaz 347a, 608a.
mowić wedle (a. według) czego [= stosownie do czego, zgodnie z kim, z czym) z przytoczeniem (5): iż ono/ Oćyec wyętſſy yeſt niżli ya/ wedle człowyeczeńſtwá pan mowił KromRozm II r3v; BudBib 2.Par 10/14; Gdyż y wedle Chrizoſtomá mowiąc: Pogánom to/ nie Chriſtyánom przyſtoi mordowráć y przeſládowáć CzechEp 42, 307; dobrze y według piſmá Kátholicy mowią: Spowiádam ſię Bogu y wſzytkim świętym. WujNT 463.
mowić z czego [= mówić na podstawie czego, wzorując się na kim, na czym] z przytoczeniem (10): Diascorides mowi ſpowieſci pandecti. Też ſok krwawnikow ieſt dobry na cięſzkie puſzczanie vryny FalZioł I 80c, I 24d, 51a, 86a, 120d [2 r.]; Wielkiey ćierpliwośći w wſzytkim vżywáłá/ mowiąc zpiſmá: wćierpliwośći wáſzey ośięgniećie duſze wáſze SkarŻyw 141; CzechEp 71, 310, 321.
mowić komu z przytoczeniem (298): BierEz G2v, K3, P4v, R3; Slyſſeliſcie ijżem iá mowil wám/ idę od wás/ a przydę zaſię k wám. OpecŻyw 96v, 53v, [79], 133, 145; PatKaz II 61; HistJóz E4v; TarDuch D4v [4 r.]; BielŻyw 76; WróbŻołt 70/10, Y3v; LibMal 1543/72; RejJóz O7v; SeklKat R3v, S; RejRozm 407; RejKup e3v, h6; vkazał ſie Alexandrowi Merkurius [...] mowiąc mu ták [dicensque illi; y rzeknacz yemv HistAl 1510/197]/ Synu Alexander gdi tobie będzie potrzebá záwżdyć będę ná pomocy HistAl E8v, Av, A4, A7 [2 r.], A7v, D2, Fv, F2v; MurzHist K3v; iakóſz temu ktorego ocięc [!] poświęcił i na świat poſłał/ wy mówicie Bluźniſz MurzNT Ioann 10/36, Mar 4/21, Luc 3/7, Ioann 4/42; KromRozm III K6v; BielKom F7; GliczKsiąż G8v, H; LubPs L4; KrowObr C4 [2 r.]; Y mowił Atharáthes Eſdráſſowi Biſkupowi/ y káznodziei/ y Lewitom ktorzy vcżyli mnoſtwo/ tymi ſlowy [dixit ... Esdrae pontifici et lectori et levitis ... dieens]/ Dzień ten ſwięty ieſt Pánu. Leop 3.Esdr 9/50, Ex 36/5, Num 6/23, Ps 65/1, Is 42/17, Ez 26/15 (10); OrzList h4v; RejFig Dd8; Ale Anná nie ſzłá z nim/ bo mowiła mężowi ſwemu [quia dixit viro suo]/ Nie poydę áż oſtáwię dźiećiątko BibRadz 1.Reg 1/22, 1.Reg 18/22, Ps 40/16, Tob 3/9, 10/3, Matth 22/1 (9); OrzRozm L4; BielKron 28v, 29, 29v, 32, 52 (18); OrzQuin C3, D3, Ev, Z4v, Aa2v; Prot Bv; Nie mowił trędowátemu/ álbo onemu co mu dziewká vmieráłá/ ábo y inſzym: przycżynię ſie zá tobą do Oycá RejAp B4v, 24; GórnDworz O7v, R7v; RejPos 82v, 195, 208v, 231v, 277v (8); RejPosWiecz2 92; BiałKat 141; GrzegŚm 23, 38; RejZwierc 66, 200v; BudBib Is 44/26, 28, 57/20, Ier 2/27, 16/3, 38/13; Strum M, P2v; BiałKaz Ev; BudNT Matth 9/37, 11/7, 9, 11, 12/31 (37); Wiele ich mowić mi będzie/ Pánie/ Pánie/ izaliſmy nie prorokowáli w imię twoie? CzechRozm 112v, 187v; PaprPan Y; SkarJedn 67, 69, 248, 371; KochPs 60; SkarŻyw 102, 103, 196, 224 [2 r.], 292 (21); CzechEp 17, 22, 23, 49, 141 (11); WerGośc 245; BielSen 7, 8; ArtKanc L12v, Q, Q8v; KochWr 37; PaprUp D4v, H3v; GrabowSet Rv; LatHar 202, 379, 661, 688, 691 (9); Bo Ian mowił Herodowi [dicebat ... Herodi]: Nie godźi ſię tobie mieć żony brátá twego. WujNT Mar 6/18, Matth 11/7, s. 57, Matth 14/4, 15/22, 25/12 (59); PowodPr 24, 40, 57; SkarKaz 43b, 44a, 122a, 387a, 548b; GosłCast 58; SkarKazSej 693b; KlonWor 2, 28. Cf W połączeniach tautologicznych.
mowić ku komu z przytoczeniem [w tym: (sami) ku sobie = do siebie nawzajem (4), jeden ku drugiemu (1)] (150): Xántowi vcżniowie/ Mowili ták ſámi k ſobie: Smieſznoć temuto żádnemu/ Smieie ſie ſłowu káżdemu. BierEz B2, D, E4v, F2v, G2v, L3 (11); mily iezus chléb przaſny/ [...] poſwięcil/ ij tako k nijm [ku uczniom] ieſt mowił: Totz ieſt cialo moie OpecŻyw 93, 28v, 83, 98, 98v, 99 (26); ForCnR C2v; LibLeg 11/168v; Thedi thaſch tho zona yego, yąla knyemv mowycz. Pawlye then goſpodarzs naſch yſchczie ma pyenyądze. LibMal 1543/76v, 1544/79v, 90v, 1545/103, 1554/188v; RejJóz Hv, I6v, I7v, M8, P2, Q; RejKup h2, o2, p6, p8v, v3 (9); MurzNT 18v, Luc 7/24; KromRozm II b3v, o4; KromRozm III D3v, G4v, N2v [2 r.]; BielKom B, G; KrowObr 121; Leop Is 18/4, 49/7; Y mowił [Bóg] ku mnie [Dixitque mihi]/ Sálomon ſyn twoy będźie budował Dom moy BibRadz 1.Par 28/6, Ex 10/3, 19/3, Deut 9/13, 1.Reg 22/3, 3.Reg 22/13 (10); OrzRozm G4; BielKron 11v, I2v, 17, 17v, 32v (19); RejAp 69; HistRzym 55v, 124; RejPos 10v, 28, 38v, 46, 51 (20); BielSat G2v; RejZwierc 69; BielSpr 46; Wy/ mowi Pan ku Apoſtołom ſwoim/ będzyecie ſwiádkámi/ ábowiem od pocżątku zemną ieſteſcie. RejPosRozpr b4; BudBib Iud 6/2, 1.Mach 5/40; BudNT Ioann 8/21[31]; CzechRozm 41v, 74, 158v, 240; CzechEp 8, 25; BielSen 6; Bylić w oney kráinie páſterze páſący/ Y ſtánął Anioł przy nick/ táko k nim mowiący: WEſele wam obiáwiam ArtKanc C9; WujNT Hebr 5/5, 7/21; GosłCast 57. Cf W połączeniach tautologicznych.
mowić ku komu, ku czemu [= na temat kogo, czego, o kim, o czym] z przytoczeniem [w tym: z odniesieniem do tekstu poprzedzającego „k(u) temu(ż)” (3), „k czemu” (1)] (5): PatKaz II 73v; PatKaz III 132v; SarnUzn H; Niechby ſie tedy tu ći przypátrzyli/ iákiemi ſą cżłonki koſciołá/ ktorzy [...] żadnego też ſtáránia nie máią o śirotach á wdowach. Ku temu też Iákub ſ. nadobnie mowi: Prawdziwe/ ſzcżyre/ á nie pomázáne nabożeńſtwo [...] náwiedzáć śiroty y wdowy w vćiſku ich RejPosWstaw [1434]; A ku ániołomći mowi [ad angelos ... dicit; do Angiołow ... Leop; o Anielech ... BibRadz; o Aniołách ... CzehEp 284]: Ktory poſłámi ſwemi cżyni duchy WujNT Hebr 1/7.
mowić po jakiemu z przytoczeniem [w tym: po swemu jakoby po kmiecku (1)] (7): Leop Act 21/40; BielKron 89, 329v, 360; rzeſze [...] podnioſły głos ſwoy mowiąc po Likáońſku [lycaonice dicentes]: Bogowie/ sſtawſzy ſię ludźiom podobni/ sſtąpili do nas. WujNT Act 14/10; Ták my z proſtoty i po ſwemu/ iákoby po kmiecku/ mowim do P. Bogá: Zbudowáliſmy tobie Pánie domeczek SkarKaz 454b.
mowić przeciw komu, przeciw czemu z przytoczeniem [w tym: z odniesieniem do tekstu poprzedzającego „przeciw temu” (6), „przeciw czemu” (1)] (28): OpecŻyw 83; PatKaz I 10v; LubPs A3, gg4v; Náprzećiwko ktorym vſtáwam twoim/ Pan Kryſtus ták mowi. W poſmiecheśćie obroćili przykazánie Boże/ dla vſtaw wáſzych KrowObr 235v, C2, 111; BibRadz 2.Par 32/17, Ez 25/3, 26/2; BielKron 8v, 107v, 108, 155v; HistRzym 4; GrzegŚm 40; WujJud 236v; CzechRozm 58, 66, 167v, 228; SkarJedn 283; CzechEp 250, 310, 321, 359; PowodPr 24, 61.
mowić przeciw komu [= niezgodnie z kim] z przytoczeniem (1): Tu też opiſuie Roku 1205. pirwſze obiáśnienie y vsłyſzenie imienia Litewſkiego/[...] á wyzſzey záś ſam przećiw ſobie [...] Roku 1103. ták mowi. Eodem tamen Anno Pruteni et Lituani terras Ruſsiae uaſtarunt etc. StryjKron 245.
mowić na kogo, na co [= w związku z kim, z czym, na temat kogo, czego, o kim, o czym] z przytoczeniem [w tym: z odniesieniem do tekstu poprzedzającego „na to” (4), „na co” (3)] (23): SeklWyzn Dv; GliczKsiąż P3v; Abowiem to mowi Pan ná ſyny y ná corki [...] y ná mátki ich ktore ie zrodziły: y ná oyce ich [haec dicit Dominus super filios, et filias ... super matres ... super patres; to mowi PAN o ſynách y o corkách... y o mátkách ich/ ... y o oycách ich WujBib] [...] Smierćiámi wielu chorob pomrą Leop 16/3, 3.Reg 3/22, Ez 21/28; BibRadz Ez 21/28; BiałKat 228v; GrzegŚm 64; ponieważ mowił Cor ná Ieruſzálim [dixit Sor super Ierusalaim; ... przećiw Ieruzálem BibRadz; ... O Ieruzálem WuBib]/ Hey/ Ach/ złamano wrotá narodow BudBib Ez 26/2; CzechRozm 38, 113v, 165v; SkarJedn 279; O cżyiſcu ták mowi ná ony słowá: Mátt. 12. Grzech przećiw Duchowi świętemu nie będzie odpuſzcżony/ [...] Tym ſię piſmem/ powiáda vćwierdza/ iſz Cżyiſcowy ogień ieſt. SkarŻyw 337, 91, 337; CzechEp 45, 415; bo nataka prozna chwale mowi Cicero/ Vera gloria radices agit PaprUp D3v, G4; SkarKaz 81a, 352a, 636b.
mowić przez kogo, przez co [w tym: przez usta czyje = za pośrednictwem czyim (3)] z przytoczeniem (52): KromRozm II 1v; KromRozm III K4; GliczKsiąż C5v; gdzie thák Pan Bog przes Proroká mowi. Zátrácę mądrość mądrych KrowObr 108v, 33v, 74, 108v, 114v, 130 (10); Leop Bar 2/20, 28, Rom 9/25; Poſłał [kniaź] nam s ſwego ſtołu pirog [...] mowiąc przez tłumácżá Láćińſkiego. Wielki Kniáź Moſkiewſki/ etc. Zygmunćie posle okázuie tobie łáſkę ſwoię BielKron 435, 82v, 90; OrzQuin B, X; SarnUzn E; RejPos 172, 256; Ia ſam Bóg. Mówi pan Bóg przez Izáiaſzá BiałKat d2; KuczbKat 415; CzechRozm 57, 79v, 93, 144; SkarJedn 81, 250, 372; SkarŻyw 40; WerGośc 258; PaprUp K4v, L2v; Mowi Duch Boży przez Mędrcá ś. Kto przeſtrzega przykazánia (páńſkiego) niedozna nic złego. PowodPr 27, 6, 7, 16 [2 r.], 17, 25 (11); ſłowem odmienia chleb w ćiáło ſwoie [...] gdy przez vſtá kápłáńſkie mowi: To ieſt ćiáło moie SkarKaz 243b; SkarKazSej 677a; KlonWor ded **2v [2 r.].
mowić za kogo [= mowić w czyim imieniu] z przytoczeniem (1): iáko y zá wſzyſtki Apoſtoły mówił [św. Paweł]: Stáliſmy śię máluczkimi w pośrodku was. BiałKat 38v.
mowić miedzy kim [zawsze: (sami) między sobą = jeden do drugtego] z przytoczeniem (17): BierEz Bv; Macedonowie [...] thák między ſobą mowili [inter se referre coeperunt; ypocząly myędzy szobą powyedacz HistAl 1510 165]/ Ieſli będzie obiáwiona niemoc Alexandrowa Dáriuſowi [...] iſcie nás zágłádzi. HistAl E2; Leop Act 28/4; BibRadz Luc 24/32, Ioann 10/20; HistRzym 80v, 96v, 130; RejPos 80v, 111v, 233v, 353v; StryjKron 122; LatHar 713; Mowili tedy Pháryzeuſzowie miedzy ſobą [dixerunt ad semetipsos; Rzekli ... ieden do drugiego Leop]: Widźićie iż prozna praca náſzá WujNT Ioann 12/19, Mar 16/3, Luc 24/32.
mowić przed kim [w tym: przed oblicznością czyją = mówić wobec kogo, do kogo (1)] z przytoczeniem (22): BierEz L4v; OpecŻyw 47v; GlabGad L8v; LibLeg 9/51;WróbŻołt 136/5; yze przed nym mowyel, Vmarla my szyoſtra bogata LibMal 1544/91, 1546/113v; KrowObr 66; y będzieſz mowił przed oblicżnośćią Páná [loqueris in conspectu Domini; ... przed oczymá ... WujBib] Bogá twego: Narod Syreyſki przeſládował á zćiſkał oycá moiego Leop Deut 26/5, Eccle 5/5; Ceſarz [...] przywiodł Skárbká do iedney ſkrzynie gdzie byłá pełná złotych y klenothow koſztownych mowiąc przed nim/ Mam ia cżym Krolá Polſkiego zwálcżyć. BielKron 351v, 53v, 231v, 355v; OrzQuin D2, G2v, Z4v; GórnDworz Cc8; HistRzym 26v; BudBib Iud 6/2; SkarKaz 351b, 386b.
mowić z kim [= tak jak kto, powtarzać za kim] z przytoczeniem (38): PatKaz II 19v; MurzNT 76; KrowObr 215v; á s Tomaſzem wſzytko mowię: niſi uidero: niſi tetigero. OrzList c2v; OrzQuin I2; RejPos 273; BiałKat 208v, 266; KuczbKat 5; SkarJedn 3; SkarŻyw 36, 83, 143, 358, 399; CzechEp 99, 126, 133; CzechEpPOrz **3v; NiemObr 19; ReszPrz 92; PaprUp H4v; LatHar 260, 321, 662; WysKaz 6; JanNKar A3; PowodPr 5; Ták my śćiány y mury P. Bogu z proſtoty oddáiąc/ mowiem z Dawidem y Sálomonem: Wiemy Pánie Boże náſz/ iż maſz wielkie páłace [...] ále w proſtoćie ſercá náſzego nie mogąc więcey/ zbudowáliſmy dom tobie Pánu ſwemu/ [...] Mowim z świętym Szczepanem: Bog náſz nie mieſzka w kośćiele ręką czynionym SkarKaz 454b, )(3, 7a, 123a, 207b, 277b, 352b; SkarKazSej 659a, 674b.
mowić z kim [= do kogo] z przytoczeniem (9): Tedy záſię k niemu płynął [żołw do małpieża]/ Lágodnie z nim mowić pocżął: Bych twey przyiáźni wdzięcżen był Radbych ćię też w ſwym domu cżćił. BierEz Qv, C2; RejZwierz 38v; RejPos 3v; BudBib Ez 33/30; y mowił z nim [z Abrahamem] Bog w ty ſłowá: Oto ia cżynię z tobą przymierze moie CzechRozm 75, 183, 212; SkarŻyw 566.
mowić za kim [= mówić tak jak kto, powtarzać za kim] z przytoczeniem (3): Pánná złożył mocarzá/ moẃcie zá mną dzieci RejFig Dd3v, Aa8; SarnUzn F8v.
mowić o kim, o czym z przytoczeniem [ w tym: z odniesieniem do tekstu poprzedzającego „o tym” (25), „o czym'” (13)] (331): BierEz C2; OpecŻyw 48, 59, 85, 116, [123]v (8); OpecŻywPrzedm C4; PatKaz I 10v [2 r.], 15; hugo mouy o pokorze on yeſth vyątſſy w nyebye ktory tu yeſth namnyeyſchy na ſzwyeczye PatKaz III 148, 93v, 96, 96v, 140, 145v, 149; FalZioł I 12d, 36b, 72c, 126d; RejJóz O2; SeklKat K2v, Z3; KromRozm I E2, M; MurzNT Luc 7/24; KromRozm III A5v, H2; GliczKsiąż C5v, D5, P7v; KrowObr 56, 60v, 74, 155, 163v (15); Leop 4.Reg 21/7, Dan 6/12, Act 2/25, Rom 9/27; OrzList b; Thedy Fárao będźie mowił o ſyniech Izráelſkich [Dicetque Parhoh ad filios (marg) super filiis (–) Israel]/ Zámknienić ſą w źiemi BibRadz Ex 14/3, Ps 41/6, Ier 16/3, 29/21, 31, 32/36 (9); OrzRozm Nv, O3v; BielKron 38, 139, 464; GrzegRóżn D2 [2 r.], I2v; OrzQuin F3v, K3, N2v, Y2, Z3v, Z4v; SarnUzn F3, F4v [2 r.]; LeovPrzep I2; RejAp 187v; GórnDworz O3v, Cc8; HistRzym 69; RejPos 12v, 51, 58, 123, 141, 228; RejPosWiecz2 91, 92, 92v [2 r.], 94; RejPosWiecz3 96, 96v, 98v; BiałKat c3v, d2, 31, 98v, 146 (8); GrzegŚm A3, 35, 62; KuczbKat 55, 180, 280, 340, 385, 415; WujJud 41, 49, 122v, 132, 153v (11); WujJudConf 224v; RejPosRozpr b3v, b4, b4v; RejPosWstaw [212], [212]v; BudBib Ps 87/1, Eccle 1/10, Is 44/27, Ier 16/3, 32/36 (8); Strum R; o tákiey pokućie Pan mowyć racży ieſly pokutowáć nie będźiećie/ wſzyſcy rázem poginiećie. BiałKaz B3, D [2 r.], F3; BudNT Matth 11/7, Ioann l/47, Rom 4/6; CzechRozm 4v, 5v [2 r.], 22, 26, 27 (29); ModrzBaz 46, 111; SkarJedn 12, 91, 104; Tákże y o Apoſtołách mowiemy: im widomie Duch święty dány ieſt/ ia tego dáru niemam/ tákiem być niemogę. SkarŻyw A5v, 28, 80 [2 r.], 91 [3 r.], 119 [2 r.] (41); A Pan Chriſtus ſam o ſobie: wſtępuię (mowi) do Bogá mego y Bogá wáſzego. CzechEp 194, 8, 30, 37, 97, 113 (30); PaprUp D2v [2 r.], L2v, L3; ActReg 94; LatHar +10v, 240, 379, 650, 664; WujNT Matth 11/7, s. 51, 69, 80 [2 r.], Luc 7/24 (19); WysKaz 17, 24, 37; SarnStat 1273, 1299; PowodPr 5, 8, 30, 31; SkarKaz 26a, 42a [2 r.], b, 45a, 79a (24); Toż ſię o krolewſkiey zwierzchnośći mowi: gdyby ſwoię powagę miáłá/ niezgodáby mieyſcá nie miáłá SkarKazSej 674b, 658a, b, 675a, b, 696b, 705a. Cf W połączeniach tautologicznych.
mowić w kim [= mówić przez kogo] z przytoczeniem (1): Kápłanći to naywyżſzy [Chrystus] mówi [...] w którym Kápłánie naywyżſzym Papiéż Rzymſki [...] o Kácérzoch beſzpiecznie tákiéż to mówić może/ Si me heretici perſequuti ſunt, o Reges, et vos perſequentur. OrzQuin K3.
mowić w czym [= w wypowiedzi ustnej lub pisemnej lub w dziele pisanym] z przytoczeniem [w tym: cum lat. Abl (18), cum G loci (2); skróty (10)] (136): OpecŻyw 35, 36v, 37, 62v; PatKaz I 8; przeto apoſtol do korynthow trzynaſtego capitu mouy bych yązyky ludzkymy mouyl y anyelſkymy a laſky byoh nyemyal ſtalem ſyą yako myecz brznyacza PatKaz III 147v, 98v, 145v; Auicenna Capithulo o Omanie mowi/ Oman ieſt dwoiaki ogrodny/ drugi polny FalZioł I 44c; Theż Auicenna mowi w wtorich kxięgach/ złoto ieſt rzecż mierna w ſwey ciepłoſci. FalZioł III 34c, I 1b, 20b, 28b, 30c, 36b (10); SeklKat K3, K4v, N2v; MurzHist G2v, G4v; MurzNT 18v; BielKom E7; Iáko Piotr Swięthy w dzieiach Apoſtholſkich mowi: I roſkazał nam ábyſmy przepowiádáli ludziom KrowObr 44v; dármo w kredzie mowićie wierzę grzechom odpuſztzenie KrowObr 54v, 10; Leop 3.Reg 13/17; BibRadz Eccli 39/19, Apoc 9/11; OrzRozm G2, Nv, S3v; o cżym dawa ſwiádectwo s. Ian in Apocalipſi mowiąc: Widźiałem nowe niebo y nową źiemię BielKron 467v, 467; GrzegRóżn C2v; OrzQuin Dv, D2; SarnUzn B6v, D7v; SienLek T4v [2 r.]; HistRzym 51v, 69, 122v; RejPos 50, 293v; Tákże w wyznániu ſwoim Anná Mátká Sámuelowá mówiłá: Nie ieſt Swięty/ iedno Pan BiałKat 3v, 106, 146, 346; BielSat L3; GrzegŚm A3v, 1, 2, 5; W Ewángeliey też Pan Chriſtus mowił: Wychodzą z ſercá cudzołoſtwá y nierządy/ ktore plugáwią cżłowieká. KuczbKat 320; RejZwierc 110; WujJud 57; Ian też błogoſłáwiony w liſcie ſwym thák mowi: A kreẃ Páná Iezuſá Kriſtuſá Syná Bożego ocżyſcia nas od wſzelkiego grzechu. RejPosWstaw 22, [213], [1433] [4 r.] [1433]v, [1434] [2 r.] (9); A będziećie ták mowić w chwałách wáſzych [sic dicetis in confessione]. Wſzytki ſpráwy Páńſkie ſą zacne BudBib Eccli 39/19; BudNT Luc 39/42; CzechRozm 19, 34, 41v, 42v, 45 (9); ModrzBaz [41]v; SkarJedn 13, 86, 91, 282; SkarŻyw 120 [2 r.], 153, 183, 278 [3 r.], 279 [3 r.] (25); Sigiſmundus Herberſtein wyzſzey wopiſániu Miáſtá Moskwy ták mowi: A iżby Miáſto Moſkwá inſzym kráinom przezwisko od ſiebie dáć miáłá/ to nie pewna StryjKron 91, A6, 26, 31; Iáko w Przedmowie g. ná drugiey ſtronie kárty/ mowi: Kto nie vwierzy okrzćiwſzy ſię będźie potępion etc. CzechEp 215, 97, 100, 131, 182, 197 (9); NiemObr 110, 112; WerKaz 298; Phil N4; LatHar +8; Y Páweł w liśćie do Philemoná mowi: Dziękuię Bogu memu/ ſłyſząc miłość twoię y wiárę WujNT 560, 187, 526, 530; PowodPr 24; SkarKaz 2a, 83b.
Part praes act „mowiąc ” w połączeniu z orzeczeniem wyrażonym przez verbum dicendi (niekiedy sentiendi) [w tym: (za-, roz-)wołać (151), (na-, o-, od-, wy-)pisać (137), (o-, od-, za-)powiedzieć (a. -powiadać) (128), (przy-,roz-, za-)kaz(ow)ać (109), (s-, za-)pytać (się) (97), prosić (52), poświadczyć (a. oświadczać się) (44), upominać (a. napominać (34), wykładać (a. dokładać) (29), nauczać (a. uczyć) (24), (wy-, za-)krzyknąć (a. krzykać, a. krzyczeć) (24), narzekać (22), (po)myślić (a. rozmyślać) (18), przestrzegać (a. przestrzec) (16), błogosławić (15), (przy)obiec(ow)ać (15), (po)przysiąc (a. przysięgać się) (14), prorokować (14), szemrać (14), radzić (się) (a. odradzać) (12), na- (a. ob-, a. od-, a. wy-)mawiać (się) (10), skarżyć (a. oskarżać, a. uskarżać się) (10), karać (9), (po)chwalić (9), (s)fukać (9), wyznawać (9), (z)gromić (8), kazać [= głosić kazanie] (6), oznajmi(a)ć (6), cieszyć (5), dziękować (5), odezwać się (5), twierdzić (5), wspominać (5), wzywać (5), pozdrowić (a. pozdrawiać) (4), (przy-, z-)gani(a)ć (4), urągać (4), zalecać (a. polecić) (4), żáłować (się) (4), na(i)grawać (3), pocieszać (3), poruczyć (a. poruczać) (3), potwi(e)rdzać [= umacniać słowami] (3), wysławiać (3), mowić ‘rozkazywać’ (2); tak(o, -że) (48)] lub w połączeniu z frazą: stała (a. stało) się rzecz (a. słowo) [czyja, -e do kogo] Leop (14), BudBib (12); lub w połączeniu ze zwrotami [w tym: powiedzieé (a. przełożyć, a. rzec) podobieństwo (a. przypowieść) (10), uczynić rzecz (8), radę dać (a. rady dodawać) (2), zadać pytanie (2)] w funkcji zapowiednika przytoczenia rozwijającego orzeczenie ‘tak’, ‘tymi słowami’, ‘w te słowa’, często u różnych tłumaczy tego samego tekstu wymienne z tego typu zapowiednikami. Pominięcie „mowiąc” nie zmienia treści wypowiedzi [szyk 1200 : 3] (1203): Iágnię gdy w dobrym chlewie oſtáło Widząc wilká ták mu łáiáło Mowiąc/ bacżęć chytrość twoię/ Aleć ſie wilku ćiebie nie boię. BierEz K2, O3, L3v; zbawicielné tam vcżynil [Jezus] kázanié mowiątz. Blogoſlawiéni vbodzy duchem OpecŻyw 42, 15, 35, 37v [2 r.], 46v, 47v (17); PatKaz II 29, 67v, 85; PatKaz III 149v; ſlubiłem oycu mowiąc yeſlić go zaſie nieprzywioze niechay będę grzechu winień HistJóz D3v, Av, C4, C4v, Dv, D2, D4v; BielŻyw 75, 150; March2 D4; MiechGlab 50; WróbŻołt 34/16; LibLeg 11/11v; LibMal 1544/88v, 1546/112v, 1548/138, 145v, 1554/189v; on [prorok Daniel] odpowiedział mowiącz/ pana boga ſamego chwalę SeklWyzn f4, 3v, b4, c3, c4v, d4 (14); bo tak przikazuie mowiąc/ proſcie á będzie wam dano SeklKat S, E4v, F2v, F4, G4, I2 (16); RejKup o7v; Parmerius [...] piſał potáiemnie do Alexandra mowiąc [scripsit ... dicens; pyszal ... rzeknącz HistAl 1510/167]/ ſtrzez ſie od Filipa lekárzá HistAl E2v; Alexander [...] Dariuſowi krolowi Perskiemu mowiąc przikázuiemy [dicendo mandamus]. Pychę nádętoſć y prożną chwałę bogowie záwżdy w nienawiſći mieli/[...] ten tedy liſt rychło przecżytay á ſtrzeż ſie. HistAl E6, A2v, B4v, B5, B6v, C2v (25); KromRozm I F2, M4, N3v; KromRozm II b3; KromRozm III M2v, O2; Diar 49; DiarDop 101 [3 r.]; GliczKsiąż H3, N7v; LubPs H3, L4v, R3; GroicPorz kk3v, mm4; tedyby był [św. Paweł] nigdy tego o ſobie nienápiſał mowiąc. Stárſzych [...] proſzę/ ktorym ieſt y ia też ſtárſzy/ páśćie trzodę etć. KrowObr 22, B3 [3 r.], C4, 1v, 3, 3v (66); Abowiemeś ty oświadcżył/ y rozkazałeś/ mowiąc: Położ miedzę przy gorze [tu enim testificatus es et iussisti dicens: Pone terminos circa montem]/ y poświęć ia. Leop Ex 19/23; Tedyſmy pytháli ſtárſſych/ mowiąc [interrogavimus seniores dicentes]: Zá cżyim dozwoleniem ten dom buduiećie? [...] oni nam odpowiedzieli/ mowiąc [illi responderunt nobis dicentes]: My ieſteſmy ſludzy thego Páná/ kthory ſtworzył y Niebo y źiemię Leop 3.Esdr 6/11; ſtáłá ſie rzecż Páńſka do mnie/ mowiąc [factus est sermo Domini ad me dicens; sſtáłá ſie mowá ... rzekąc WujBib]: Synu cżłowiecży/ prorokuy/ á ták rzecżeſz Leop Ez 21/8; Wołay á krzycż/ mowiąc [clama, dicens]: Ták mowi Pan zaſthępow Leop Zach 1/14, Gen 1/22, 16/6, 21/17, 26/11, Ex 14/12 (102); RejFig Bb4v; RejZwierz 13v, 25v; TEdy Anná modliłá ſie ták mowiąc [oravit ... et dixit]/ Rozweſeliło ſie ſerce me w Pánu BibRadz 1.Reg 2/1; nápełnieni gniewu krzyknęli [Efezyjanie]/ mowiąc [exclamaverunt dicentes]: Wielkać ieſt Dyaná Efeſka. BibRadz Act 19/28; Y pytáli go zwolennicy iego mowiąc [Interrogabant ... dicentes]/ Coż wzdy to ieſt zá podobieńſtwo? BibRadz Luc 8/9, Gen 1/22, I 1c, Gen 1/28, 2/16, 3/17 (77); Nárzekáli Zydowie mowiąc: zginęłá nádzyeiá náſzá/ iuż nie powſtániem. BielKron 96, 1v, 2, 3v, 6, 11v (44); KwiatKsiąż Av; OrzQuin Dv, M3v; SarnUzn C5v, C6, D, E2v, F8, F8v; LeovPrzep Gv, H4; oni cżterzy á dwádzieſciá ſtárcow [...] ſpiewáli pieśń nową/ mowiąc: Godzieneś ty wziąć kſięgi RejAp 53, 8v, 39, 60, 65v, 66v (16); gdy ieden z niepocżćiwych ſie rodzicow vrodziwſzy/ przymawiał pocżćiwemu cżłowiekowi mowiącz/ Bárzożeś ſie ty práwi od onych ſławnych twoich przodkow odrodził GórnDworz S; Dopiro ſie ſtraż náucżona odezwáłá mowiąc. Awom ia ſám y z drugim/ á czego chceſz. GórnDworz S6v [idem WerGośc 248], C2v, O3v, P4v, P5, R8 (12); HistRzym 6v, 28, 35v; ći ktorzy náſládowáli/ wołáli/ mowiącz: Hozánná ſynowi Dawidowemu RejPos 1v, 11v [2 r.], 12, 38v, 59, 61 (35); RejPosWiecz2 92v, 93, 93v, 94; Páweł ś. nadobnie to wykłáda y krotko/ ták mówiąc : Chryſtus ćierpiáł ieſt dla grzéchów/ dla náſzych BiałKat 96, 51, 221, 343v; GrzegŚm 13, 36, 38 [2 r.], 42, 43, 60; To oná ſłyſząc tedy ſobie pomyſliłá/ Mowiąc y przecżżem ia wżdy ták ſzalona byłá HistLan D, E3v; KuczbKat 105, 145, 260; RejZwierc 47, 135; BielSpr 59v; KochMon 30; WujJud 224, 229v; WujJudConf 87, 112, 139, 148v, 238v; RejPosRozpr c; od nawyſzſzego Biſkupá zdradliwie był pytan/ mowiąc: Poprzyſięgam cie przez Bogá żywego/ ábyś nam powiedzyał/ ieſliś ty ieſt Kryſtus RejPosWstaw [212], 21v, [212]v, [412]v, [1432]v; Y Byłá rzecż Iehowy do mnie/ mowiąc [fuit verbum ... ad me dicendo; ſłowo ... ieſt do mnie podáne w ten ſpoſob BibRadz]. Synu cżłowiecży/ ieſli (przećiw) mnie zgrzeſzy ziemiá [...] nápuſzcżę ná nię głod BudBib Ez 14/12, I B3v, Gen 28/20, 32/4, 17, 2.Par 10/12 (36); HistHel B2v; BiałKaz B3, E, F3 [2 r.], F4, G4v; Ty dwunaśćie poſłał Iezus zápowiedziawſzy iym mowiąc [legavit Iesus denuncians eis dicens]. Ná drogę pogánow nie idźćie BudNT Matth 10/5; proſili go [Jezusa] vcżniowie/ mowiąc [rogabant eum ... dicentes]/ Rabbi/ iedz. BudNT Ioann 4/31, Matth 5/2, 8/29, 31, 13/24, 17/9 (38); StryjWjaz D; CzechRozm 5, 10, 27, 30v, 31 (37); A iáko [...] gniew Boży vbłágáć mamy/ vcży nas tenże ſam Bog mowiąc: Nieplugawćie źiemie [docet nos idem Deus „Ne terram, inquit, polluitote ...”] ModrzBaz 144, 7, 47v, 53, 58v, 75v, 124v; DObrze święty Auguſtyn nápiſał mowiąc. Lácno powiáda/ tobie poznác y obacżyć miáſto ná gorze záłożone SkarJedn 16; w tymże liśćie y ná pogroſki Ceſarzowi/[...] odpiſuie/ mowiąc: Nie grośćie nam/ bo ſię [...] przegrozek wáſzych nie boiemy SkarJedn 217, 76, 145, 151, 331, 373; Y ocknąwſzy ſię pomyſli ſobie mowiąc: Chwałá Bogu. SkarŻyw 98; wchodząc o śmierći ſwey oznaymił mowiąc: Tu ieſt odpocżynienie moie SkarŻyw 202; Mąſz ieden [...] zádał mi ſtráſzliwe pytánie mowiąc: á ktory ieſt grzech nawiętſzy SkarŻyw 422; męſzcżyzná y biełegłowy oſobno w weſelu ſpiewáły/ mowiąc: Vwielbiony Bog náſz SkarŻyw 481, 13, 41, 46, 51 [2 r.], 59 (94); StryjKron 6, 125 [2 r.], 160, 190; CzechEp 10, 22, 29, 30, 38 (30); NiemObr 104; ReszPrz 22, 30, 109; ReszHoz 117 [2 r.]; áby ſię pohámowáli od pijáńſtwá/ tedy Duch święty przez tegoż Páwłá świętego/ ná pijánice táki dekret wydał/ mowiąc: Ani pijánice/ áni cudzołożnicy/ Kroleſtwá Bożego nie otrzymáią. WerGośc 268, 209, 212, 231, 244, 248, 267; WerKaz 286 [2 r], 289; Cherubin y kſięſtwo/ y Seraphin tobie/ mowiący ſpiewáią [incessabili voce proclamant Te Deum]/ Swięty, święty, święty/ Pan Bog nád Zaſtępy ArtKanc N19, C17, Q8v, G12, G12v, G17, S3v; PaprUp D3, E, Ev, Gv, G2, H3 (9); ZapKościer 1589/86; inſzy niektory twierdźił/ mowiąc [adfirmabat dicens Vulg Luc 22/59]: Záprawdę y ten znim był LatHar 720, 293, 295, 296, 378, 398 (35); pytáli go [Jezusa] mowiąc [interrogabant eum dicentes; ięli pytáć themi ſlowy Leop ]: Godźili ſię w ſzábáty vzdráwiáć? WujNT Matth 12/10; A on [Zachariasz] żądawſzy tabliczki/ nápiſał/ te ſłowá (marg) mowiąc. G. L (‒) [scripsit dicens; nápiſał ták Leop]: Ian ieſt imię iego. WujNT Luc 1/63; Y odpowiedźiał mu [respondit ad illum; mu odpowiedział Leop] Ieſus (marg) mowiąc. G. (–): Nápiſano ieſt; Iż nie ſámym chlebem żyć będźie WujNT Luc 4/4, Matth 5/2, 8/29, 31, 10/5, 12/38 (142); WysKaz 2 [2 r.], 7, 8, 12, 13, 29, 35; SiebRozmyśl B3; Pan Bog lud ſwoy niekiedy przeſtrzegał mowiąc: Ziemiá wáſzá ſpuſtoſzáła: miáſtá wáſze popálone ogniem PowodPr 9, 10, 15, 19, 29, 57, 65, 75; Przetoż rádźi ś. Chryzoſtom/ mowiąc: (Zá dobre vczynki nie wyćiągay zapłáty/ ábyś wźiął zapłátę [...]) SkarKaz 352a, 2a, b, 117a, 119b, 159a (15); SkarKazSej 662b, 668a, 678a, 706a [2 r.].
~ mowiąc do kogo (2): Pytáliſmy tedy ſtárcow onych/ ták do nich mowiąc [Interrogavimus ergo senes illos et ita diximus eis: A ták pytáliſmy ſtárſzych onych/ y tákeſmy im rzekli WujBib]: Ktho wam dał moc ábyśćie dom ten budowáli Leop 1.Esdr 5/9; CzechEpPOrz **3v.
mowiąc komu (3): BudNT Mar 8/27; á w drodze pytał [Jezus] vczniow ſwych/ mowiąc im [interrogabat ... dicens eis; pytał zwolennikow ſwych/ témi ſlowy Leop]: Czym mię powiedáią być ludźie? WujNT Mar 8/27; A Ieſus vſłyſzawſzy to ſłowo/ odpowiedźiał oycu dźieweczki (marg) mu mowiąc. G. (–) [respondit patri puelle: Noli timere; odpowiedział oycu oney dziewocżki Leop]: Nie boy ſię: wierz iedno/ á będźie zdrowá. WujNT Luc 8/50.
W połączeniu tautologicznym: mowić [w tym: do kogo (18), komu (11), ku komu (7), o kim, o czym (4); tak(o) (5), jako (1), to (1)] rzekąc [w tym: tymi słowy (1)], powiedając; mowić [w tym: do kogo (2), komu (1), o kim, o czym (2)] mowiąc [w tym: tako (2)]; powiedzieć (a. powiedać), rzec (a. rzeknąć), gadać mowiąc (63 :1; 12; 55 : 24 : 2) (169): O ktorym że ſyna bożégo narodzeniu vbogiemm/ Biernát ſwięty mowi rzekątz timi ſłowy. Narodziwſſy ſie na ten ſwiat ſyn boży/ nieobrál ſobie bogatztwa OpecŻyw 15v; Tego dla mowili żydowie rzekątz: Nie ieſt podobno aby ty noſil ſwé loże w ſwięto. OpecŻyw 58v, 41, 48, 75, 84, 90 (9); PatKaz I 13v; PatKaz II 19, 20, 51 [2 r.], 67, 80; y powyadaly mu mowiąc/ Iozef ſin twoi żyw HistJóz E, C3, E2; Boć mowili [dixerunt] mnie nieprzyaciele moi [...] Mowiącz [Dicentes] pan bog ci iego opuſcił WróbŻołt 70/11, 40/6, 73/9, gg5; LibLeg 11/13; LibMal 1544/81v, 1546/110v; SeklWyzn 2, Cv, Fv, f2v; A przyſtąpiwſzy Ieſus/ mowił donich/ rzeknąc [locutus est eis dicens]/ Dana mi ieſt wſzyſtka moc wniebie i naźięmi MurzNT Matth 28/18, 3v; poniewaſz Kryſtus ták powiedział mowiąc. Wy przyiaćiele moi ieſteśćie KrowObr 91v, 10v, 49, 50, 59v, 61v (9); Poiádę ia y powiem Fáráonowi/ mowiąc [nuntiabo Pharaoni dicamque ei]: Bráćia moi y dom oycá mego [...] przyiácháli do mnie Leop Gen 46/31; Tákeśćie mowili/ rzekąc [Sic locuti estis dicenies; Tákeśćie rzekli/ mówiąc WujBib]: Niepráwośći náſſe/ y grzechy náſſe na nas ſą Leop Ez 33/10; gdy rzeką do ćiebie ſynowie ludu twego mowiąc [Cum dixerint ... loquentes]: A więc nam nieukażeſz/ co ty przez to znáć dáieſz? Leop Ez 37/18, Gen 47/1, Ez 31/1, Lev 14/1, Num 11/27, 16/5 (29); Tedy rzekł Bog do Noego/ y do ſynow iego [...] mowiąc [dixit Deus ... dicendo]. Oto ia ſtánowię z wámi przymierze ſwe BibRadz Gen 9/8; Słowá ty gdy vſłyſzał pan ktore iemu powiedáłá żoná iego/ mowiąc [quae locuta est ... dicendo]/ Thákći mi vczynił ſługá twoy BibRadz Gen 39/19, Gen 8/15, 15/1, 18/29, Matth 13/24, 31 (10); BielKron 43v, 50, 52, 72, 86, 110v; ná pytánie vczniow ſwoich powiedźieć raczył mowiąc: O dniu onym oſtátecznym żaden człowiek wiedźieć niemoże. LeovPrzep F4; y pocżęli o tym mowić rzekąc. Tá to [...] ſláchetnieyſza ieſt HistRzym 18v; á wiecżerzáiąc mowili [poslowie] ku rybitwowi rzekąc. Przyiaćielu miły iużeśmy teras wiele ſtron zieździli HistRzym 38, 26v, 80v, 95v, 97, 130, 131v; Powyedzyał mu [Jezusowi] on Setnik/ mowiąc ták: Pánie álem ia nie ieſt godzien ábyś ty wſzedł pod dách moy RejPos 45, 3v [2 r.], 52, 142v; Y rzekł Izáhák do Abráhámá oycá ſwego/ mowiąc: oycże moy [Et dixit Ischac ... et dixit Pater mi; Tedy Izáák rzekł.../ Oyce moy BiRadz]: y rzekł: owom ia ſynu moy BudBib Gen 22/7; Przyſięſzcie mi/ że mię nie zabijećie. Y rzekli mu mowiąc [Et dixerunt ei dicendo]/ Nie/ ále ćię zwiążemy BudBib Iudic 15/13; A do Sżemah-iá-há [...] rzecżeſz mowiąc. Ták mowi [...] Bog Izráelow/ rzekąc. Ponieważ posłałeś [dices dicendo. Sic dixit... dicendo; mow tákowymi ſłowy. Oto thák mowi Pan zaſtępow ... Iżeś ... poſłał BibRadz ]. [...] liſty do wſzego ludu BudBib Ier 29/24, Gen 41/9, Ex 20/1, Lev 6/19, 25, 14/1 (23); Y odpowiedáiąc Ieſus/rzekłk Zakonnikom [...]/ mowiąc [respondens Iesus dixit ... dicens]. Godzili ſię w ſobotę vlecżyć? BudNT Luc 14/3, Matth 28/18, Luc 7/39, Act 21/40 [2 r.], 28/26; Gdyż ták ſam Chriſtus powiedzieć raćżył mowiąc: Ieſli kto chce zá mną iść/ niechże záprzy ſámego ſiebie CzechRozm 225v, 29v, 53, 112v, 126 [2 r.], 142 (15); SkarŻyw 571; A przed ludźmi powiádayćie. Mowiąc kiedychmy poſnęli Zwolennicy wnocy przyſzli. MWilkHist D3; CzechEp 19, 158, 293 [2 r.], 299, 312, 414; Bowiem ten ieſt/ o ktorym mowił Iſáiaſz prorok/ rzekąc [qui dictus est per Isaiam prophetam dicentem; ktorego przepowiedział ... tymi ſłowy Leop]: Głos wołáiącego ná puſzczy WujNT Matth 3/3; Inſze podobieńſtwo powiedźiał im/ mowiąc: Podobne ieſt [Aliam parabolam locutus est eis: Simile est] kroleſtwo niebieſkie źiárnu gorczycznemu WujNT Matth 13/31; A przyſtąpiwſzy Ieſus/ mowił im/ rzekąc [locutus est eis dicens; mowił do nich temi ſlowy Leop]: Daná mi ieſt wſzytká władza ná niebie y ná źiemi. WujNT Matth 28/18; gadał [anioł] zemną mowiąc [locutus est mecum dicens; mowił ſemną/ thymi ſłowy Lep]: Chodź ſám/ okażęć WujNT Apoc 17/1, Matth 13/3, 22/1, 23/1, Mar 12/26, Luc 7/39 (17). ~
Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym: z zapowiednikami i odpowiednikami: to(ć, -że) (326), tak(o, -że) (223), co(ż) (49), jako(ż) (45), o tym (17); iż(e, -ci) (988), że (347), żeby [= że] (78), iż(e)by [= że] (44), aby [= że] (41), by [= że] (6); zaimek względny i pytajny (291), zaimek przysłówkowy i partykuła pytajna (71), bezspójnikowo (21); zdanie dopełnieniowe w antepozycji (29), w interpozycji (8); zdanie nadrzędne w interpozycji (7)] (1884): A kyedy then pan bądzye mowycz yze nyeyeſth yego szyemya [...] thedy ma pan szam przyszyącz MetrKor 34/134v; Co kolwie wie ſędźia ſprawiedliwy á prawdźiwy to mowi. March1 A3v, A4; BierEz P2v, P3, S3v; iedni mowili [o Jezusie] iżby był cżarnoxiężnik ij potąptza zákonu bożégo ij żydowſkiégo. Drudzy mowili/ aby był tzudzolożnik/ [...] Drudzy mowili/ ijże zakazowál Ceſarzowi plat dawatz OpecŻyw 112, 28v, 33v, 40, 44v, 49 (32); OpecŻywList C2; ForCnR C3v; PatKaz I 4, 4v [2 r.], 5, 6v, 7 (16); PatKaz II 65v [2 r.], 73v; PatKaz III 95 [2 r.], 95v, 100, 104v, 106 (18); tzemu ták mowi pan náſſ/ iż by ſludzy iego taki wyſtęp vtzynili HistJóz D2v, B3v [2 r.]; Pandecta mowi iakoby mocz iego [polskiego balsamu] lekarzom była niepewna FalZioł I 22a; Auicena w wtorych kxięgach piſzącz o tym zielu/ mowi iſz ma mocz ocieraiączą bolącżki FalZioł I 55b, I I7a, 26d, 27d, 67a, 105b, 129c; rybitwi mowili iżby [= że] tilko włok ryb przedali. ale Tales mowił żeby [= że] ſpołu kupił czo ſzcżęſcie przynieſie. BielŻyw 1, 30, 42, 45 [3 r.], 65 [2 r.], 69 (12); GlabGad L; MiechGlab 11; LibLeg 7/35, 98, 9/51v, 10/70v, 92 (11); WróbŻołt N8, Q3, R8v, T8v, ee4v, mm3v; RejRozpr F4v, H3, I3; pothem dal [pieniądze] ſchovacz mowyacz yzebi ye od oycza myal. LibMal 1544/81v, 1544/85, 1545/95v, 1547/127v, 1551/160, 164 (8); Nietrzymam z nowo chrzcżenczy/ [...] ktorzy mowili/ y mowią/ yż niemoże cżłowiek mieć odpvſzcżenia grzechow tych/ wktore powtore wpadnie. SeklWyzn D, g; RejJóz C6v, Dv; SeklKat V2v; A yż to każdy przekłety [!] Głoſno mowj Dawid ſwiety Kto od tego odſtępuye Czo on [Bóg] zdawna rozkazuye RejKup dd3, c3, i4v, i8, k2v, k4 (14); dla cżego mowiſz abyſmy byli bogowie/ álbo żebyſmy przećiw im poruſzáli ſie zazdroſcią [cur dicis aut dii sumus, aut contra ipsos concitamur invidia]. HistAl K4v, C7, E, H8v, N3; KromRozm I G3, [H3], Iv; MurzHist G3v, M4; MurzNT Matth 10/7, Ioann 3/11, 218v marg; KromRozm II c3v; KromRozm III Ev, G7, H2v, K5v; Diar 64; BielKom E5v, F3; GliczKsiąż Qv; LubPs E3v, H, I4, O4v, Rv (8); Mowię ieſt tho obyczay dobry/ y pilnie ma być przyſtrzegány GroicPorz i3v, i3v; GroicPorzRej C4; A ſlyſzyſz iako tu Duch Swięty mowi? iż Kryſthus trwa náwieki. Iż Kryſtus ma wietzne kápłáńſthwo/ Iż Kryſtus może doſtátetznie ty zbáwić KrowObr 209v, A4v, B3v, 6v, 7v, 10v (55); Bo niechay nikt nie mowi by nie miał wolnośći/ Idź kiedy chce vpornie ná nieſłuſzne złośći. RejWiz 136v, 39v, 49, 93, 124, 159v (11); Ktho tho mowił/ że nie będzie nam Krolował Saul [qui dixit: Saul num regnabit super nos]? Leop 1.Reg 11/12, Deut 18/20, 3.Reg 22/14, Iob 9/22, Prov 28/24, Ez 21/24 (10); iáko ieſt iáwny Lotr/ oni to mowią/ nie ia. OrzList h4, b2v, b4, f2v; RejFig Aa2, Aa5, Aa6, Bb3, Bb5 (8); RejZwierz 2v, 6v, 38v, 40v, 101v, 106v (10); Dawnoćiem ia to mowił/ y theraz mowię/ y będę mowił. Iż [Olim locutus sum et nunc dico, et posteam dicam, quoniam Vulg] więcey ieſt tych co giną/ niż tych co będą wybáwieni. BibRadz 4.Esdr 9/14[15], Num 22/35, Ios 22/33, 2.Reg 24/1, 4.Reg 3/17, Ps 81/7 (14); Poſpolićie ludźie mowią/ że Krol nam dwie rzeczy ieſt powinien OrzRozm S3v, B3v, Dv [2 r.], N3, Q4v, Rv; Potomkowie Iozefowi pocżęli mowić iż máły dzyał ná nie przyſzedł/ mowiąc: że w ich narodzye wielki ſie lud rozmogł. BielKron 48, 1v, 3v, 17, 28, 40v (96); Tákże też gdy iáki ieſt Boży ſtan mowiemy Tedyć tám nie ſámego Bogá rozumiemy GrzegRóżn N3, C3, Dv, Iv [2 r.] K3v; KochSat B2v; KwiatKsiąż Q3; Experta dioimus To mówiemy czegoſmy ſkoſztowáli. Mącz 279a, 86b [2 r.], 93c, 145d, 161b [2 r.], 190d (12); OrzQuin C4v, D4; Prot B2v, B3v [2 r.], B4; SarnUzn B8, Cv, C7, D6v, Ev (14); SienLek 38, 75v, 156v, 199; LeovPrzep H2v; Też tu nie mowi Prorok/ ktho będzie kurzył/ kropił/ kádził/ [...] iż będzie w obronie Páńſkiey RejAp 6v, 40v, 110v, 115v, 118v, 142, Ff3v; áby ſie telko to mowiło/ gdzie kto/ inácżey niż pan Kriſki powie/ rozumieć chce GórnDworz E4; Nie moẃ tego w. m. pánie Boiánowſki/ áby to iuż biáłegłowy były bezrozumne GórnDworz Nv, B2v, B3v, B4v, C8v, E4 (16); GrzepGeom E, Ev, F4v, I4v; HistRzym 7v, 24, 81v [2 r.]; RejPos 1v, 3, 13v, 14, 15v (37); RejPosWiecz2 95; RejPosWiecz3 96v, 97, 98; BiałKat 11, 118v, 318v, 373v; Iáko teras mowią gdy o Duſzy ábo rácżey o prawdźiwey śmierći cżłowiecżey ſłyſzą/ iákoby to byłá náuká Epikurow GrzegŚm A2v, 4, 34, 37, 38, 45, 58, 63; HistLan E4; KuczbKat 181, 380, 400, 425; RejZwierc 24v, 27v,[283]v, 42, 56v (16); BielSpr 73; WujJud 34v, 65, 67v, 76v [2 r.], 77 (49); WujJudConf 91, 175v; RejPosRozpr b3v; RejPosWstaw [213] [2 r.], [1433]; niech nie mowi pan moy/ iákoby wſzytki młodzieńce ſyny krolewſkie pobito [ne dicat ... omnes pueros ... interemerunt]/ gdyſz Amnon tjlko zábit BudBib 2.Reg 13/32, Gen 41/15, 4.Reg 25/18, Is 63/9, Ez 30/6, Dan 12/7, 4.Esdr 9/14[15] [3 r.], 1.Mach 7/18; BudBibKaw A3; HistHel B2v, D2; Ze ſie wſzem chcemy bronić/ możem mowić ſmiele. MycPrz I C, II A3, A3v; BiałKaz Ev; iáko náucżył mię oćiec moy/to mowię. BudNT Ioann 8/28, przedm b2, c5, c6v, dv, Matth 17/10 (22); áby mowił wſzyſtko to co by mu Bog roſkazał? CzechRozm 104v, 8, 13 [2 r.], 13v, 18v [2 r.], 25 (126); POlikráth był okrutnik vfał ſzcżęſciu wiele/ Szcżęſliwſzego iuż nádeń nie máſz mowił ſmiele. PaprPan Aa, A3, C, C2, C3, F4v (10); KarnNap B2v; áby to śmieli mowić/ co rozumieią być dobrego ábo ſpráwiedliwego [quod rectum esse sentiant id loqui audeant]. ModrzBaz 26; Naprzod ſię mowi/ iż złemi ludzkiemi pożądliwośćiámi y pokoy bywa wzruſzan [dicitur ... pacem turbari] ModrzBaz 101v, 7, 17, 29, 43, 48v (17); Iſz Zborow więcey okrom ſiedmi być niemá/ Ruſcy Duchowni omylnie mowią. SkarJedn [d10], 13, 14, 18, 76 [2 r.] (37); KochOdpr C2; Oczko A3v, 8v, 28; A zły człowiek tym czáſem cżynił o mnie rádę/ Y mowił co chćiáł/ y zmyślał zdrádę. KochPs 56, 15, 139, 162, 177; A niemow nikt/ żeby mało [św. Piotr] dla Chryſtuſa opuśćił. SkarŻyw 596, A5v, 29, 30, 36, 40 (31); MWilkHist D3v, H; StryjKron 10, 451, 467, 507; Co ieſli cżyni Arryaná: mowić ták iż Bog wſzytko ſtworzył przez ſyná: tedy X. K. [...] ieſt Arryánem CzechEp 183, *3v, 9, 20, 27, 31 (190); NiemObr 14, 80, 105, 156; KochFr 46; iż to ieſt bluźniertſwo wielkie/ mowić/ áby ſię chleb iſtotnie odmieniał w ćiáło Páńſkie. ReszPrz 58; WerGośc 241, 265; WerKaz 301; BielSen 15; BielSjem 7 [2 r.]; PudłFr 11, 35, 65, 68; wyśćie [Żydzi] mowili, żem [Jezus] Sámárytan, Dyabelſtwo mam. ArtKanc E13v, E14, K3v, N3v; ále ná krotce/ tylko ſię to mowiło/ y mowić ieſcze może/ [...] co iá w Polſcze [...] widżę ſzkodliwego. GórnRozm C4, A3v, B, Bv, D2v; KochWr 19, 23, 29, 37; PaprUp E2, F2v, F4v, G4v; ActReg 119; Phil O; KochPij C4; Ze Bog karze mowiemy/ że nielutośćiwy/ A tego nikt nie wſpomni/ że winien złośliwy. GrabowSet I2; OrzJan 102; Mówże: ieſli żołniérzem/ czy żákiem bydź woliſz? WyprPl A3; LatHar 111, 380, 721, 732; RybGęśli C4; Bo my nie możemy tego coſmy widźieli y ſłyſzeli nie mowić [quae vidimus et audivimus non loqui]. WujNT Act 4/20, przedm 9, s. 4, 13 [2 r.], 16 [2 r], 43 (144); WysKaz 16 [2 r.], 19, 28, 30 [2 r.], 35; JanNKar D2, D3; SarnStat 257, 560, 638, 767, 796, 1306; y trudno niemowić tego co Bog roſkázuie. PowodPr 85, 43, 49, 56, 61, 64, 79; (Ná moim pogrzebie nie mow/ iż pogrzebaſz Sokráteſá: [...] ále beśpiecznie mowić ſię ma/ iż ćiáło Sokráteſá pogrzebaſz). SkarKaz 384a, )(3v [2 r.], 4a, 81a, 117a, 155b (33); áby nie mowiono, Iżeś nie bez przyczyny ták bárzo ieſt ſzczodrym CiekPotr 57, 35, 36, 37, 60 [2 r.], 69; GosłCast 27 [2 r.], 52, 60; PaxLiz D4v; SkarKazSej 658a, 659b, 686a, 700b; KlonWor **v, 11, 15, 26, 41 (10). Cf »niech(aj) mowi (a. mow), może mowić, co chce(sz)...«
mowić dla czego [= na temat czego, o czym] ze zdaniem dopełnieniowym (1): Drvgye theſch kazal my w. m. mowycz dlya seymv ze hoſpodar moy poſlal ſzwoye pani na granycze pod Chothimem zebi seymowaly LibLeg 11/162v.
mowić do kogo, do czego ze zdaniem dopełnieniowym (36): ktory [Jezus] mowi do otcża ſwego niebieskiego iako zawżdy w niewinnoſci chodził miedzy ludem żydowskim WróbŻołt gg8; KrowObr 36v, 122, 138v, 201v [3 r.], 222v, Rr2; Leop Ex 25/22, 33/12, Act 2/28; A wyſzedſzy mowił [Mojżesz] do ſynow Izráelſkich to co mu roſkazano [locutus est ad filios Israel, quod iussus erat]. BibRadz Ex 34/34, Deut 18/18; OrzQuin Aa; RejAp 6v, 17v [2 r.], 22v, 29, 192v; RejPos 325v; RejZwierc A5, 11 [2 r.], 197; BudBib Ex 25/2, Lev 22/2; BiałKaz E3v; ModrzBaz 144; CzechEp 134, 280; ArtKanc H16; WujNT przedm 32; PowodPr 6; CzahTr F2v.
mowić od kogo [= mowić w imieniu czyim] ze zdaniem dopełnieniowym (2): Bo ták mowi S: Alexánder Pápieſz piąty od Piotrá S. Iſz w ofiárze táiemnic [...] Chleb tylo á Wino [...] na ofiárę kłáść ſię ma. SkarJedn 317; SkarKazSej 695a.
mowić około czego ze zdaniem dopełnieniowym (3): Mężowie bráćia/ niech ſie godzi ſmiele mowić do was: około Pátryárchy Dawidá/ że on vmarł/ y pogrzebion ieſt [dicere ad vos de patriarcha David; ... o Pátryárſze Dawidźie WujNT] Leop Act 2/29; GórnDworz H8, Ddv.
mowić u kogo [= w dziele czyim] ze zdaniem dopełnieniowym (3): Abowiem Angioł v Lukaſzá iáſnie mowi/ iż nie duch ktory przed Kryſtuſem ieſt Synem Bożym GrzegŚm 64; CzechRozm 4v, 149.
mowić wedle (a. według) czego ze zdaniem dopełnieniowym (10): Móẃmyż tedy śmiele/ wedle tego wykłádu/ znáku Krzyżá S. [...] iż v nas ſámych tylko w kośćiele Krześćijáńſkim [...] ieſt miłość prawdźiwa OrzQuin M4v; KuczbKat 40; BudNT 2.Cor 11/17; Wedle ſtárey przypowieśći ták mowią [veteri proverbio ... dicitur]/ że v onych niemáſz cżołá/ w ktorych wſtyd zágásł. ModrzBaz 51; CzechEp 104, 145, 149, 413; WujNT 2.Cor 11/17; VotSzl B3.
mowić z kogo, z czego [= mówić na podstawie czyjej wypowiedzi] ze zdaniem dopełnieniowym (8): Pandecta mowi ſpowieſci diascoridis o tym balſamie iakoby mocz iego lekarzom była niepewna á wątpliwa FalZioł I 22a, I 117c; CzechRozm 165; Bo mowią z Bernárdá/ iż ſą trzy iſtnośći w iedney oſobie CzechEp 75, 180, 184, 231, 263.
mowić komu ze zdaniem dopełnieniowym (77) OpecŻyw 56v, 65, 147v; ForCnR A4v, Bv, B2v; PatKaz III 95, 144v; HistJóz C2; BielŻyw 30; LibLeg 11/58v, 162v; SeklWyzn g3v; RejJóz N2v; Poſeł Cżartowi mowj/ Iż nie ma jeſcże ċzaſu. RejKup x8v; á mowił im [Aleksander kapłanom] to iż cżegokolwiek by od niego żądáli tho mieli otrzymáć [dixitque ut petentes quascunque donationes acciperent]. HistAl C3, G7v; MurzHist I3, Pv; MurzNT Mar 6/4, Ioann 13/21; GliczKsiąż F8v; RejWiz 75v; gdzie ieſt Ahiás prorok kthory mi mowił/ że mam krolować [qui locutus est mihi, quod regnaturus essem] nád tym ludem. Leop 3.Reg 14/2, Mar 6/4, 14/14, Luc 4/25; BibRadz Luc 13/32; Mowili potym kſiążętá Ceſárzowi/ yż tho nád obycżay cżyni BielKron 208, 459v; KochSat Bv; SienLek 61v; RejAp 94v; HistRzym 91; RejPos 237v; BielSat C2v; RejZwierc 215; Temu kto ſie rad śmieie mowiłem iż głupi [Risui dixi, insane] BudBib Eccle 2/2, Ex 11/2; BiałKaz C2; BudNT Matth 17/12, 23/36, 39, 24/47, Mar 14/18 (10); SkarJedn 64, 74, 361; SkarŻyw 134, 242, 250; CzechEp 23; NiemObr 15; KochFr 36; MOwiſz mi żem vbogi/ mówiſz niémam złotá: Miéy ty chceſzli pół świátá/ dobra prze mię cnotá. PudłFr 35; PaprUp D4v; LatHar 690; W prawdźie mowię wam; było wiele wdow zá dni Eliaſzowych [in veritate dico vobis, multae viduae erant; ... żeć wiele wdow było Leop ]. WujNT Luc 4/25; y nie mowię wam iż ia będę Oycá prośił [et non dico vobis quia ego rogabo] zá wámi. WujNT Ioann 16/26, Matth 12/6, 13/17, Mar 6/4, 9/31, 11/23 (14); CiekPotr 32.
mowić ku komu ze zdaniem dopełnieniowym (15): OpecŻyw 169v; PatKaz II 29; RejPs 92v, 207v; Poſęł mowi ku Mnichowj yż jedno w Panu Bogu miał mieć nadzeie. RejKup Ccv; ieslize by thy pieniądze przerzeczony niebyly iemu [...] zaplaczony volen bendzie ku nam movicz czo bendzie iego wola ZapWar 1549 nr 2657; KromRozm III M7v; BielKron 43; RejAp Dd2; RejPos 2, 326, 348; CzechRozm 224v; ArtKanc N4; WujNT Act 2/29.
mowić ku czemu [= mowić na temat czego] ze zdaniem dopełnieniowym (5): SarnUzn G7v; GórnDworz Gg4; Gdy tá rádá/ przed młodą płochą rádę przyſzłá/ niepodobáłá ſie im/ mowiąc ku iego [Herenniusa] ſtárośći/ iż wyſzedł rozum poſpołu s ćiepłośćią od tego ſtárcá BielSpr 45v; CzechEp 104, 265.
mowić przeciw(ko) komu, przeciw czemu [= sprzeciwiać się komu, czemu, mówić ujemnie o kim, o czym; contradieere Mącz] ze zdaniem dopełnieniowym (15): KrowObr 1; BielKron 58v, 210, [332]v; Mącz 87b; RejPos 166v; BudNT przedm b2; dumy tey nowych Iozefcżykow/ nie pochwalam: owſzem ſie iey ſprzećiwiam/ y ták to com iuż rzekł ſmiele przećiw im mowię. CzechRozm 162v; CzechEp 31, 86, 193, 336, 359, 400; przyſzedſzy niektorzy z Sáduceuſzow/ ktorzy mowią przećiw zmartwychwſtaniu że go nie máſz [qui negant esse resurrectionem; ktorzy powiádaią niebyć zmartwychwſtániá Leop; którzy mówią że niemáſz zmartwychwſtániá WujBib ]/ pytáli go WujNT Luc 20/27.
mowić (na)przeciw(ko) komu, przeciw(ko) czemu [= mówić niezgodnie z kim, z czym, wbrew komu, w tym: przeciw sobie samemu (1)] ze zdaniem dopełnieniowym (7): Mowże tedy iuſz teras/ [...] náprzećiwko tákowemu iáſnemu ſwiádectwu Duchá Swiętego. Iż Kryſſtus odkupienia tylko ieſt przytzyńcá KrowObr 212, 220v; poznayże fáłſz tych/ którzy przećiwko piſmu mówią: ábyſmy ſye rodźić ſyny łáſki Bożey mieli. BiałKaz 253v; CzechRozm 199v; CzechEp 177, 267, 320.
mowić kogo [= o kim] ze zdaniem dopełnieniowym (2): Toli ieſt waſs ſyn ktorégo wy mowicie/ ijżby ſie ſlepo narodzil [guem vos dicitis quia caecus natus est Vulg Ioann 9/19; o ktorym wy powiádaćie/ że ſie ſlepo národził Leop; ktorego wy powiádaćie iż ſię ślepo národźił WujNT] iakoż iuż widzi? OpecŻyw 63v; Mowię lepak Ieſuſa Chriſta że był ſługą obrzezánia [Dico autem Iesum Christum ministrum fuisse circumcisionis]/ dla prawdy Bożey BudNT Rom 15/8.
mowić na kogo, na co [= mówić o kim, o czym; w tym: „na to” z odniesieniem do tekstu poprzedzającego (3)] ze zdaniem dopełnieniowym (13): OpecŻyw 89v, [123]v; PatKaz III 135; Cżuſz kiedy mowili na mię abych bluznił, abych cżynſze Ceſarzkie kaził, abych pobudził wſzytek lud WróbŻołt L6v; LibLeg 11/48; RejRozm 400; á żaden [apostoł] ná ſwoie máiętnośći nie mowił/ áby iego były [neque unus quisquam existientium ei dieebat proprium esse]/ ále było im wſzytko ſpolno. BudNT Act 4/32; SkarŻyw 369; CzechEp 82, 151, 221, 354; áboć bez przyczyny Mowiono ná niektore, iże tárgowáli? CiekPotr 50.
mowić o kogo, o co [= mowić na temat, w sprawie kogo, czego; w tym: „o to” jako zapowiednik (3)] ze zdaniem dopełnieniowym (8): A iákoby ią [żonę] vzdrowił/ Ze wſzyſtkimi o to mowił BierEz Qv; LibLeg 7/35v; BielKron 230v; SarnUzn F7; KochOdpr C2; ActReg 79, 86; Y mowi P. Bog tám záraz o kreẃ ludzką/ iż y beſtye káráć będzie nie tylo człowieká. SkarKaz 315a.
mowić przez kogo, przez co [w tym: przez usta czyje (1)] ze zdaniem dopełnieniowym (5): Acż Pan przez Proroká mowi: iſz złość niezbożnego niezáwádzi mu: ktorego ſię dniá náwroći od złośći ſwey SkarŻyw 337; CzechEp 142; ArtKanc H16; PowodPr 6, 69.
mowić miedzy kim [zawsze: miedzy sobą] ze zdaniem dopełnieniowym (2): Ięły miedzy ſobą [myszy] mowić/ Iákoby ſie kotá cbronić. BierEz K; MiechGlab 57.
mowić przed kim [= do kogo] ze zdaniem dopełnieniowym (5): mowćie o mnie przed Pánem y przed pomázáńcem iego/ ieſlim kiedy kthoremu z was wziął wołu [loquimini de nie coram Domino et coram christo eius, utrum ... tulerim] Leop 1.Reg 12/3; OrzQuin D4; WujJud 6v; ModrzBaz 11; WujNT Act 23/30.
mowić z kim [= omawiać z kim nawzajem] ze zdaniem dopełnieniowym (10): BierEz Qv; LibLeg 11/72v; OrzRozm H, M3; BielKron 200, 230v; SarnUzn F7; CzechRozm 69v; ActReg 115; Mowiłem z nim oſobnie/ że tu do nas zyidźie. PaxLiz D3v.
mowić z kim, z czym [= mówić zgodnie z kim, z czym, tak jak kto] ze zdaniem dopełnieniowym (11): PatKaz III 135; KrowObr Bv, 207; RejWiz 147v; Ktorzy toż z Auguſtynem mowią/ iż zbor Chriſtuſow nie walcży źiemſkim ćieleſnym ſpoſobem. CzechEp 98, 45, 137, 172, 325, 413; Y nie dla tego mowić kto ma z Nowochrzczeńcy: iż kośćiołá nie potrzebá SkarKaz 455b.
mowić z kim [= mowić do kogo] ze zdaniem dopełnieniowym (4): pothym Gránwellanus y Nawius mowili z poſły Ewángelikow oſobno/ iż Ceſarz thylko ná niepoſłuſzne á wyſtępne ludzi zbiera lud ſłużebny BielKron 225v, 212; ktorziſcie to wiedzieli/ a otimeſcie s Krolem niemowili/ tzijem koſztem y nakladem Waradzin budowano PaprUp K2; ActReg 85.
mowić o kim, o czym [w tym: „o tym” jako zapowiednik zdania dopełnieniowego (27)] ze zdaniem dopełnieniowym (215): PatKaz III 116, 136v, 138v; FalZioł I 6a, 15d, 21d, 22a, 26c (9); BielŻyw 41; A co z tego roſćie potym Máło trzebá mowić o tym RejRozpr I4, H2; RejJóz C2, C7v; SeklKat Q4; RejRozm 399; RejKup g6v; KromRozm I G4; MurzNT Luc 21/5; Diar 71; DiarDop 100; LubPs Z3; GroicPorz dd4v; o thych Mnichách dziſieyſzego wieku będę mowił / ſkąd ſię wzięli/ y iáko dawno powſtáli KrowObr 133v, 121, 178; A ták tuchwá mowiłá o ludzkiey młodośći/ Iáko ſie przy niey kłuſzą dziwne omylnośći. RejWiz 92, 75v, 95; Leop 1.Reg 12/3, Act 2/31; RejZwierz 63; BibRadz II 103b marg; OrzRozm C3, H, M3; GrzegRóżn D3; nolo dicere quae turpiter adolescentiam transegeris, Nie chcę o tym nie mówić yákoś márnie młodźieńſtwo ſwe ſtráwił. Mącz 258d; OrzQuin H4v, Pv; SarnUzn C5v, C7, C7v, F5; RejAp AA2, 9; Niechczę o tym mowić/ iáko wielki z białychgłow pożitek GórnDworz Aa2, Cc4v, Hh5, V2v; RejPos 89v, 112v, 258, 309; RejPosWiecz3 96v; BiałKat 193v, 361; GrzegŚm 31, 34, 47, 55, 59; HistLan F4; KuczbKat 290; RejZwierc 16v, 24, 115; WujJud 79v, 127; RejPosRozpr b4, c; BudBib Ier 51/62; MycPrz II A3; BudNT przedm d2v; Nie mowi też [Chrystus]/ [...] o ſwey zacnośći/ żeby więtſzy był niż Abráhám. ále zgołá mowi o cżaſie/ iż on pierwey był niż Abráhám. CzechRozm 29v; tedy ſie iuż o tym mowiło/ iż to ſłowo/ Náwieki cżás pewny y ſkońcżony w piſmie ś. znácży. CzechRozm 117v, 4v, 18v, 19, 26, 32v (37); PaprPan Ff3; Teraz otem/ co Krolom ieſt naypotrzebniey w ſobie mieć mowny [illud, quod in regibus in primis necessarium est, dicamus] ModrzBaz 18v, 121v, 127v; SkarJedn 16, 99, 283, 388; SkarŻyw 3, 80, 92, 119, [223] (11); Ieſliż o nim [o Chrystusie] może być dobrze mowiono: iż ieſt z oboiey natury [...] złożony? CzechEp 77, 56, 83, 137, 142, 144 (31); NiemObr 37, 99, 166, 177; WerGośc 214; MOwiſz o mnie po kárczmach/ iż złé wiérſze czynię PudłFr 34; GórnRozm E2, M2v; KochWr 41; PaprUp F2v; ActReg 109, 115; GórnTroas 30; Bo tu Apoſtoł nie o wſzytkich zgołá wiernych mowi/ żeby mieli być pewni zbawienia ſwego WujNT 552, przedm 32, s. 48, 121, 180, Act 2/29 (10); WysKaz 4, 32; SarnStat 142, 565, 586 [2 r.], 706 [2 r.]; SiebRozmyśl E4v; KmitaSpit B4; SkarKaz 45b [3 r.], 81a, 156b, 207b, 241b (14); CiekPotr B4; iáko Prorok o Sodomie mowi: iż iey zguby przyczyną byłá pychá SkarKazSej 675a, 657b, 662a.
mowić przy kim ze zdaniem dopełnieniowym (1): iż Marćin z Opocżná śmiał [...] iáwnie przy wáſzey M. mowić/ iż my wſzyſcy Dyabłá chwalimy OrzList f.
mowić w kim [= przez kogo, za pośrednictwem kogo] ze zdaniem dopełnieniowym (1): Bóg to w nas do Królá Polſkiego mówi/ cóż ſye kolwiek tu od nas [...] dźiśia mówiło OrzQuin Aa.
mowić w czym [= w dziele pisanym lub w wypowiedzi ustnej; w tym: in + Abl (1)] (20): FalZioł I 35d, 56c; W teyto pieſni mowi prorok iże wſzytci ludzie z przyrodzenia ſą grzeſzni WróbŻołt E, mm3; RejPs 63; MurzNT 218v marg; LubPs Z3; KrowObr 163v; SarnUzn E; A przetho dobrze ono mowi Socrates in Platonis Phaedone około roſkoſzy á boleśći/ iż one poſpołu cżłowiekowi nigdy nie przychodzą GórnDworz H8; znácży nam S. Auguſtin/ kiedy mowi w Kśiążkách ktore Enchiridion zową/ Iż Wiárá wierzy/ á Nádźieiá y Miłośc śie modli. KuczbKat 360; CzechRozm 60, 148v; miáſto ná gorze záłożone: o ktorym Pan w Ewánieliiey mowi: iż ſię zákryć nie może. SkarJedn 16; SkarŻyw 119, 320; CzechEp 248; ArtKanc N4; SiebRozmyśl E4v; SkarKaz 456a.
Part praes act „mowiąc” w połączeniu z orzeczeniem wyrażonym przez verbum dicendi [w tym: (na)pisać (11), poświadczyć (a. poświadczać) (5), opowiedać (4), odpowiedzieć (3), przepowiedać (3), szemrać (3), bluźnić (2), skarżyć (a. uskarżać się) (2), wyznawać (2)] w funkcji zapowiednika zdania dopełnieniowego ‘słowami’, ‘w te słowa’. Pominięcie „mowiąc” nie zmienia treści wypowiedzi (57): Cżemuś mną złodzieiu ſkłamał. Mowiąc iż niemáſz nikogo/ Oprocż cżłowieká iednego BierEz D3v; Maria nato odpowiedziala mowiątz/ iż ona dlá tego ſlubu nie będzie przeklęta OpecŻyw 3v, 3, 112v, 121v; iako otim mądry Salomon piſze mowiąc yſz iaki ieſt pan przełożony tacży teſz bywaią y poddani iego. SeklWyzn 2; na Goſzpodarza ſzyą vſkarzal, mowyacz aby zapomocza yego perſona tha zbyegla LibMal 1546/111; RejKup o3; MurzNT Matth 10/7; I záſię co ſwięty Páweł nápiſał mowiąc. Iż wſzelkie ſtworzenie Boże dobre ieſt. KrowObr 93, 52v, 82, 99, 116v, 158v, 181; Ześ nam prorokował/ mowiąc: iż [Quoniam prophetasti nobis dicens quod] lud Iſráelſki obronion będzie od Bogá ſwego Leop Iudith 6/2; Co gdy widzieli wſſyſcy/ ſſemráli mowiąc/ iż [murmurabant dicentes quod] do cżłowieká grzeſſnego [Jezus] ſie ſkłonił. Leop Luc 19/7; RejFig Dd7; RejZwierz 30; Proroki ktorzy by o tobie [o Nehemiaszu] opowiedáli w Ieruzálem mowiąc/ Ześ ieſt Krolem w ludźie [od praedicandum ... dicendo: Rex in Iehudah] BibRadz 2.Esdr 6/7; RejPos 15, 179v, 183v, [203]v, 208v (7); WujJudConf 197v; BudBib 2.Esdr 6/7; BudNT Matth 10/7; CzechRozm 45, 113; SkarJedn 51; CzechEp 194, 199, 256, 295; NiemObr 52; OrzJan 111; przepowiádayćie/ mowiąc: Iż [praedicate dicentes quia] ſię przybliżyło kroleſtwo niebieſkie. WujNT Matth 10/7, przedm 6, Luc 15/2, 19/7, s. 288, 305 (8); Kiedy Zydźi ſzli do źiemie obiecáney wołáli y krzycżeli mowiąc: Iż źiemiá oney puſtynie zła byłá WysKaz 11.
~ W połączeniu tautologicznym [w tym: powiedać (a. powiedzieć) (6), mowić (1), oznajmić (1)] (8): PatKaz III 145; prozno tedy Ian Swięty powiáda mowiąc. Iż krew Páná Iezu Kryſtá otzyśćia nas od wſzelkiego grzechu KrowObr 76v; Agámenon powiedał przed wſzemi mowiąc/ iż on nigdy o to przełożeńſtwo nie prośił BielKron 58; Amphimachus ſyn Priamuſow przećiw temu ſrogo mowił/ mowiąc iż lepicy z nieprzyiacielem w polu vmrzeć/ niż go pocieſzyć. BielKron 59v; CzechRozm 181; ArtKanc F2v; Wſpomnićie iáko wam powiedał/ [...] mowiąc: Iż potrzebá [qualiter locutus est vobis ... dieens quia oportet] áby Syn człowieczy był wydan WujNT Luc 24/7; zábieżeli mu ſłudzy/ y oznaymili mowiąc/ iż [nuntiaverunt dicentes, quia] ſyn iego żywie WujNT Ioann 4/51. ~
Z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym [w tym: z zapowiednikami tak(ież) (43), co (8), jako (7), to (5); iż(e) (298), że(ć) (69), iżby (1)] (368): OpecŻyw 71, 131; Iozef plakał/ á oni [bracia] padli przed nim na zyemye mowiąc iżechmy ſłudzy twoi HistJóz E4; BielŻyw 47; LibLeg 7/34, 11/[322]v; támeś ſobie oſobliwe mieſzkánie vpodobał mowiąc to iż to ieſt wieczne mieſce moie RejPs 199v, 62v, 193v; RejKup n2; LubPs C2v, aa, gg5v; kto mowi/ iż miłuię Bogá/ á brátá ſwego ma wnienawiśći/ kłamcá ieſt KrowObr 62v, 8, 54v, 103v, 121, 140 (10); tho mowi Pan Bog Iſraelſki: Że oto ia przywiodę [haec dicit ... Ecee ego inducam; Oto ia przywiodę WujBib] złe rzecży ná Ieruzálem Leop 4.Reg 21/12; Słáby niechay mowi/ że iá ieſthem mocny [infirmus dicat Quia fortis ego sum] Leop Ioel 3/10, Luc 1/24, 14/30, Ioann 1/32, 2.Cor 6/16; [Gelon] konie kazał przywieść/[...] Mowiąc/ iż to muzyká naweſelſza moiá/ Kiedy Konie pięknie rżą RejZwierz 36, 4v, 7, 10v, 24v, 124v, 132v; BibRadz 1.Par 12/19, Agg 1/9; OrzRozm I2v; Stroná druga mowiłá żem ia ze wſzytkim przedał/ nie mam nic do ſkárbu. BielKron 126, 17v, 29, 30, 56v, 59 (48); RejAp 4, 8, 8v, 41, 87v (9); HistRzym 70v; iż ták mowić racży [Jezus]: Iżem ią ieſt w tey winnicy máćicá/ á wyſcie látoroſle RejPos 59v, 3v, 4, 5v, 9, 16 (37); RejPosWiecz2 93v; RejPosWiecz3 98v; RejZwierc 66, 124, 128v, 154, 198v, 201v; BielSpr 26v; WujJud 40; BudBib Ez 25/13, 30/10, 13, 38/9, 3.Esdr 8/81; BudNT Ioann 8/23 [33], 10/36, Luc 9/22; CzechRozm 105v, 207, 263v; oni mowili/ żeſmy ſą zdálekiey ſtrony SkarŻyw 503; A Witus S. pytał go/ ieśli ſię Bogow ktorzy ſą dyabli zarzec chćiał. On mowił/ iſz ſię ich zárzekam SkarŻyw 552, 185, 244, 250; StryjKron 122; CzechEp, 141, 175, 191, 215, 376; NiemObr 12, 41; WerGośc 223; BielSen 9; ArtKanc G12v, G13v, I20v, P6v; ActReg 71, 90; Miał nádźieię [Jezus] w Bogu/ niechayże go wybáwi/ ieſli chce: bo mowił/ że Syn BOży ieſtem LatHar 700, 702; Y nápełnili ſię boiáźni/ mowiąc: Zeſmy dźiś dźiwy widźieli [dicentes: Quia vidimus ...]. WujNT Luc 5/26, Matth 16/7, 26/65, Mar 2/12, 5/28, 35 (21); Iáko ſam P. Iezus mowi: Iżem dla grzeſznych przyſzedł. SkarKaz 348a, 418a, 519a, 552b, 607a; SkarKazSej 698a.
mowić do kogo z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (40): I to fáłſz co Kryſthus mowił do onego ſlepego/ Iż wiárá twoiá zbáwionym ćię vtzyniłá. KrowObr 58v, C2v, 84v, 154; Leop Luc 4/21; RejAp 84, 132v, 166, 194, 198; RejPos 16v, 45v, 49v, 63v, 178v (25); RejZwierc 261v; ArtKanc Q5v; Y począł do nich mowić: Iż ſię dźiś ſpełniło to piſmo w vſzách wáſzych [Coepit autem dicere ad illos: Quia hodie impleta est haec scriptura]. WujNT Luc 4/21, Luc 1/61, Act 3/22.
mowić do kogo, do czego [= mówić na temat kogo, czego z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (1): á to vpominánie Páná twego/ ktore mowi do tego nędznego miáſtá y do vpadku iego? Iż ſie to wſzytko dla tego nád tobą dzyeie/ iż niechceſz poznáć [...] Páná ſwego RejPos 196.
mowić od kogo [= mówić w imieniu czyim] z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (8): RejAp 126; Támże mowi [prorok] iákoby od niego [od Chrystusa]: Iżem ia ieſt ktory wyznawam ſpráwiedliwość RejPos 150, 59v, 60v, 232, 341, 342, 343v.
mowić około czego z kim [= do kogo] z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (1): Czo s tym Prorokiem mowić raczy około zginienia miáſtá onego/ iż [...] muſiałem ſie ia theż miłośćiwie á łáſkáwie obroćić do niego RejZwierc 200.
mowić u kogo [= w dziele czyim] z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (1): O ktorey [miłości] też y Pan Kryſtus mowi v Ianá s: Iż ſtądći was poznáią iż ieſteſcie moimi vcżniámi/ ieſli zabopolną miłość miedzy ſobą mieć będzyecie. RejPosWiecz2 94.
mowić według czego [= stosownie do czego] z połączeniem przytoczeniα ze zdaniem dopełnieniowym (1): iż Bog Ociec ták k niemu mowić racży/ iuż według Boſtwá y cżłowiecżeńſtwá iego: Iżeś ſyn moy namileyſzy ieſt RejPos 239.
mowić komu [w tym: sobie wespołek (1)] z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (33): A oney niewieſcie mowili/ ijże iuż nie prze twą mowę wierzemy/ ale ijżeſmy ſami ſlyſſeli/ ij wiemy ijże to ieſt zbawiciél wſſego ſwiata. OpecŻyw 51; MurzNT Ioann 4/42; GliczKsiąż H4; Vkazał mu ſie Anyoł [...] Mowiąc mu/ iż ia s tego wywiodę cie práwie. RejWiz 131v, 147; RejZwierz 4v; BielKron 111; RejAp 43, 190v; Piłath [...] pytał/ ieſliby był krolem/ á mowiąc mu iż ia mam moc s thobą co chcę vcżynić RejPos 200, 45v, 85v, 101v, 118v, 129v (14); RejZwierc 9, 46, 264; BudNT Matth 20/7, Mar 14/69, Luc 22/61; A niewieśćie mowili: Iż iuż nie dla twey powieśći wierzymy [Et mulieri dicebant: Quia ... credimus]: boſmy ſámi ſłyſzeli WujNT Ioann 4/42, Mar 14/69, Luc 7/4; WysKaz 5.
mowić ku komu z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (19): BielKron 424v; RejAp 27v; gdzye thák Pan mowić racży ku zwolennikom ſwoim: Iż to ſą błogoſłáwione ocży co ná to pátrzą/ ná co wy pátrzacie. RejPos 208v, 27, 104v, 109v, 192v, 196 (15); ArtKanc L10v; WujNT Mar 8/16.
mowić przeciw komu, przeciw czemu z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (2): Przećiw themu Perłat mowił: Iż mamy zdraycę w ręku BielKron 249, 105.
mowić o co [= na temat czego] z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (2): BielKron 105; pothym [Eumenes] ná nie [na swe rycerstwo] chytro záſzedł/ o thy liſty [pokładane przez wroga] mowiąc: żem ie ia ſam piſał/ y chłopcu roſkłádáć kázał BielSpr 46v.
mowić przez kogo [w tym: przez usta czyje (2)] z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (4): Páná ſwego/ ktory przez vſtá Prorockie mowi: Iż krwie tych opuſzcżonych owiecżek chcę páthrzyć z ręku ich/ ktorym ſą porucżone. RejPos 23v; Pamiętayże co Pan mowi przez Proroká o tey winnicy ſwoiey/ [...] Iżem ia ią ogrodził murem RejPos 123, 104v, 205v.
mowić nad czym [= w związku z czym, na temat czego] z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (1): iáko mowił [Bog] nád zginieniem Sodomy oney: Iż poydę á poſłucham [...] co zá głos wſtępuie z ziemie przed oblicżność moię. RejZwierc 92v.
mowić przed kim z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (2): Trybunaći s poſpolſtwem wzburzyli ſie przećiw Pátrycyom/ mowiąc przed Senatem/ iż nam z mocy biorą tego ktory gárdło albo wywołánie záſłużył. BielKron 108v, 233.
mowić z kim [= mowić tak jak kto] z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (1): triumphuy w duſzy á w ſercu twoim/ á moẃ s tą pánną [Maryją] poſpołu: Iż ſie duch moy rozweſelił we mnie RejPos 306v.
mowić o kim, o czym z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (16): WróbŻołt 52/7; kazał tedy Olbrycht do ſiebie onemu młodzieńcowi [...] mowił o Máurycym nie cudnie/ iż twoie kſiążę trzy rázy wiárę zmieniło/ y cżwarty raz teraz zmienił BielKron 237v; SarnUzn C; RejAp 20v; RejPos 81, 118v, 123, 228, 236v (8); RejPosWiecz2 94; CzechEp 360; WujNT 625; O pośćie też mowi Pan IEZVS, iż poſt twoy/ práwi/ Oćiec twoy ktory widżi w táiemnicy/ zápłáći tobie. SkarKaz 350a.
mowić w czym [= w dziele pisanym] z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (5): A w dzieiách Apoſtolſkich mowi Páweł Swięthy/ iżeſmy weſſli w dom Filipá Ewánieliſty. KrowObr 4; gdzie mowi [Chrystus] w oney Ewányeliey: Iż kthokolwiek będzie miłował mnie/ [...] tedy ſie go też ia rozmiłuię RejPos 3v, 129v, 137, 301.
Part praes act „mowiąc” w połączeniu z orzeczeniem wyrażonym przez verbum dicendi [w tym: (po)świadczyć (a. poświadczać) (7), (na)pisać (6), wyznawać (4), narzekać (3), prosić (2), szemrać (2), wołać (2), opowiedać (1), oznajmić (1), ozywać się (1), potwirdzać (1); powiadać kłamstwo (1); tak mowiąc (1)] w funkcji zapowiednika połączenia przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym. Pominięcie „mowiąc” nie zmienia treści wypowiedzi (37): A kániá też poświadcżyłá/ Mowiąc iżem przy tym byłá BierEz M2v; KrowObr Bv, 21, 21v, 75, 231v; Leop Mar 5/23; RejAp 16; Co to j dziś miedzy inemi cżłonki wiáry ſwiętey vſtáwicżnie wyznawamy/ mowiąc: Iż wierzę w ſwiętego Duchá. RejPos 137v; Prorokom omylnym/ kthorzy im powiádáią kłamſtwo/ mowiąc iż nie przydzye ná was miecż áni głod. RejPos 188v, 46v, 47v, 82, 88v, 130 (12); RejPosWiecz2 91v; HistLan A3v; RejZwierc 11v, 265; BudNT Matth 20/11; A on oćiec ták bárzo wołał y rycżał mowiąc: iſz z tąd nieodeydę/ áliſz to vcżyniſz [tj. wskrzesisz dziecko]. SkarŻyw 252; á wroćiwſzy ſię oznaymili/ mowiąc: Zećieſmy ćięmnicę náleźli zámknioną WujNT Act 5/23, Mar 3/11, 23, 14/57, Ioann 1/32.
~ W połączeniu tautologicznym [powiedać (a. powiedzieć) mowiąc; mowić rzekąc] (6 : 1): KrowObr 23; Iáko [...] Ezáiaſz iáwnie o tym iego ſwiętym przyſciu á zyáwieniu powiedał tymi ſłowy/ mowiąc: Iż dla Sionu/ [...] milcżeć nie będę RejPos 3,112, 126v, 142; kyelka raſzow powyadal nyeboſczyk Grzegorſz nyeſzolowſky mowyąncz yſzyem yuſz ya wybral wſzytkyę przedaczą zony swoy Syczymyna ZapKościer 1585/59v; mowili ieden ku drugiemú/ rzekąc: Ze nie mamy chlebá. WujNT Mar 8/16. ~
cum A cum inf (26): OpecŻyw 133v; y ktho thą maryą panną pod gnyeuem bozym kyedy bycz ſzmye mouycz PatKaz I 15, 13v, 15 [2 r.]; PatKaz III 94; Iezu ktorys mowił/ nicz takiego nie być ſkrytego czoby ſie niewyjawiło. TarDuch B7v, B5; ále kthoregom mowił być iáko vcżniá [quem dixi discipulum; ktoregom ya myenyl bycz Vcznyem HistAl 1510 159]/ widzę że przechodzi miſtrzá HistAl D8v; dał go [Chiron Achillesa] zá pánnę krolowi Likomedowi/ mowiąc go być ſioſtrą Achilleſową BielKron 56, 78, 85, 178, 442v; GrzegRóżn L, L3v, N3; KwiatKsiąż B3v; SarnUzn E2; RejAp 150v; BiałKat 231; Iáko mowią Chriſtuſa ſynem być Dawidowym [dicunt Christum filium David esse; powiedáią/ żeby Chriſtus był ſynem Dawidowym WujNT] BudNT Luc 20/41, Mar 8/27, 29, Luc 9/18, 20.
mowić przed kim cum A cum inf (1): áni moẃ przed Anyołem przez nieopátrzność grzech być [neque dicas coram angelo: Non est providentia Vulg Eccle 5/5; áni mow przed Angiołem. Niemáż opátrznośći Leop] BielKron 80.
cum inf (4): rozgniewáli ſie [Ateńczycy] bárzo mowiąc/ cięſzſze rzecży ſpráwić przećiw Alexandrowi [irati sunt valde, dicentes se gravia contra Alexandrum facere] HistAl D5; Adoniás/ bał ſie Sálomoná/ ſzedł do domu Bożego/ á tám ſie trzymał zá rog ołtarzá kádzidlnego/ mowiąc nie wynidź áż mu krol przyſięże iż go przy żywocie záchowa [dicens: Iuret mihi rex Salomon quod non interficiat servum suum gladio Vulg 3.Reg 1/51; mowiąc: Niech mi dźiś przyśięże ... WujBib] BielKron 74; zlitował ſię Bog nad złem/ ktore był mowił vcżynić iym [quod locutus fuerat ad faciendum eis; kthore był obiecał puśćić ná nie BiRadz] BudBib Ion 3/10; záklęli ſię [Żydzi] mowiąc/ áni ieść/ áni pić [devoverunt sese dicentes neque edere neque bibere; przyrzekli ſobie ſpołu pod klątwą/ mowiąc/ Niebędziem ieść áni pić BiRadz]/ áżby zábili Pawła. BudNT Act 23/12.
W połączeniu (niekiedy szeregowym) z part praes act, z wyrażeniem przyimkowym, z I rzeczownika (w obu typach rzeczownik wyraża uczucie lub stan lub objaw uczucia, stanu) określającym charakter wypowiedzi, jej temat, treść lub formę (119 : 72 : 12): BierEz L2v, L4; Tenże ſwięty Bernat mowi daley wywoláwaiątz dobrotz boſką OpecŻyw 16; zwielkim placżem/ Ikaiątz ij narzékaiątz na onéy drodze [Matka Jezusa] mowila. O bieda mnie nędzné OpecŻyw 110v; to wſſytko Piłát mowil wielkimi gniewy/ bo wiedziál ijż go [Jezusa] żydowie z nienáwiſci wydali. OpecŻyw 124, 28v, 33v, 89, 98v, 102 (24); gdzye yąl bog douąza mouycz przeklynayącz gy PatKaz III 99v, 95; HistJóz C2; FalZioł I 68d, 110b; LibLeg 7/34; WróbŻołt Q4, aa4; ázaſz nie bacżycie z iáką pychą mowi [qualiter cum superbia loquebatur; yako on pyszno odpowyedal HistAl 1510 273] HistAl G7v, G, N3v; A mowił to z wielką powagą i ſtatecznością MurzHist H2v; On z wielkiem wzdychaniem i żałością pocżął mowić/ ach przeklętyſz to był dźień MurzHist P4v, K4v, S4; MurzNT Ioann 6/8; GliczKsiąż F7; KrowObr 170v; RejWiz 173v; Leop 2.Esdr 6/12, Luc 22/65, Ioann 6/6; RejZwierz 35v; Ale ſię iem [zięciom Lota] zdáło iákoby [Lot] śmiechem z niemi mowił [Et visus est eis quasi ludens loqui Vulg; Et fuit sicut ludens in oculis generorum suorum PolAnt] BibRadz Gen 19/14; áby wierni Miniſtrowie iáwnie á ſtátecżnie/ nie żárty ábo dworſtwem iákim mowili przećiw Aniołom/ to ieſt tym fáłeſznym naucżyćielom BibRadz II 138b marg, 2.Reg 24/11, I 201b marg, 4.Esdr 12/31, II 29c marg, Luc 1/60, II 62b marg; BielKron 57, 71, 76v, 84v, 104v (12); Nunquam nisi honorificentissime Pompeium appellat, Nigdy o niem nie mówi yedno s wielką czćią á powagą. Mącz 157d; Minaciter expostulare, Groźnie a s gniewem s kim mowić. Mącz 222a, 15b, 18a, 113b, 139c, 141c (16); SarnUzn C6; RejAp 55; GórnDworz F8v [3 r.], G5v, Z5v; HistRzym 24v, 27, 131v; RejPos 80v, 139, 207v, 239v, 296, 309, 318; BiałKat 201; KuczbKat 290; RejZwierc 10, 53, [207]; WujJud A5, 132v; HistHel B2v; y mowili [apostołowie] ſłowo Boże z śmiáłośćią [loquebantur verbum Dei cum fiducia], BudNT Act 4/31, Mar 5/7, 11/33, Luc 22/65, Act 2/13; że też tak z rádośćią mowił: O dobrzeſz to mnie Pánie/ iżem był vtrapiony CzechRozm 225v, 66, 70, 83, 144, 146v (12); Ia to nie okrom wielkiego fráſunku mowię [Mihi quidem haec non sine magna solicitudine dicuntur]/ pátrząc ná niebezpiecżnośći ModrzBaz 102v; O iáko zwielką żáłośćią ia o tem mowię [O quam dolenter haec a me dicuntur]. ModrzBaz 127v, 27, 94v; SkarJedn 59; SkarŻyw 81, 130, 134, 160, 241 (8); iáko máło nie tákże mowi X. K. omawiáiąc ſię w tym iż mię beſtyą názywa CzechEp 47, 21, 54, 114 [2 r.], 196, 227 (11); BielSen 12; ArtKanc E14; Co ſwoi z zalem mowi tho ſobie opci napoſmiech obraca PaprUp H2, K2; ActReg 52; Mutio, Timide et imperfecte loquor, mu facio – Zboiaznią mowię Calep 684a; Niech mowią krzycżąc: Bądź wielebny wiecżnie/ Boże naſz GrabowSet Q3v; P. Iezus wołáiąc głoſem wielkim/ mowił; Oycże/ w ręce twoie polecam duchá moiego, LatHar 726, 713, 721, 731; y mowił błogoſłáwiąc Bogá [loquebatur benedicens Deum] WujNT Luc 1/64; A wſzedſzy [św. Paweł] do bożnice/ mowił beſpiecznie przez trzy mieſiące/ rozmawiáiąc y námawiáiąc do tego co należáło kroleſtwu Bożemu [cum fiducia laquebatur ... disputans et suadens de regno Dei]. WujNT Act 19/8; Nie mowięć iáko roſkázuiąc [non quasi imperans dico; nie mowię ták iákobym roſkazował Leop ] WujNT 2.Cor 8/8, Matth 5/11, 11/17, 27/41, Mar 5/7, 15/31 (16); WysKaz 6; Pan Bog mowi do Abráhámá do Moyzeſzá pozwierzchnie/ dáiąc mu znáć o woley ſwoiey. [...] Mowi człowiek do człowieká oznáymuiąc co chce. SkarKaz 484a, )(3v, 2a, 41a, 82a, 350b [2 r.] 382b; GosłCast 50; SkarKazSej 704b. Cf »mowiąc bez pochlebstwa«, »z uczciwością mowiąc«, »bez żartu mowiąc«.
W połączeniach szeregowych [w tym; mowić co (25), z dopełnieniem bliższym w postaci przysłówka (3), ze zdaniem dopełnieniowym (7), z przytoczeniem (4)] (71): LibLeg 7/31; zakazuie nic fałſziwego niemowyć nieczinić nieſwiatczić nieuczić czo by było przeciw panu bogu y bliznemu naſzemu. SeklKat Mv; Grzeſą przeciw temu przikazaniu duchowny/ ktorzi y naczey mowią/ kazą/ pyſzą vczą/ ſwiatczą/ zeſnawiaią/ wykrączaiąc naſwoy pozitek pyſmo ſwięte SeklKat M2v, I2, M2; KromRozm I G3v, G4; MurzHist 83; Diar 51, 64; Stey [Benedyktowej] Reguły ſą Kártuſowie/ kthorzy áni mowią/ ani vtzą/ áni kazą KrowObr 134, 1, 2v, 11v, 228; Leop Ier 4/5; OrzList d3v, d4v, e4v; BibRadz Ier 50/2; BielKron 450; Mącz 215c; OrzQnin Y4; SarnUzn E5, H4; SienLek 52; RejAp 151v; RejPos 288, 309v; iż on [Duch Św.] ożywia vmárłe/ mowi/ vcży/ twirdźi GrzegŚm 48, A4v, 31; KuczbKat 60; RejZwierc 69v, 255v; z iáką zápálcżywośćią/ mowią/ każą/ dyſputuią/ piſzą [heretycy] ſámi przećiw ſobie? WujJud 132v, 63v; RejPosWstaw [213]v; BudBib Iudic 19/30, Ier 50/2; CzechRozm A4, 24; SkarJedn 290, 323; ále ieſt [Duch Św.] iſtotny/ ſam mowiąc y cżyniąc y ſpráwuiąc y poświęcáiąc. SkarŻyw 278, 372, 436; KochTr 11; CzechEp 116, 212, 252, 281, 284; ReszPrz 93; ReszList 142 [2 r.]; ArtKanc Q5; GórnRozm A3, F4; cżymemkolwiek dniá dźiśieyſzego/ myśląc/ mowiąc/ y cżyniąc/ wyſtąpił LatHar 70, 489, 561; KołakSzczęśl B2; WujNT Tit 2/1 5, Apoc 18/15; SarnStat 841; SkarKaz 38a, 352a, 548a; SkarKazSej 675a, 699a.
W przeciwstawieniach: »mowić ... (za)milczeć (28), (u)czynić (18), (nie)słuchać (4), dowodzić (a. dowieść) (3), słyszeć (2), umilknąć (2), działać, opuścić, walczyć, usta zamknąć, żyć« (62): BierEz B4v, Nv; OpecŻyw 73v; Nie kwap ſie mowić ſłuchaj wiele. BielŻyw 41, 8, 17, 35, 37, 98, 130; RejJóz 13; RejKup dd6v; w ſercách ſwych rozmyſlayćie/ ále iáwnie nic nie mowcie [Sed palam nolite aliquid enarrare; Alye yawnie nycz nye obyawyayczie HistAl 1510 445] HistAl L2v; Diar 29, 34; Bogacż mowił: á wſſytcy milcżeli [Dives locutus est, omnes tacuerunt] Leop Eccli 13/28; Kſiędzá pytáli co lepiey cżynić cży mowić [...] co więtſza odpłátá/ Ieſli cżynić cży mowić/ w ty obłędne látá. Kſiądz rzekł/ lepiey co máło mowi wiele cżyni RejFig Ccv; Iż kiedy mądrzy milcżą/ niech mowią ſzaleni. RejZwierz A6v, 35v, 77, 133v; BibRadz Iob 13/13, 33/31, Ier 7/13; OrzRozm R; GrzegRóżn K3v; KwiatKsiąż C3; Prot A2v; GórnDworz G5v, I5v, N3; RejPos 3, 209v; BiałKaz 268v; WujJud A5, 7v, 12, 201v, 202; BudNT Act 18/9; CzechRozm 202; woleli vſtá zámknąć á niżli o tjm dálej mowić. SkarJedn 100; ty z Bogiem walcżyſz/ á ia o Bogá mowię/ ty go bluzniſz/ á ia go chwalę SkarŻyw 188, A2; Ali żyć nie ták iáko mówic ſnádnie KochTr 16; WisznTr 24; PudłFr 18, 20; Phil G; Abowiem [faryzeusze] mowią á nie czynią [dicunt enim et non faciunt]. WujNT Matth 23/3, s. 97, 151, Act 18/9, 1.Cor 14/34, s. 615; SkarKaz 42b, 278a; GosłCast 28, 38; SkarKazSej 699a.
W porównaniach (32): Mowiż jako prawy Michał Proſto bys też plew naſypał RejKup Bbv; MurzHist Kv; gdy co będzye mowił/ yákoby trzy po trzy báyał. GliczKsiąż K7; LubPs O4v; Abowiem nierozumnym ięzykiem do Ludu mowić/ nie innego nie ieſth/ iedno prozno ſłowá ná wiátr puſzczáć/ á práwie ſye błaznem vkázowáć. GroicPorz i2v; Nie mówże iáko bogacż/ iuż duſzo vżyway RejZwierz 142v; Ktory z ſzalonym mowi iákoby mowił do drzemiącego [Narrat dormitanti qui narrat fatuo] BibRadz Eccli 22/6, I 351b marg; OrzRozm B2; Prot C2; RejAp 110, 110v [2 r.], Ddv; RejPos 231, 235v; Bo naydzieſz drugiego co nie vmie inácżey mowić iedno iákoby mu rogáte kiycze z gęby pirzcháły RejZwierc 139v, 88v, 186, 247; CzechRozm 132; Ty/ iáko żywieſz/ ták/ widzę/ y mowiſz Niepowśćięgliwie KochOdpr A4v; CzechEp 383; NiemObr 152; Bo mowiąc/ roſtrżąſáiąc/ wyłuſczáiąc/ prawdá ſię naydźie/ iáko w krżemień bijąc/ ogień wychodźi. GórnRozm F4; LatHar 130; miáłá [bestyja] dwá rogi/ podobne Báránkowym: y mowiłá iáko ſmok [loquebatur sicut draco]. WujNT Apoc 13/11, 1.Cor 13/11; SkarKaz 519a; GosłCast 50; KlonWor 78.
W charakterystycznych połączeniach: mowić (nie)bacznie (obacznie) (14), bezpiecznie (przeźpiecznie) (58), bojaźliwie (2), (nie)chciwie, (2), chełpliwie (3), chędogo (2), (nie)chytro (9), (nie)cudnie (15), często (14), (nie)darmo (9), długo (12), (nie)dostatecznie (7), dotkliwie (2), dowodnie, dwornie (2), foremnie (3), fortylnie (3), gładce (gładko) (10), głośno (10), glupie (9), groźnie (groźno) (3), grubie (4), gruntownie (5), haniebnie (2), jadowicie, jaśnie (jasno) (38), jawnie (jawno) (54), lekce (lżej) (6), lekkomyślnie, (bardzo) ludzko (2), łagodnie (łagodno) (24), łaskawie (31), mądrze (6), mężnie (2), mianowicie (10), miernie (4), mile (3), nadobnie (3), nierozmyślnie (2), niewstydliwie (3), nikczemnie (2), ochędożnie (2), ochotnie (2), ogromnie (2), okrutnie (3), opacznie (2), ostrożnie (6), otwarcie (2), otworzyście (12), pięknie (11), pilnie (2), pletliwie (2), plugawie (2), pokornie (5), porządnie (porządkiem) (15), pospolicie (18), potężnie (2), powabnie (2), poważnie (8), (nie)prożno (6), przestwornie (4), przykro (3), pyszno (pysznie) (14), (nie)roztropnie (6), (nie)rozumnie (3), rzadko (3), siła (2), skromnie (5), skrycie (2), spokojnie (3), sprosnie (12), srodze (srogo) (4), statecznie (statkiem) (3), surowie (4), swarliwie (2), swowolnie (2), szczyrze (4), szeroko (szeroce) (40), szpatnie (2), śmiele (śmiało) (38), świebodnie (2), (nie)uczciwie (4), układnie (układniuchno) (7), upornie (7), uszczypliwie (4), uwłoczliwie (2), wdzięcznie (5), wesele (2), (tak) wiele (69), wiernie (2), (nie)właśnie (2), wolnie (wolno) (12), wszetecznie (4), wybornie (2), wykrętnie (3), wyraźnie (2), zacnie (2), znacznie (5).
Kto mowi co wie/ ſwych ſie win dowie. BierEz P3.
Lepiey ieſt kamieniem darmo ciſkać, niż prożne ſłowa mowić. BielŻyw 130.
bo wy zwykli mowić o rzeczách trudnych bez náuki/ ták iáko ślepi mowią o fárbie bez oczu. OrzRozm B2.
Abuti auribus alicuius, Mowić co diabeł każe/ źle mowić w oblicznośći tego przed ktorymby nie miáło być mowiono. Mącz 511a.
A też nas s thego oná ſtára przypowieść chłopſka przeſtrzega: Iż kto mowi co chce vſłyſzy coby nie rad. RejZwierc 80.
iż go [łgarza] bije on wirſzyk w gębę: Iż kto czo ná ſię cżuie/ gdzie dwá mowią pilnie vpátruie. RejZwierc 96.
»(i) mowić ciężko, teszno, trudno« [szyk zmienny] (1 : 1 : 1): Zle ná ſtronie/ zle domá/ áż y mowić teſzno RejZwierc 253, 160; A Węgierſką źiemię [...] iákiémi fortélmi pośiadł [cesarz turecki]? trudno y mówić. OrzJan 12.
»co [kto] mowi, to mowi« = wszystko jedno, co kto mowi, sama wypowiedź nieważna (1): Wierę ia niedbam czo on [mnich spowiednik] mowił to mowił/ tylko iż mi iuż wſzytko odpuścił. RejZwierc 27v.
»co mowię« [w tym: o kim, o czym (2), z przytoczeniem (4)] [= pytanie retoryczne wyrażające zastrzeżenie co do słuszności wypowiedzi, po ktorym następuje sprostowanie] (7): Nye vkażeſz mi [...] dwu myaſt [...] ktoreby ſye w wyerze zgadzáły [...] Co mowyę o myeſćyech? W yednym myeſćye ináczey v yedney/ ináczey v drugyey fáry vczą KromRozm I Gv; oſądzćieſz ſie tedy/ tzyie ieſteśćie owce? Ale co mowię owce? I owſzem ſmrodliwi kozłowie KrowObr 240v; OrzRozm I3; ModrzBaz 7v, 59v; bo kiedy leieſz w gárdło/ iákobyś też lał do wychodu. Ale co mowię do wychodu/ y owſzem ieſzcże gorzey WerGośc 227; obycżáie Twoie [...] Wierſzá moiego vſtáwną zábáwą Będą. Co mowię? będą ſławą práwą. SzarzRyt A3.
»co(ż) (to) (wiele) (trzeba a. mam) mowić; (i) (wiele a. długo, a. dalej) mowić nie (po)trzeba« = pytanie retoryczne lub oznajmienie oznaczające bezcelowość mówienia na dany temat [szyk zmienny] (14 : 4): BierEz L3v; MurzHist O4; WujJud 123v; BudNT przedm b7; Ale co wiele mowić [ne plura]? Zaden ieſzcże nieieſt widźian ná świećie/ w ktoremby ſię iednáko wſzytkie cnoty świećiły ModrzBaz 57v; Ale co wiele mowić [Quid multa]? Zaiſte ieſt to rzecż cżłowieká głupiego [...] mieć ſerce przećiwko drugim wyniosłe ModrzBaz 58, 144v; Ale co trzebá długo mowić/ y rzecż iáſną długo wywodźić? wroćmy ſię iedno do onogo co ſię z oycow ſtárych pokazáło CzechEp 409; A iako potym ná cudzołostwie żywotá dokońcżył, y mowić nie trzeba. CzechEp 419, 191, 419; Ale co to mowić wiele/ płácże káżdy ſwego KlonŻal B3v; Dla téy [dla Wenus]/ co Mars vćiérpiał/ mówić nie potrzebá. PudłFr 68; ArtKanc R20v; RybGęśli B4; WujNT 21; CiekPotr 43; GosłCast 32.
»co(ż) (mam) mowić [o kim, o czym]« = pytanie retoryczne wyrażające trudność wypowiedzenia się na dany temat [szyk zmienny] (10): ModrzBaz 72, 107v, 108 [2 r.], 122v, 138; SkarŻyw 598; SkarKaz 638b, 610b; Co mowić o Zorobabelu/ y o gorącey iego ku poſpolitemu dobru miłośći? Gdy mądrośćią komorne towárzyſze ſwoie [...] przeſzedł SkarKazSej 668a.
»jako(ż) mowi(ł) itp. [kto a. impers], jak(o) (a. tak) mowią« = wtrącony odsyłacz do źródła informacji lub autorytatywnej podstawy dla podawanych treści (470 : 4): bys ty byl ſyn boży iakos mowil/ bog ocietz twoy pomogl ci by. OpecŻyw 143, 30, 149, 150v; PatKaz III 96, 98v, 103, 106, 114 (9); Ten [Isokrates mędrzec] iakoż mowi Calcidius. cznotę nadewſzitko wychwalouał BielŻyw 42, 63, 64, 70, 77, 80 (8); WróbŻołt M8v; Y czemuſz wżdy tak barzo trfożyſz tak ſwą głową Zwlaſzcża iż ſie niewinnym iako mowiſz cżuieſz RejJóz I6v; SeklKat Z3v; KromRozm I D2, F, F3v, H2v, [L3]v; MurzNT 29v; KromRozm II f, n4v, ſ3v, t2v; KromRozm III H6; ſyná Tobiaſſá/ ktorego yáko ſám mowi prawye z dzyećińſtwá nabożeńſtwá vcżył GliczKsiąż D8v, B8, O2, P3, P8v; Abowiem ieſli z łáſki zbáwienie/ iáko Apoſtoł mowi/ tedyć nie z vtzynkow KrowObr 61; A komuſz tedy będziemy więcey wierzyć/ tobie tzłowiekowi/ iako Duch Swięty mowi/ kłamcy/ tzyli Duchowi Bożemu? KrowObr 183, A3, C3, 4v, 5, 15 (34); RejWiz 42v, 72; Apollonius on/ choćże Mędrzec iáko poſpołity cżłowiek mowi/ choćże też Filozoph/ iáko Pytágorykowie podáią/ wſſedł do Perſkiey źiemie/ [...] áby iedno Hiárchi Mędrcá [...] ſluchał. Leop *B2, 4.Esdr 8/7; OrzList bv; BielKron 253, 398; GrzegRóżn Bv, C4, D, Dv, D3v (11); OrzQuin Hv, K2, M2v, Aa4; SarnUzn B4v [2 r.], B8v, C8v, E4, H5; SienLek 29; GórnDworz Aa2v; HistRzym 65, 108v; RejPosWiecz2 94, 95 [2 r.]; GrzegŚm A3v, 5, 8, 20, 47; KuczbKat 170, 250, 430; REy bowiem iáko mowią ty ſam w Polſzcże wodziſz/ W naſzym Polſkim ięzyku ty ſam przodkiem chodziſz. RejZwierc A4v, 266; WujJud 77, 97, 97v, 134, 198v, 205; WujJudConf 108v, 240v; RejPosWstaw [414]v; BudBib C3, I 236; Lecż iáko cżęſto mowię/ prawdziwſze ſą kśięgi Láćińſkie BudNT Kk3, przedm c3v, Gg3; iż on [Bóg] będąc ſędźią ſpráwiedliwym iáko ſie wprzod mowiło nie vcżyni z niepráwego práwym/ áni ze złego dobrym CzechRozm 218, 12v [2 r.], 24v, 39v, 55 [2 r.], 59v (34); KRol Lokreńſki ták mowią był ná wſzytko bácżny PaprPan C2, K2v; prawdę Bożą w nieſpráwiedliwośći (iáko Páweł mowi) tłumią [veritatem Dei ... (ut dicit Paulus) opprimunt] ModrzBaz 28, 2, 10, 21, 23, 32 (13); ModrzBazBud ¶ 6; SkarJedn A2v, 9, 11, 14, 19 (18); iż [ziemia] wſzyſtkie inſze żywioły iákoby w śię záwárłá: nie ná deſpekt żywiołóm inſzym/ iáko niektórzy mowią/ ále ná chwałę Bożą Oczko 4v, 19, 22v, 24, 27v, 29; Był to/ iáko Doktorowie mowią/ Michał święty SkarŻyw 501, A5, A5v, 2, 16, 21 (48); MWilkHist L2; ktorzy w nocy táiemnie z oblężonymi rozmowy miewáli/ y iáko mowiono/ broni/ y żywnośći im dodawáli StryjKron 572, 31; Ponieważ/ (iáko drugi Apostoł mowi Tit. 1. v 10.) wiele ieſt/ y niepoſłuſznych/ y prożnomownych/ y od rozumu odwodzących CzechEp *4, 5, 32, 60, 69, 71 (66); CzechEpPOrz **, **3; KochJez A3v; NiemObr 28, 45, 68, 111, 125 (8); KochMarsz 155; ReszPrz 17, 27, 100; ReszList 149; WerGośc 214, 254; GórnRozm E2; PaprUp K3v, K4; GostGosp 68; Phil H, S; GrabowSet F3; LatHar 6, 56, 205, 244, 246 (15); WujNT 96, 174, 194, 313, 314 [2 r.] (20); WysKaz 5, 38, 41; JanNKar A4; SarnStat *3v; KmitaSpit B4; PowodPr 15, 30; y zátáić ſię nic nie może/ iáko Pan mowi: coby ſię z czáſem nie odkryło. SkarKaz 549b, 1a, 2b, 6b [2 r.], 39b, 42b (62); ſmutne ſerce/ iáko mowi Izáiaſz/ y głowá chora/ ćiáło wſzytko oſłábia SkarKazSej 689a, 659a, 661b, 662b, 673b [2 r.], 675a (19); KlonFlis B.
»nie mowię [o kim, o czym]« = nie wypowiadam się o kim, o czym, wykluczając część z ogolnej całości (10): Y owſzem mięſo ſwieże wieprzowe takowym na lepſze [...] nie mowię o ſłoninach ktore y zdrowemu barzo ſzkodzą GlabGad K7, P5; KromRozm I F4v; O Czechach nye mowyę. Acz y ći ſlyſſę rozni ią myędzy ſobą KromRozm III G3v; Leop Ioann 13/18; OrzRozm H3v, Rv; SienLek 3v; KochCzJan A2v; ſed nos inſenſati Galatae (nie mowię iednák o wſzytkich) nie vmielichmy dono coelitus dato vti VotSzl C4v.
»nie mowię ... ale ...« = nie twierdzę (z uwydatnieniem przewagi treści drugiej części wypowiedzi po „ale” nad treścią pierwszej części [zawsze z przytoczeniem] (3): KromRozm III H7, H7v; KuczbKat 25; CzechRozm 132; gdyż iem [księgom Frycza] podobne nie mowię od tyśiącá lat [...] ale práwie od ſtworzenia świátá [non dicam intra mille annos ... sed ornnino a condito orbe] [...] nie ſą do tego cżáſu wypuſzcżone ModrzBazBud ¶ 6v; nie mowię w mále mieśięcy/ ále w mále dni ták trudnośći ięzyká Zydowſkiego zwyćiężyłá/ iſz w cżytániu Pſałterzá y śpiewania [!] máło nierowno byłá z mátką. SkarŻyw 195, 91; Náſzym kápłanom/ [...] duſzne plugáſtwá/ nie mowię doświádczáć oczyśćionych/ ále práwie oczyśćiáć dozwolono. WujNT 387.
»niech(aj) mowi (a. mow), może mowić co chce(sz); niechaj mowi kto chce« [szyk zmienny] (16 : 1; 1): BierEz C4; ktho thą maryą panną pod gnyeuem bozym kyedy bycz ſzmye mouycz [...] nyechay mouy kto chcze ya mouycz any myſzlycz nyeſzmyem PatKaz I 15; Może co chce kto chce mowić RejRozpr F4v; A niechay kto czo chcze mowij Nieczieſkye rogy thurowij RejKup t5v, L, Lv; RejFig Bb3; RejZwierz 119v; Mącz 247a; GórnDworz Ee2v; BielSat C2v; RejZwierc 96v, 215; Moẃ ty co chceſz/ przedſię tego nie ládá iáko w mię wmowiſz CzechRozm 34, 77; CzechEp 318; Mow ty co chceſz/ ia ták powiedam/ iż nie dármo ták máluią ſpráwiedliwość/ y niemą/ y ślepą GórnDworz F4; CiekPotr 41.
»mowić się nie chce« [wyraża negatywny stosunek do omawianej sprawy] (1): A wſzak ſię y mowyċ niechcze. Iako ty obrazy tczyemy Acz wnich panſką twarz wydzymy. RejKup k2v.
»jest (siła) co mowić« (2): ktoby chciał w káżdą rzecż ſuptylnym okiem weźrzeć/ było by ieſzcże śiłá co mowić. GórnDworz Hh5; CzechRozm 11.
»nie masz co, o co, o czym mowić« = nie warto, nie trzeba mówić [szyk zmienny] (1 : 1 : 1): bo ieſli Dworzánin ták młodym będzie/ iż nie będzie vmiał tych rzecży/ kthore ſie iemu vmieć náznácżyły/ tedy niemáſz o czo mowić GórnDworz Kk3; PaprPan y; Co ſię sſtáć może/ á nie sſtáło ſię/ tego nie ſądźi práwo/ bá y mowić o tym nie máſz oczym. GórnRozm Cv.
»mowić i słow nie staje« = o czymś, co jest nie do wypowiedzenia (1): A iuż z tobą mowić o tym y ſlow mi nie ſtało RejJóz F2v.
»sromota, (a. s(o)rom), strach, (a. straszno), srogość, wstyd (jest) (i) mowić« (9 : 4 : 3 : 1): PatKaz I 15; OrzList e4v; O ſpráwách też inych Seymowych/ ſorom y mowić iáko we ſą OrzRozm C3; Verecundum est dicere, Sromotá yeſt mówić. Mącz 484d; Prot A4; RejAp 108; iż co od nich ſpráwowano było ná rzeczách potáiemnych/ ſrómotá ieſt y mowić BiałKat 13v; áż ſnadź ſtráſzno y o thym mowić RejZwierc 185; że ſtrách o thym á ſrogość y mowić y piſáć RejZwierc 255v, 57v; BudNT 1.Cor 14/36[35]; CzechEp 43, 81, 414; Wſtyd mówić: że był/ z rozumem ſtworzony Człowiek/ do niemych kloców nákłoniony ZawJeft 18; WujNT 1.Cor 14/35; PowodPr 73.
bibl. »ty (to) mowisz« = tak jest, jak mówisz (3): Tedy Piłat pythał go [Jezusa] mowiąc: Thy ieſteś Krol Zydowſki? A on odpowiádáiąc/ rzekł: Thy mowiſz [tu dicis; Ty powiádaſz WujNT] Leop Luc 23/3; BudNT Mar 15/2; LatHar 722.
»mowić „ave”, „witaj”,,,pomaga(j) Bog”« = pozdrawiać (1 : 1 : 2): OrzList h4v; Ten ma y dziś ná świećie wiele zwolennikow/ Co mowią Chriſtuſowi: Witay Miſtrzu/ Pánie/ Pomagay Bog y ſłużbá/ dáią cáłowánie. KlonWor 28, **2v.
»baśni, parabolas mowić« = bajać (1 : 1): gdy wy Láikowie mówićie/ Parabolas mówićie/ báśni mówićie OrzQuin F3v.
»mowić bluźnierstwa« = bluźnić [szyk zmienny] (6): KrowObr 67v, 84; BibRadz Luc 5/21; BudNT Mar 2/7; Czemu ten ták mowi? bluźni [blasphernat]. (marg) mowi bluznierſtwá. G. (–) WujNT Mar 2/7; Ktoż ieſt ten co mowi bluznierſtwá [qui loquitur blasphemias]? ktoż może odpuścić grzechy/ iedno ſam Bog? WujNT Luc 5/21.
»mowić błazeństwo, czcze rzeczy, prożność; prożne słowa« [szyk zrnienny] (1 : 1 : 1 : 1 : 4): BielŻyw 130; A nye pyſſneſz to y prozne ſlowá mowyą? gdy Boże miłoſniki ſwyęte/ y mátkę yego naśwyętſſą ſobye przyrownáyą? KromRozm I Ev, D2v; Bo Teráfowie mowili prożność/ á wieſzcżkowie [...] mowili cżcże (rzecży) [quia imagines locutae sunt vanitatem et divini ... locuti sunt, vane] poćieſzáiąc BudBib Zach 10/2; WysKaz 16; ten kiedyby mowił, Zechce [lege: że chce] teraz być rządnym, błazeńſtwoby mowił. CiekPotr 36.
»mowić błogosławieństwo« = błogosławić (1): Niemowi thu Pan Bog/ błogoſláwieńſtwá thylko do ſámego mężá KrowObr 222.
»mowić „Bog zapła攫 = dziękować [szyk zmienny] (2): GrabowSet A2v; wiele pieniędzy bierze on chorąży/ Ze káżdemu BOG ZAPŁAC mowić nie nádąży. KlonWor 49.
bibl. »mowić w Chrystusie« = mowić w imieniu Chrystusa [szyk zmienny] (4): ále iáko z Bogá/ przed oblicznośćią Bożą/ w Chriſtuśie mowiemy [in Christo loquimur]. WujNT 2.Cor 2/17, Rom 9/1, 1.Tim 2/7, 2.Cor 12/19.
»mowić chwałę« = wychwalać (1): á w kośćiele iego wſſyſtcy będą mowić chwałę [omnes dicent gloriam]. Leop Ps 28/9.
»po cichu, cicho mowić« (7 : 3): RejKup h4v, h6; BielKom D; Mącz 239d [2 r.], 386d; te telko ſłowá ná ktorych należáło poćichu mowili/ á wſzytki ine [...] głoſem GórnDworz Cc5v; RejZwierc 45v; KochMon 24; WujJud 104.
»cieleśnie mowić« (1): Doſyć ćieleśnie y grubie Kálwin mowi o rzeczách duchownych WujNT 264.
»co mowić, nie nie mowić [komu]« = (nie)sprzeciwiać się (1 : 1): oto iuż iawnie mowi/ a nitz iemu niemowią OpecŻyw 75; á gdi im co mowiono/ odpowiedáli ták: Lepiey bogá ſłucháć niż ludzi BielKron 181v.
»co(ż) mowić [o czym]« = a co dopiero [co] (2): Okrom świąt ledwie kiedy z oleiem iádłá/ á coſz mowić o winie/ o mleku/ o rybách SkarŻyw 141, 241.
»mowić co się zda [komu]« (1): Ięzykiem iáko miecżem w wárgach ſwych beſpiecżnie/ Mowyą to co ſie im zda LubPs O4v.
»mowić co ślin(k)a przyniesie do ust, do gęby« = garrire Mącz (2 : 1): abyſmy w mowie roſtropni byli á nie mowili czo ſlina do vſt przynieſie. GlabGad C2; LibLeg 7/97v; Mącz 142c.
»dać [komu] z sobą mowić« = pozwolić komu do siebie przemówić, zwrócić się (3): BielKom F5; ſzedł do domu potym/ A iuż żadnemu s ſobą nie dał mowić o tym. RejZwierz 10v; gdy ludźie vcżćiwi bez słow iákoby vrocżyſtych niechcą dáć z ſobą mowić [compellari nolunt] ModrzBaz 59v.
bibl. »mowić dobrodziejstwa, wszystko dobre [do kogo]« = obiecać dobro komu [szyk zmienny] (1 : 1): ty ieſteś Bog á mowiłeś do ſlugi twego ták wielkie dobrodzieyſtwá [locutus es ... tanta beneficia] Leop 1.Par 17/26; przywiodę záś ná nie wſzyſtko dobre/ ktore ia mowię do nich [omne bonum, quod ego loquor ad eos]. Leop Ier 32/42.
»dobrze, słusznie, nieźle, wiernie, dobre słowa mowić« = mówić właściwie, zgodnie z rzeczywistością; pulchre a. recte dicere, bene putare Mącz (63 : 10 : 1 : 1 : 1): Dobrze mowiſz panie oycze a y mych my radzy RejJóz L8v, I4v; RejKup ſ4; MurzHist G3v; KromRozm II c4; KromRozm III L7; BielKom G2v; Nie zle mowiſz miły bráćie: Ieſliby ták było: Ale ſię náthym bárzo myliſz KrowObr 149v, 1, 52 [3 r.], Rr; RejWiz 115v; Leop Deut 5/28, 18/17; OrzRozm K2; miła ſieſtrzycżko wiernie mowiſz o poććiwośći náſzey BielKron 319v, 32v; Mącz 330c, 333a, 348d; OrzQuin K2, S2v, T3v, V4, X2v; SarnUzn C, E; Przeto Bias dobrze mowił/ iż vrząd pokaże cżłowieká GórnDworz Gg5v, H8, O, Vv; HistRzym 58; Iż iáko może rzec Krześćiáńſki cżłowiek Amen/ chociabych ia dobre ſłowá mowił gdyż nie rozumie co ia będę mowił. RejPos A6v; BiałKat 146; KuczbKat 181; WujJud A5, 57, 65, 129v, 151, 181v; RejPosRozpr b3v; RejPosWstaw [414]v; dobrzeli ći mowią/ ktorzy twierdzą/ żeby piſmo ś. wolno było od omyłek BudNT przedm b2v; Ták ieſt iáko mowiſz/ y dobrze mowiſz. CzechRozm 226v, 56, 140v, 151, 181v, 182, 183; Plato mowi y Cicero powtarza/ że nędzna rzecż ieſt domágáć ſię vrzędow: á dobrze mowią [et recte quidem] ModrzBaz 43; KochOdpr C2v; SkarŻyw 36, 103, 364; CzechEp 57, 77, 267, 296; NiemObr 54; GórnRozm M2v; WujNT 114, 266, 297, 331, Ioann 8/48, s. 463; Y ſłuſznie Mędrzec mowi: Po chęći poznáć dźiećię gdźie ſkłonne ieſt. SkarKaz 42a, 44a, 244b, 275b, 487b; CiekPotr 80.
»mowić dobrze, wszystko dobre, co dobrego, dobre rzeczy, słowo dobre [w tym: o kim (9)]« = wypowiadać się pozytywnie, mówić życzliwie, niekiedy w przeciwieństwie do „złorzeczyć”; optime loqui Mącz (16 : 1 : 1 : 1 : 2): OpecŻyw 85v; Poczżątek [!] przyiacielſtwa ieſt dobrze mowić, ale złorzecżyć ieſth pocżąć nie przyiacielſtwo BielŻyw 51, 44, 47; WróbŻołtGlab A4v; RejJóz C2; Iakóſz możecie mówić dobrze [bona loqui PolAnt, Vulg; dobre rzeczy mowić WjNT]/ będąc złęmi MurzNT Matth 12/34; Bieda wám/ gdyby o wás dobrze mowili (marg) chfálili (‒) wſzyścy ludzie [cum benedixerunt vobis homines] MurzNT Luc 6/26; Leop Zach 1/13; BibRadz 2.Reg 13/22; Bona verba quaeso, Nie tuſz/ álbo/ nieſądz ták zlie/ lepiey mów proſzę cie Mącz 26a, 266d; vcżyniemy tobie dobrze/ poniewaſz Iehowa dobrze mowił [locutus est bonum] o Izráelu. BudBib Num 10/29, 1.Reg 19/4; BiałKaz M2v; CzechRozm 222v; Przeto gdy mię zły ſtrofował/ Iam ſwóy ięzyk ták hámował: Ze/ niechcąc rzéc ſłowá złégo/ Nie mowiłem y dobrego. KochPs 57; y poki ſię miáſto złorzecżeńſtwá dobrzemowić [!] á miáſto potwarzy y wywrácánia ſłow prawdy wyznawáć nie náucży CzechEp *3; Zły dobrze mowić nie może. WujNT Matth 12 arg, Matth 12/34; GosłCast 47.
»mowić z domysłu (a. z widzenia) [czyjego a. głowy czyjej], z głowy swej, (sam) z siebie, sam z serca swego« [w tym: z głowy i widzenia (1)] [szyk zmienny] (4 : 4 : 2 : 1): Leop Num 6/28; De tuo isthuc addis, Z twoyey to głowy przidawaſz álbo mówiſz. Mącz 78b; CzechRozm 74, 96v, 165; To co ſię tu mowi o vpadku Aniołow dobrych zá złych vpadkiem mowi ſię z domysłu głowy ludzkiey, á nie z piſmá ś. CzechEp 202, 252, 297; ále mowił to [Orygenes]/ iáko wiele rzecży inſzych z domyſłu ſwego NiemObr 147; iż nam ieſt pożyteczno żeby ieden człowiek vmárł zá lud; [...] A tego nie mowił ſam z śiebie [Hoc autem a semetipso non dixit] WujNT Ioann 11/51.
»dowodem [czyim] mowić« = dowodzić (1): ieſli prawdźiwy ieſth dowod Kálwinow y Tygurynow/ [...] ktorym mowią/ że iednym Bogiem Oycem wyłączon bywa od Boſtwá Syn GrzegRóżn Dv.
»(nie) z drogi, (z)drożnie [= stosownie, właściwie] mowić« [szyk zmienny] (2 : 2): Nie z drogi [...] pan Lupá mowi/ iż piękność nie ieſt záwdy dobra GórnDworz L14v; CzechRozm 56; tyś przedtym mowiłá Drożniéy niż teraz/ ácześ doſyć długo drwiłá. GosłCast 47, 17.
»duchem [jakim a. czyim], w duchu [jakim], z ducha [jakiego a. czyjego], przez ducha [jakiego] mowić« = wypowiadać się pod wpływem, z natchnienia ducha jakiego albo czyjego [szyk zmienny] (10 : 4 : 3 : 1): SeklKat I4v; BibRadz I 4a marg; ábowiem zgadzáią ſię ſámi z ſobą wſzędy wſzyſcy/ bo też iednym Duchem świętym mowili wſzyſcy. GrzegRóżn I3v, B4; RejPosWiecz3 96v; Tym ſpoſobem ludźie zwykli mowić/ Duchem moim/ tego/ owego: mowiſz. GrzegŚm 56; CzechRozm 156v, 177; SkarJedn 181, 400; Potym znáć/ kto z Duchá Bożego mowi/ gdy ſię z kośćiołem Bożym zgadza/ y do niego odzywa. SkarŻyw 213; Abowiem ſam Dawid mowi w Duchu S. [dicit in Spiritu sancto]. Rzekł Pan Pánu memu/ śiądź po práwicy moiey WujNT Mar 12/36, Act 6/10, 1.Cor 12/3, 14/2; Słuchaymyſz co mowi mędrzec przez Ducha S. WysKaz 48; SkarKaz 579a; SkarKazSej 663a.
»mowić „ehej, ehej; nuż, nuż; haj, haj; hej; huj”« = cieszyć się; też: cieszyć się z cudzego nieszczęścia, natrząsać się (2 : 2 : 1 : 1 : 1): Niechay nie mowią wſerczach ſwych hai hai [euge, euge; Ehey Ehey (marg) błogo, błogo (‒) WujBib] toć ſie dobrze ſtało woley naſzey WróbŻołt 34/25; Niemow Hui az przod przeſkocziſ RejKup aa5; iż Tyr mowiło przećiw Ieruzálem/ Nuż/ nuż [euge]/ bráná narodow złámana ieſt BibRadz Ez 26/2, Ps 40/16, Ez 25/3; BudBib Ez 26/2; Niechay ſię prędko odwrocą/ z záwſtydzenim/ ktorzy mi mowią/ Ehey/ Ehey. (marg) O ludzkim nátrząſániu to rozumie. (‒) LatHar 179.
»mowić (często a) gęsto« (2): á będzyeli mowił [nienauczony milczeć] cżęſto á gęſto/ przykrem á ſwyegotliwem ſtawa ſie GliczKsiąż H5v; RejZwierc 182.
»mowić (wielkim a. silnym, a. dosyć) głosem, w głos« = mówić głośno, wołać [szyk zmienny] (13 : 3): OpecŻyw 114; błogoſłáwił wſzytkiemu zgromádzeniu Izráelſkiemu/ głoſem wielkim mowiąc [benedixit ... voce magna dicendo]. Błogoſłáwiony Pan BibRadz 3.Reg 8/55, Luc 8/28; [Lukrecyja] mowiłá głosem opowiedáiąc co nád nią Tárquinius ſzoſty vcżynił BielKron 104v, 45, 67v, 89v; Tu powiem wam com ſłyſzał bo to w glos [!] mowiono Prot B; RejAp 121v; GórnDworz T2, Cc5v; bywáią cżáſem tákowi/ ktorzi to w głos mowią [non obscure dictitent]/ że wiele bywa tákich ſpraw ModrzBaz 90v; y przyzowie ſioſtr innych/ ktore doſyć głoſem mowiąc/ y Prętko bieżąc/ toſz widziáły: a oná przedſię nie cżułá. SkarŻyw 161; CzechEp 176; Niedlatego abych y głosem nie śmiał tego mowic co piszę ActReg 98; trzeći ánioł ſzedł zá nimi/ mowiąc głoſem wielkim [dicens voce magna; krzycżąc wielkim głoſem Leop] WujNT Apoc 14/9.
»mowić [czyim] głosem« = jak kto [zawsze o zwierzętach; w tym: o bestii apokaliptycznej (4)] [szyk zmienny] (6): Nyeme źwyerzę głoſem człowyeczym mowyąc/ záhámowáło proroká onego ſſaleńſtwo. KromRozm I D2v; ieden mnich v S. Troyce vyrzał Wilká á on ſie wſpiął ná poſlednie nogi mowił cżłowiecżym głoſem/ biadá thobie Páwle BielKron 363v; Beſtia mowi głoſem ſmokowim RejAp 111 marg, BB3v, 111, Ddv.
»[jakim] głosem mowić« [szyk zmienny] (5): ięla [Matka Jezusa] rzewnym głoſem mowitz: Slucháycie żydowie zapamiętali OpecŻyw 116, 152v, 156v; Y pocżęłá [Matka Jezusa] k niemu żáłobliwym głoſem mowić: Y cożeś to nam vcżynił namileyſzy ſynu RejPos 38v; SkarŻyw 165.
»jednym głosem, jednostajnemi głosy [= zgodnie] mowić« [szyk zmienny] (2): Ale roſkázuie [Chrystus] mowić iednoſtáynemi głoſy wſzytkińi/ chociay by też drugi był y rozno ná ſtronie RejPos 213; OrzJan 97.
»mowić kaczym głosem« = bełkotać (1): Zydowin [...] Ktory iáko Pápugá mowi/ kácżym głoſem. KlonWor 78.
»głucho mowić« (1): Trzeći ieſzeże/ ktorzy głucho iakoś o tym vrodzeniu przedwiecżnym ſyná Bożego z iſtnośći Bożey mowią: y nie záwżdy ſie do niego przyznawáią. CzechRozm 12v.
»mowić w gniewie, w zapalczywośći, w zapalczywości rozgniewania« [szyk zmienny] (7 : 1 : 1): Gniew niema miłoſierdźia/ przeto kto wgnyewye mowi źle cżyni. March1 A4v [idem] March3 V6; wgniewie ziemskim ze mną mowiącz [in iracundia terrae loquentes] myſlili zdrady. WróbŻołt 34/20; LubPs B2; Co rzetzećie proſzę was/ kiedy Pan w zápáltzywośći ſwoiey będzie mowił? KrowObr 241, 125v marg, Rr4v; Leop Ps 2/5; A w zápálcżywośći rozgniewánia niego mowiłem [in igne irae meae locutus sum]/ W ten dźień będźie wielkie wzruſzenie w źiemi Izráelſkiey BibRadz Ez 38/19.
»gornie mowić« (2): káżdy o ſwych rzeczách gornie mowił [magnifice loquebatur]/ á ieden drugiego niesłuchał ModrzBaz 52v, 23.
»mowić gorzkości« (1): Przećiwko ſwoim też Bliźnim/ złym ſercem iádowitym Mowią przeklęte gorzkośći. ArtKanc Q5v.
»grubo (a. grubie) mowić« (4): Mącz 271a; Bo był [S. Murzynowski] młodzieniec nie ledáiáko więzyku Greckiem vcżony/ acż po polſku grubo mowił y piſáł BudNT przedm c2v; CzechRozm 156v; WujNT 264.
»gruntownie mowić« (1): zá tákowym ćwicżeniem będzie mu hnet ſłow doſtawáło/ y gruntowniey może mowić. GórnDworz G6.
»hardzie, hardości, zuchwale mowić« = militaliter loqui Mącz (4 : 1 : 1): Ale hárdźiey mowili mężowie Iudſcy [Et durius fuit verbum viri Iehudah; oſtrsza byłá rzecz Iehudy BudBib] BibRadz 2.Reg 19/43, I 293c marg; Mącz 221b; iáko owo piękna rzecż kiedy cżyſthy páchołek/ [..,] rzadko/ á nie zuchwále mowi/ ábo nic ábo máło powieda o ſobie GórnDworz E8v; CzechEp 78; Abowiem hárdośći prozne mowiąc [Superba enim vanitatis loquentes; w pyſſe proznośći mowiąc Leop ]/ przyłudzáią [...] tych co trochę odbiegli byli WujNT 2.Petr 2/18.
»hojnie mowić« = wiele obieeywać (1): ktoby przecżedł [...] wymyſlne ſpráwy á poſelſtwá tey beſtiey [tj. papieża] miedzy krolmi á rozlicżnymi kſiążęty/ álbo liſty/ buły/ klątwy/ y dekretá iey/ ſnádnieby zrozumiał/ iż tá beſtia hoynie mowiłá RejAp 112v.
»mowić imieniem [czyim], w imię [czyje]« = mówić z polecenia czyjego, w zastępstwie kogo [szyk zmienny] (17 : 12): LibLeg 7/31; mowi [prorok] ymieniem wſſego zboru krzeſćyáńſkiego ku pánu bogu. RejPs 93v; A gdy przyſſli ſlużebnicy Dawidowi/ mowili do Nabálá wſſyſtkie the ſlowá/ imieniem Dawidowym [locuti sunt ex nomine David] Leop 1.Reg 25/9, Deut 18/19, 20, Ier 44/16; BibRadz Ex 5/23; ábowiem miałem ſnim wiele mowić imieniem Papieſkim/ coby ſtrudnoſcią przyſzło przez poſłá ſprawić BielKron 200; RejPos 12v, 16v, 63v [2 r.]; BudBib Ier 20/9, 29/23; zápowiedzieli niemowić w imię Ieſuſowe [Non loqui in nomine Iezu] BudNT Act 5/40, Act 9/27, 29; CzechRozm 187v; SkarJedn 118; SkarŻyw 120; CzechEp 24, 284, 316; Bo y Piotr bez wątpienia to mowił imieniem wſzytkich Apoſtołow. WujNT 417; Proroki: ktorzy mowili imieniem Páńſkim [locuti sunt in nomine Domini] WujNT Iac 5/10, Act 4/17, 18, 5/40, 9/27.
»mowić w imię boże (a. pańskie)« = mowić z pomocą, z błogosławieństwem boskim (2): OrzRozm Dv; tedy w imię BOże mow ku mnie to cokolwiek iedno maſz ná ſercu. CzechRozm 224v.
»językiem (a. języki, -ami) [jakim a. czyim], rzeczą [= językiem] [czyją], łaciną [= językiem łacińskim] [jaką] mowić« [szyk zmienny] (43 : 3 : 1): OpecŻyw 173, 175v; PatKaz III 147v; HistAl N3v; KromRozm I O4; y ſamby Sędźia milczał/ gdyby do niego nierozumnym Ięzykiem mowiono. GroicPorz 13v, i2v [2 r.], 13v; KrowObr 82, 198; Leop Act 22/2, 1.Cor 14/39; Mow prośimy do nas [...] ięzykiem Syriyſkim [loquere ... Syriace] gdyż gi rozumiemy/ á nie mow z námi po Zydowſku BibRadz Is 36/11; OrzRozm P2; BielKron 89v, 192v, 231v, 360; A byli [apostołowie] nápełnieni Duchá ſwiętego/ y pocżęli mowić rozlicżnemi ięzyki RejPos 140, 140v; RejPosWstaw [1433]; A vſłyſzawſzy że im Hebreyſką rzecżą mowił [Hebrea linqua alloqueretur]/ więtſze dáli milcżenie BudNT Act 22/2; Choćbym ięzykámi cżłowiecżemi mowił y ánielſkiemi [Si linguis hominum loquar et angelorum]/ á miłośći niemam/ zoſtałem miedzią brzmiącą BudNT 1.Cor 13/2 [1], przedm c4, Act 21/40, 1.Cor 14/39; CzechRozm 16v, 127v [2 r.], 189v; ModrzBazBud ¶ 5v; SkarJedn 18, 362; SkarŻyw 31; y tákli do ludu ládá co trzy po trzy obcym ięzykiem mowili? CzechEp 362; WujNT 68, Mar 16/17, s. 399, Act 2/4, 19/6 (9); SiebRozmyśl K3; Abo więc muśiſz mowić z tą drużyną/ Dźiwną Láćiną. KlonFlis H2v.
»mowić na kazaniu, w kazaniu; na kazalnicy« [szyk zmienny] (2 : 2; 1): iako mowi ſwięty Biernát w kázaniu o ſſcżodrym dniu OpecŻyw 41; gdy mily pán Iezus na kázaniu mowił w ſynagodze żydowſkié. OpecŻyw 55v; OrzRozm M3; SkarJedn 91; dozwala ſobie [X. K.] tego y ſzyrzey y dowodniey piſáć/ niż to vſtnie ná kázálniey [= na kazaniu] mowił NiemObr 31.
»w kącie [= po kryjomu] mowić« (1): Swiádomá tego Wiel. Wáſzá, żem o tym w kąćie nie mówił SarnStat 314.
»ku temuż końcowi mowić« = mówić to samo [z odniesieniem do tekstu poprzedzającego] (2): Sżcżęśliwi będźiećie/ gdy wam vrągáć będą y was prześládowáć/ [...] Ku temuż też końcowi mowi/ wyſyłáiąc od śiebie vcżnie ſwe CzechEp 21, 243.
»krasomownie mowić« = copiose eloqui a. loqui Calag (2): Rhetoricor, Obieram ſie w nauce kráſomowney/ álbo kráſomownie mowię. Mącz 355b; Calag 71b.
»lada (a. leda) co mowić« = garrire, tricari Mącz, loquitari Calep [szyk zmienny] (20): y też cżłowiek rozum ſtraci, leda czo mowi FalZioł I 50b; BielKron 262, 313; Mattaeologus, Nieczemnomowcá/ który ládá co mowi. Mącz 211a, 142c, 252d, 464b; GórnDworz K3, K7; RejPos 85v; KochList 3; BudNT Kk3; CzechRozm 70; CzechEp 198, 362; NiemObr 89, 132, 135; Calep 613a; ZbylPrzyg A3.
»ledwie mowić« = mowić niechętnie, ociągając się (1): Widzę ze ieſt w tym kroleſtwie iako ſam krol wzięty [(Józef w Egipcie] Widzę iż też łedwie mowi cżaſem y z kxiązęty A iakoż my czudzoźiemcży doćiſnąć ſie mamy RejJóz Mv.
»lżej, leguczko mowić« = mówić licząc się ze słowami, nieobraźliwie, łagodnie (4 : 1): [pleban do wójta] A ták lżey mow boś mię ruſſył RejRozpr A4; RejKup q4v; Cyt pánowie lżey moẃcie by krol nie vſłyſzał. RejZwierc 80; WujJudConf 229v; Ieſlim ſie co ſprzykrzyłá/ ſtąpię z tego toru. Leguczko teraz mówię/ namilſzé kochánie GosłCast 28.
»za łaską [czyją], z dozwoleniem, z odpuszczenim mowić« [zwrot grzecznościowy; w tym: wtrącony „mówiąc” ‘za pozwoleniem’ (6)] (7 : 1 : 1): Bona venia dicere, S dozwoleniem mówić. Mącz 26b; Salva venia, Zá łáſką mówiąc álbo s odpuſzczenim mówiąć [...] Salvis auribus vestris Zá łáską wáſzą mówiąc. Mącz 366b, 429c, 480a [2 r.]; CzechEp 166, 384.
»mowić [co] miedzy dwiema« = mówić w sekrecie (1): tedy ſię to mowi/ miedzy namá dwiema/ ia tego [...] z tego mieyſcá nie wynioſzę. GórnRozm E.
»mowić w modlitwie (a. w pacierzu, a. w prośbach), na modlitwie« [szyk zmienny] (7 : 2): WróbŻołt 115/10; Bo w pacierzu ták mówimy/ Odpuſzcżamy winowáycom BielKom E7; RejPos 293v; iáko mowiłá w modlitwie do Bogá: Ty Pánie co wſzytko wieſz znaſz pomnie SkarŻyw 153; co też oni o Bogu y do Bogá mowili/ w prośbach ſwych. CzechEp 282, 240, 270; NiemObr 112; Boże by wſzyścy mowić ná modlitwie mogli: Nie ieſtem nieſpráwiedliwy SkarKaz 351b.
»nic, (ani) żadnego (a. namniejszego) (i) słowa nie mowić, mało abo nic mowić« [szyk zmienny] (26 : 4 : 2): Ach moy mily ſynu/ [...] ku mnie matce ſwé niechceſſ mowitz námnieyſſego ſlowa OpecŻyw 145v, 46; MetrKor 40/283; Nie wielkiego ten vcżyć niemoże kto nie niemowi. BielŻyw 128; RejWiz 16; Leop Ps 76/5; BielKron 214v; GrzegRóżn H4v; Tacite, Cicho/ milcząć/ nic nie mówiąc. Mącz 438b; Ná the ſłowá gdy nikt nic nie mowił. Rzekł ták pan Derſniak. GórnDworz Bb8; iż kto bárzo miłuie/ máło ábo nic mowi. GórnDworz Cc5v, F3v, P2, Cc7v; HistRzym 36v; RejPos 192, 202, 206v, 227, 308v; RejZwierc 84; Herenniuſz/ pytał: Co mowili Rżymiánie [...] powiedziano mu: iż nic nie mowił żadny/ iedno bárzo ſmutni byli. Rzekł Herennius: O nieſtoćie/ iáko ćięſzkie groźby pod tym milcżeniem táią ſie. BielSpr 46v; SkarŻyw 102, 483; Y pożegna chleb [Jezus] niemowiąc nic/ y rozłamie gi ná cżęśći MWilkHist K2v; StryjKron 350; PaprUp Iv; Phil R4; SiebRozmyśl F4; SkarKaz 159b; Nie ſłyſzelim práwie nic od młódźieńcá cnego: By nas prośił o rátunk/ nie mówił y ſłowá. Właſnie milczał/ kiedy ſie komu záwrze mowá GosłCast 71; SkarKazSej 675a.
»nie leda jako mowić« (1): Przeſto teſz tu Duch Swięty nie ledá iáko mowi. KrowObr 141v.
»nienawiści mowić« (1): By też nyenawiśći kto przećiw mnye mowił/ Wżdybych ſie ták ſtárał żebych ſie przed nim ſkrył. LubPs O.
»mowić nieprawdę, nieprawdziwie, kłamstwo, kłamliwie, fałsz, fałszywie, łeż, łżywie, słowo fałszywe (a. fałszu)« [w tym: fałsz a (i) nieprawdę (2)] = kłamać; non vera dicere Mącz [szyk zmienny] (16 : 2 : 10 : 2 : 6 : 4 : 1 : 2): SeklKat M3, M3v [2 r.]; KromRozm I B2v; LubPs H2v, O3v; KrowObr 52v, 99v, 157; nienawidzi Pan/ [...] Swiádká fáłecżnego ktory nieprawdy mowi [profercetem mendacia; który mówi kłamſtwo WujBib] Leop Prov 6/19; Ná to záś oná [druga matka] mowiłá: Nie prawdę mowiſz [Mentiris]/ boć ſyn moy żyw/ á twoyći ieſt vmárły. Leop 3.Reg 3/22, Ier 9/5, ZZ; To ieſt [przy ołtarzu] Bogá/ A to mowi Sennácheryb nieprawdźiwie bo ołtarze ony były bałwanow á nie Bogá prawdźiwego BibRadz I 251a marg, Ps 41/7, Mich 6/12; BielKron 450v; Mącz 232d; GórnDworz Ee4; Chćiałbych ia iemu thę rádę dáć [...] ále tho fáłſzywie á zdrádnie mowił HistRzym 10v; Ktoryś v mnie przez ták długi cżás służył. Rzekł iemu wrotny: Coż to mowiſz łżywie/ Ia służę Ceſarzowi á nie tobie. HistRzym 43v; KuczbKat 290, 340; WujJudConf 64v [2 r.]; mowili też słowo imieniem moiem fałſzu [locuti sunt verbum ... falso (marg) mendaciter (–)] BudBib Ier 29/23; Bo kłamſtwo ty mowiſz ná Iſzmáelá [falsum tu loquens ad (marg) loqueris de (‒) Ismahel]. BudBib Ier 40/16, Ps 58/3; CzechRozm 18v, 265; Záprawdę y ten ktory fáłſz mowi/ y ten ktory nieprawdę [qui falsum dicunt, et qui non verum]/ nic inego niecżyni ModrzBaz 61, 60v; człowiek vprzeymégo Sercá [...] Który niemówi ſłowá fałſzywégo. KochPs 19; SkarŻyw 34; CzechEp *2, 219; ArtKanc C18, M4v; GórnTroas 44; KołakSzczęśl B2; WujNT Ioann 8/44.
bibl. »mowić nieprawości« [szyk zmienny] (3): niemowćie przećiwko Bogu niepráwości [nolite loqui adversus Deum iniquitatem]. Leop Ps 74/6; CzechEp 37; JanNKarGórn G4v.
»mowić nierozmyślnie« [szyk zmienny] (2): NIemow nie wſſetecżnie á nierozmyſlnie [Ne ternere quid loquaris] Leop Eccle 5/1; CzechRozm 228.
»mowić nie wiedzieć co; (nie) wiedzieć co mowić« [szyk zmienny] (12 : 1): RejKup t3v; KrowObr 115v; Non consistere mente, lingua, oratione, Rozum y mowę ſtráćić/ mówić niewiedźieć co. Mącz 396d; Constare sibi, Wiedzieć co mówić/ nie błądźić rzeczą. Mącz 418a; muſzą być zbytnim rozumem ſwoim ták bárzo záſlepieni/ że y ſámi nie wiedzą co mowią. CzechRozm 154v, 69, 84, 85, 173; CzechEp 341; WujNT Luc 9/33; Iż kto ſobie Cżyśćiec obiecuie/ niewie co mowi/ ponieważ tám męki ſą práwie nie wyſłowione. WysKaz 39; SkarKaz 122b.
»niewiele mowiąc« = szybko, bez zastanowienia (1): rádzili mu [Tarkwiniuszowi] áby nie wiele mowiąc ſzedł á vbrał ſie w krolewſkie odzyenie BielKron 103v.
»w niwecz [= na próżno, bez pożytku] mowić« (1): Mortuo verba facere, W niwecz mowić/ prożną párę z vſt puſzczáć. Mącz 232b.
»mowić w obecz« (1): A ták gdy Pan Piotrowi mowi w obecz: Cokolwiek zwiążeſz ábo rozwiążeſz rć. WujNT 69.
»obietnice mowić« (3): Bo Pánu náſzemu nie trzebá było tych przymowek áni thych obietnic dác ku ſobie mowić RejPos 72, 254v, 294v.
bibl. »oblicznie, oblicze w oblicze, usty w usta, otworzyście w twarz mowić« (3 : 1 : 2 : 1): SeklWyzn C; mowił Pan Bog z Moiżeſzem oblicżnie/ iáko cżłowiek mawia s przyiacielem BielKron 35; Pan náſz vcżynił známi vmowę ná gorze Oreb/ oblicże w oblicże mowiąc známi BielKron 43v, 40, 225; vſty znim [Bog z Mojżeszem] w vſtá mowię á nie w figurách áni pod zákryćiem: ále iáwnie Páná widzi. SkarŻyw 483; á ważyłby ſię przećiw niemu [...] ták vſzcżypliwie/ [...] choćiaż w oſobie Kteżyfontá/ lub piſáć lub mowić: ábo ták otworzyśćie w twarz/ iáko Sáluſtyuſz przećiw Ciceronowi CzechEp 4.
»mowić w oczy, oczywiście« [szyk zmienny] (6 : 1): LibLeg 11/154v; LubPs O6v marg; RejWiz 39; Ale lepiey moẃ w ocży/ gdy co nietrefnego/ Słyſzyſz álbo ſam widziſz do ſąſiádá ſwego. RejZwierz 123; ſam z nim [Bóg z Mojżeszem] ocżywiſcie mowiąc: ácż nie ocżywiſcie/ ále nie inácżey iákoby ocżywiſcie/ przez ſługi wierne ſwoie. RejPos 239; PaprUp F4; KlonWor 2.
»na odmianę mowić« = rozmawiać (1): Sermocinor, Sennonem facio, loquor, Rozmawiam, na odmiane mowię. Calep 972b.
»na odpor [czemu] mowić« (2): A ktoby temu mógł co ná odpor mowić CzechEp 327, 95.
»ogołem, ogolnie mowić; mowiąc [w tym: obsolute, to jest ogołem (1), ogołem essentialiter (1)]« [szyk zmienny] (6 : 1; 1): BibRadz I 353v; SarnUzn B3, D4v, [G2]; GórnDworz M3v; Cokolwiek ogułem o Bodze mówimy/ o wſzyſtkich Perſonách rázem mówimy BiałKat c; KuczbKat 200; Oćiec/ ſyn/ duch ś. trzy perſony w iedney iſtnośći: á ogułem mowiąc: Bog w troycy iedyny rć. NiemObr 95.
»mowić omylnie« = mylić się (1): Ieſli prawdźiwie/ czy mówią omylnie/ Ze białegłowy ná to ſię ćwiczyły/ Aby nas zá nos proſtaki wodźiły. KochFr 46.
»mowić w osobie (a. personie, a. postaci, a. postawie) [czyjej] z osoby (a. persony, a. strony) [czyjej], pod osobą [czyją] [w tym: z strony abo persony (1)]« = mówić w imieniu czyim, jako kto [szyk zmienny] (26 : 17 : 1): Salomon movy prouerbiorum w oſmem polozenyu w perſonye panny maryey yeſzcze nyebyly gląbokoſzczy a yam yuſz byla począta PatKaz I 8, 10v; Słowa te ſą z perſony pana Ieſuſa, a może ie też wſzelki człowiek mowicz z perſony ſwey WróbŻołt C3v; Iuż tu mowi prorok z ſtrony pana Ieſuſowey. Przijaciele moi y blizni moi przećiwko mnie prziſtapili [!] WróbŻołt N, H8v, O5, R8, T3, T7v (11); Tu wtem pieniu prorok mowi zoſoby ſpráwiedliwych ludzi/ iáko iem ma być pożądliwe kroleſtwo niebieſkie RejPs 63; Prorok woſobie Kryſtuſowey mowi/ iż go záwżdy mierzieć miał człowiek vpornie złoſćiwy RejPs 147, 92v, 197v, 204v, 207v; KrowObr C3; Leop Ps 39 arg, 87 arg; LeszczRzecz A3v; BibRadz I 311a marg, 383d marg; Wykłádáią ty ſłowá vcżeni ludzye mowić Sálomoná w poſtáwie bezrozumnego BielKron 80; thedy [Chrystus] záwżdy mowi s ſtrony cżłowiecżeńſtwá ſwoiego. RejAp 41v; Stworzmy cżłowieká ná podobieńſtwo á ná wyobráżenie náſze. Tu iuż rozumieſz iż nie w iedney perſonie thy ſłowá mowił. RejPos 149v, 32v, 87, 139v, 149v [2 r.], 153v (10); RejZwierc 10; CzechRozm 12; SkarŻyw 484; iż iáko Ezáiaſz káp. 14 pod oſobą Krolá Bábilońſkiego/ mowi o vpadku Lucyferá CzechEp 410, 4, 331; Pácianus ſtárodawny Doktor ták w perſonie Kátholiká mowi: Imię mi ieſt Chrześćijánin/ á Kátholik przezwiſko. WujNT 444.
»mowić na osobliwości« = separatim dicere, privatim loqui Mącz [szyk zmienny] (3): Libenter tecum verba facerem, sed remotis arbitris, Radbych s tobą nieco mowił/ ále ná oſobliwośći. Mącz 235a, 280d, 322d.
»mowić oślep« = mowić bez rozeznania (1): Yedno iż nyemowyą [kacyrzowie] oślep/ Awo my ktorzy przychodźimy w imye Kriſtuſowe/ [...] nye tám wąm Kryſtuſá vkázuyemy/ gdźye yeſt y był od początku/ to yeſt w kroleſtwye yego/ [...] Ale w kąćie w Witembergu KromRozm III E5.
»palcem mowić« = palcem wskazywać (1): Cżłowiek Apoſtothá [...] ydzie vſtámi przewrotnymi/ pomruga ocżymá/ záćira nogą/ pálcem mowi [digito loquitur]/ złym ſercem myſli Leop Prov 6/12.
»z pamięci mowić« = memoriter pronuntiare a. recitare Mącz (3): Mącz 53c, 254b; nie ſpytáć niemogł [mnich nowicjusza]/ ná co by mu/ z pámięći wſzytko mowiąc/ niedoſyć vcżynił. SkarŻyw 411.
»pięknie mowić« = lente loqui Mącz (4): Appositissimis verbis usus est, Cziſtemi słowy rzecz wywiódł/ pięknie mowił. Mącz 310a, 197b; RejPos 152; Częſto ſie to nayduie/ iż pięknie mówimy/ Pod fárbą ſłów łágodnych/ ſwoie vczynimy. GosłCast 47.
»z piętra [= wyniośle] mowić« (3): RejZwierz 54v, 70v; [przemierzły chłop] ktory nieumie iedno ſie chwalić/ s piętra mowić/ grozić/ dziwniey niż ludzie ſtąpáć GórnDworz E8v.
»pismo [jakie] mowić« (2): Y drugié piſmo ktoré mowi Izaijáſs: Cialo moię dálem bijącym mnie OpecŻyw 109v; KrowObr 141.
»plugawie mowić« (1): śmiałeś ták plugáwie Mowić: nie mogłeś tego powiedzieć z ogrodkiem. CiekPotr 32.
»mowić (a. mowiąc) bez pochlebstwa« [szyk zmienny] (2): OrzRozm Iv; Tyś przed inſzémi/ (mówiąc bez pochlebſtwá) W oczu mych ſtánął ZawJeft 3.
»mowić podobieństwo, przypowieść, zagadki; przysłowie« [w tym: do kogo (2), komu (1), ku komu (2)] (3 : 2 : 1; 1): KromRozm III M8; Oto káżdy ktory mowi poſpolite przyſlowie [quid dicit vulgo proverbium; kto przypowieść poſpolićie mówi WujBib]/ ná ćię ie będzie przytacżał Leop Ez 16/44; Otworzę w podobieńſtwie vſtá moie/ mowić będę zágadki [loquar aenigmata] od pocżątku. BudBib Ps 78/2; Mowił lepak y podobieńſtwo knim [Dicebat autem et similitudinem ad illos] BudNT Luc 5/36; [hetmana] Skarac roſzkaſz mowiac mu to przipowieſc ſtara Tolatur impius ne videat gloriam DEI. PaprUp A3v; Pánie/ do nasże mowiſz to podobieńſtwo [ad nos dicis hanc parabolam]: czyli y do wſzytkich? WujNT Luc 12/41, Luc 20/9.
bibl. »pokoj mowić« (1): w vśćiech pokoy z przyiaćielem mowi/ á táiemnie śieći nań záſtáwia. SkarKazSej 658b.
»za pomocą bożą (a. boską), Ducha świętego mowić« [szyk zmienny] (9 : 1): O czym mowić będźiem zá pomoc Duchá świętego SkarKaz 117a; Mowmy trochę co o ofierze/ potym o vżywániu tey ofiáry zá pomocą Bożą mowić będźiem. SkarKaz 155b, 5b, 240b, 416b, 484b; Mowmy dźiś zá pomocą Bożą o tey pierwſzey chorobie Rzeczypoſpolitey. SkarKazSej 664b, 689a, 696a, 700a.
»bez poroku [= bez obrazy] mowiąc« [= zwrot grzecznościowy] (1): Rzeczi the czinil za namowamy Lyenarthowſkiey y Czorki yey Maruchny, yſch ſnya bez poroku mowyącz opczowall LibMal 1544/80v.
»poszeptem mowiąc« (1): iż to ſam X. K. cżyni/ [...] ták o tym głośno [...] wołáiąc/ y cżáſem poſzeptem mowiąc: [...] Trzy ſą imioná á wſzytkie táż iſtność. CzechEp 222.
bibl. »potwarz mowić« = loqui calumniam PolAnt [szyk zmienny] (2): A choć przećiw bliźnyemu yáką potwarz mowi [zły człowiek]/ Záwżdy ſie ſam vplecye pirwey ſwymi ſłowy. LubPs C2; Gdyż grzeſzymy y kłamamy przećiw Pánu [...] mowimy potwarz y przewrotnoſć [loqueremur calumniam et transgressionem Vulg] BibRadz Is 59/13.
»prawdę, prawdziwie (prawdziwie), zaprawdę (zaprawdę), amen (amen), w prawdzie, prawie, zaiste, tak [= zaiste], do prawdy, co prawdziwego, rzeczy prawdziwe mowić; prawda się mowi (a. musi się mowić)« = podawać do wiadomości rzeczy słuszne, zgodne z rzeczywistością; veritatem a. vere dieere Mącz, Vulg, PolAnt; verum dicere Calep, Vulg, PolAnt; utique dicere Mącz, PolAnt; serio, verissime dicere Mącz; perhibere, verare Calep; in veritate a. verbum veritatis dicere Vulg [szyk zmienny] (166 : 39 : 25 : 5 : 5 : 3 : 1 : 1 : 1 : 1 : 1 : 1; 2): Ieſlibych ia vćiec wolą miał: Milcżkiembych ſie poprowádził/ [...] Rzecże mu Xánt prawdę mowiſz Iuż wierzę iż mię nie zdrádziſz BierEz B3, K3, R3; Lotrze zapráwdę mowię tobie/ dzis ſémną będzieſz w raiu. O ſſcżęſné obietzanié OpecŻyw 145, 65, 120, 180; PatKaz II 73v; TarDuch D4v; Drugie prawo [ustanowili Grecy] aby wſzędi prawdę mowiono, a ſami iawnie łgali BielŻyw 23, 73; WróbŻołt oov; RejPs 85, 193v; LibMal 1554/190v; RejRozpr G2v; RejJóz C7, H4v, H5v; SeklKat R3v, S; Bieda mnie nieborakowy Toċ my nikt prawdy niemowy. RejKup k3v, D, d8v, K4, o8v, q2v; w prawdzie wam mowię [veritatem dico vobis; Prawdą mowyą wam HistAl 1510 273]/ iż wſyſcy pogáni máią thowárzyſtwo z niememi zwierzęti HistAl G7v; by tákowe rzecży v nás były widziany/ záprawdęby były bárzo koſzthowne. Odpowiedziáłá krolowa/ prawdę mowiſz [bene dicis; dobrze mowysz HistAl 1510 475] Alexander HistAl L7, I6; KromRozm I A4v; á [Jezus] powiedźiáł/ Zapráwdę zapráwdę wám mówię/ że mię ieden zwás wydá [amen amen dico vobis quia unus ... tradet nie] MurzNT Ioann 13/21; GliczKsiąż F5v [2 r.]; Ieſli należy ná wiernego ſlugę Bożego/ prawdę przed Bogiem y ludzmi mowić? KrowObr C2v, 26v, 40v, 52v, 69v, 167v, 204, 220; RejWiz 79, 100v, 174; Leop Ps 51/1, Ier 9/5, 3.Mach 7/10, Luc 4/25; OrzList c2v; RejFig Cc8v; Iż prze márne pochlebſtwo/ prawdy nie mowimy. RejZwierz 61, 7, 24, 53v, 104, 104v, 123; BibRadz Gal 4/16, Eph 4/25, II 120c marg; OrzRozm D, I2, I2v [2 r.], M2, M3 (10); BielKron 318v, 463v, 464; KochSat A3; á tak mniemayąc iżeby prawdziwego co mowili/ w wielu ſię rzecżach omyláyą. KwiatKsiąż C2v; Mącz 26b, 174a, b, 324d, 386c, 489b; OrzQuin E4, H, K4, M2; Prot Av, A2v, A4v, D4; brácia miła prawdziwie Apoſthoł mowi SarnUzn E5; LeovPrzep G3v; GórnDworz G6v, L7v, T4v, Y2, Ee4, Kk6; Záiſte mowię tobie że we wſzem ſwiećie niemáſz ſzaleńſzego iákoś ty HistRzym 91, 49, 51, 55, 70v, 87v, 110 [3 r.]; RejPos 10v, 14v, 83, 86 [2 r.], 245, 322v; BiałKat 146; z tądżec to bywa/ że dobrze y prawdźiwie mowimy/ iż w tey Swiątośći łáſki doſtawamy. KuczbKat 181; Złożywſzy kłamſtwo/ moẃcie prawdę. KuczbKat 340, 40; RejZwierc 50v [2 r.], 51 [2 r.], 233v, 266, 274; Rzekł Cyrus: Práwie mowićie/ ták niewolą będziećie mieć poki nie wyſiecżećie Medow BielSpr 49v; Y owſzem ſłuſznie á prawdziwie to mowią/ iákoć ſie iuż wyżſzey pokázáło. WujJud 126; RejPosRozpr b3v; BudBib C2, Ps 57/11; BiałKaz Ev; Ale co wyſzliśćie widzieć? Proroka? Ták mowię wam [Utique dico vobis]/ y obfićiej niż proroká. BudNT Matth 11/9, przedm b2v, Matth 11/11, 21/21, 23/36, 24/47 (17); Abowiem gdyby ſie on omylił á ty byś prawdę mowił/ tedyby prawdá twoiá Grámmátyki y Dialektiki tákiey nie potrzebowáłá. CzechRozm 63v, 18v, 30v, 63, 113, 146 [2 r.] (10); Bo prawdá/ ktokolwiek ią mowi [veritas, a quocumque dicitur]/ z Duchá świętego pochodźi ModrzBaz 28v; Prawdę tu mowi Spartian [Vere haec ... dicit], iáko y Homerus gdźie piſze/ że máło ieſt ſynow rodźicom podobnych ModrzBaz 47, 50v, 60; SkarJedn 39 [2 r.], 280; y tym ſię rychley w káżdey [sprawie] oſzukiwa [umysł]/ im ſię około wiela zábawia, PETRVS. Wielką prawdę mowiſz. SkarŻyw 213, 338, 394, 444, 457; tych [bluźnierstw] nigdy X. K. od nas nie ſłyſzał/ ktoremuby pewnie przyſtało rzecży tylko prawdźiwe mowić: ktorychby ſam ocżywiśćie doznał CzechEp 54, *3v, 7 [2 r.], 8, 9, 23 (16); NiemObr ktv, 66, 165; KochFr 46, 64; Iuż ále prawdę móẃmy/ choćia źle dźiáłamy PudłFr 18, 65; Nieumiewá pochlebiáć/ tylko prawdę ſzcżyram Mowić káżdemu BielRozm 3, 8; GórnRozm E4v [2 r.]; A tak niemiei zazle zeſie prawda mowi/ Principatus virum oſtendit. PaprUp I; Calep 781a, 1116b; Phil F4, H3; GórnTroas 44; GrabowSet K3; LatHar 246, 690, 736; Abowiem záprawdę mowię wam [amen quippe dico vobis; Bo wam to prawdziwie powiádam Leop ]/ iż wiele Prorokow y ſpráwiedliwych żądáli widźieć co widźićie WujNT Matth 13/17; A Ieſus mu rzekł: Záprawdę mowię tobie [amen dico tibi]; Dźiś zemną będźiefz w ráiu WujNT Luc 23/43; Záprawdę záprawdę mowię wam [Amen, amen dico vobis]; nie możeć Syn ſam od śiebie nic czynić WujNT Ioann 5/19, Matth 25/12, 26/13, s. 135, Mar 10/15 (36); wſzyſcy święći pobłądźili/ á ty nieſzczęſny Heretyku ſam tylko prawdę mowiſz? WysKaz 30; SkarKaz 351b; SkarKazSej 658b; KlonWor 52; Bo to wierę nie krzeczy/ prawdę mowię iśćie/ W Muchaierze/ w Czámlećie/ tobie chodźić czyśćie. ZbylPrzyg B3, B2, B4, B4v.
»prawdę, po (w)prawdzie mowiąc, mowiąc ku prawdzie [w rymie do: najdzie]; ma(li) się prawda mowić« = utique Mącz [zwrot wtrącony] (4 : 2 : 1; 2): WróbŻołt A4v; Ale ſnadz mowiąc ku prawdzie Wielkieć zbytki wſſędy naydzie RejRozpr I; ſą też (prawdę mowiąc) co ſie w bieſiádách trunkowych kocháią BielKron 334; Mącz 510a; BudBib C2; wſzákże mali ſię prawdá mowić/ trzebá ſię zá nie [za przodkow] Bogu modlić BudNT przedm a4v; POſłał ieden Ziemiánin do Páná wielkiégo Sługę/ poprawdźie mowiąc/ nie bárzo dworſkiégo PudłFr 25, 10; JanNKar A4v.
»po prostu, prosto, z prosta; prostymi (a. prościuchnymi) słowy, prostą rzeczą mowić« [szyk zmienny] (9 : 4 : 1; 3 : 1): BierEz S3v; gdyż Kryſtus proſtimi ſłowy mowił. BielKron 195; GrzegRóżn E2, G3v; Mówiłech w támtych Dyálógoch z náſzą bráćią po proſtu OrzQuin I2v; iż thák mowił [licemiernik] ſtoiącz w onym koſciele tymi proſtemi ſłowy RejPos 200v; WujJud 115v; CzechRozm 41; żeſmy y rzecży y rozſądku o rzecżách niemáło potrácili/ przeto nikcżemniuchnie łáſkáwánia, y miłośćiwánia łápamy [= żądamy tytułowania „łaskawy”, „miłościwy”]/ biorąc to ſobie zá krzywdę/ ieſliby kto z proſtá do nas mowił [si quis plane et simpliciter nos alloquatur] ModrzBaz 59v, 94v; CzechEp *3v, 293, 296, 382; Boć prawdę zdawná mowią prośćiuchnemi ſłowy. NiemObr ktv; Proſtą rzecżą [przodkowie] mowili co ſie im godziło BielRozm 8; Wolność ia zowę/ y to ieſt Wolność/ nie chytro/ ále poproſtu mowiąc z tobą/ iż żyię iako chcę GórnRozm A4, Bv.
»prostym odmachem, szermem [= prosto] mowić« [szyk zmienny] (1 : 1): bárzo bym rad/ ábyś ty proſtym ſzermem, zemną o tey Exekucyey mowił/ [...] proſty ia ieſtem Bernard/ á nie Philozoph. OrzRozm B2; STrách o tey ſkorze piſáć: bo tá groźbą/ ſtráchem Nárabia; iż ták mowić mam proſtym odmáchem. KlonWor 81.
»mowić przeklęctwo« (1): Przetoż oznáymuię wam/ iż żaden w Duchu Bożym mowiąc/ nie mowi przeklęctwá Ieſuſowi [nemo ... dicit anathema Iesu] (marg) nie rzecze Ieſuſá być przeklęctwem. G. (‒) WujNT 1.Cor 12/3.
»mowić przewrotności« (1): Trzećia/ iż [heretycy] mowią przewrotnośći: Ze wſzytko ich ſtáránie ná tym ieſt/ áby to wywroćili co dobrze w kośćiele Duch S. poſſtánowił. WujNT 483.
»mowić przykazania« (1): áżebyśćie vcżyli ſyny Izráelſkie wſzytkich przykazánia moich z zakonu/ ktore Pan mowił [omnia legitima mea, quae locutus est Dominus Vulg Lev 10/11] do nich przez Moyzeſzá. WerGośc 258.
»na przykład, przykładnie mowić« [szyk zmienny] (1 : 1): Gdy woł abo oſieł wpadnie w doł, zaż nieſłuſzno ieſt idz kniemu á pomagać mu [...] (przykładnie mouiąc) cżłowiek będącim [!] więzienin potrzebnie wſzelkiey laſki BielŻyw nlb 3; áby ten ktoby to pirwey vcżynił [gwałt majętnościom duchownych]/ oddał (bo to mowię ná przykład [loquimur enim exempli gratia]) w pięćior naſob więcey niż wźiął ModrzBaz 139v.
bibl. »przykrości mowić« (1): przyſzedł Pan [...] áby [...] ſtrofował wſzytki niezbożniki [...] ze wſzytkich przykrośći ktore mowili przećiw iemn [duris quae locuti sunt contra Deum] WujNT Iudac 15.
»mowić w przypowieści(-ach), przez przypowieść (-i), (o)procz (a. bez) przypowieści, wielą przypowieści, pod przepowieściami; przez podobieństwa, krom podobieństwa, pod podobieństwem(-ami), w podobieństwie; pod figurą (-ami), figurnie (a. figurate), przez figurę, w figurach; pod zakrytościami (a. przykryciem, a. zakryciem), pod pokrywką, pokrycie, pod zasłoną; przez naukę (a. pisanie, a. umiejętność), w nauce; przez gadki, przez objawienie, przez proroctwa« [w tym: albo przez gadki albo przez figurę (1), nie w figurach ani pod zakryciem (1), albo przez objawienie albo przez umiejętność albo przez proroctwo, albo przez naukę (1)] (16 : 6 : 3 : 1 : 1; 8 2 : 2 : 1 : 5 : 3 : 1 : 1; 4 : 1 : 2 : 3; 3 : 1; 1 : 1 : 1): TarDuch B4; RejPs 138, 171; KromRozm III ov; Leop Matth 13/10, 13, 34 [2 r.], Luc 9/4; Ty wſzytki rzeczy mowił Iezus przez podobieńſthwá onemu zgromádzeniu ludu/ á krom podobieńſtwá nic im nie mowił [locutus est ... in parabolis ... et sine parabolis non loquebatur eis]. BibRadz Matth 13/34, I 353v, Matth 22/1, Mar 4/33, 34; Potym też Menenius Agrypá [...] mowił do nich [do plebejuszów] przez przypowieść BielKron 108, 40, 42v; SarnUzn B5; Duch ſwięty pod zákrytoſciámi záwżdy mowił. [...] RejAp 3 marg, 3 marg, Dd3, Ee3; Pan wielekroć ze zwolenniki ſwemi figurnie á niewłaſnie mowić racżył. RejPos 89v marg; iż on [Pan Bóg] s pokrytemi/ [...] záwżdy/ też pokrycie mowi/ á nigdy im práwie nie obiáſni woley ſwey RejPos 154; Przecż Pan przez przypowieśći mowił. RejPos 191v marg, 53 [2 r.], 89v, 132 [2 r.], 134, 152, 313v; HistLan E4; BudNT Mar 12/1; SkarJedn 56; SkarŻyw 483; CzechEp 69, 150, 220, 321; ReszPrz 104; Y náuczał ich wiele rzeczy w przypowieściách/ y mowił im w náuce ſwoiey (marg) To ieſt, vcząc: ábo obyczáiem náuczánia ſwego. Hebráiſm. (‒) WujNT Mar 4/2; coż wam pomogę/ ieſli wam nie będę mowił ábo przez obiáwienie/ ábo przez vmieiętność/ ábo przez proroctwo/ ábo przez náukę [in revelatione aut in scientia aut in prophctia aut in doctrina; álbo w obiáwieniu/ álbo w vmieiętnośći/ álbo w Proroctwie/ álbo w náuce. Leop ]? WujNT 1.Cor 14/6, Matth 13/3, 10, 13, 34 [2 r.] (15); WysKaz 33, 34; SarnStat 750; SkarKaz 80b.
»przysięgę mowić« = przysięgać (1): A ieſli nieſpráwiedliwie przyſyęgę mowię/ áby mię Pan Bog ſtłumił GroicPorz h3.
»mowić pysznie (a. pyszno), z pyszna; słowa pyszne« [szyk zmienny] (5 : 1; 1): BierEz K4v; Iuż niebędzie mowil ſpyzna RejKup f6v; RejZwierz 69, 91; Nie mowćieſz ná potym ſłow pyſznych [Ne multiplicetis loquamini altum] BibRadz 1.Reg 2/3; Elate dicere, Chełpliwie/ Pyſznie mówić. Mącz 123b; BudBib Ps 16/10.
bibl. »mowić w ręce [czyje]« = mówić przez kogo (1): Y mowił Pan w ręce ſlug ſwoich [Locutusque est Dominus in manu servorum suorum]: prorokow/ mowiąc: Ze Mánáſses Krol Iudſki vcżynił the nagorſſe brzythkośći/ [...] dla tego tho mowi Pan Bog Iſráelſki Leop 4.Reg 21/10.
»mowić [z kim] za rowno« = rozmawiać z kim jak z równym sobie (1): Nie mow z nim [z możnym panem] zárowno [Ne retineas ex aequo loqui cum illo]/ áni wierz wielomownośći iego Leop Eccli 13/14.
»mowić rozumem« (1): Chociażem ia cżáſem mowił rozumem ſwym płonem Iżem yeſt márnye odrzucon od oblicża yego LubPs H3.
»mowić rzeczą [jaką]« [szyk zmienny] (3): Oná [pani, której męża dał cesarz ściąć] máiąc go [cesarza] w mocy y z innemi/ mowiłá kniemu długą rzecżą á roſtropną/ thák iż płákał Ceſarz BielKron 326v, 410; CzechEp 253.
»(nie) k(u) (a. do) rzeczy (a. grzeczy), nie od rzeczy mowić« [szyk zmienny] (24 : 4): BierEz E4; RejKup m8v [2 r.]; BibRadz Prov 26/16; Coelum terrae miscere, Proverb. Niebo s ziemią zmieſzáć/ nie ku rzeczi mowić. Mącz 58d; Inaniloquus, Dármo mowny/ pletliwy który nic k rzeczy nie mówi. Mącz 167b, 311d, 353c; BiałKat 66; GrzegŚm 4; WujJud 235 marg, Mm5v; WierKróc A4v; CzechRozm 134v, 135, 153v, 218v; nic od rzecży nie mowiłá [św. Eufrozyna]/ gdy ſię Smáragdem zwáłá. SkarŻyw 16; CzechEp 140, 160; Czekáłá śmierć/ żeby był Gąſká mowił grzeczy. Nie mogłá ſię doczekáć KochFr 130; Rad wielé mówi/ á wſzytko nie k rzeczy. PudłFr 36; WysKaz 15; náprowádzáć ná ſzćieſzkę y methodum, żeby do rzeczy mówił. SarnStat 46; CiekPotr 86; Więc nie od rzecży mowi Publius, rownáiąc Piiáńſtwo z niebytnośćią. KlonWor 70, 43; Bądź mężem moẃ co krzecży/ nie ſtoy by niewiáſtá. RybWit B3v.
»grzeczy mowiąc« [= zwrot wtrącony] (1): Ale g rzeczy mowiąc/ tákowego też Krolá/ iákiegom teraz Polſkiego być ſłyſzał/ kácerzowie niemáią OrzRozm M.
»ku swej rzeczy, za swym, za swą stronę mowić« = przemawiać na swoją korzyść, w swoim interesie [w tym: ku swej rzeczy za swem (1)] [szyk zmienny] (2 : 2 : 1): tho nyebilo ony kv swey rzeczy movyą kaſzdy zaszwem LibLeg 7/99; by dwa braczya na yedno Iablko traffily, kaſdyby ye sobye volyal, thakyeſz ony mowyą za zwym yako ktho sobye that tcheſz y swemv zyczy. LibLeg 7/99; BielKom G5; Pro sua parte loqui, Zá ſwą ſtronę mówić. Mącz 323a.
»z rzeczy [= na marginesie, po drodze] mowić« (3): Mącz 453c; O tym ſię tu nam z rzeczy mowić trefiło Prot A4v; ktorzy ábo z rzeczy/ ábo vmyślnie o pośćie 40. dni mowią WujNT 15.
»miedzy inszymi (a. inemi) (rzeczami) (a. wielą rzeczy), miedzy innemi (a. inszymi, a. dłuższymi) słowy mowić« [szyk zmienny] (8 : 3): wielmi wyſoko chwálil [Jezus] ſwiętego Iána/ a miedzy ijnymi rzecżami mowił/ więtſſy niż prorok/ ktory téż miedzy ſyny niewieſciémi/ nie powſtál więtſſy nad Iána krzciciela. OpecŻyw 47, 64v; BiałKat 286; świádcży Káſpár Contarenus, gdźie o wybierániu Kśiążęciá ták miedzy innemi rzecżámi mowi [testatur ... sic inter caetera inquiens] ModrzBaz 46; miedzy innemi ſłowy mowi [św. Leon]: Zadney nigdy mocy to mieć nie będzie SkarJedn 184; Acż między inſzymi Hieronim mowi iż to może być rozumiano dwoiáko CzechEp 156; też między wielą rzecży/ w ktorych oycá nád ſyná wyſtáwia mowi: A iż go [...] Bog oćiec vcżynił vcżeśnikiem kroleſtwá CzechEp 248; Gdy ták między ſłowy dłużſzymi (ktorych o tym piſząc vżywa) mowi CzechEp 294, 131, 190, 257.
»sławne rzeczy mowić« [o kim]« = sławić kogo (1): Sławne (rzecży) mowią o tobie [Gloriosa dicta in tu] miáſto Boże/ Seláh. BudBib Ps 86/3.
bibl. »mowić sądy [z kim]« = ogłaszać wyrok (2): á teraz ia będę mowił ſądy moię ſnimi [loquar iudicia mea]. Leop Ier 4/12; Y poimáli krolá/ á dowiedli go do krolá Bawelſkiego [...]/ y ſądził ſię z nim [locutus est cum co iudicia]. (marg) Wł: I mowił snim ſądy. rć. (‒) BudBib Ier 52/9 marg.
»mowić na sejmie(-ch) (a. na sejmiku), w radzie, w kole (senatorskim, a. poselskim)« [szyk zmienny] (7 : 5 : 4): Gdy było Kárthágińſkie miáſto zwoiowano. Tedy w rádzie mowili/ iż iuż pokoy będzie RejZwierz 6v; BielKron 108v, 402; OrzQuin D4; KochMon 26; ModrzBaz 90v, 144v; Sachmat iáwnie mowi w Senatorſkim kole. StryjKron 692 marg; GórnRozm D4v; Y toć niemáła/ y mówionoć iuż o tym ná kilku ſéymiéch KochWr 35; PaprUp I3; ActReg 22, 50; KochAp 6; SarnStat 1147; Będę vmiał z inſzymi mowić ná Sejmiku, Ze drugim poydzie w pięty CiekPotr 49.
»z serca [= szczerze], z [jakiego] serca, [jakim] sercem z [jakim] sercem mowić« = ex animo dicere Modrz, loqui ex animo Calag [szyk zmienny] (7 : 5 : 3 : 2): OpecŻyw 135; OpecŻywPrzedm C3v; Diar 36; gdyż thák mowyą s ſercá vpornego/ Złe rzecży przećiw duſſy mey LubPs Zv; Mowili ták záwżdy s ſercá vpornego/ Iuż gi Bog opuśćił w káżdey ſpráwye yego LubPs Q3; Haec ut intelligatis a me syncere pronunciari, Abyście rozumieli że z práwego ſercá mówię. Mącz 437a; iż on náucżony zakonnik przyſzedł był do Páná kuſząc go/ á nie s prawego ſercá mowiąc z onym ſwiętym Pánem ſwoim RejPos 209v; WujJud 209v, 157v, 255; ModrzBaz 65; Oczko A3; Calag 546b; On mowił/ iſz ſię ich [bogów poganskich] zárzekam: ale poznał S. młodzieniec/ iſz to obłudnie a nie z ſercá mowił SkarŻyw 552; Przećiwko ſwoim też Bliźnim/ złym ſercem iádowitym/ Mowią przeklęte gorzkośći/ okázuiąc ſwe złośći. ArtKanc Q5v; SkarKazSej 665b; PudłDydo A3v.
»mowić w sercu(-ach), na sercu, w duszy« = myśleć [w tym: z zaimkiem dzierżawczym (24); z przytoczeniem (18)] [szyk zmienny] (24 : 1 : 1): MOwiłem ia nędzny cżłowiek záwżdi w duſzi ſwoiej/ Będę s pilnoſcią przeſtrzegał káżdej drogi moiey LubPs K4, C2v, C3, gg2v; Leop Rom 10/6, Apoc 18/7; Thákże niżlim tych ſłow dokończył mowić w ſercu ſwem [loqui in cordc meo]/ Oto Rebeká wyſzłá BibRadz Gen 24/45; Ale Anná w ſercu ſwym thylko mowiłá [loquens in corde suo]/ á tylkoż wárgámi ruſzáłá/ áni ſłycháć było głoſu iey BibRadz 1.Reg 1/13, Deut 9/4, Eccle 1/16; BielKron 45, 79; RejAp 149; RejPos 31v; że bezbożnie á zufále śmieią [heretycy] mowić iuż nie tylko w ſercu ſwoim/ ále y iáſnie przed ludźmi; Ze Chriſtus Bogiem nie ieſt WujJud 6v; náwiedzę męże [...] ktorzy mowią w ſercu ſwem [qui dieunt in corde suo]/ Nie vcżynił dobrze Iehowá/ áni zle. BudBib Soph 1/12, Eccle 1/16, Is 14/13; Dixit insipiens in corde suo, non est Deus. GŁupi mówi w ſercu ſwoim/ Niémáſz Bogá KochPs 18 [idem] 79; nárzekáć muśiáłá/ mowiąc ná ſercu: Nieſtety iáko mnie teraz ziemiá niepożrze SkarŻyw [237]; przeto [Sara] ſię śmiałá táiemnie mowiąc w ſercu: bábą będąc/ [...] dopiero roſkoſzy ſłużyć mam? SkarŻyw 285, 286 marg; LatHar 4; WujNT Rom 10/6, Apoc 18/7.
»skromnie mowiąc« [= zwrot wtrącony] (1): Dotąd co ſie czyniło / ácz niewiele/ tyle przedśię/ ile látá/ śiłá/ y ſczupłość dopuſczáły/ y czego ſie z náſzych/ ſkromnie mówiąc/ quotusquisque iáko Koroná/ nieważył. JanNKar A2v.
»mowić słowa, mowę, głos [= słowa]; słowa się mowią (a. mowić się mogą)« [w tym: ty(ż) (a. takie(ż) itp.) z przytoczeniem (81), z odniesieniem do tekstu poprzedzającego (39), jakie(-ą) (a. czyje(-ą) (31), do kogo (82), komu (28), ku komu (25), (na)przeciwko) komu (12), na kogo (5), przez kogo (8), przed kim (5), o kim (15)] [szyk zmienny] (363 : 11 : 1; 2): gdy pan ieſus thy ſzlowa mowyl roſzdzyelyla ſzye duſcha moya ſczyalem mogym. PowUrb + 3v; Wſzyſtkoć łatwie obiecowáć/ Słowá mowić łzy wylewáć BierEz P2v, B3, B3v, B4v, I2v, I3v, N4v; Aby ſie napelnila mowa ktorą mowil [Chrystus]/ Ze ktores mi dál nie ſtracilem s nijch żádnégo. OpecŻyw 105v; dwa anieli [...] ſie ijm vkázali/ mowiątz k nim ty ſlowa [dixerunt]: Mężowie Galileyſcy tzo tu ſtoijcie dziwuiątz ſie OpecŻyw 174v, 89, 96 [2 r.], 120v, 145v, 169v; PatKaz II 19, 21, 64v; TarDuch D4v; BielŻyw 130; Nadobne ſłowo, ktore był zwykl mowic ſwięthy Franciſzek vſtawicżnie boże moy miłoſierdzie moie. WróbŻołt S8, C3v, O7v, S5, dd4, kk5, oo6v; RejPs 38v; RejJóz B4v; SeklKat C [2 r.], C3, K2v, Qv, T4, Y2; KromRozm I D2v, Ev; MurzNT 18v, 101, 146, Ioann 8/20; KromRozm II g, h, o4; Diar 45; GliczKsiąż K; Wſſytko twe kochánye było mowić zdradne ſłowá LubPs N5, R6; GroicPorz Bv [2 r.]; KrowObr C3, 5v [2 r.], 9v, 10, 13v (27); Tedy muśimy wierzyć pewnie Mozeſzowi/ Gdyż on ták iáko wiemy/ Páńſkie ſłowá mowi. RejWiz 119; Przyſſli tedy poſlowie do Gábáá Saulowego/ y mowili te ſłowá [locuti sunt verba haec] gdzie lud wſſyſtek ſlyſſał Leop 1.Reg 11/4; ſtáło ſie według mowy człowieká Bożego/ ktorą mowił [secundum sermonem ... quem dixerat; według ſłowá ... ktore był rzekł WujBib] Leop 4.Reg 7/18; ſluchay proſzę ćie głoſu Páńſkiego/ ktory ia mowię ku tobie [vocem Domini, quam ego loquor ad te] Leop Ier 38/20, Ex 20/1, Deut 5/22, 18/19, 21, Ios 24/27 (37); OrzList b2v; UstPraw D4; Y oznaymione ſą ſłowá ty Rebece ktore mowił Ezau [verba Esau] ſyn iey ſtárſzy BibRadz Gen 27/42, Gen 24/45, Deut 9/10, 18/22, 31/58, Ios 23/14 (22); BielKron 30v, 32v, 35, 77v, 81v, 298; GrzegRóżn [H4v]; nupta verba, Słowá których pánny nie mayą dla wſtidu mówić. Mącz 252b, 139c; SarnUzn C8 [2 r.], E, H5v; LeovPrzep F4v; GórnDworz F6, Cc5v; HistRzym 127; RejPos A6v, 21v, 31v, 63v, 65v, (46); RejPosWiecz2 94v, 95 [2 r.]; BiałKat 43v, 203v, 243v, 258v, 291, 301, 306; HistLan F5v; Ná tákieć mowił Apoſtoł ony ſłowá: Imię Boże przez was bywa miedzy Pogány bluźnione. KuczbKat 385; RejZwierc 10, 36v, 78v, 257; WujJud A5, 170; RejPosRozpr b3v; Y náwiodę ná ziemię onę wſzytki słowá moie/ ktore mowiłem [verba mea quae locutus sum] ná nię BudBib Ier 25/13, Gen 44/2, 7, Ex 20/1, Num 14/39, 22/7 (21); HistHel B2v; BiałKaz F, F2; wſpomniał Piotr ná mowę [recordatus est ... verbi] ktorą mu mowił Iezus BudNT Mar 14/72, Matth 12/32, Ioann 12/49 [48], 14/10 [2 r.], Luc 22/65; A zwłaſzcżá/ kiedy ſie ſłowá ty o Bogu mowią/ ábo do Bogá ściągáią. CzechRozm 196v, 29, 33, 36v, 134, 136 (12); że ten naylepiey mowi/ ktory słowá z rzecżą zgodne mowi [qui orationem rebus parem et congruam addat]. ModrzBaz 17, 20, 26v, 66, 80v; Do niey [do stolicy carogrodzkiej] záprawdę ony ſłowá mowic ſię mogą: Pátrz á poznay iáko gorzko ieſt/ iżeś opuściłá Páná Bogá twego SkarJedn 387, 117, 126; KochPs 19, 57, 137; y poznał iſz tey godziny zdrową zoſtáłá/ ktorey ono ſłowo mowił Ekwiciuſz SkarŻyw 211, 69, 82, 130, 131, 141 (17); StryjKron 350; y mowić będźie mowy [sermones ... loquetur PolAnt] przećiw naywyżſzemu CzechEp 380, 22, 47, 53, 118, 153 (17); przypomnimy ony ſłowá Anielſkie/ ktore mowił do Máryiey pánny. NiemObr 97, 39, 71, 86 [2 r.], 98; ReszPrz 62; ReszList 172, 181; BielSen 11; Do nich Prorockie/ ſłowá, mowił Pan pokornie: Ludu moy, com vcżynił tobie ArtKanc E9v; á rozlicżne mowy mowili [apostołowie]/ o Synie Bożym. ArtKanc H15, K10, K10v, L10v, M5v, M7, N7; PaprUp D2; ActReg 85, 115; Gdy okrutnik królewſką poświęconą głowę Zá włoſy ciągnął/ mowiąc nieprzystoyną mowę GórnTroas 10; KochAp 5; Modlitwá o śiedmi ſłowiech/ ktore Pan Iezus ná krzyżu mowił. LatHar 281, 577, 662, 707, 710, 721; Byście mię ználi/ ſnaćbyście y Oycá mego ználi. Te ſłowá mowił [Haec verba locutus est] Ieſus w ſkárbnicy vcząc w kościele WujNT Ioann 8/20, Matth 5/11, s. 39, 111, Mar 8/32, 14/72 (21); WysKaz 16; SarnStat 170 [2 r.]; Byłáby to wielka poćiechá moiá/ mowić do ćiebie one ſłowá pochwały y błogoſłáwieńſtwá pełne PowodPr 4, 14, 29; Byſmy w naciężſzych vćiſkách náſzych mowili to ſłowo (Wierzę w Bogá:) SkarKaz 550b, 155b, 277b, 421b, 550a [2 r.]; błądźiſz/ gdy rozumiéſz/ by ſłowá co mówim/ Zywot ták ſtánowiły/ iáko więc wyſłowim. GosłCast 47, 71; SkarKazSej 25; SzarzRyt C.
»mowić (tymi a. jakimi) słowy, w ty słowa, w słowie [swym], z tymi słowy« [w tym: z przytoczeniem (96), ze zdaniem dopełnieniowym (9), z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (15), z odniesieniem do tekstu poprzedzającego (4)] [szyk zmienny] (125 : 24 : 2 : 1): OpecŻyw 117, 142, 159v; ForCnR D4v; LibLeg 11/133; LibMal 1545/103; SeklKat I3v; GliczKsiąż D5, G; A chocyażem k nim co mowił ſłowy pokornymi/ Iednák mye oni trapili zbytki vpornymi. LubPs cc2v; ále nam nie przyſtoi thákowymi ſłowy obrázliwymi/ mowić/ y piſáć/ więcey byſmy ich ták zbudowáli/ kiedybyſmy pięknymi ſłowy mowili/ álbo piſáli. KrowObr C3, 33v, 36v, 112, 113v, 143 (12); Cżłowiek ktory łágodnemi á obłudnemi słowy mowi [gui blandis fictisque sermonibus loquitur] do przyiaćielá ſwego/ zárzuca ſieć poſtępkom ſwoim. Leop Prov 29/5, 3.Esdr 9/50, Iob 9/14, Ier 38/4, 8, Bar 2/21 (8); Oná thedy poczęłá do niego mowić w ty ſłowá [dicit ad eos dicendo]/ Sługá Ebreyczyk przyſzedł ku mnie BibRadz Gen 39/17; A przetoż ieſzcze mowił [Bóg] ku mnie tymi ſłowy [dixit ad me ... dicendo]/ Záiſthe widzę iż to ieſt lud twárdego kárku. BibRadz Deut 9/13, Ex 14/12, 35/4, Num 19/1, 26/52, 34/16 (14); iż ſłowy niebędziem mowić/ iedno żelazem brzękáć. BielKron 249v, 12v, 79, 89, 100, 104v (15); Mącz 30a; LeovPrzep a3, F; RejAp 166; Cżemu Pan trudnemi ſłowy mowić racżył. RejPos 125v marg; wſzytko porucżyłá możnośći/ woley/ á opátrznośći Páná Bogá ſwoiego/ mowiąc ták pokornemi ſłowy ſwemi: Owom ia nędznicżká/ [...] Páná moiego RejPos 272; A Zácháriaſz [...] prorokował wnet tymi ſłowy/ mowiąc [prophetavit dicens Vulg Luc 1/67J: Błogoſławiony ieſt Bog RejPos 296, 12v, 27, 32v, 53v, 58 (31); RejPosWiecz2 90v, 93v [2 r.]; BiałKat 371; GrzegŚm 49; KuczbKat 385; BielSpr 46; BudBib Bar 2/25, 1.Mach 7/15, 2.Mach 14/34; HistHel C2v; to co [Pan Bóg] ſam w ſobie ma/ toż też y w ſłowie ſwym mowi. CzechRozm 4, 2v, 5v, 75, 100v; SkarJedn 261, 289; KochOdpr Cv; Záchoway ſwóy ięzyk od wſzetecznéy mowy/ A nie myśli ináczéy/ niżli mówiſz ſłowy KochPs 47; SkarŻyw 165, 320, 350; Ktorymi ſłowy toż mowi co y Watablus CzechEp 265, 140, 144, 146, 159, 161 (16); NiemObr ktv, 98, 112; ReszPrz 50; WerKaz 291, 292; BielSen 9, 16; GórnRozm Gv; Sac niektorzi [...] ktorim też to moge mowic Slowy tegoſz meza PaprUp D4v; Phil N3; Y záſię odſzedſzy modlił ſię/ w też ſłowá mowiąc [eundem sermonem dicens; theż ſłowá mowiąc Leop ]. WujNT Mar 14/39, s. 287, 719, 735; KmitaSpit C4; Dobrochowſki mowił ći w ty ſłowá: Ze Hiſzpani ſą ſtali, ſkromni CiekPotr 32; GosłCast 50; ták iáko mowi Valerius Flaccus tymi ſłowy KlonFlis A3.
»mowić jedno słowo [jako zapowiednik szerszej wypowiedzi]« (2): BudNT Act 28/25; gdźie Páweł mowił iedno ſłowo [dicente Paulum unum verbum]: Iż dobrze Duch święty powiedał przez Izaiaſzá Proroká do oycow náſzych/ mowiąc: Idź do ludu tego/ á mow do nich: Vchem vſłyſzyćie/ á nie zrozumiećie [...] WujNT Act 28/25.
»w [to] słowo mowić« = mówić w związku z czyją szerszą wypowiedzią (1): Pyta po co poń poſłáłá: á páni w to ſłowo Chce coś mówić/ niemogłá GosłCast 57.
bibl. »mowić (jako) słowo (-a) (boże a. pańskie), (jako) (wy)mowy (a. wymowienie) boże« = głosić naukę i przykazania boże [w tym: moje, jego, ktorego [= Boga Ojca] (4); słowa i wymowy (1)] [szyk zrnienny] (21 : 5): Abowiem ieſli ktory Doktor co mowi: Niechayże mowi/iáko wymowienie Boże [Si quis loguitur ut eloquia (marg) quasi sermones (–) Dei PolAnt 1.Petr 4/11]/ ták Piotr ſwięty nápiſał. KrowObr 191v; Pámięthayćie ná wodze wáſze kthorzy wam mowili ſłowo Boże [locuti sunt vobis verbum Dei] BibRadz Hebr 13/7; Prorok ktory ma ſen/ niechay powieda ſen á ktory ma słowo moie/ niechayże mowi słowo moie wiernie. GrzegRóżn Gv; SarnUzn G6v; BiałKaz D4v; Oni [apostołowie] przeto oświadcżywſzy ſię y mowiwſzy ſłowo páńſkie/ [locuti verbum Domini] wroćili ſię do Ieruzalemá. BudNT Act 8/24[25], Act 4/31, 1.Petr 4/11; iż I.M.X.K. [...] máiąc ſię zá theologá tákiego/ ktoryby tylko ſłowá Boże/ á nie ſny y wymyſły ludzkie mowić miał/ á to wedle náuki Piotrá ś. [...] ták piſzącego: Ieſli kto mowi niechże mowi iáko wymowy Boże: ſłowá tego y wymow Bożych nie mowi/ iákoby przyſtało [...] A nie tylko to/ iż ſłowá Bożego ſzcżerze/ prawdźiwie y wiernie nie mowi CzechEp 107, 24, 127, 133, 139, 140, 141, 163; y mowił [Jezus] do nich ſłowo [loquebatur eis verbum], (marg) vczynił im kazánie. (‒) WujNT Mar 2/2; pohámowáni ſą [apostołowie] od Ducha świętego/ áby nie mowili ſłowá [vetati sunt ... loqui verbum Dei] (marg) Bożego. NL. S. (‒) WujNT Act 16/6, Mar 4/33, 1.Petr 4/11, Act 4/31, s. 464, Hebr 13/7.
»szkarade, sprosne słowa; szkaradzie mowić« (2 : 1; 1): UstPraw D4; Błazgonić. Przekláſowáć. Szkárádzie mowić. Scurrari. Calag 379a; IEſli kto przed kśiędzem Arcybiſkupem ſzkárádé ſłowá [ſproſne ſłowá UstPraw D4] będźie mowił [Coram Archiepiscopo turpia verba proferentis poena. Si quis vero turpia ... protulerit JanStat 193] SarnStat 170, 170.
»mowić słowy (a. słowem) pańskim(i)« = prorokować [szyk zmienny] (3): RejPos 150, 226; Toſz vcżył Izáias gdy ſłowem páńſkym mowył. Będą żywymy vmárly twoy BiałKaz D4v.
»mowić (sam) w sobie, (sam) sobie, (sam) z sobą, (sam) u siebie, sobie, sam do siebie, sam ku sobie; sam do siebie i do duszy swej« = myśleć, rozmyślać, zastanawiać się [w tym: z przytoczeniem (57), ze zdaniem dopełnieniowym: iż (1); z zapowiednikami przytoczenia: jako (1), tak(o) (17), to (1)] [szyk zmienny] (21 : 13 : 13 : 4 : 3 : 2 : 1; 1): Oracż [...] Moẃił z ſobą niżli ſkonam/ Ieſzcże wżdy też ludzi poznam. BierEz Hv; Vźrzał [gość] áno wiele wre w niey [tj. w kuchni]: Mowił ſobie z wielkiey rádośći/ Nie trzebáć tu mnie ieść kośći. BierEz Iv, Lv, M4v, O2 [2 r.], O2v; OpecŻyw 142v; Iozeph idącz na pałacz mowi ſam k ſobie o braciey RejJóz O2, M5v; MurzNT Matth 3/9, Luc 18/11; BielKom F7; Y mowiłem ták ſam w ſobie że ie w kąt zápędzę LubPs ggo, Rv; GroicPorz ſ4; KrowObr 48; RejWiz 126; Bo thák zſobą mowiłá [dixit enim] Nie będę pátrzyłá ná dziećię vmieráiące Leop Gen 21/16, 4.Reg 7/12, 9/21, Matth 9/3, Luc 7/49; RejZwierz 126v; Potym mowił [opieszały sędzia] ſam v ſiebie [dixit in se ipso (marg) intra se (–)]/ Aczći ſię Bogá nie boię/ [...] Wſzákoż [...] vczynię ią [naprzykrzającą się wdowę] wolną BibRadz Luc 18/4, Gen 17/17, 27/41; OrzRozm A4; niegadał [Skanderbeg] oto z żadnym iedno cżáſu ſwego pátrzył mowiąc ſam ſobie/ Szalony to káżdy/ gdy ſie o wielką rzecż pokuſza á ktemu doſtátku niema. BielKron 242v, 5v, 12; OrzQuin C2v; Tedy Apollon wyſzedwſzy od Krolá/ y pocżnie ſam z ſobą táko mowić. Gadkęś wyłożył/ á Pánná tobie niebędzie daná. HistRzym 10, 3, 14, 95v; RejPos 255, 308, 310; RejPosWiecz3 98v; WujJud 82v; BudBib 1.Mach 7/14; CzechRozm 257v; SkarŻyw 208, 286, 341, 473, 569; BielSen 14; ArtKanc Q3; LatHar 200; A oto niektorzy z Doktorow mowili ſámi w ſobie [dixerunt intra se]/ Ten bluźni. A widząc IEſus myśli ich/ rzekł: Przecz myślićie złe rzeczy w ſercách wáſzych? WujNT Matth 9/3, Matth 3/9, 9/21, Luc 3/8, 16/3, 1.Cor 14/28; Iáko mowił ſam do śiebie y do duſze ſwey Hiláryon ś. 70 lat ſłużyłáś Chryſtuſowi SkarKaz 423a.
»sobie mowić« [= w zdaniu rozkazującym, „sobie" w funkcji wzmacniającej rozkaźnik] (1): o pyeniadze zacz bedzie ktori kvpyon niech sobye snym mowy ktori przedal LibLeg 10/59v.
»społem mowić (a. wespołek, a. społu)« = jeden do drugiego [w tymi z przytoczeniem (9)] [szyk zrnienny] (12): OpecŻyw 171v; HistJóz A2, C2v, C3, D; Perſowie [...] mowili weſpołek [ad invicem dicebant; rzely [!] doszyebye spolem HistAl 1510 206]/ then obycżay ieſt chwalebny y pożytecżny. HistAl F2v; A o thym ſlowie kthoreſmy ſpołu mowili [De verbo autem quod locuti sumus ego et tu; któreſmy mówili ia y ty WujBib]/ niechay będzie Pan miedzy mną y tobą ná wieki. Leop 1.Reg 20/23; Goski A4v; RejPos 306v, 308; chwalili Bogá mowiąc ſpołu [et dixerunt unanimiter]. O Boże náſz bądzże pochwálon BudBib Iudith 13/20; BudNT Ioann 4/33.
»mowić sposobem (a. na, a. w sposob), obyczajem (a. obyczajmi, a. w obyczaj), kształtem (a. kształty)« [zawsze jakim a. czyim, a. czego] [w tym: w tenże sposob i tymże sposobem (1)] [szyk zmienny] (16 : 14 : 5): PatKaz III 138v; LibLeg 7/31, 8/25v; Cżyli nieſpráwiedliwy ieſt Bog/ ktory gniew przywodzi? (obycżáiem ludzkim mowię [secundum hominem dico; mowię wedle człowieká WujNT]) Leop Rom 3/5; BibRadz I 5b, 6c marg, 12b marg; GrzegRóżn D2, G3v, H3; Archaismus. [...] Gdy obyczáimi ſtárych mowią. Mącz 14d; Verbi gratia et verbi causa, quod et exempli gratia dicitur, Ná to rzekąc/ w obyczay przykłádu mowiąc. Mącz 484c; OrzQuin Pv; W thenże ſpoſob mowi y tymże ſpoſobem Páweł s. Z łáſki Bogá náſzego y Páná Iezu Kriſtá. SarnUzn F6v; Iż rozlicżnie á rozlicżnemi kſtałty racżył z námi mowić Pan RejAp B4v; GórnDworz F3v; RejPos 325v, 338; RejPosWiecz3 96v; GrzegŚm 56; KuczbKat 200; RejPosRozpr b3v; CzechRozm 14v, 161v; CzechEp 77, 182, 351; WujNT Rom 6/19, s. 735; JanNKar D3v; PowodPr 22; SkarKaz 485a, 576b; Ták v myśliwcow gdy kto xtałtem innym Mowi poluiąc/ muśi wnet być winnym KlonFlis Fv.
bibl. »mowić sprawiedliwość« = wypowiadać słuszne sądy; wydawać sprawiedliwe wyroki [szyk zrnienny] (2): Miłowałeś złość więcey niſli dobrothliwość: więcey niepráwość niſli mowić ſpráwiedliwość [quam loqui aequitatem]. Leop Ps 51/5; IZali prawdźiwie ſeymie ſpráwiedliwość mowić będzieſz [Num vere congregatio iustitiam loquemini]/ práwie(li) ſędzić będziećie ſynowie cżłowiecży? BudBib Ps 57/l/[2].
»statkiem mowić« = mówić poważnie (1): Wſpomnię też tu/ dworſkie iedno zátreſnowánie/ kiedy owo cżłowiek iną [rzecz]: powieda/ á iną rozumie/ [...] kiedy owo ktho ſtátkiem mowi/ á oną wſzytką powieſcią dworuie GórnDworz Rv.
»mowić z strony [kogo, czego]« = mówić mając kogoś, coś na uwadze, na względzie, licząc się z kim, czym [szyk zmienny] (23): PatKaz I 10v; WróbŻołt N8v; RejAp 20v; Z Oycem iedno ieſtem [...] tu iáko Bóg mówi z ſtrony Boſkiéy nátury BiałKat 86; BudBib Dan 7/25; CzechRozm 61 v [2 r.]; á onego [jedynego pasterza, tj. Chrystusa] dawſzy iuż koniec onym ſtárym páſterzom vcżynił [Bóg]: (mowi ſię to z ſtrony Zborowego rządu/ nie z ſtrony rzecży poſpolitey źiemſkiey/ która ná świećie drogą ſwą idźie. CzechEp 332, 61, 186 [2 r.], 262, 367, 380 [2 r.], 383; CzechEpPOrz *4; NiemObr 168; ActReg 162; według człowieczeńſtwá. Z ſtrony ktorego tu mowi/ Iż idę do Oycá WujNT 366; nie mówię z ſtrony mowy Polſkiéy: [...] ále mówię z ſtrony piſánia, czego ięzyk właſny potrzebuie. JanNKar D2v; CzahTr H2.
»mowić na [ktorą] stronę, po [ktorej] stronie« = mówić uwzględniając aspekt sprawy przeciwny innemu [szyk zmienny] (3 : 2): Sam o ſobie na obie ſthronie miernie mowić maſz, bo będzieſzli ſie chwalić nicżym nie będzieſz będzieſzli ſie ganił, błaznem zoſtanieſz. BielŻyw 88; SarnUzn G7; CzechRozm 221; iż poki kto cżego dobrze nie pozna: poty też ten o tym y mowić/ ná tę ábo ná owę ſtronę nie może: ták kn gánieniu iey iáko też ku chwaleniu CzechEp 233; iżeś ſię wezdrgnął ſłyſząc tákie Práwo: Zdać ſię być vſtáwione bárzo nie łáſkáwo. [...] Lecż/ po drugiey ſtronie Mowiąc: odeydźie brzytkość y gniew ćię opłonie KlonWor 74.
»dobrym sumnieni(e)m mowić« = twierdzić z poczuciem słuszności (3): iż tego dobrym ſumnienim mowić nie będzieſz/ áby on to ánioł miał być Synem onym wáſzym Słowem Bogiem CzechRozm 52, 183v; CzechEp 133.
»mowić [co] swego, z swego [własnego]« = mówić od siebie [szyk zmienny] (3 : 1): że y duch nie mowi nic ſwego/ ále Chriſtuſowe/ á Chriſtus też nie mowi nic ſwego ále Boże/ ktorego Bogá ná źiemi vwielbił CzechEp 248, 297; Gdy mowi [diabeł] kłamſtwo/ z ſwego właſnego mow, [ex propriis loquitur]: iż ieſt kłamcą WujNT Ioann 8/44.
»śmielej mowiąc« [= zwrot wtrącony] (1): we Włoſzech w towárzyſtwie/ álbo śmieléy mowiąc/ máło nie iáko brát z brátem domá żyiąc/ wſzytkie ſecretá ingenij z ſobą communicowáli [Jan Kochanowski z A. P. Nideckim] KochCzJan A2v.
»mowić fałszywe świadeetwo« = świadczyć fałszywie [zawsze w, tlumaczeniu lub nawiązaniu do 8. przykazania Dekalogu] [szyk zmienny] (11): GroicPorz pp3v; KrowObr 111v; Leop Mar 10/19; Abowiem wiele ich przećiw iemu mowili fáłſzywe świádectwá [testimonium falsum dicebant adversus cum; fałſzywie świádczyło przećiwko nięmu MurzNT] BibRadz Mar 14/56; BiałKat 63v, 64; KuczbKat 335; gdyż nigdy ſpráwiedliwą rzecżą niebędzie/ cżłowieká niewinnego zámordowáć/ fáłſzywe świádectwo mowić [falsum testimonium dicere] ModrzBaz 1v; ArtKanc E14; Przykazánia vmieſz? [...] Nie krádni: Nie mow świádectwá fałſzywego [ne falsum testimonium dixeris] (marg) Nie świadcz fałſzywie. [...] (‒) WujNT Mar 10/19; SarnStat 517.
»mowić tajemnice, tajemne słowa, (po)tajemnie, tajnie, skrycie, w skrytości« [w tym: tajnie a skrycie (1)] [szyk zmienny] (3 : 3 : 7 : 1 : 1 : 1): Mowił krolowi táiemnie. [...] Miałćibych nieco powiedzieć: A będzieć nam pożytecżno BierEz P4v; KromRozm II h; Nie od pocżątku táynie á ſkryćiem mowił [in abscondito locutus sum] Leop Is 48/16; BibRadz 1.Reg 18/22; Ten [Duch św.] kędy raczy/ tám nádchnie/ Ioan: 3. ten táiemnice mówi/ y wſzyſtko wié BiałKat 201; BudBib 1.Reg 18/22, Ier 40/15; BudNT 1.Cor 15/51; SkarŻyw 131, 461; LatHar 730; Odpowiedźiał mu Ieſus: Iaćiem iáwnie powiádał świátu: [...] á w ſkrytośći nicem nie mowił [in occulto locutus sum nihil]. WujNT Ioann 18/20; y ſłyſzał táiemne ſłowá/ ktorych ſię człowiekowi nie godźi mowić [arcana verba, quae non licet homini loqui]. WujNT 2.Cor 12/4, 1.Cor 14/2; SkarKaz 277b.
»tak a (i) tak, to a to mowić« = sic et sic dicere PolAnt [= gdy treść wypowiedzi podana wcześniej i wiadomo, że o tę samą chodzi, lub zostanie podana później w stosownej okoliczności, lub nie ona jest ważna, ale sam fakt wypowiadania się] (4 : 2): Tedy rzekł Dawid/ áza ledá co zda ſię wam być zięćiem v krolá? A iam cżłowiek vbogi y nikcżemny. Y oznaymili (to) słudży Saulowi iemu rzekąc/ to á to mowił [Secundum verbα haec locutus est; tákci á ták powiedział Dawid BibRadz]. BudBib 1.Reg 18/24; Oto żoná Iarowehámowá idzie pytáć ſię v ćiebie słowá o ſynu ſwym/ bo chor ieſt/ ták á ták mow do niey [sicut hcc et sicut hoc loqueris ad eam (marg) talia et talia (–)] BudBib 3.Reg 14/5, 4.Reg 5/4, 9/12; CzechEp 406; iam ich [fałszywych proroków] nie poſłał/ y przetoż kłámáli mowiąc: Bog mię poſłał/ y Bog mi to á to mowić kazał/ á P. Bog im nic nie poruczał. SkarKaz 241a.
»(to) tak, (i, to) owak [= różne rzeczy z sobą niezgodne] mowić« [szyk zmienny] (4): Rádził ſię ztym inych zakonnikow: ále iedni ták mowili/ drudzy owák. SkarŻyw 471; Y ná inſzych wielu mieyſcách/ ták y owák mowi: á wſzytko nie iáko wymowy Boże. CzechEp 142, 148; GórnRozm F.
bibl. »testament mowić« (1): á niech ſie roſpomni [Bóg] ná Teſtáment ſwoy/ kthory mowił do Abráhámá [meminerit testamenti sui, quod locutus est ad Abraham; ná przymierze ſwé/ ktore ... WujBib] Leop 2.Mach 1/2.
»(i, to) to i (albo, to) dwa, to o tym to o owym mowić« = mówić na różne tematy, opowiadać różne rzeczy, obojętne jakie [szyk zmienny] (5 : 1): Noctem per pocula et vario sermone trahere, Cáłą noc piyąc á mowiąc y to y owo ſtráwić. Mącz 460d; OrzQuin Lv; tákże mowiącz to to/ to owo/ przyſzli w rozmowie do cżárnokſięſtwá GórnDworz T4, K7v; to otym to o owym mowiąc powiedał mi ze Pan Woiewoda pytał ActReg 84; POzywa ćię: iżeś ty [...] mówił to álbo owo przećiw perſonie królewſkiéy [hoc vel illud in et contra personam nostram regiam dixisti JanStat 539] SarnStat 141.
»trzy po trzy mowić« = przemawiać bez sensu (1): y tákli do ludu ládá co trzy po trzy obcym ięzykiem [apostołowie] mowili? CzechEp 362.
»mowić z tyłu [o kim] [= poza plecami, w nieobecności czyjej]« (1): Gdy ſzácuiemy ludzi nie bacżymy/ Co mowią s tyłu o nas ni ſłyſzymy. RejZwierc 219.
bibl. »w ucho mowić« = mówić w sekrecie (2): BudNT Luc 12/3; á cośćie w vcho mowili [quod in aurem locuti estis] w zámknieniu/ ná dáchách ogłoſzono będźie. WujNT Luc 12/3.
»z urzędu mowić« (1): [Kajfasz] Był tho łotr wielki [...] Przeto też tę prawdę z Vrzędu ſwego/ nie ku ſwemu/ ále ku ludzkiemu/ zbáwieniu mowił. OrzRozm I2v.
»mowić ustnie, słowem [wyłącznie LibLeg], słownie [w tym: słownie, ustnie (1)]« [szyk zmienny] (8 : 6 : 1): BielŻyw 142; czobikolwiek ten poſſel nasch wam słowem mowyl zebiſczie temv wyerzily LibLeg 11/84v, 10/66v [2 r.], 113, 11/61, 96, 165v; iż cżego nie śmiáłá [królowa Saba] vſtnie mowić/ to przez liſt piſáłá krolowi Sálomonowi BielKron 78; Verbotenus disserere, słownie/ vſtnie mówić. Mącz 484c; SkarJedn A5; NiemObr 31; álemći niechćiał piſáć inkauſtem y piorem. Lecz ſię nádźiewam rychło ćię vyźrzeć/ á vſtnie mowić będźiemy [et os ad os loquemur; thedy ſie vſtnie rozmowiemy Leop]. WujNT 3.Ioann 14, 2.Ioann 12.
»mowić usty(-ami) [jakimi a. czyimi], przez usta [czyje a. jakie], w ustach (a. uściech) [czyich]; języki(em) [jakim(i) a. czyim(i)], przez [jakie] języki; gębą [czyją a. jaką]; szyją [jaką]; wargami« [w tym: przez języki i usty (1)] [szyk zmienny] (41 : 10 : 2; 9 : 1; 2; 1; 1): naſmiewali ſie ze mnie/ mowili ſą wargami á poruſzali głowę. TarDuch A2v; FalZioł IV 53c; Delictum oris eorum [...] Racży też zrzucić miły panie wyſtęp ięzika ich [...] Ięzika ich, ktorym mowią abych ia niewſtał z martwych. WróbŻołt S7, 58/8; áczkolwiek onich [o słowach bożych] czáſem vſty mowiſz/ ále ſerce nie otem niemyſli. RejPs 75v, 169v; RejKup Y; Ale ći kthorzy tho mowią vſthy ſkáżonemi/ Są przemierzli LubPs Dv, I2, I3v, L2v, O3v, O4v (12); batzę s twego piſánia/ iż to tylko vſty mowiſz/ á temu wſzyſtkiemu niewierzyſz. KrowObr 54v, 60, 113, 177v; W vſthách ſwoich pokoy z przyiaćielem ſwoim mowi [in ore suo pacem cum amico suo loquitur]/ á potháiemnie zákłáda nań ſidłá. Leop Ier 9/8, Ps 108/3, Is 28/11, Ier 44/25; á nie mowćie zátyłą ſzyią [ne loquamini in collo pingui]. BibRadz Ps 75/6; á mowią hárdźie gębą ſwą [ore suo locuti sunt superbe]. BibRadz Ps 17/10, Ps 59/8, 106/32; BielKron 101v; Blaterare sermone, Klektac/ álbo/ yęzykiem próżno mówić. Mącz 25d; OrzQuin L3v; RejPos 149, 294v; BiałKat c; BudBib 3.Reg 8/24, Ps 16/10, Ier 44/25; Bogá ſie ná ſercu záprzał/ choćiaż rżkomo gębą wynioſłą o nim mowi CzechRozm 175, 4, 205v; KarnNap C4; KochPs 21; SkarŻyw 490; CzechEp 79, 176 [2 r.], 194 [3 r.], 209; NiemObr 98; KochFr 11; ReszPrz 7; onych vſt/ przez ktore Pan Chryſtus mowić racżył/ [...] przez ktore mowił one błogoſłáwione ſłowá/ życżyłem ſobie być przeklęctwem dla moiey bráćiey ReszList 181, 181; ArtKanc Q5; WujNT 1.Cor 14/21; WysKaz 28; Tu ſie mówiło vſty/ á myśl nieſkrocona Gdźie ſie indźiéy tułáłá GosłCast 49; Y któż może té twoie poćiechy wyſłowić/ A śmiertelnym ięzykiem kiedy o tym mówić? SiebRozmyśl L; CiekPotrHerb )?(3; SkarKazSej 658b.
bibl. »mowić do uszu [czyich a. komu], w uszu (a. w uszach) [czyich], w uszy [czyje]« [szyk zmienny] (4 : 3 : 2): proſſę niech ſlużebnicá twoiá mowi w vſſy twoie [loquatur... in auribus tuis] Leop 1.Reg 25/24; Wſſákoż iednák ſluchay ſlowá tego ktore ia mowię w vſſu twoich [loquor in auribus tuis; ... do vſzu twoich WujBib]/ y w vſſu wſſtornkiego ludu Leop Ier 28/7; BielKron 67; Y mowili sludzy Saulowi do vſzu Dawidowi [locuti sunt ... in auribus David] ſłowá te. BudBib 1.Reg 18/23, Num 14/28; CzechRozm 132, 133; SkarŻyw 81, 589.
»z utciwością (a. uczliwością) mowiąc« [= wtrącony zwrot grzecznościowy (2)]: O koſćyele Rzymſkim izali [heretycy] nye piſſą [...] iż to yeſt Bábilon/ ſtek wſſego złego [...] A z vtćiwoſćyą mowyąc/ meretrix oná/ o ktorey piſſe. S. Yan w obyáwyenyu KromRozm I G4; KromRozm III D4v.
»wątpliwie, pod wątpieniem mowić« (1 : 1): Tu ſie okazáło nie práwe dowiárſtwo Moiżeſzowo z Aaronem/ bo wątpliwie mowił/ przeto nie weſzli do obiecáney zyemie. BielKron 41v; Nie rzekł [św. Piotr] [...] Tylko wierz/ á vfay mocno że tobie ſą grzechy odpuſzczone/ [...] ále pod wątpieniem mowi: [awa być było odpuszczone] WujNT 430.
»na wiatr [= na próżno] mowić« (2): iákoſz was tedy ludzie máią wyrozumieć/ [...] Abowiem ná wiátr będziećie mowić? KrowObr 198, 198.
»w widzeniu (a. przez widzenie), przez sen mowić« [w tym: przez widzenie albo przez sen (1)] [szyk zmienny] (5 : 3): GlabGad L4v; Tedys mowił w widzeniu [locutus es in visione] ſwięthym twoim WróbŻołt 88/20; LubPs T3; Leop Gen 15/1; BibRadz Gen 15/1; Y rzekł Pan do Moiżeſzá [...] gdyby kto był miedzy wámi Prorokiem/ mowiłbych mu przez widzenie álbo przez ſen [in visione ... vel per somnium loquar ad illum Vulg Num 12/6] BielKron 40; SkarŻyw 483.
»wiele mowić« = paplać (2): Deblatero, Wiele mówię/ Niezáwieram gęby/ Gdaczę á gdaczę vſtáwicznie. Mącz 78d; Fator multum loquor – Wielie mowię. Calep 410a.
»mowić wielkie (a. wielmoże) rzeczy« [szyk zmienny] (6): á gdy ſie ruſſyły nogi moię mowili [nieprzyjaciele moi] ná mię wielkie rzecży [magna locuti sunt], Leop Ps 37/17, Apoc 13/5; RejPosWstaw [1433]; iż przećiw Bogu Bogow to ieſt Chriſtuſowi [...] wielmoże rzecży to iest ſproſne y zuchwałe mowić będźie. CzechEp 413, 412; LatHar 163.
»wielmożnie mowić« = wypowiadać się z szacunkiem (1): Kiedy chczemy wielmożnie mowić/ zowiemy go [Boga] nie thylko ſpráwiedliwym/ [...] ále theż zowiemy ſámą ſpráwiedliwoſcią SarnUzn B8.
»k(u) woli(-ej) (a. gwoli) [komu a, czyjej], na wolą, po woli [komu]; ku mysli, po myśli [komu]; po sercu [komu]; ku smaku mowić« [w tym: po myśli, po sercu (1)] [szyk zmienny] (9 : 1 : 1; 1 : 1; 1; 1): Kto ná wołą [!] mowi/ zle rádzi. BierEz Lv; WróbŻołt E6; Abym ia tu temu złemu ſwiátu nic gwoli niemowił KrowObr 2v; O tey [= o prawdzie] będzyewá mowić tám ſobie powoli/ Ale ná owy drugie pátrząc ſerce boli. RejWiz 40; BibRadz Iob 13/7; Loqui ad voluntatem, K woley kómu mówić. Mącz 197b; temu ieſt nieprzyiacielem/ kto ine rozumieiąc/ á ine ku ſmáku mowiąc/ prawdę tłumi. GórnDworz Hh5v; Mowćie po myśli (marg) wł. po ſercu. (‒) Ieruſzalimowi [Loquimini ad cor Ierusalaim]. BudBib Is 40/2; ći ktorzi w ſwey mocy beneficia máią/ więcey ſię pocżęli kocháć wtych coby im ku myśli mowili [qui ad voluptatem loquerentur] ModrzBaz 133v, 17, 17v; CzechEp 12; WysKaz 39; Ieſt wiele tákich ludzi, ktorzy mowić kwoli Wolą, niżli to coby pożytecno było. CiekPotr A2v.
»wprzod mowić« = zapowiadać (1): Przepowiedziałem y wprzod mowię [Praedixi et praedico]/ [...] ktorzy wprzod zgrzeſzyli/ y inym wſzem/ iż iesli przyidę znowu nie zfolguię. BudNT 2.Cor 13/2.
»mowić [jakimi] wywody« (1): Trzebá czegoś innego moy Pánie/ kto chce o Medyatorze mowić ſłuſznymi gruntownymi wywody OrzList f4v.
bibl. »zapalczywość mowić« (1): bo wielki gniew/ y zápależywość/ ktorą mowił [ira, quam locutus est] Iehowá do ludu tego. BudBib Ier 36/7.
»zgoła (krotko), pure mowiąc [= zwrot wtrącony]; zgoła (krotko) mowić« = mówić bez obsłonek [szyk zmienny] (2 : 1; 3): GórnDworz Kk6; Wźięłáś mi zgołá mówiąc/ duſze połowicę. KochTr 13; Ambrozy záś zgołá krotko mowi. [...] iż wola Boża ieſt fundámentem wſzytkiego CzechEp 229, 293, 352; Ale in mutuo [= w pewnym rodzaju pożycżki] purè mówiąc do vżywánia trwáłégo [pożyczoną rzecz] przywłaſzczáią [łacinnicy], ták iże może y inną podobną rzecz oddáć SarnStat 1272.
»zgoła [= bez poparcia dowodami] mowić« (4): Cathol. Zgołá mowićie/ nic nie dowodząc: My nie zgołá mowimy/ ále tego Piſmem/ Conciliámi/ y Doktory Kośćiołá Powſzechnego dowodźimy WujJud 201v, 12, 152v.
bibl. »ziemskie rzeczy mowić« = de terra loqui Vulg (2): WujNT Ioann 3/31; Pan do Nikodemá mowił: Ziemſkieć rzeczy mowię/ á nie rozumieſz ich/ á niebieſkie rozumem ogárnąć chceſz? SkarKaz 277a.
»znaczniej [= jaśniej, wyraźniej] mowiąc« [= zwrot wtrącony] (2): A ogień iáko być może przez pábulum ſwoiégo? álbo znáczniéy mówiąc/ przez ónéy máteryéy/ któréyby ſye iąć miał? Oczko 6; CzechEp 286.
bibl. »mowić zwycięstwo« (1): Swiádek fáłecżny zginie: mąż poſłuſzny/ będzie mowił zwyćięſtwo [loquetur victoriam]. Leop Prov 21/28.
»źle, niedobrze, wszytko (a. wszelkie) złe, co (a, wiele) złego, złe rzeczy, złą powieść, złe słowo, złości, złościwie mowić« [w tym: o kim, o czym (53)] [szyk zmienny] (57 : 1 : 9 : 6 : 3 : 2 : 2 : 1 : 1): Gniewáiąc ſie precż bieżeli/ A Xántowi źle mowili. BierEz E2v; Blogoſlawieniſcie gdyżby zlorzecżyli wám ludzie/ [...] a mowili wſſytko zlé przeciwko wám OpecŻyw 42, 83; O nikiem zle nie mow, ale ſluchay ſnadz Czo złego okim mowią, aby ty takim niebył. BielŻyw 35, 37, 73, 82; qui maligna loquuntur super me. [...] ktorzy złoſciwie mowią przeciw mnie WróbŻołt 34/26; Nieprzijaciele moi zle mowili naprżećiwko mnie rzekąc [dixerunt mala mihi] WróbŻołt 49/6; then ktori zle mowi [qui loquitur iniqua] nie ſpodobał ſie przed oblicżnoſcią ocżu moich. WróbŻołt 100/7, N8; ZapMaz VS 2/335; MurzNT Mar 9/39; LubPs Zv, eev; Mowiwſzy zle y przeklinawſzy/ zámykáią tymi ſlowy/ Iezus Kryſthus Márya KrowObr 92v; gdy was będzie ſwiat przeſládował/ złorzetzył y wſzelkie złe ſlowo/ náprzećiwko wam mowił [cum... dixerint omne malum adversus vos Vulg Matth 5/11] KrowObr 154v, C2; RejWiz 160v; Cżemuſz Pan mowił ná nas the wſſyſthkie okrutne złe rzecży [locutus est ... omne malum grande istud]? Leop Ier 16/10; boć żaden nie ieſt kthoryby cżynił moc w imię moie/ żeby mogł rychło á łatwie źle mowić o mnie [male loqui de me; á mógł mi prędko złorzeczyć WujNT marg] Leop Mar 9/39, Matth 5/11; gdy mu [królowi] powiedzyeli/ Iż o nim dwá niedobrze wſzędy mowić mieli. RejZwierz 12, 4, 35v; BibRadz Ps 41/6, 2.Reg 13/22, Rom 3/9, II 90d marg, 1.Cor 4/12; Mącz 81d, 97a, 144b, 182c, 205c (11); GórnDworz K6v, L2, V7v, V8, X (10); Przemoż Krolu nákáżoną myſl ſwą/ á nie day o ſobie áni o mnie mowić złey powieśći. HistRzym 7v, 88v; RejZwierc 25v, 146v; BudBib Eccli 20/18; CzechRozm 229; źle go [zawistny garncarz drugiego garncarza] ná wſzem gdźie może wykłáda/ á źle oniem mowi [calumnietur et maledicat]. ModrzBaz 65v, 81v; SkarJedn 85; SkarŻyw 86, 185, 436, 572; CzechEp *2, 20 [2 r.], 31; WerGośc 212; PaprUp K3; Calep 270b; KołakSzczęśl B2; gdy wam złorzeczyć będą/ [...] y mowić wſzytko złe (marg) słowo G. (‒) przećiwko wam [cum maledixerint vobis ... et dixerint omne malum adversum vos] WujNT Matth 5/11, Matth 5/11, Mar 9/39, Rom 3/8, Act 28/21, Tit 2/8; SkarKaz 279a; Ná wſzyſtkie ſtrony ludzie źle o tobie mowią. Chciwem zyſkow ſzkárádych zowią cię ſąsiedzi. Drudzy ſępem drapieżnym CiekPotr A4v; GosłCast 29.
»źle, niedobrze [= niesłusznie] mowić« (8 : 1): WróbŻołt B7; BielKron 235v; RejPos 336; CzechRozm 26v, 40, 150, 193v; Izali my nie dobrze mowimy [nonne bene dicimus nos]/ żeś ty ieſt Sámárytan/ y czártá w ſobie maſz? WujNT Ioann 8/48; ieſli ią źle mówię/ náłáiáć mi trzebá. Ieſli dobrze/ vſłuchay GosłCast 28.
»żarty mowić« = żartować (1): Dicax Qui dictis abundat, qui facete et acute dicta iacit. ‒ Ten ktori vſtawiczne zarty mouy. Calep 320a.
»bez żartu mowiąc« [= zwrot wtrącony] (1): podź mi z oczu ty metlarzu. (‒) Bez żártu mowiąc, żeś ſie śmiał w cudźe [!] pieniądźe [!] Wtrącáć CiekPotr 75.
»„Boże cię żegnaj” mowić [komu]« = zwrot wyrażający lekceważenie dla kogoś, kto przestał być potrzebny (1): którzy [tj. niektórzy posłowie] poki czego nie wezmą/ poty wrzeſzczą: á iáko co wezmą/ hnet milczą: á Seymowi/ Boże ćię żegnay mówią. OrzQuin C3.
»bluźnić i (a) mowić« [szyk 2 : 1] (3): WróbŻołt E7; BibRadz 2.Par 32/17; iáko mowią y bluznią odſzczepieńcy WujNT 140.
»mowić, na język brać« (1): Vsurpare et dicere pro eodem, Mowic/ ná yęzyk bráć. Mącz 509c.
»mowić i chwalić« (1): pocżęli mowitz ij chwalitz milégo boga rozmaijtémi ięzyki OpecŻyw 175v.
»ani mowić ani dotknąć« (1): Ktorego [dzwonka] oni mądrzy co wiele vmieią/ Ani o tym nie mowić áni dotknąć ſmieią. RejZwierc 250v.
»i dumać i mowić« (1): y ták o nim grubie choćiaż wrzkomo ſubtylnie y iákoby duchownie y dumáią y mowią. CzechEp 255.
»mowić się i dziać« (1): ktorego dniá ták wielkie y ták zacne rzeczy/ tu v mnie w Zurowicách mowią ſye/ y dźieią. OrzRozm N.
»dzierżeć i mowić« (2): ijż ci onijm wſſytcy dobrze dzierżą ij téże mowią. OpecŻyw 85v; Optime sentire et loqui de aliquo, Dobrze o kim dzierżeć y mówić. Mącz 266d.
»dziwować się a mowić« (1): Iako naucżá Dáwid krol ij prorok dziwuiątz ſie a mowiątz: O iako ſlodnie w vſciech moijch mily panie ſlowo twoie. OpecŻyw 168v.
»mowić i (albo) gadać« [szyk 1 : 1] (2): Zaden [uczeń] iednák nie rzekł [Jezusowi rozmawiającemu z kobietą]/ co gadaſz/ albo co mowiſz z nią [quid loqueris cum ea]? BudNT Ioann 4/27; WujNT Act 9/29.
»mowić i (a) ganić« (3): ktorzy przećiwko pięknośći/ przećiwko rzecży ſwiętey mowić/ á onę gánić ſmieią. GórnDworz L15; A tego nigdziey ći wſzyſcy/ mowiąc to y gániąc co miáło/ y ma być gániono o Iezuſie Chriſtuſie nie rozumieli CzechRozm 66, 195v.
»mowić albo (i, to jest) kazać« (4): A mowił, to ieſt kazał [Pan Jezus] Euangelią. WróbŻołt Q3; BielKron 408; yáko ſie ći máyą ſpráwowáć s ruſzaniem ręki kiedy co mowią álbo kazą Mącz 52a; Ięzykiem tylko ſwym mowiąc y każąc wſzędzie/[...] był dobrze rozumian. SkarŻyw 310.
»krzyczeć i mowić« (1): [apostołowie] wſkocżyli do tłumu krzycżąc y mowiąc: Mężowie co to cżynićie? BudNT Act 14/15 [14].
»mowić a łgać« (1): Nędzny á ſzkárády chłopie/ coſz to mowiſz á łżeſz? HistRzym 42.
»mowić i mienić« (1): [obwinili ciebie] ijżes krola panem ijch [Żydów] bytz mowil ij miénil OpecŻyw 133v.
»(a, albo, choć) milczeć (a. umilknąć), (a, choć, nie) mowić« [szyk 6 : 4] (10): a pan Woyewoda ma ony mylczecz a nicz nyemowicz. MetrKor 40/823; Widzątz Ządoſćz iż k niemu woleé niemaią/ vmilkł a więcey niemowił. ForCnR D2; BielŻyw 41; Choć mowi żyd choć milcży Nicż dobrego nie życży. LudWieś B5v; RejKup g2v; Vsurpatione vocis abstinere, Niemowić/ milczeć/ skąpo słów vżywać. Mącz 509c, 438b; RejPos 206v; GrzegŚm 10; A on milcży/ niemowi nic SkarŻyw 102. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.].
»nie miłować ani mowić« (1): Rzecży złych a mierzionych nie miłuy ani mow. BielŻyw 19.
»mowić i mniemać« (1): co tu o tym mieyſcie [Babilonie] powiedáią co tákże mowiło y mniemáło tákże [= to samo] być około ſiebie RejAp 150v.
»modlić się a mowić« (2): Leop Ps 87 arg; Y modlił ſię Ionaſz [...] A mowił/ Wołałem z vtrapienia mego ku Pánu BibRadz Ion 2/3.
»(ale, ani, i, nie, tylko) myślić (a. pomyślać), (a, a(l)bo, ale, ani, i, nie) mowić« [szyk 16 : 15] (31): dlá tego niemogla o ijnſſym myſlitz/ ani mowitz iedno onijm. OpecŻyw 165v, 46, 168v; PatKaz I 15; RejJóz O2; KrowObr 48, 228v; OrzRozm A3v; Mącz 111b; ábyśćie [...] nic przećiwnégo ſłucháiąc mię/ nie myślili áni mówili OrzQuin H2, Ev; GrzegŚm A4; O tákich mowić ſnadź y myſlić ſzkodá/ Czo dla warchołu omierzłá im zgodá. RejZwierc 230, 2v, 50v; CzechRozm 111, 131, 185, 232; SkarJedn 158; SkarŻyw 160, 356, 574; NiemObr 92; ArtKanc Q5; PaprUp Ev; Naprzod to ſłowá myślić álbo mowić możeſz cżęſto. LatHar 577, 602; á nigdy w ták wyſokich rzeczách tego ſłowá (Iáko) áni mowny/ áni pomyślaymy. WujNT 330; O byſmy o tym domu záwżdy myślili y mowili SkarKaz 551a, 157a. [Ponadto w połączeniach szeregowych 7 r.].
»namawiać i mowić« (1): już zaraz o obronie i o inych wſzech doległościach namawiać i mowić [posłowie] chcą. Diar 28.
»namienić i mowić« (1): Iużem ia doſyć znácżnie námienił/ y o niey [zacności Jezusowej] z tobą/ przedtym mowił CzechRozm 107.
»(ani, i, lub, nie, tak) mowić, (a(l)bo, ani, i, jako i, lub, nie) (na)pisać« [szyk 84 : 20] (104): PatKaz II 19v, 67, 82v; KromRozm I E; Diar 87; GroicPorz n3, q2; [Krystusowi] wolno było thák ſurowie y ſrodze mowić/ y piſáć na przećiwko tákowym ludziom/ ále nam nie przyſtoi thákowymi ſlowy obrázliwymi/ mowić/ y piſáć/ więcey byſmy ich ták zbudowáli/ kiedybyſmy pięknymi ſlowy mowili/ álbo piſáli. KrowObr C3; Abowiem kiedybyś temu wierzył/ nigdybyś był thego niemowił/ y nie napiſał tak. KrowObr 54v, B3, C3, C3v, C4, 33v (17); OrzRozm M2; BielKron 251v, 290v; KochSat A4; Barbarismus, Gdy nie wedle záchowánia łaćińskiego yęzika kto piſze, álbó/ mówi. Mącz 23b, 193d; OrzQuin Ev, Y3; RejAp AA2, AA2v, AA3v, AA5, [AA6], 43, 108; GórnDworz F3, F8, K5v, Cc3v [2 r.]; RejPos 86v, 148, 335; BiałKat 121; RejZwierc 70v, 255v; KochList nlb 3; RejPosRozpr b4v; BudBib c; MycPrz II B2v; BudNT c2v, c4, Hh4; CzechRozm 14, 19, 26v [2 r.], 146v [2 r.] (9); ále wſzytko dla miłośći Rzecżypoſpolitey y mowiemy y piſzemy [sed omnia Reipublicae studio a nobis et dicuntur, et scribuntur] ModrzBaz lv; SkarJedn 345; CzechEp 4, 10, 16, 55, 76 (24); NiemObr 8, 98, 99 [2 r.] 142, 162, 166; LatHar 186; SkarKaz 278b; VotSzl B4; CiekPotr 88; SkarKazSej 687a. [Ponadto w połączeniach szeregowych 6 r.].
»mowić i napominać« (1): To moẃ y nápominay/ y ze wſzytką pilnoſcią przykázny RejPosWiecz3 98v.
»narzekać a mowić« (1): co Izáiaſz nápiſał/ nárzekáiąc ná takie ſwięte nabożeńſtwo/ á mowiąc ták od Páná RejPos 71.
»mowić a (a(l)bo, i) obiecować« [szyk 3 : 2] (5): ſamęmu téſz [Piotrowi] pán mówi i obiecuié dać klucze MurzNT 81; RejPos 143; SkarJedn 299; iż to wſzytko prawdá co Bog mowi/ ábo obiecuie. WujNT 777; SkarKaz 552b.
»mowić a obwoływać« (1): ku tobieć tho á ku tobie żywemu Pan thwoy mowi á obwoływa thy ſwięte obietnice ſwoie. RejPos 267.
»mowić i odmawiać« (1): Serere sermones, Rozmáwiáć/ diſputowáć ſie mówić y záś odmáwiáć. Mącz 386d.
»mowić i odpierać« (1): Y śmiele mowił [św. Paweł] wimię páná Ieſuſa/ y odpierał Grecżynom. BudNT Act 9/29.
»mowić, (abo) odpowiedać (a. odpowiedzieć)« [szyk 3 : 1] (4): Mącz 410b; BudBib 1.Reg 2/30; Pocżnie dopiero S. Piotr dogániáć fałſzu iego y wołał nań: mow/ odpowiáday SkarŻyw 373; nie fraſuyćież ſię iáko y cobyśćie odpowiedźieć ábo mowić mieli [quid respondeatis aut quid dicatis]. WujNT Luc 12/11.
»okazać i mowić« (1): Wiem żeś y z Heliaſzá tu cżęść wyrozumiał/ Bo okázáć y mowić o tym s tobą vmiał. RejWiz 194.
»(ani) mowić a(l)bo (ani, i) (o)powiadać (a. powiedać, a. powiedzieć), i zdanie powiedzieć« [szyk 15 : 2] (16 : 1): MurzNT Matth 28/13; Mow á powiedz [Loquere ...et dices] ſynom Iſráelſkim Leop Lev 25/2; BibRadz Lev 19/2, 23/2, Num 18/26, 33/51; Fandus, Co ſie godźi powiedzieć álbo mówić. Mącz 118c, 6b, 86a, 171a; o Duchu ſwiętym kthory mowił y opowiádał ſwiátu onę ſpołecżną wolą RejAp 197, 194v, AA2v; RejPosRozpr b4v; ći co [...] głośno o tym [o sławie] mowią y powiádáią. RejZwierc A2; niech mi ſię godźi proſzę o tem y mowić/ y zdánie powiedźieć [et loqui, et sententiam ferre] ModrzBaz 127v; WujNT Ioann 12/49.
»mowić, otworzyć usta« (1): Mówże co: otwórz vſtá: GosłCast 28.
»ani oznajmić ani mowić« (1): áni nam żaden z bráćiey przyſzedſzy oznaymił/ áni mowił [neque ... nuntiavit aut locutus est] o tobie co złego WujNT Act 28/21.
»ozwać się i mowić« (1): Wołał tu [Jezus] trupá [Łazarza] áby śię ozwał y mowił ná mocne ſłowá iego. GrzegŚm 9.
»pamiętać i mowić« (2): (Bo tym ieſt wietſzá męka moia/ im to lepiéi pamiętam i mowię i gdy inſzé mowiąc słyſzę) MurzHist Q2; Versatur in memoria homimun et sermone, Pámiętáyą y mówią częſtokroć ludzie o niem. Mącz 486b.
»mowić a pocieszać« (1): łáſkáwie á miłośćiwie mowić á pocieſzáć racżył [Bóg] káżdego tákiego ránnego á ochorzáłego ſwego RejPos 327v.
»mowić i pokazać (a. ukazować)« (4): GórnDworz B2v; Potym to mowię y vkázuię/ iż to nieſłuſznie X. K. przećiw nam vcżynił CzechEp 91, 133; ato ſtąd mowic y pokazac ſie może/ tzo ſie iednemu nad prawo dzije [!] wſzitkiem ſie dzieie. PaprUp E3.
»mowić i (po)stanowić« [szyk 3 : 2] (5): napomina JKM, abyście o tym, co pilniejszego jest o obronie pierwej mowili i stanowili, a potym i o innych Diar 24; áni ſię ważyć co ſtánowić y mowić/ cżego tám nie poſtánowiono y nie mowiono CzechEp 252; NiemObr 100; SarnStat 4. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.].
»nie tylko mowić, ale i pozdrawiać« (1): ieſli ták pilnie zákáznią Apoſtołowie/ nie tylko mowić z haeretykámi/ ále y pozdráwiáć ich WujNT 830.
bibl. »prorokować a mowić« (9): Synu człowieczy/ prorokuj á moẃ [propheta et dices (marg) dic (‒)] Ták powieda Pan Bog/ Záwyićie/ Biádá dniowi. BibRadz Ez 30/2, Ez 21/28, 34/2, 38/14, 39/1; BudBib Ez 21/28, 30/2, 34/2, 38/14.
»prosić a (i) mowić« [szyk 3 : 1] (4): vyzrawſzy Iezuſá [trędowaty] padł ná oblicze proſząc go á mowiąc [rogavit cum dicens]/ Pánie ieſliż chceż możeſz mię oczyśćić. BibRadz Luc 5/12; RejPos 45, 228; SkarŻyw 184.
»mowić a prowadzić rzecz« (1): Exegematicon poéma dicitur, gdzie tylko ſam poeta mówi á prowadzi rzecz krom którey perſony w wodzenia. Mącz 110c.
»mowić i przepowiedać« (2): HistAl 16; Od tego cżáſu pocżął mowić Iezus y przepowiedáć. CzechEp 190.
»mowić i przestrzegać« (1): ty niebezpieczeństwa, o ktorych mowiemy i przestrzegamy, aby [...] się nie urodziły DiarDop 112.
»przydawać albo mowić« (1): Subiungo, Przikłádam/ to k temu przidawam álbo mówię. Mącz 178b.
»mowić albo przypominać« (1): O którychem przed tym mowił álbo przipominał. Mącz 215c.
»przysięgać a mowić« (1): Ktorzy przyſięgáią w wyſthępku Sámáriey/ á mowią [qui iurant ... et dicunt]: Zywie Bog twoy Leop Am 8/14.
»(ani) mowić a (ani, albo, i, jedno) pytać« [szyk 4 : 1] (5): OpecŻyw 50v; że żadnemu [uczniowi] nye dopusćił/ áni mowić/ áni ſie o cżym chociaby też ſnadź nye vmyał pytáć GliczKsiąż H5v; KrowObr 122v; RejPos 330v; CzechRozm 87.
»(nie) mowić albo (ani, i) radzić« (5): acz się jem [posłom] zda opaczny porządek, żeby pierwej miało być mowiono i radzono o obronie potocznej, nie postanowiwszy naprzod porządku domowego. Diar 27; OrzRozm Kv; Surdis auribus canere, Próżno co komu mowić/ álbo rádźyć. Mącz 33d, 81b; WujJud 247v.
»mowić i rozbierać (a. rozebrać), rozejmować« (3 : 1): żebyſcie też thym ſnádniey rzecż wſzytkę mogli poiąć o kthorey będziemy mowić y rozeymowáć SarnUzn Bv; CzechRozm 70; że ſię o nim [o Bogu]/ wedle kogoá ſkrętnie [...] mowić/ y rozbieráć ważę CzechEp 177; NiemObr 65.
»(nie) mowić i (ani) rozkazować« (4): BibRadz Ier 7/22; że Bog oćiec/ to ieſt pierwſza oſobá w Boſtwie/ mowił y roſkázował: á ſyn [...] roſkazánie cżynił CzechRozm 15; Iákoż to y ſam o ſobie mowi y roſkázuie/ w ty ſłowá. Wyśćie świádkámi moimi CzechEp 271, 276.
»(i, ni, nie) rozumieć i (ni) mowić« [szyk 10 : 7] (17): WIele ták ſkrytych rzecży ná ſwiecie widzimy/ Ze o nich ni rozumieć ni mowić vmiemy. RejAp AA5v; RejPos 51, 231v; RejZwierc 9; WujJudConf 251; CzechRozm 146v; y drudzy toż rozumieią/ y mowią [idipsum et sentiunt et loquuntur]/ ktorych żadna krzywdá niedolega ModrzBaz 62v, 20, 81v, SkarJedn 155; SkarŻyw 441; A nie mowi tego áni rozumie/ o cżłowieku Iezuśie Chriſtuśie CzechEp 196, 239, 410; NiemObr 99, 101; SkarKazSej 683b.
»mowić i (a, albo) rzec« [szyk 12 : 1] (13): WróbŻołt 88/20; LubPs T5; STáło ſie [...] że mowił Pan do Iozue ſyná Nun/ [...] y rzekł [loquerelur ... et diceret] thák do niego Leop Ios 1/1, Ez 33/2, Dan 10/16, ZZ3v; BudBib Lev 17/2, 1.Reg 19/4, 3.Reg 8/24, 4.Reg 5/13 marg, Ps 78/19, Ez 3/24; Ten [Bóg Ojciec] mi roſkazánie dał/ cobym rzekł/ y cobym mowił [quid dicam et quid loquar] BudNT Ioann 12/49.
»mowić i sądzić [o kim, o czym]« (3): BudNT Ioann 8/16[26]; Mamći o was wiele mowić/ y ſądźić [loqui et iudicare] WujNT Ioann 8/26; kiedy ſie W. M. mému M. Pánu podobáć będźie, który o rzeczách y mowić y ſądźić vmiéſz GosłCast 7.
»mowić i słuchać« (4): KochSat B2v; Ieſt też ten obycżay v drugich pań/ iż bárzo rády y ſámy mowią/ y ſłucháią s chęcią GórnDworz X; moẃ práwie/ y ſłuchay práwie o Pánu ſwoim RejPos 207; CzechEp 326.
»(nie) ani mowić ani sprawować« (2): Nec locus, nec sermo convenit mihi cum eo, [...] nic s nim nie mam mówić áni ſpráwowáć Mącz 481c; RejPos 164.
»(abo, nie) szemrać a (abo, ani) mowić« [szyk 4 : 1] (5): Ták iż oni Mistrzowie á oni beſpiecżniczy o zakonie ſwoim/ ſzemráli á mowili przećiwko iemu RejPos 166v, 288v, 311; iſz nie ſzemrał [Abraham] áni mowił: coſz to zá ziemiá ták głodna/ ktorą mi P. Bog obiecuie? SkarŻyw 283, [197].
»mowić, (a) szeptać« [szyk 2 : 1] (3): RejKup 16v; aby nic przed nim [tj. melancholikiem] troſkliwego niemowiono/ nieſzeptano SienLek 53v; RejZwierc 45v.
»(ani) mowić, (ani, i) śpiewać« [szyk 4 : 1] (5): Mącz 345d, 489b; SkarŻyw 207; Tyś zá wſzyſtki mówiłá/ zá wſzyſtki śpiéwáłá KochTr 9; co záś indźiey o ſynu [bożym] śpiewáią y mowią. CzechEp 313.
»mowić i świadczyć się« (1): To mowię y świadcżę ſię/ iſz kto Kośćioł Boży rozrywa niemniey grzeſzy iedno iáko ten co w Heretyctwo w pádnie. SkarŻyw 92.
»trzymać i mowić« [szyk 3 : 1] (4): Każdi onim dobrze trzimał y mowił nie tylko ludzie dobrzy ale też y nieprzijaciele iego WróbŻołt A4v; WujJud A2v; RejPosWstaw [412]v; CzechRozm 151.
»(ani) mowić i (abo, ani) twi(e)rdzić (a. potwierdzać)« [szyk 16 : 1] (17): SeklWyzn 4; Leop 1.Tim 1/7; BudNT 1.Tim 1/7; iáko też ty to/ co powiedaſz o kroleſtwie Chriſtnſowym/ twierdźić ábo mowić możeſz CzechRozm 183v, 96v, 121, 151; gdyſz toſz mowi y potwierdza [Chrystus]: Tá ieſt krew moiá SkarŻyw 278, CzechEp 101, 342, 349, 426; Poſpolićie oni mowią/ y twirdzą/ iż kośćioł powſzechny nie błądźi NiemObr 174, 97, 177; [niektorzy] odwroćili ſię ku proznomownośći/ [...] nie rozumieiąc áni co mowią/ áni o czym twierdzą [neque quae loquuntur neque de quibus adfirmant]. WujNT Tim 1/7, s. 792.
»(nie) mowić i (a, abo, ani) uczyć (a. nauczać)« [szyk 13 : 5] (18): MurzHist C2v; ktorzyby co inſzego niżeli ieſt podano/ vcżyli y mowili. GrzegRóżn [I4]v; OrzQuin Tv; BiałKat 351; SkarJedn 16; CzechEp 209; NiemObr 98; ácż nie przez piſánie ſwe mowić y vcżyć was nie zániecham ReszPrz 104, 83; WujNT 151, 155, Mar 9/31, Luc 20/21, Ioann 7/28, Act 4/18, 18/25; Kálwiniſtowie [...] burzyć chcą vrzędy kośćielne/ Koncylia/ Doktory/ ſłucháć ich nie chcąc/ iedno co Syn Boży mowi y náucza. SkarKaz 118a, 118b. [Ponadto w połączeniach szeregowych 3 r.].
»(a(l)bo, ani, i, nie) mowić, (a(l)bo, ani, a nie, i nie) (u)czynić« [szyk 36 : 32] (68): Bociém nigdy nieproznowali/ ale zawżdi niétzo dobrego cżynili albo mowili OpecŻyw 41v; FalZioł V 47v; BielŻyw 97; RejKup n4; źli/ źle/ dobrzy dobrze czynią abo mowią poſpolitá práwda. MurzNT 61 marg; GliczKsiąż D6v; KrowObr 40v; á zwiećie iż ia Pan mowiłem/ y vcżyniłem [locutus sum et feci]. Leop Ez 37/14; OrzList e, f3; BibRadz Ier 3/5, Ez 17/24[14]; OrzRozm Q; BielKron 228v, 463; GrzegRóżn B, Cv, E3; Bono animo aliquid dicere vel facere, Vprzeymie á życzliwie co mówić/ álbo czinić. Mącz 26a; RejAp E8, 33; GórnDworz E5v, I6 [3 r.], K7v, N2, Ee4, Kk4v; RejPos 346; BiałKat 36; KuczbKat 60; CzechRozm 70v; Niechby młodſzym z przodku dawáli Vcżyćiele/ ktorziby ie vcżyli y mowić y cżynić [dicere et facere] ModrzBaz 14v, 11, 36, 82v, 86v; SkarŻyw 68; CzechEp 79, 100 [2 r.], 109, 125, 141 (14); Bo co iedno kto komu ábo mówić dobrze/ Abo y czynić może/ oboieś to ſczodrze Wypełnił KochFr 108; PudłFr 18; GostGosp 44; WujNT 135, 217, 391, 483, Iac 2/12, k. Cccccc2; SkarKaz 243b, 386b; CiekPotr 37; SkarKazSej 662a [2 r.], 695a. [Ponadto w połączeniach szeregowych 12 r.].
»upominać a mowić« (1): Iáko o tym Prorok nápiſał/ vpomináiąc káżdego á mowiąc: Iż ſzukay Paná gdy bliſko ieſt RejPos 9.
»mowić, (ani, i) uskarżać się« [szyk 2 : 1] (3): GórnDworz R7v; będę mowić w vćiśnieniu duchá mego/ będę ſię vſkárżać [loquar ... confabulabor] w gorzkośći duſze mey BudBib Iob 7/11; CzechRozm 219.
»widzieć (się z kim) i mowić« (2): Wſzyſcy widzą y mowią/ on chodzi by ſlepy RejWiz 41v; Mącz 72c.
»nie wiedzieć ni mowić« (1): toć ten wygrał co cżyni pacierze/ Chociay nie wie ni mowi nigdy nie o wierze. RejFig Ccv.
»(nie) mowić, (abo, ani, i) wierzyć« [szyk 9 : 3] (12): GrzegRóżn C4v, G3v; SarnUzn F6; Ali wnet zátym/ wielość Bogow [będzie]. cżego wierzyć y mowić piſmo broni BiałKaz Fv; CzechRozm 55v, 162; po wſzytkim świećie Chrześćiánie/ iedno mowią/ iedno wierzą SkarJedn 153, 279; CzechEp 207, 211, 331; WujNT 537.
»(nie tylko) wołać, (a, abo, ale, i) mowić« [szyk 9 : 6] (15): TarDuch E, E3v; pocżęli wołáć y mowić [vociferare et dicere]/ krolu Alexander nie zamknęliſmy bron mieyskich HistAl D2, H7v; KrowObr 130v, 134; BibRadz Luc 4/41; co ieſt Exekucya nie wiećie/ tylko iedno áby ſye mowiło á wołáło/ á nic dáley. OrzRozm B2; LeovPrzep Gv; RejPos 12, 227; A Ieſus wołał y mowił [clamavit et dixit]: Kto w mię wierzy; nie w mię wierzy/ ále w onego ktory mię poſłał. WujNT Ioann 12/44, s. 201, Luc 4/41, Act 14/14.
»mowić albo wskazać« (1): o Turcech ták iáko mowił [legat] álbo wſkazał dobrą rzecż powiedział BielKron 200.
»(nie) mowić i (ani) wspominać« (2): BudBib Ier 20/9; O z iáką to żáłośćią y łes wylanim mowił/ y wſpominał Apoſtoł SkarŻyw 81.
»mowić i wykładać« (1): A widźiſz/ że to ſproſné ſzpróchy ónych/ kthórzy mówią/ y wykłádáią óny ſłowá BiałKat 291.
»mowić abo głos wypuszczać« (1): gdyby on [Jezus] y przez vſtá mátcżyne mowił/ ábo głos wypuſzcżał/ y nim płod martwy Ianá w żywocie ożywiał. CzechEp 194.
»mowić a wysławiać (a. wysłowić)« (2): ále wſpomináć racży iż to mowił á wyſłowił [Dawid] prawie przez Duchá s. RejPos 231, 298.
»mowić i wywodzić« (1): O cżym też ſzyroko mowi y wywodźi CzechEp 240.
»mowić i (a) wyznawać« [szyk 9 : 3] (12): PatKaz I 13v; KrowObr 177v; RejPos 144; BiałKat 231; CzechRozm 15; SkarJedn 249; iáko inſze rzecży ſzcżyrze záwżdy mowił y wyznawał [Jezus]: tákby też y to wyznał był CzechEp 283, 218; gdyż my to mowiemy/ y wyznawamy/ co Chriſtus pan o ſobie [...] powiedźiał. NiemObr 106, 106, 110, 111.
»mowić i zadawać« (3): To ták ći zwodzićielowie i odmieńcy mowią y zádáią. CzechRozm 122; NiemObr 79, 117.
»zwać i mowić« (1): Kálwin z ſwemi vcżniámi zárzuca/ twárdą ábo trudną mową zowąc y mowiąc/ Syn Boży ieſt Bog z Bogá. GrzegRóżn C3.
»mowić abo żartować« (1): kiedy owo niedbáliwie táńcuie/ á mowiącz czo s kim/ ábo żártuiąc/ wrzecży nic o tańcu nie myſli GórnDworz E8.
mowić co [w tym: „co” względne lub pytajne (3), „to” z odniesieniem do tekstu poprzedzającego (3)] (24): á wſſelkie vſtá mowiły głupſtwo [et universum os locutum est stultitiam] Leop Is 9/17; [przystąpiliście] Y do Iezuſá [...]/ y do krwie pokropienia/ ktora zacnieyſze rzeczy mowi/ niżli mowiłá kreẃ Ablowá. BibRadz Hebr 12/24; A ieſli [...] ku gniewu przywiedzyecie mnie/ miecż was pożrze/ bo to vſtá Páńſkie mowią. BielKron 94; poſwiadcza tego twarz mową co vſtá mówią. Mącz 383b; RejAp 85v; przylećiał kruk do okná kracżąc. tedy Kárynus śmieiąc ſię znáuki Biſkupiey/ pytał: gadayćie co ten mowi? [...] kto mi powie co ten kruk mowi: dam mu wſzytko co mam. SkarŻyw 454; NiemObr 171. Cf Zwroty.
mowić co komu (1): RejZwierc 67; Ale coż mu mowi Bozka odpowiedź [quid dicit illi divinum responsum]? WujNT Rom 11/4.
mowić co ku komu (1): á ſproſne to ich myſli były/ Kthore ták brzydkie złośći ku Pánu mowiły LubPs N5v.
mowić co przeciw komu (1): iż ieſt wiele pobożnych y bogoboynych ſerc: ktore/ ácż też co kiedy przećiw nam mowią y piſzą/ iednák im zá złe nie mamy CzechRozm Av.
Dopełnienie bliższe w postaci przysłówka [w tym: inak [= co innego] (1), tak(ci) [= to] (2) z odniesieniem do tekstu poprzedzającego] (7): Ięzyk mądrych nadobnie vżywa vmieiętnoſći/ á vſtá ſzalonych głupie mowią [os stultorum loquetur stultitiam] BibRadz Prov 15/2; Thákći záwżdy mądrość tego świátá mowi która nic inego nie rádźi [...] iedno áby tylko ty docżeśne nieſnaſki nie były. BibRadz II 77b marg; ModrzBaz 142v; żeby rzazał Znas każdy ślepą zazdrość/ gdyby inák śmiáłá Mowić BielSen 3.
~ mowić komu (1): ktoremu cżárt v ſercá iego bluzni y ſprośnie mowi/ á on tym ſię brzydzi/ vćiec chce [grzechu nie ma] SkarŻyw 294.
mowić z kim (1): á ięzyk twoy/ nigdy niſkiem prawdziwie niemowił. RejPs 75v. Cf »mowić plugawie«, »mowić źle«. ~
mowić komu (1): gdy by im prawdziwy Chryſtus do ſercá mowił SkarŻyw 82.
mowić za kogo (1): godnoſć á ſpráwy iego [człowieka skromnego] pocżćiwe/ te zań będą mowić GórnDworz L2.
mowić z kim (1): áby ią [żonę] namowił [Samson] á odwiodł z ſobą (marg) W żydowſkiem ſtoi/ áby z nią mowił do ſercá iey/ ábowiem ią miłował/ [...]. ( —) BibRadz Iudith 19/3 marg.
mowić o czym (2): Prot D; A rozum który w ſwobodźie/ Vmiał mówić o przygodźie/ Dźiś ledwé ſam wié o ſobie KochTr 18.
Z przytoczeniem [w tym: z zapowiednikiem co (1), tak (1)] (24): BielKom E8; RejAp 150v; Te drzwi mowią/ Nihil Papa valet. GórnDworz O5v; O głupia ręko [...] ktora ták mowiſz: Aco mnie do inych cżłonkow/ gdy ſię ia dobrze mam? SkarŻyw 113, 27, 480, 589; KochMuza 28; GórnTroas 46; GrabowSet P2v, X2v; SkarKazSej 697a; KlonFlis B2.
mowić do kogo z przytoczeniem (1): Iuż tá Stolicá Cárogrocka/ [...] mowi do was: Owdowiáłám y oſieroćiáłá/, związána pomocy wam dáć nie mogę. SkarJedn 387.
mowić komu z przytoczeniem (11): TarDuch D7; LubPs B2v, C3v; Wiele ich mowi duſſy moiey [multi dicunt animae meae]: niemać ten zbáwienia w Bogu ſwoim. Leop Ps 3/3; GrzegŚm 22; RejZwierc 67; BudBib Ps 3/2; Przeto y niektorym prawdá mowi: Wy ieſteśćie ktorzy śię przed ludzmi vſpráwiedliwiaćie/ á Bog widzi ſercá wáſze. SkarŻyw 213, 337; Nie mowi głowá nodze/ która po błoćie depce: co mi po tobie ſproſna nogo SkarKazSej 677a. Cf »mowić sobie«.
Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym: z zapowiednikiem „to” (2); aby [= że] (1), iż (3), że (1); co (1)] (8): KrowObr 6v; Thákżeć też rozum z Filozofią mowi/ że śmierć wiernym ieſt zginieniem GrzegRóżn K3, K2v; RejPos 298; SkarŻyw 454; CzechEp 253.
mowić do kogo ze zdaniem dopełnieniowym (1): Toć dźień twego národzenia/ Do wſzego mowi ſtworzenia: Ześ ty z thronu Oycowſkiego/ Przyſzedł dla zbáwienia mego. LatHar 401.
mowić przez kogo ze zdaniem dopełnieniowym (1): Miłość mię zwiodłá/ y przez mię mówiła/ Ze nád ćię nigdy wdźięcznieyſza nie byłá. KochFrag 27.
W połączeniu szeregowym (1): [niepodobna, żeby papież] widzieć [miał] iako głowá/ co tzłonki myſlą/ mowią/ y tzynią KrowObr 12v.
W przeciwstawieniu: »mowić ... milczeć« (1): kiedy chcemy álbo każemy tedy [książki] mowią/ á záś gdy chcemy milczą KwiatKsiąż Hv.
W porównaniu (1): Lecż to wſzytko ſię mowi/ iákoby groch ná śćiánę miotał [haec omnia canuntur surdis auribus] ModrzBaz 81.
bibl. »mowić będzie (nieme) kamienie, kamienie (a. kamień) by mowić umiał(o)« = lapides clamabunt Vulg Luc 19/40 [szyk zmienny] (1 : 2): Ná koniec mowić będźie to nieme kámienie. Przeto że ſtárſzy milcżą gdźie mowić ſię godźi Prot A2; RejAp AA2, AA4.
»jako rozum mowi« [fraza wtrącona] (1): A więc tu dwu (iáko rozum mowi) będźieſz miał Bogow GrzegRóżn K3.
»sama rzecz przez się mowi« (1): Res ipsa indicat, Sámá rzecz przes ſię mówi. Mącz 353c.
»serce mowi« (3): WróbŻołt 40/7; CzechRozm Av; Cóż vczynię? bo ſerce mówi/ obá moi/ Iuż niech ten żyw zoſtánie/ kogo ſie Grék boi. GórnTroas 46.
»usta, język(i), głowa(-y), ciało, płuca mowi(ą)« [w tym: usta a (i) język(i) (2)] [szyk zmienny] (30 : 11 : 3 : 1 : 1): March1 A4v; Serce cżuie, mozg rozumie, płucza mowią GlabGad F; March3 V8; WróbŻołt 16/4, 49/19; RejPs 56, 60, 75v; KromRozm I A4v; Vſtá yedzą/ yęzyk mowi/ nogi chodzą KromRozm III F7; LubPs D3v; GroicPorz pp3v; KrowObr 66; RejWiz 30; Leop Ps 16/3, 65/14, Is 1/20, 9/16, Ier 9/8; BibRadz Prov 15/2, Dan 7/20; BielKron 94; Mącz 152a, 383b; Gdy vſzy nie ſłyſzą/ ięzyk mowić nie może/ á ſtąd grzech roście. RejPos 212v marg, 298; BiałKat 48v, 268v; á vyzrzy wſzelkie ćiáło ſpołem/ że vſtá Iehowy mowiły [os Domini locutum est]. BudBib Is 40/5, Dan 7/20; BudNT Luc 6/45; ModrzBaz 60v; głowy ich [męczenników] były Dyabłu ſtráſzliwe/ więcey niſzli kiedy mowiły. Iako y głowá Ianá S. nie ták byłá ſtraſzliwa gdy mowiłá/ iáko gdy ná krzynowie byłá przynieśioná. SkarŻyw 131; NiemObr 171; KochMRot Bv; Bo plugáwe vſta ludzkie/ á ięzyki zdrádliwe/ Mowią przećiw BOgu ſwemu ArtKanc Q5v; KołakSzczęśl C; RybGęśli D; WujNT Matth 12/34, Luc 6/45, 1.Petr 3/10, Iudae 16; SkarKazSej 677a.
»całą gębą mowić« = brawurować, szarżować (1): iáko owi zuchwálcy/ ktorzy cáłą gębą mowią/ [...] iáko niedawno ieden/ gdy mu w zwádzie vd/ oſzcżepem przebito/ powiedział iż mu ſie ták widziáło/ iákoby go komor vkąśił GórnDworz D7v.
bibl. »mowić nadętości« (1): á vſtá ich mowią nádętośći [os eorum loquitur superba ... hárdzie mowią Lop] WujNT Iudae 16.
»mowić plugawie, sprośnie« [szyk zmienny] (1 : 1): SkarŻyw 294; Do fráſzek. [...] A ták ia vpominam/ niemówćie plugawie KochFr 59.
»mowić prawdę, prawdziwie« [szyk zmienny] (1 : 1): Nie mowią prawdy vſtá nieprzyiacielſkie. March1 A4v; RejPs 75v.
bibl. »prożności mowić« (1): A ſerce iego prożnoſci mowiło [vana loquebatur] WróbŻołt 40/7.
bibl. »mowić rzeczy wielkie« (1): á przecż on rog miáł ocży/ á vſthá iego mowiły rzecży wielkie [et os loquens grandia] BibRadz Dan 7/20.
»mowić do serca [czyjego a. jakiego], u serca [czyjego], w sercach [czyich]« [szyk zmienny] (3 : 1 : 1): BibRadz Iudic 19/3 marg; ty ſłowá może mowić w ſercach náſzych RejPos 31v; iż to mowił nie do ścian/ ále do káżdego ſercá wiernego RejPos 348v; SkarŻyw 82, 294.
»mowić słowa, głos [= słowa]« [szyk zmienny] (3 : 1): RejPos 31v; RejZwierc 67; BudBib 3.Reg 2/23; iż gdym ſię wielomownemu głoſowi/ ktory on rog mowił [a voce sermonum grandium quos cornu loquebatur PolAnt Dan 7/11; od głoſu słow mnogich/ ktore rog mowił BudBib]/ przypátrował CzechEp 376.
»złotymi słowy mowić« (1): á drugiego/ by też y złotymi ſłowy mowił/ ſłucháć niechcą. CzechRozm 68.
»mowić sobie« = myśleć (1): Błogo tey duſzy/ która mowi ſobie: Pan cżąſtká moiá GrabowSet I4v.
bibl. »mowić sprawy, wymysły [ludzkie]« [szyk zmienny] (1 : 1): Day vſtam mym by wymyſłow ludzkich nye mowiły LubPs D3v; Aby nie mowiły vſthá me ſpraw ludzkich[Ut non loquatur os meum opera hominum] Leop Ps 16/4.
»usty nieobrzezanymi mowić« (1): możeli ie [królestwo duchowne] rozſądek dowćipu ludzkiego ogárnąć? o ſkutkách iego duchownych ſercem kámieniſtym myſlić/ á vſty nieobrzezanymi mowić? CzechRozm 185.
»mowić zdradę, fałsz, kłamstwo, łeż« [w tym: fałsz i kłamstwo (1)] [szyk zmienny] (4 : 2 : 1 : 1): lingua tua concinnabat dolos. iężik twoy składał zdrady. To ieſt Mowi też fałſz y kłamſtwo. WróbŻołt Q5; GroicPorz pp3v; Leop Ier 9/8; cżłowieká/ ktorego vſtá łeż mowić nieſtracháią ſię [cuius os et lingua a mendacio dicendo non abhorret] ModrzBaz 60v; KochMRot Bv; KołakSzczęśl C; kto chce żywot miłowáć/ [...] vſtá iego niech nie mowią zdrády [labia eius ne loquantur dolum]. WujNT 1.Petr 3/10.
»źle [= złe rzeczy] mowić« (1): Radz nie zdradliwie ále proſcie á przijaznie. Rozum vmiey nawodzić aby zle nie mowił BielŻyw 7.
»poduszczać i mowić« (1): Poduſzcżać y mowi rozum z Filozofią/ áby Kryſtus nie był zwan zá Syná Bożego GrzegRóżn K2v.
»mowić a wykładać« (1): ſpráwá Duchá ſwiętego/ pocżęłá mowić á wykłádáć táiemnice kſiąg onych RejAp 85v.
»mowić a wysławiać« (1): iáko ięzyk y vſtá pocżćiwe [...] co ieſt wola Páná tego záwżdy mowić á wyſławiáć muſzą. RejPos 298.
mowić co [w tym: „co(ż)” pytajne lub względne w zdaniu podrzędnym (18), „to(ż)”, „co” ‘a to’ wskazujące z odniesieniem do poprzedzającego kontekstu (6), nic (3), co inszego (2)] (29): KrowObr 56v; Leop Rom 10/8; To mowi piſmo ku okazániu iż pan ſprąwiedliwy Sędźia nie zápomni nigdy grzechu BibRadz I 158c marg, Gal 4/30; GrzegRóżn H4; OrzQuin A4; BudNT Rom 4/3; iż to błąd/ y nie ládá śmiáłość przydáwáć y twierdzić to/ cżego nigdziey piſmo ś. nie mowi CzechRozm 39, 170, 211v; iáko ſam o ſobie świadcży pan náſz/ y inſze piſmo ś. toż też mowi. CzechEp 205, 143; WujNT Rom 4/3, Gal 4/30.
mowić co względem kogo (1): iż tego piſmo ś. nie mowi względem iedney oſoby/ ále względem zwierzchnośći/ rządu CzechEp 356.
mowić co komu (1): Ale co mowi mu powieść (Boſka)? BudNT Rom 11/4.
mowić co o kim, o czym (12): Gdy co piſmo mowi o Duchu ábo o ſercu/ nie odłąca [!] ćiáłá. GrzegŚm 47 marg; bo to piſmo mowi o vmárłych wiernych ludźiach y ćiáłach ich GrzegŚm 50, 48; BudBib I b2v; BudNT Rom 11/2; CzechRozm 27v, 175; SkarŻyw 59; CzechEp 142, 273; WujNT Rom 11/2; PowodPr 13.
mowić co w czym (1): co o Bogu żywym/ iedynym piſmo/ w ſtárym Teſtámenćie mowi CzechEp 273.
Dopełnienie bliższe w postaci przysłówka [w tym: „tak” ‘to’, „jako” ‘co’, ‘a to’ z odniesieniem do tekstu towarzyszącego (60)] (62): CzechRozm 51, 55v, 109v; CzechEp 143, 149; NiemObr 100; bo ták Psalm mowi SkarKaz 156a. Cf »jako mowi [co] ...«.
~ mowić o kim (6): BibRadz I 478d marg; GórnDworz Dd8, Y2v; CzechRozm 159v; SkarŻyw 164; y dla ſwey mądrośći przy boku Páńſkim śiedzą: iáko o Zorobabelu piſmo mowi. SkarKazSej 695a. ~
mowić po jakiemu (1): wiém to pewnie/ że tho ſnádniéy/ wymowniéy/ y ſzyrzéy/ Láćinſką mówą vdáćby ſye mogło: lecz że Polſkie Cieplice/ niech po Polſku mówią Oczko A4v.
mowić przeciwko komu (1): By dobrze Piſmo ś. ták iáſnie przećiwko tym Bożym nieprzyiaćiołom nie mowiło ReszPrz 53.
mowić o kim, o czym (37): To piſmo dzis popelnilo ſie w vſſach waſſych/ iakoby rzekl/ Iam ieſt on o ktorym to piſmo mowi. OpecŻyw 39v; GrzegRóżn A4v, Lv, L4v; SarnUzn F3v, F4; á wdy o tym/ nie telko Kronika nie mowi/ ále y tu nie káżdy by był wiedział/ by mnie tho było teraz ná pámięć nie przyſzło. GórnDworz Bb2; BiałKat a3v, d2, 3v; GrzegŚm A3v, 15, 51; ácż Przykazánie mowi o tych oycach z ktorych porodzeni ieſteſmy KuczbKat 305, 305; Ktorzykolwiek te ſentencye Piſmá świętego ktore o báłwániech mowią/ przećiw chwálebnym obrázom przywodzą WujJud 50v; WujJudConf 253; CzechRozm 28, 39, 117v; PaprPan A4; CzechEp 221, 262, 285, 288, 308 (12); NiemObr 29; á práwo Céſárſkié de specie tylko mowi, to iest, de iustitia forensi seu diiudicativa. SarnStat [6]v, 358, 1296.
Z przytoczeniem [w tym: z zapowiednikami: jako (32), tak (16), co (3); przytoczenie w antepozycji (4)] (130): Gloza/ to ieſt wklád na tym mieſtzu mowi. Dopuſcil mu [Piotrowi] pán Iezus chodzitz po morzu/ ijżby vkázál ſwą boſką motz OpecŻyw 54v; PatKaz I 5; PatKaz II 47v; PatKaz III 146v; KromRozm I Hv; MurzHist L2, Q3; nyechay cżyta piſmo/ ktore mowi: Gámraći/ Fryierze/ nye vyrzą kroleſtwá nyebieſkyego GliczKsiąż B7v, M7, P4; KrowObr 215, 232v; Leop Ioann 19/24, Iac 4/5; OrzRozm G2, H3v; BielKron 171v; GrzegRóżn B2v, D3, Lv; OrzQuin P; SarnUzn C7, E6v, H3v, H4v; LeovPrzep H; BiałKat 126 [2 r.]; GrzegŚm 21, 34, 40, 48, 51; KuczbKat 270; WujJud 97; Ták ćię pyſmo vcży/ gdy mowy/ Pan vmarza/ Pan ożywia BiałKaz Cv, A4, A4v, E2, Hv; CzechRozm 32v, 160v, 257; SkarJedn 8, 76, 77, 231; TAK ſię ſpełniło co piſmo mowi: niewidziałem cżłeká ſpráwiedliwego opuſzcżonego SkarŻyw 103; y przetoſz Pſalm mowi: Spráwiedliwośći twey niezákryłem w ſereu mym SkarŻyw 565, 2, 185, 196, 213, 291, 298, 537; CzechEp 83, 190, 194 [2 r.], 300, 308; ReszPrz 21, 41; Phil I2; LatHar 580, 713, 736; Y pełni ſię w nich proroctwo Iſáiaſzowe ktore mowi [prophetia Isaiae dicentis; proroctwo Izáiaſſowe/ gdzie thák mowi Leop]: Słyſzenim ſłucháć będźiećie WujNT Matth 13/14, s. 143, Mar 15/28, Ioann 19/24, 37, Iac 2/23, 4/5; WysKaz 1, 9, 12, 20, 26 (8); gdyż Káźimiérz [tj. statut wiślicki] mówi: Dáremné ieſt Práwo/ do którégo kárność nie ieſt przydána. SarnStat 224, 69, 86, 715, 1294, 1296; PowodPr 45, 76, 79; Iáko Pſalm mowi: Miłośierdźie twoie vprzedźi mię. SkarKaz 347b, 79b, 208a, 242a, 274a, 278a (9); SkarKazSej 662a, 663a [2 r.], b, 665a, 676b (11). Cf »mowić w ty słowa«.
mowić po jakiemu z przytoczeniem (1): Mowią ieſzcże dzieie tego Zboru po Grecku: Názáiutrz gdy ſię ſpołem tákże zeſzli [...] powiedzą iż Pátryárchá Cárogrocki nagle ſkonał. SkarJedn 293.
mowić na co z przytoczeniem (1): Nato mowi piſmo. Ktory cżlowiek poddá ſie żarlotztwu/ darmo pratzuie aby nabyl tznoty ktoré. OpecŻyw 37v.
mowić o kim, o czym z przytoczeniem (17): KromRozm III F4; OrzRozm Tv; GrzegRóżn Bv, D3; OrzQuin Y4v; GrzegŚm 3; RejPosWstaw 44; BiałKaz F2v; CzechRozm 160v; O nim [o Chrystusie] proroctwo mowi: Ten ieſt Bog náſz SkarŻyw 2, A4v; o ktorych tá ſentencya Ezechielowá mowi: Duſzá ktora zgrzeſzy vmrze. WysKaz 16; SkarKaz 579a; O mądrym mowi piſmo: (Mądry pyta ſię y ſzuka mądrośći ſtárowiecznych.) SkarKazSej 662b, 666b, 675b, 706a.
Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym: z zapowiednikami i odpowiednikami: tak (7), to (5), jako (3), co (3); iż(e) (38), żeby (5), aby (4), jako (2), iżby (1), jakoby (1), jeśli (1)] (52): ij mowi ewanieliá/ ijż wezwáno ieſt ijmię Iezus OpecŻyw 21v, 76; bo yako teſz mouy prauo ſzwyąte yſch bog na umyſl patrzy uyączey nyſch nauczynky PatKaz III 145v, 146, 148v; Oto tu proroctwo mowi iż cżłowiek miłoſierny vydzie wiele złego. WróbŻołt N8; DiarDop 112; OrzRozm G3v; GrzegRóżn B3v, K3; SarnUzn B5v, C6, H3v; GrzegŚm A4v, 47 [2 r.], 48, 50; WujJud 95v; CzechRozm 34, 110v, 154v, 219v, 238; przećiw piſmu S. ktore nie tylo to mowi iſz Pan wziął chleb (á nie mowi ieſli przáſny ábo kwaśny) ále iż cżáſu tego wiecżerzą ſwoię ſpráwował SkarJedn 345; SkarŻyw 567; CzechEp 45, 143, 191, 193, 207, 221 [2 r.], 266; WujNT 724; SarnStat 586, 1295; PowodPr 29, 71; SkarKaz 3a, 242a; SkarKazSej 689a.
mowić u kogo ze zdaniem dopełnieniowym (1): Acż tego dzieie Apoſtolſkie v S. Lukaſzá niemowią nigdzieſz áby go [św. Piotra] nie záſtáł SkarJedn 96.
mowić na co ze zdaniem dopełnieniowym (1): Gloza lepak/ to ieſt wyklád/ mowi na ty ſlowa: Iiż gdy Iezus mily z ijch rąk był wypchnion/ ſkala kamienná iemu wſobie mieſce dala OpecŻyw 51v.
mowić o kim, o czym ze zdaniem dopełnieniowym (7): y mowi cżęſto piſmo o duchu ábo ſercu náſzym/ iż im myſlimy GrzegŚm 47, 48 [2 r.]; O kthorym też mowi piſmo iż przed nim/ áni po nim/ nie był iemu podobny CzechRozm 104v; CzechEp 351; SkarKaz 2b, 485a.
Z połączeniem zdania dopełnieniowego z przytoczeniem [komu] [w tym: z zapowiednikiem tak (1); że (2)] (2): Leop Rom 9/17; Abowiem mowi piſmo Pháráonowi [Dicit enim Scriptura Pharaoni]: Zem ćię ná to wzbudźił/ ábych okazał moc moię ná tobie WujNT Rom 9/17.
cum A cum inf (1): To chce záiſte ſzátan [...] vcżynić/ áby nas od proſtoty słowá Bożego odwiodſzy/ áż do Bábilonu záwiodł gdźie [...] słyſzeć /co piſmo wſzędźie mowi/ być Iednego Bogá Oycá z kthorego wſzvthko [...] twárdą to mową zowie GrzegRóżn K2.
W charakterystycznych połączeniach: mowić jaśnie (3), pospolicie (2), prozno (2), znacznie.
W połączeniu z imiesłowem określającym treść wypowiedzi (3): SarnUzn F4; gdy iuż [Pismo św.] nie ták pomieſzánie y ogołem mowi/ tákie y owákie zwodźićiele [...] opiſuiąc y opowiedáiąc. CzechEp 352; Acz práwo mówi zákázuiąc, áby in festis celebrioribus Iuridiki nie bywáły SarnStat 1279.
W połączeniu szeregowym (1): cżego żadne piſmo ś. nie mowi: nie vcży: nie twierdźi. CzechEp 143.
»jednym i jednakim głosem mowić [do kogo]« = traktować jednakowo (1): Bo iednym y iednákim głoſem práwo ma do wſzytkich mowić [eadem voee lex omnibus loqui debet]: iednym á iednákim pánowániem ma wſzytkim pánowáć/ ták w roſkázowániu iáko wzábraniániu ModrzBaz 72v.
»(pomieszanie i) ogułem mowić« (2): Krotkié okazánie piſmá Stárégo zakonu: któré ogułem o Bogu iedynym Iehowie mówi BiałKat d2; CzechEp 352.
»w osobie [czyjej] mowić« (1): Iſz ſię to iśći/ co/ o nich w oſobie nierządnice/ ku cudzołoſtwu przybráney/ piſmo mowi. SkarŻyw 59.
»pięknie [= chwalebne rzeczy] mowić« (1): Pięknie Hiſtoria mowi o żenie Márkántoniego/ á ſieſtrze Auguſtowey Oktáwiey GórnDworz Y2v.
»prawdziwie [= zgodnie z prawdą] mowić« (1): Prawdźiwie tedy o nim piſmo mowi: Pan zábija/ y ożywia. RejPosWstaw 44.
»po prostu mowić« (2): GrzegŚm A4v; Po proſtu piſmo mowi/ iż Chriſtus wydány ieſt dla náſzych vpadkow CzechEp 207.
»w ty słowa mowić« (1): A gdy iuż był ſtworzón człowiek/ piſmo w ty ſłowá mowi: Stworzył pan Bóg cżłowieká z źiemie. BiałKat 108v.
»[jakim] sposobem, [w jaki] sposob mowić [o kim]« [szyk zmienny] (3 : 1): iż piſmo dwoiákim ſpoſobem mowi o ántychryśćie. CzechEp 352, 352 marg, 262, 353.
»wielmożnie [= ze czcią] mowić« (1): ponieważ Syn Boży ieſt Bogiem prawdziwym/ tedy o nim raz mowi wielmożnie piſmo/ iákże to przyſtoi Máieſtatowi iego SarnUzn F3v.
»pod zasłoną mowić« (1); iż ſtáry Teſtament o tym ieſzcze pod záſłoną mowi. CzechEp 221.
»mowić i uczyć« (1): ma być ze dwu ſpoiony ieden ſyn Boży/ Bog cżłowiek? á gdzie też ták piſmo ś. mowi y vcży? CzechRozm 55v.
mowić co (2): RejAp 84; Zápieczętny co mowiły śiedm gromow [quae locuta sunt septem tonitrua]: á nie piſz tego WujNT Apoc 10/4.
mowić do kogo (1): ábych oglądał głos kthory mowił do mnie [vocem quae loquebatur cum me PolAnt Apoc 1/12], RejAp C4.
mowić z kim [= do kogo] (1): Y obroćiłem ſię/ ábym obaczył głos ktory mowił ze mną [vocem quae loquebatur mecum; do mnie RejAp C4]. WujNT Apoc 1/12.
Z przytoczeniem (1): Y vſlyſſałem iákoby głos w pośrzodku cżworgá źwierżąt/ kthory mowił [audivi tanquam vocem in medio quattuor animalium dicentium]: Dwá Funthy Pſſenice zá pieniądz Leop Apoc 6/6.
W połączeniu z part praes act określającym treść i charakter wypowiedzi [ku komu] (1): oto mowił głos ku mnie ze krzá/ wołáiąc námię/ Ezdraſzu/ Ezdraſzu [vox exivit contra me ... et dixit: Esdra, Esdra Vulg]. BudBib 4.Esdr 11/1.
mowić od kogo (11): gdyż miała być mowiona rzecż przećiwko krolowi Philipowi od poſpolſtwa Attenſkiego y proſzon był Demoſtenes aby od nich mowił BielŻyw 61; RejZwierz 24v; KlonFlis H3. Cf »rzecz mowić«.
mowić przeciwko komu (3): do ktorego [Demostenesa] poſłowie nazaiuthrz przyſzedſzy proſiligo aby przećiwko im niemowił BielŻyw 61. Cf »rzecz mowić«.
mowić [= protestować] przeciwko czemu (5): A potym iáko ná Vizią wźięto: iuż przećiw pozwu nie godźi ſie mówić SarnStat 1284, 774, 777, 841, 1300.
mowić za kogo (2): IEſliby kto do ſądu przyſzedſzy rzeczy ſwéy ſłuſznie rozpowiedźiéć nieumiał/ [...] áni przyiaćielá nie mógłby mieć/ ktoryby zań mówić chćiał [amicum pro eo loqui volentem JanStat 518]: tedy ſąd [...] z vrzędu ſwégo temu proſzącému Prokuratorá godnégo powinien náznáczyć. SarnStat 569 [idem] 912.
mowić przed kim (4): KTo ſobie Rzeczniká iáwnie od Vrzędu vprośi/ iuż ſam przed Sądem mowić nie ma GroicPorz e2v; Mącz 18a, 86b. Cf »rzecz mowić«.
praw. »mowić do prawa« = oddać sprawę do sądu (1): Wnet grożą: Mów do práwá: Więcéy teraz do práwá idą, niż do ſpráwiedliwośći SarnStat 1287.
»u prawa mowić« = przemawiać w sądzie (2): RejZwierc 56v; Bo Aduocatus ábo Patronus ieſt/ ktory od nas v práwá mowi ábo przy nas ſtoi. KlonFlis H3.
praw. »wedle prawa mowić« = przemawiać stosując prawnicze zwroty, terminy, formuły (1): Formularius dicebatur causidicus, qui ex formula iuris agere consuevit ‒ Prokurator ktori wedleprawa mowy. Calep 430a.
»na [jakiej] sprawie mowić« (1): gdiby kto álbo v práwá/ ábo ná iákiey poważney ſpráwie/ y napiękniey/ y nadokłádniey mowił RejZwierc 56v.
»rzecz mowić« [w tym: do kogo (1), od kogo (8), przeciwko komu (2), przed kim (2)] [szyk 13 : 1; RejKup w rymie do „strzec”] (14): BielŻyw 60, 61 [2 r.]; Boć by mnie prziſło mowiċ rzeċ A każdego znich pilnie ſtrzeċ Kedy dotych Apeluią Ktorem lepiey za ſługuyą RejKup z8; LubPs I3v, S5v; GroicPorz e4v; Biſkup Piecżykośćielſki rzecż mowił doſyć ochędożnie /od Ceſárzá BielKron 413v; Perorare in aliquem, Ruſzić kogo rzeczą/ná końcu rzecz mówić przećiwko komu. Mącz 270a; Ale gdy od Mureny Cieero rzecż mowił/ vcżyniono go wolnym ModrzBaz 95v; OrzJan 72; GDyby przyſzło Kráſomowcy iákiemu Pogáńſkiemu dniá dźiśieyſzego rzecż mowić do waś [!] namilſzy Krześćiánie WysKaz 40; KmitaSpit Bv; KlonWor 73.
praw. »sprzyjać [= dozwolić] mowić« [w tym: ze zdaniem dopełnieniowym (1)] (2): niż kto pocznie ſwoię rzecz ſpráwowáć/ przodkiem bierze dozwolenie od Burgrábie y od ſzołtyſá [...] y [na sądziech] przodkiem mowi/ Pánie Woyćie ſprzyiay mowić. Albo [...]/ Panie Woyćie dopuſć ſpráwy. GroicPorz i3v, i4.
»mowić, (a) rzecz sprawować« [szyk 2 : 1] (3): Dicere proprie est Oratorum, Mówić/ Rzecz ſpráwowáć. Mącz 86a; Dicere apud iudices, Przed ſądem mówić/ rzecz ſpráwowáć. Mącz 86b, 18a.
mowić przeciwko komu, przeciwko czemu [w tym: co względne w zdaniu podrzędnym (1)] (3): Derogare de fide testium adversarii, Przeciwko świadkóm ſtroney przećiwney mówić. Mącz 358a; Destruere testes, Przećiwko ich ſwiádectwu mówić. Mącz 422d; SarnStat 1300.
mowić co przed kim (1): áby wedle pámięći korygował ſędźia co przed nim mówili SarnStat 812.
Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym: z odpowiednikiem: to (1); iż (5), że (10); co (1)] (16): szwyderka movi yſch yemv nyekupill choczyago on kilka razow proſſil O wylupyenyv slupa mowi ze nycz nyewyedzyal LibMal 1547/126v; A mowy yſz tha ſzlyoſſarka nawyeczey ſtrawyla od thich pyenyedzi y mowy ze yey powyadala yſch tho pyenyadze vkradla. LibMal 1552/172, 1544/88, 1546/116v, 1547/126v, 128, 129 (15); [na świadka należy] iedno to ſwiádtzyć y mowić/ co widzi/ álbo ſlyſzy KrowObr 45.
»mowić na sądzie, przed sądem« [w tym: co względne w zdaniu podrzędnym (1), z przytoczeniem z zapowiednikiem: „to” (1), „tak” [= to] z odniesieniem do tekstu poprzedzającego (1)] [szyk zmienny] (2 : 1): Prawdźiwieś tu wyſłowił dom Felſztyńſki/ y zaſługi domu tego: ále gdy oni pozwáni ták mowić ná ſądźie Krolewſkim będą/ co zá Dekret Krol wyda? OrzRozm Sv, R4v; á potym [prokuratorowie] przypiſuią wiele/ czego przed ſądem onym nie mówili/ chcąc rátowáć ſpraw onych/ co opuśćili SarnStat 812.
»świadczyć i (albo) mowić« [w tym: co (1), co na kogo (1), inaczej ‘co innego’ (1)] [szyk 3 : 2] (5): OpecŻyw 113v; atak y naczey mowic albo ſwiadczic niżly/ wydzyż/ wież/ rozumież/ ſą to zle vczinki SeklKat M2v; KrowObr 45 [2 r.]; Clamo atque testor, Mowię y ſwiádczę. Mącz 55b.
W połączeniu szeregowym (1): choćby [...] y ón który ſie ſkárży [...] przećiwko temu mówił/ álbo ruſzał y áppellował [illius, qui queritur ... contradictione, seu motione et αppellatione JanStat 406] SarnStat 481.
mowić co [dopełnienie bliższe w postaci przysłówka „jako” w funkcji „co” z odniesieniem do tekstu poprzedzającego] (1): żeby ty ćiáłá wietżną chwáłę záſlużyły/ ktore tu będą pogrzebione/ iáko wy mowićie/ gdy wáſze Smyńtarze tzáruiećie. KrowObr 104v.
mowić za kim (2): A zá Woytem też wſzyſcy Przyſyężnicy mowić będą/ powtarzáiąc trzy kroć z nowu ſłowá niżey nápiſáne/ z wymienienim Mężoboyce wlaſnym Imieniem y przezwiſkiem. GroicPorz n2; Conceptis verbis iurare, Przysięgáć/ Mówic za kiem. Mącz 35d.
Z przytoczeniem [w tym: z zapowiednikiem: tak (45), jako (3)] (139): Tedy ie [dziecię] leda kto mo⟨ż⟩e mianowac/ y ochrcyc/ mowiąc. N. iaciebye chrczę wymię oycza/ y ſyna/ y ducha ſwiętego SeklKat Vv; Przeto [sędzia] gdy wydawa Sentencyą/ ták mowi: Pánowie dáią zá Práwo y ia ſnimi. GroicPorz c3, b4v, i2, i3v, n2, z, aa2; I ieſztze dáley/ tchnąc nád tą Wodą mowiſz/ kreſlenie tzyniąc. Aby ty Wodo/ nietylko omywáłá ćiáłá/ ále teſz otzyśćiáłá/ zmyſly náſze. KrowObr 73, 67, 81v [2 r.], 89, 93v, 98v (25); Leop *2v; y nie chodźćie też do Dethawen/ áni przyſięgayćie/ mowiąc/ Zywie Pan [et ne iuretis, vivit dominus] BibRadz Os 4/15; potey modlitwie trzy rázy mowił [Luter]: w ręce twoie Pánie polecam duchá moiego/ zatym ſkonáł ćicho iáko záſnął BielKron 224v; Arcybiſkup mowił [do króla]/ w imię Bogá wſzechmogącego ia z vrzędu ſwego záklinam ćię/ iáko niepoſłuſznego kośćiołá Krześćiáńſkiego BielKron 354v, 329, 400v, 403v; Był obyczay mowienia ná ſądziech, gdy rzecz potrzebowáłá więtſzych dowodów/ tedy ták Sędzia mówił, Non liquet. Mącz 195b; OrzQuin G2; WujJud 169v; BudBib Gen 5/29; Pothym pokłáda [król] ręcze obie ná Kſięgach Ewányeliey [...] mowiąc: Sic me Deus adiuuet, et haec ſancta Euangelia. StryjWjaz Dv, C2v, C3, Dv, D2, D3 (12); KarnNap Fv; Oczko 23v; KochPs 163; wchodząc w komorę krzyż S. vcżyni/ mowiąc: W imię Oycá eć. SkarŻyw 334, 320; StryjKron 667, 682; CzechEp 193, 363; ReszPrz 94; ArtKanc N19v; LatHar 4, 10, 85, 94 [3 r.], 101 (10); WujNT 34, Luc 11/2, s. 850; SarnStat 264; SkarKaz 607b; Mow bráćie IESVS, IESVS, IESVS; tym imieniem Zámkni ſwoy świát y żywot KlonWor 40.
mowić do kogo, do czego z przytoczeniem (33): kiedy ie bierzmuiećie/[...] ták do tzłowieká mowićie. Ianie: známionuię ćie znákiem krzyżowym KrowObr 84v, 81, 81v marg, 83 [2 r.], 84v, 103 (27); StryjWjaz C4v, D4v; Do białey głowy thákże niech mowi [kapłan]. Także y thy A. maſz záwżdy wierną być mężowi twemu maſz go miłowáć/ maſz go ſłucháć/ [...] y być mu poddána KarnNap Gv, E4v, G, G2v.
mowić do czego [w związku z czym, na temat czego] z przytoczeniem (4): poſluchay tych ſlow/ ktoremi popioł tzáruieſz w ſtepną śrzodę/ kędy ták naprzod mowiſz do popiołu. Zeſſli Boże Aniołá twoiego/ z niebá ktoryby żegnał y poſwięćił ty popioły KrowObr 92, 81, 92v, 93v.
mowić z czego z przytoczeniem (1): Przeto teſz kiedy tę Wodę tzáruieſz/ tedy ták z Aiendy mowiſz. Poprzyſięgam ćię ſtworzenie Wody/ w imię Bogá Oycá wſzechmogącego KrowObr 71v.
mowić ku komu z przytoczeniem (1): Wzdawáiąc rózgę ieden ku drugiému ták mówi: Oto ia tobie wzdáię imienié ſwé/ ze wſzyſtkim Práwem/ ták iákom ſam miał OrzQuin T3v.
mowić po jakiemu z przytoczeniem (1): iż też tám Bogá ſwego proſzą/ [...] áby [sól] ſię ſtałá zbáwiennym ſákrámentem/ [...] mowiąc po Láćinie. Exorciſo te creatura ſalis. et c. CzechEp 70.
mowić w czym z przytoczeniem (5): Poſluchay iáko dáley w tymże Wiátyku vſtáwitznie mowićie tymi ſlowy. Dla przytzyny ſwiętych/ odpuść nam pánie wſzyſtki grzechy náſze KrowObr 161v; iáko thy w máłym Kanonie w kożdey Mſzy mowiſz? Przyimi Boże tę niepomázáną offiárę/ ktorą ia niedoſtoyny Sługá twoy offiáruię tobie Bogu żywemu KrowObr 183v, 161, 168, 170.
W połączeniu przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym [w tym: z zapowiednikiem: tak (1); iż (2)] (2): á odwoływáiąc [oszczerca] ma mówić: iż com mówił/ łgałem iáko pies [et revocando debet dicere: Id quod sum loquutus, mentitus sum, sicut canis JanStat 556] SarnStat 238.
~ mowić do czego [= w związku z czym] (1): kiedy thák do rąk kxiędzá nowego mowićie. Iż cokolwiek ty ręce będą żegnáć/ było to pożegnano KrowObr 125. ~
W połączeniu szeregowym (1): kropićie/ kádzićie/ y krzyżyki ná Ołtarzu tzyniąc mowićie. Pokornie tobie Pánie modlimy ſię/ ábyś ten wypolerowány Kámien/ wyſokimi offiárámi nádárzył. KrowObr 101.
»[jakim] językiem mowić« (1): wole álbo tákie gárdłá/ któré télko ſam Król Fráncuſki mocą ſobie [...] od Bogá dáną/ [...] dotykáiąc ſye ná krzyż/ á ſwem [tj. francuskim] ięzykiem mowiąc/ Król ćię dotyka/ á Bóg ćię léczy/ w Kośćiele au Fonteinoble vzdrawia. Oczko 23v.
»mowić (ty) słowa [jakie]« [szyk zmienny] (12): SeklKat Y2 [2 r.], Y2v; ták powołánego przywrocą ku práwu ſwemu/ y powyſzſzą Práwo iego/ mowiąc trzy kroć zá Woytem ſłowá powołániu przećiwne. GroicPorz ov; KrowObr 81, 83, 96, 124, 129 (7); ten [marszałek] mu [Aleksandrowi] goły miecz iák był obyczay podawáiąc [...] ty słowá mowił: Weźmi Xiążę naiáſnieyſze/ ktoregoſmy cię zá Xiędzá y wodzá ſobie wybráli/ ten miecz StryjKron 667.
»mowić tymi słowy« [szyk zmienny] (8): Wſzyſcy iedną przyſyęgą/ podniowſzy dwa pálca ku Słońcu: á Imię ſwoie káżdy ſwey Oſoby wymieniwſzy/ y mowiąc tymi ſłowy. IA A. B. C. D. przyſyęgam Pánu Bogu wſzechmogącemu/ [...] być wiernym y ſpráwiedliwoſć [...] czynić y mnożyć: á nieſpráwiedliwoſć tępić y niſzczyć. GroicPorz b4v, i2; KrowObr 123, 150, 161v; przyſięgáli też y Tátárowie ſwoim obycżáiem ná ſzáble/ [...] mowiąc tymi ſłowy/ ktoby tho bráterſthwo złamał [...] bogday od ſzáble ták zginął [...] iáko tá wodá. BielKron 400v [idem StryjKron 682]; StryjWjaz D4v; StryjKron 682.
»mowić [to] wyznanie« (1): Krol/ przed Arcybiſkupem klęcżąc ziąwſzy cżapkę/ mowił to wyznánie. Ego Henricus Deo annuente futurus Rex Polonorum, profiteor et promitto coram Deo [...] legem et iusticiam [...] ſeruare StryjWjaz Dv.
mowić do kogo (1): A przeſto zwielkim żalem pátrząc ná ten lud [...] mowię do Páná Bogá/ on wierſz Dauidow. KrowObr 80.
mowić z czego [= zawsze z pontyfikału] (3): Pothym gdy ſie Krol do ołtarzá przybliżył/ obroćił ſie kniemu Arcibiſkup iął mowić Collectam z Pontyfikału BielKron 329, 329v, 330v.
mowić komu [= do kogo] (2): Ale przed obrazmy klękać/ ofiarować/ ſwiecżki ſtawiać/ na wſpomożenie ich wzywać/ w nich nadzieie mieć/ albo im pacierze mowić/ to ieſt pogańſkie [...] bałwochwalſtwo SeklWyzn g3; BielKron 463.
mowić ku komu (1): Przeto nabożny cżłowiek wſelki może j [= psalm] mowic ku panu bogu modlącz ſie za kapłanem WróbŻołt G3.
mowić k czemu [= w związku z czym] (1): Pomázał mu [arcybiskup królowi] [...] Práwicę/ rámię/ pierśi/ y grzbiet [...] á orácye [= modlitwy] mowił k wſzelkiey rzecży. StryjWjaz C2v.
mowić po jakiemu (2): A on j [= pacierz] mowił wſzyſtek ſpłacem obfitem po Lacinié/ tak nabożnie tak ſtatecznié [...] że téſz z nim wſzyści ktorzy tam byli płakali. MurzHist P2v; BielKron 224v.
mowić za kogo (4): Mnie iedno Tricezimę mowić zá ſię kazał. RejFig A7; A po Alleluia we Mſzy/ y po Grádale orácie zá Krolá mowi ktory Biſkup. StryjWjaz D4v; CzechEp 45; Może te modlitwj y zá inſze podrożne mowić/ ſłowá ná pewnych mieścách odmieniwſzy. LatHar 632 marg.
mowić nad kim, nad czym (5): Przyſtąpiwſzy przerzecżony Biſkup/ iął nád nim [nad królem] mowić Adiutorium noſtrum in nomine domini, á ná tho on pſalm. BielKron 330v, 330v, 420v; StryjWjaz C2v; [zakonnicy] mowili długo modlitwy y Exorcyzmy nád kámyſzcżki/ áby ſię sſtáły pieniądzmi iáko pierwey były WerGośc 218.
mowić przed kim, przed czym [= do kogo, do czego] (4): Boże Izraelſki Vſlyſz panie Pokornych Modlithwy/ y prozby ktore ſludzy twogi mowią przed tobą TarDuch E2v; kiedy kto przed Obrazem ktorego Swiętego mowi Pacierze/ tedy niechay ták rozumie/ iż go prośi o to áby śię z nim modlił KuczbKat 365, 365 marg; ReszList 161.
mowić przed kim [= w czyjej obeoności] (1): Y kazał mu ij [=pacierz] przed ſobą mowić od pocżątku áż do końcá. HistRzym 74.
mowić za kim [= powtarzać] (2): Wolay do ſwietych opomoċ [...] Mow zamną ſalue regina Aue virgo Caterina. RejKup Mv; BibRadz 2.Mach 1/23.
mowić w czym (2): KrowObr 195v; Cżemu Kredo w Z ołtarzu mowimy. LatHar 508 marg.
W połączeniu z wyrażeniem przyimkowym, z part praes act, przysłówkiem określającym uczuciowy sposób odmawiania [w tym: z [jakim] nabożeństwem (5), z płaczem (2), z [jakim] żalem (1); z wiarą [jaką] (1), z uczliwością i wdzięcznością [jaką] (1)] (10): BierRaj 22; [Panna Maryja Bogu dziękowała] Benedicite y gracias mouyącz zuczlyuoſzczyą y wdzyącznoſzczyą uyelką PatKaz III 142v; Po pſalmiech mow thę Modlitwę z Nabożeńſtwem. TarDuch Ev, D2v, E3; MurzHist I4, P2v; Odrzuććie fáłſzywe Báranki/ [...] dokąd tego nieutzynićie/ będę z wielkim z żalem on wierſz Dawidá Proroká mowił KrowObr 70; ábo im [niektórym] ſą zámierzone poniewolne modlitwy/ á máło ich drugi nie s płácżem mowi RejPos 214; BiałKat 231.
W połączeniu szeregowym (1): áby ćie kto miał ná to náwieść: iżebyś miał ná to pozdrowienie niewſpóminać/ iego nie rozmyſláć częſto/ nabożnie nie mówić z wiárą stáką: iáka do niego przynależy. BiałKat 231.
W charakterystycznych połączeniach: mowić krzecznie, nabożnie (3), pociesznie, statecznie, ustawicznie; pożytecznie.
»[jaką] intencyją, tymże końcem i intencyją mowić« = odmawiać z tą myślą (1 : 1): Może wianek tymże końcem y intencyą mowić/ ktorym y Zołtarz. LatHar 509, 158 marg.
»pismo mowić« = odmawiać modlitwę przekazaną w Piśmie św. (1): to piſmo Swięte [...] ktore oná Páni Swięta Anná/ Proroká Sámuela mátka mowiłá: Páńſkie ſą zawiáſy ziemie a poſtáwił nánich świát KrowObr 35v.
»przykładem [czyim] mowić« = powtarzać za kim (1): thák kápłani iáko y wſzyſcy ini cżynili modlitwy/ Y pocżynał Ionátán/ á drudzy zá nim Neemiaſzowym przykłádem mowili [respondentibus ut Neemia] BibRadz 2.Mach 1/23.
»mowić sobie [= w myśli]« (1): A patṙ częſto naten obraz. Mow ſobie. Grates nunc omnes I yne paczorky możes. RejKup m6.
»według zwyczaju mowić« (1): kiedy dziatki ich Modlitwę Páńſką/ y ſpołek Apoſtolſki według zwycżáiu mowić vmieią RejPosWstaw [412].
»mowić albo szemrać« (1): iedno na liczbę pacierze mowią/ albo ſzemrzą/ á ſercze daleko ieſt od pana Boga SeklKat T2v.
»śpiewać albo (i) mowić« [szyk 6 : 3] (9): WróbŻołt nn4v; Tenże Grzegorz vſtáwił/ y roſkazał Wemſzy mowić álbo ſpiewáć/ dziewięćkroć Kirye eleyzon/ y Alleluia y Offertorya. KrowObr 195v, 158, 196v; też onę modlitwę mowiłá álbo ſpiewáłá [Matka Boska]: Wielbi duſzo moiá Paná Bogá etc. BielKron 137, 73v [2 r.], 159v; WujJudConf 186v.
mowić co [w tym: „co(kolwiek)” względne w zdaniu podrzędnym (7), „to” wskazujące z odniesieniem do tekstu poprzedzającego (10)] (20): Nietzyń ſobie Obrázu áni wſzelkiego podobieńſtwá? Mam zá to/ iż tego nierzetzeſz Aby tho inſzy Bog mowił. KrowObr 112; Leop 2.Par 13/13, Is 57/15; Y odpowiedzyeli wſzyſcy iednoſtáynym głoſem/ rzekąc: Wſzytko co ieſt mowił Pan vcżynimy. BielKron 32v, 33, 70, 71v; BudNT Luc 6/46; Piſałemći dufáiąc poſłuſzeńſtwu twemu: wiedząc iż też nád to co mowię [super id quod dico]/ vczyniſz. WujNT Philem 21, s. 143. Cf »mowić słowo [za kim]«, W połączeniu tautologicznym.
mowić co do kogo (1): Izaſz niewieſz co mowił do onego Korneliuſá/ ktory przednim vpadł? Wſtáń KrowObr 25v.
mowić co według kogo, według czego (2): kto páśie ſtádo/ á mleká z ſtádá nie ie? Izali/ według ludzkiego rozſądku/ to tylko mowię [secundum hominem haec dico Vulg 1.Cor 9/8]? áza y zakon tego nie roſkázuie? LatHar 127; WujNT 1.Cor 9/8.
mowić co komu (4): vtzyńcye com wam mowił a będzyecye żywi HistJóz C2v; BielKron 33; Cokolwiek wam mówić będą [przełożeni] czyńćie y chowayćie BiałKat 141; KołakSzczęśl Bv.
mowić co w czym (1): A mowią to w tey modlitwie/ która ſię pocżyna/ Deus Abraham et c. CzechEp 213.
Dopełnienie bliższe w postaci przysłówka [w tym: jako ‘co’ względne w zdaniu podrzędnym (5), tak ‘to’ wskazujące z odniesieniem do tekstu poprzedzającego (1); z odpowiednikiem tak ‘to’ (3)] (6): MurzNT 176 marg; BielKron 30; Popiſz tho wſzyſtko [...] Vczynię ták iáko mówićie: popiſzę [...] pilnie y wiernie to wſzytko OrzQuin Z3; námáżeſz mi onego o ktorym rzekę do ćiebie. Y vcżynił Sámuel iáko mowił Iehowá [quod locutus est Dominus; iáko mu Pan roſkażał [!] Leop] BudBib 1.Reg 16/4.
~ mowić komu (1): Odpowiedzieli ſynowie Gad y ſynowie Ruben: Iáko mowił Pan ſłużebnikom ſwoim/ thák vcżynimy [Sicut locutus est Dominus] Leop Num 32/31.
mowić za kim przeciw czemu [= w obronie czyjej wbrew czemu] (1): być Kolátynus z niini nie miał iákiego porozumienia/ zá nimiby [za młodzieńcami] ták nie mowił przećiw ſwoiey przyſiędze. BielKron 105. ~
mowić do kogo (1): Atoż maćie/ żem wáſſe proźby we wſzyſtkim/ ocośćie iedno mowili do mnie [Ecce audivi vocem vestram, iuxta omnia quae locuti estis ad me]/ wyſluchał Leop 1.Reg 12/1.
mowić komu (6): [Pan] Ezopá záwołáć kazał: A gdy przyſzedł iął mu mowić/ A ćięſzkim karánim groźić. BierEz A2v; Mowiłem wam á nie vſłucháliśćie mię [Locutus sum, et non audistis]/ ále przećiuiaiąc ſie roſkazániu Páńſkiemu/ á bucąc ſie pychą/ weſliśćie ná gorę. Leop Deut 1/43; ty idź á wiedź ten lud gdzyeciem mowił BielKron 35; y obrzezał ćiáło napłetku ich wdzień on iáko mu mowił Bog [sicut locutus est cum eo Deus; iáko mu Bog rozkażał [!] BibRadz] BudBib Gen 17/23, 3.Reg 2/19; Drugi raz tákże [mniszka] vſłyſzy: wſtań/ powiedz ſtárſzey/ [...] á przedſię niewſtáłá. Aſz trzeći raz/ z fukiem ná nię zawoła/ Iuſz ći trzeći raz mowię áty niechceſz wſtáć? SkarŻyw 193.
mowić ku komu (1): á żáłobliwe modlitwy vcżynił [król Salomon] mowiąc ku Pánu Bogu ſwemn [!]/ zá mieyſcem onym y zá lydem [!] onym RejPos 349.
mowić o kogo, o co (4): Leop 1.Reg 12/1; Otom was vſłuchał we wſzytkiem o coſćie ze mną mowili [in omnibus quae dixistis mihi]/ y poſtánowiłem nád wámi Krolá. BibRadz 1.Reg 12/1; BudBib 3.Reg 2/19; ActReg 89.
mowić z kim [= do kogo] (2): BibRadz 1.Reg 12/1; prosił zebym szedł doPana Hetmana y znim onie mowił ActReg 89.
mowić za kim, za czym (10): RejKup z6v; BielKron 108v, 109; Patrocinor, Omáwiáć kogo/ Mowić zá kim/ Brónić kogo słowy Mącz 283d; Propugno, Bronię/ Metaph. Mówię zá kim/ Zaſtáwiam/ Sprzeciwiam ſie. Mącz 330c; GórnDworz G8v, Q; RejPos 228, 349; zá świádectwem ſámego Páná/ ktory zá nią [za Magdaleną] mowił/ y vczynku iey przećiwko Iudaſzowi bronił WujNT 186.
Z przytoczeniem zdania rozkazującego [w tym: z zapowiednikami: tak(o), (-to) (237), jako (20), to (10), co (9), ono] (1476): BierRaj 19 [3 r.], 21; BierEz D4v; Zlękli ſie zwolenicy/ ij obudzili go mowiątz: Panie wybáw nás toniémy. OpecŻyw 44, 26, 51, 71v, 96, 99v (18); PatKaz I 7v, 14; PatKaz II 49v; ktorey rzeczy konyecz dobry wſzytka rzecz dobra, a dla tego mouy Apoſtol wſzytko czynczye ku chwale bozey PatKaz III 145v, 91, 141, 143v, 146v, 150; Ruben chcyał go [Józefa] wybawitz zych [braci] rąk/ y mowił/ nye zábiyamy go áni wylewaymy krwye iego/ ale go wrzutzmy wten doł [...] á ręce ſwoye záchowaycye nyewinne HistJóz A2, A3v, E2v; FalZioł I 59b; BielŻyw 34, 148; BielŻywGlab nlb 8; MiechGlab 22; WróbŻołt H8v, 34/27, N8 [2 r.], S6, cc (10); SeklWyzn d3v, f3; LibMal 1545/102v, 103; RejJóz M8v; Nieroſkazał czy pan Chriſtus noſſyc/ chwalić/ albo wſlupiech chować/ ale mowy bierzcie/ iedzcie/ piycie wſziſczy SeklKat Y2v, C2, I4v [2 r.], I4v, R2v, S4v (9); Otworz mowię ras potrzeczy Boċ deſczka ze drzwy wyleczy RejKup e5, c2; HistAl A4, A6, Cv, D5v, E3, Nv, N2; będą ludźye [...] chćiwi/ pyſſni/ hárdźi/ złorżeczliwi [...]. A tych ſye ſtrzeż mowi [apostoł]. KromRozm I B4; MurzHist S4; MurzNT 17/14, k. 96; KromRozm II iv, k2v, 12v, ov [2 r.], tv; KromRozm III C6v, E, F3; DiarDop 99, 103; BielKom D6v; yáko mowi Sálomon: Karz ſwego ſyná/ ábys s nyego o lekkosć nye przyſſedł. GliczKsiąż E6v, B3v, H7, K2v, P2, P7v; A ták tu nápominánie ieſt/ gdzye mowi: Chwalcie wſzyſcy narodowie Páná. LubPs aa2v, A3v, P6, Q2, S5v, Y (8); GroicPorz aa4v; gdyż Pan Kryſthus mowi. Niechay ſlowo waſze będzie/ ieſt/ ieſt/ nie/ nie. KrowObr C2v; ieſli tho inſzy Bog mowi. Niemiey cudzych Bogow przedemną. (marg) [...] Bog zakazał Obrazow. (‒) KrowObr 112, C3v, C4v, 14, 21, 34v (59); RejWiz 27, 34v, 108v; wyćiągnał [król Jeroboam] rękę ſwą od ołtarzá mowiąc: Imćie go [dicens: Apprehendite eum]. Leop 3.Reg 13/4, Num 6/23, 11/13, 1.Reg 5/11, 16/19, 30/26 (52); OrzList b3v; A Pan mowi: nie zábijay mężá niewinnego KochZuz A4v; RejFig Aa4v; RejZwierz 18v, 40v, 101; A ták pan moy obowiązał mię prziſięgą mowiąc/ Nie wezmieſz żony [dicendo: Non capies uxorem] ſynowi moiemu z corek Chánáneyſkich BibRadz Gen 24/37, Gen 1/22, 26 [2 r.], 19/15, 39/12, 47/15 (81); OrzRozm L2v; BielKron 3v, 31v, 32v, 39v, 41v (29); Mącz 220c; Przeto téż w Páćierzu záwſze od Bogá prośimy/ Przydźi Kroleſtwo: nie mówimy/ Przydźi Kśięſtwo étw. OrzQuin Q, G, N4, P3, Q3v, Z, Z2; SarnUzn C4, D3v [3 r.], D5, D7v, F2 (9); SienLek 95, Ttt4v; RejAp 19, 19v, 36, 86, 110v (8); GórnDworz T7, Bb5v, Mm7v; HistRzym [89], 90, 102; RejPos 25v, 54v, 55v, 60, 60v (19); RejPosWiecz2 94; RejPosWiecz3 96v; gdyż ták ſam pan Chryſtus mówic raczy: Dawayćie iáłmużnę BiałKat 171, d4v, 3v, 38v, 53v, 108v (11); GrzegŚm 20, 23, 27, 31, 54; HistLan B4v, C4v; KuczbKat 25, 75, 85,185, 190 (16); gdy roſkázuie [Bóg w Trójcy św.] Anyołom áby Ray záwárli/ tedy tám nie ſtoi/ iż mowili Pánowie/ ále roſkazał Pan Anyołom. RejZwierc 10; Azaſz ták Pan Moiżeſzowi roſkázował gdy mu porucżał ſędzie y vrzędniki ſtánowić miedzy ludem ſwoim? Nie mowi tám obierz pozłoćiſtego álbo s ſobolim kolnierzem/ ále mowi obierz miedzy nimi ludzi ſtátecżne/ [...] á rozdziel ie ná vrzędniki miedzy ludem moim. RejZwierc 70v, 5, 11v, 44; BielSpr 38v; KochMon 30; WujJud 46v, 55v, 58, 64v, 88, 94 (13); WujJudConf 53v, 242; KochList 1; RejPosRozpr c2v, c3; RejPosWstaw [212] [2 r.], 44, [1103]v [2 r.], [1432], [1432]v [2 r.], [1433]; Aza mowiłem przynieśćie mi [Num vere dixi: Afferte mihi; Izalim mowił ábyſćie mi co przyniaſli BibRadz] BudBib Iob 6/22; Bo ták mowi Iehowá Ceweoth/ porąbayćie drzewá [Quia sic dixit Dominus exercituum: Succidite lignum]/ á ſypćie ná Ieruſzalim wał BudBib Ier 6/6, B3v, Ex 7/16, 1.Reg 7/15, 3.Reg 2/30, 20/32 (34); HistHel C, D2v; BiałKaz B2v, Gv, K; A iákoż ty mowiſz/ vkáż nam oycá [Quomodo tu dicis: Ostende nobis Patrem]? BudNT Ioann 14/9, Matth 8/25, 17/14, 26, 28, 27/39 (19); CzechRozm 14v, 16v, 31, 38, 47 (29); KarnNap G3v; Dobrze mowi Cicero: Kto przyſtępuie do ſpráwowánia rzecży/ niech ſię tego ſtrzeże [Praecaveat Cicero: „Ad rem”, inquit, „gerendam qui accedit, caveat"] ModrzBaz 45v, 11, 23, 59, 78v, 87, 114; SkarJedn 8, 26, 27, 114, 137 (8); Panu ia vfam/ á wy mówićie miedzy góry Vćiekay [dicitis ...transmigra Vulg Ps 10/2]/ conadáléy KochPs 16, 50, 69; á modląc ſię záń [za syna] mowiłá: Opiekay ſię Pánie ſynmi vmorzonych SkarŻyw 141; przedayćie/ mowił Pan Iezus/ co maćie/ á dayćie vbogim SkarŻyw 535, 20, 28, 32, 35, 62 (84); MWilkHist D2v, H4v, I, Kv; Przyiechał tedy on chytry Pan Ruſki Rádny do Iaropołká/ mowiąc/ nie vfay Pánom ſwym rádnym/ áni Rycerſtwu ſwoiemu/ [...] ále co rychley iedź do Polſki StryjKron 190, 406; Day mi wyrozumienie/ (mowi) á ſtrzedz będę zakonu twego CzechEp 124, 18 [2 r.], 29, 34, 44, 74 (24); NiemObr 12, 21, 31; WerGośc 212; WerKaz 283; BielSen 10; PudłFr 4; ArtKanc A11, I20, N9, Q10; KmitaPsal Av; PaprUp H3v, H4, I; GostGosp 98; GórnTroas 73; GrabowSet E3v, R2v, T3; KochAp 9, 10; LatHar +2v, 6 [2 r.], 33, 83, 93 (25); KołakCath C5v; RybGęśli B4v [2 r.]; Abowiem Bog mowił [Deus dixit; Bóg rzekł WujBib ]: (marg) roskazał mowiąc. G. (‒) Czći oycá y mátkę. WujNT Matth 15/3; á tu podnieśli głos ſwoy mowiąc [levaverunt vocem suam dicentes]: Zgładź z źiemie tákiego człeká WujNT Act 22/22; Páweł S. odnoſząc do kośćiołow dekret Zboru Ierozolimſkiego/ nie mowił: Doświádczayćie/ ále roſkázował on dekret záchowáć. WujNT 712, Matth 1/20, 2/13, 19, 3/2, 4/17 (77); WysKaz 8, 9, 10, 13, 26, 28; SiebRozmyśl F2v; PowodPr 21, 22, 26, 34, 64, 66, 67; SkarKaz )(3, )(3v, 2b, 4b, 6b (39); CiekPotr 29; GosłCast 57; Prorok do Amázyaſzá przyſzedł/ y mowił: O krolu/ niech z tobą woyſko tákie nie wychodźi: bo nie máſz P. Bogá z Izráelem SkarKazSej 685b, 658a, 661 a, 667b [2 r.], 670b, 672a [2 r.] (15); Więc też nie ſłucháią nápomináiącego Páná: Szukayćie/ mowi/ naprzod kroleſtwá Bożego y ſpráwiedliwośći iego KlonWor ded **3, 38, 40, 44, 48. Cf »mowić słowy, w ty słowa«.
mowić do kogo, do czego [w tym: jeden do drugiego (3)] z przytoczeniem (233): Xántus iż ſobie był podpił/ Do Ezopá hárdzie mowił: O to ty mileż Dyabłow bráćie BierEz D4, K; HistJóz E3v; SeklWyzn Gv; RejJóz F8v; HistAl B3, B5, G5v, G6v; MurzNT Luc 9/23; LubPs T6; GroicPorz pp2; KrowObr C4v, 3v, 4 [3 r.], 15, 40 (33); Leop Gen 26/16, Ex 2/9, 8/20, Num 16/3, 21/16 (13); BibRadz Gen 9/1, 19/14, 39/14, Lev 7/22, 4.Reg 10/23 (13); OrzRozm G2v; BielKron 39v, [842], 92v; RejAp 15v, 18v, 40, 44v, 62 (8); RejPos 9v, 28v, 127v, 149v, 160v (19); RejPosWiecz2 91; BiałKat 141, 208v; GrzegŚm 23; WujJud 135v; RejPosRozpr c2v; iáką odpowiedz mam dać ludowi temu ktory do mnie mowił [qui locuti sunt ad me dicendo]/ vlży iárzmá tego ktore ná nas włożył oćiec twoy? BudBib 2.Par 10/9, 2.Par 1/2, Ier 25/15, 4.Esdr 2/10, 11/37, Iudith 14/1, 1.Mach 9/44; BiałKaz F3; CzechRozm 4, 36v, 161v, 196, 227v (8); ModrzBaz 3v, 33v, 75v, 141v; SkarJedn 63, 332; SkarŻyw 125, 171, 184, 492; MWilkHist B3v; CzechEp 19, 25, 118 [2 r.], 180, 272, 278; NiemObr 144; WerGośc 220, 258; WerKaz 285; Phil C2; Mowili tedy do Piłatá Biſkupi Zydowſcy: Nie piſz/ Krol Zydowſki LatHar 734, +3, 710, 725; KołakSzczęśl Bv; WujNT Luc 2/15, 9/23, 12/1, 14/7, 23/42 (10); SkarKaz 8a, 123a, 207a, 387a, 487b, 518a, 549a; CzahTr L; W tym przynioſą mu doſtátnią ſklenicę/ do ktorey mowić będzie. ZAwitay trunku swięty/ dawno pożądány/ Dla pożytku ludzkiego/ mądrześ ieſt wydány. PaxLiz Dv; SkarKazSej 657a, 666b, 683a, 689b. Cf »mowić słowy, w ty słowa«, W połączeniu tautologicznym.
mowić od kogo z przytoczeniem (1): Iáko y Prorok od Páná ná drugim mieyſcu mowi do wiernych Páńſkich: Wnidź ludzie moy do pokoiu twego RejAp 62.
mowić u kogo [= w dziele czyim] z przytoczeniem (5): RejPosWiecz2 93; A v Máteuſzá ták Angioł mowił: Iozephie Synu Dawidow/ nieboy śię przyiąc Máryey zá małżonkę twą GrzegŚm 64, 46; KuczbKat 390; SkarKaz 159a.
mowić u kogo [= do kogo] z przytoczeniem (1): gdy [faraon] mowił v Iozephá: (Ieſli wieſz iż miedzy bráćią twoią ſą dowćipni mężowie/ vczyń ie páſterzmi nád bydłem moim.) [Rzékł tedy krol do Iozephá: ... Ieſli wiéſz, że miedzy nimi ſą mężowie dowćipni/ vczyń ie przełożonémi nád dobytki mémi. WujBib Gen 47/6] SkarKazSej 662b.
mowić z czego [= na podstawie czego] z przytoczeniem (2): tedy przedſię może mowić beſpiecżnie do ſercá ſwoiego/ s tych nieomylnych obietnic Páná ſwego: Nie lękay ſie ty przedſię nic RejPos 293v; BudBib Ion 3/7.
mowić komu, czemu [w tym: sobie = nawzajem jeden drugiemu (3)] z przytoczeniem (215): Gdy co przyiacielowi możeſſ dáć dźiś/ nie moẃ że mu intro przydź [niekaże [!] mu iutro przyſć March3 V5]. March1 A4v; Xánt zagrodnikowi mowił: Miły bráćie przeday nam źiela BierEz C, G4v; OpecŻyw 41, 44v, 45, 49v, 50v (8); ForCnR B4v; [Ruben] rzekł/ a zażem wam nie mowił/ nye grzeſzcye naprzetziw dzyecyęcyu a niechcyeliſcye mię ſluchatz HistJóz C3, B4v, Cv, E; BielŻyw 16, 126; GlabGad C4; LibLeg 11/95v; gdi then tho vrządnik konya namyenyonego dawall thedi mv thak yeſtha mowyl, wezmi theraſz konya thego a ya [...] oſthathka doplaczą LibMal 1544/90v, 1543/67v, 1544/90, 1552/167; SeklWyzn d3v; RejKup e4; HistAl D3, G6v; MurzHist K2v; MurzNT 26, Mar 4/24, 5/41, Luc 6/27; KromRozm III L8v; LubPs Q2; KrowObr 111, 175; Y kthory z was będzie miał przyiaćielá/ a ſzedłby do niego w pułnocy/ y mowił mu: Przyiaćielu/ pożycż mi [dicet illi ... commode mihi] throygá, chlebá Leop Luc 11/5, Gen 31/3, Ex 8/16, 14/12, Deut 1/21, 42 (11); przyſzli niektorzy Fáryzeuſzowie [do Jezusa] mowiąc mu/ Wynidź á idź z tąd precz [dicentes illi, Exi et vade hinc]/ bo ćię Herod chce zábić. BibRadz Luc 13/31, Gen 31/24, Lev 7/28, Num 11/12, 30/1, 2.Reg 25/24 (16); OrzRozm F3v [2 r.], P3v; do ktorey [żony Samsona] przyſzli pięć dworzan Filiſteńſkich/ mowiąc iey: wywiedz ſie od Sámſoná [dixerunt: decipe eum et disce ab illo Vulg Iudic 16/5] w cżym on táką moc ma BielKron 52, 32, 89v, 96v; SarnUzn C7v; RejAp 159, 159v; Lipnicki iął mu mowić/ day mi pokoy przebog cie proſzę GórnDworz T6; RejPos 1, 14, 25, 48v, 50 (19); BiałKat 46, 196 [2 r.], 246; GrzegŚm 8 [2 r.]; KuczbKat 365; WujJud 178; RejPosRozpr c2; On [Bóg] mowi głębinie/ wyſchni [Qui dicit profundo, Sicca te] BudBib Is 44/27, Ruth 2/7, 2.Par 1/2, 7, 10/10 (11); rzekł [Jezus] páráliżowátemu/ Tobie mowię wſtań [Tibi dico, surge]/ á weźmi łożko twoie/ á idź do domu twego. BudNT Mar 2/11; Mowi mu Filip/ Pánie/ vkaż nam oycá [Dicit ei Philippus:... ostende nobis Patrem] BudNT Ioann 14/8, Matth 5/44, 20/7, 8, 26/52, Mar 5/8 (26); CzechRozm 235; SkarJedn 71, 81; A choćiáſz mowiem Pánnie cżyſtej: ziśći nám/ zpuśći nam/ ále kogoſz? twego ſyná SkarŻyw 358, 35, 125, 227 [2 r.], 235, 243 (14); Mowię wam/ miłuyćie nieprzyiaćioły wáſze/ błogoſławćie tym ktorzy was przeklináią/ dobrze cżyńćie tym ktorzy was máią w nienawiśći CzechEp 8; iáko dźiećiom w ſzkołách mowią. Dic textum CzechEp 137, 28, 93, 119, 280; NiemObr 40; MOwiłem ći/ nie noś mi tych fráſzek/ doktorze/ Któré tám czáſem ſłyſzyſz w biſkupiéy komorze KochFr 56; ArtKanc G14; LatHar 47, 329 [2 r.], 693; Boćiem y ia ieſt człowiek pod władzą poſtáwiony/ máiący pod ſobą żołnierze: y mowię temu: Idź [et dico huic: Vade; ... rzekę ... Leop ]/ á idźie: á drugiemu/ Chodź: á przychodźi. WujNT Matth 8/9; y rzekł [Jezus]: Młodźieńcze/ tobieć mowię/ wſtań [tibi dico, surge; tobie roſkázuię ábyś wſthał. Loep ]. WujNT Luc 7/14, Matth 7/4, 15/22, 21/2, Mar 2/11, 4/24 (32); PowodPr 43; SkarKaz 161b, 311b, 381a, 385a, b, 635b; SkarKazSej 687b; KlonWor 13; Słuchayćież/ mowią ſobie/ [...] Skoro ieden przeſtánie/ bądź drugi gotowy ZbylPrzyg A4v. Cf W połączeniu tautologicznym.
mowić ku komu [w tym: ku sobie = nawzajem jeden ku drugiemu (2)] z przytoczeniern (75): Woł śię tedy bárzo zlęknął/ Ku oſłowi mowić pocżął: Bráćie ośle vćiekaywá BierEz O2, B4v; Ten tytuł [tj. Król żydowski] gdy żydowie cżtli/ ku Pilátowi mowili: Nie tak piſs [Dicebant ergo Pilato ... noli seribere Vulg Ioann 19/21] panie Pilácie/ ale ijż cżynil ſie krolem żydowſkim. OpecŻyw 140, 14, 54, 78v, 86, 109v (14); BielŻyw 25, 148; RejRozpr D2v; RejJóz B3, I2v, I4, K7, L6, P7; RejKup f6, g3v, ſ7; Tákći Dawid ku Bogu mowi. Day mi rozum ábych vmyał zakon twoy KromRozm II r4v; KromRozm III H8; BielKom A; RejWiz 36v; Leop Cant 2/10, Luc 14/12; BibRadz Gen 23/5; BielKron 18v, 25, 37 v, 258; OrzQuin P3; RejAp 4, 15, 89v; GórnDworz B8v; RejPos 23, 26, 204v, 215, 311v (18); Tedy ták mowił ieden ku drugiemu [dixit unusquisque ad proximum suum]/ podnieśmyſz ten vpadek narodu ſwego/ á walcżmy BudBib 1.Mach 3/43, Tob 11/8, k. X6, Vv; CzechRozm 79v, 202; PaprPan A3; ModrzBaz 143; CzechEp 29, 205; ArtKanc M14. Cf W połączeniu tautologicznym.
mowić ku czemu [= na temat czego, w związku z cżyni] z przytoczeniem (1): K temuż też Auguſtin S. mowił: Niechay grzeſznik obacży iáki ieſt grzech KuczbKat 205.
mowić na co [= na temat czego, o czym] z przytoczeniem (1): niechże ſłucha Chrizoſtomá/ ktory ták ná to krotko mowi. Dilecte ne tenearis admiratione CzechEp 264.
mowić przez kogo, przez co [= za pośrednictwem czyim, czego] z przytoczeniem (14): Mouy bog przeſz yſayaſſa omyuayczye ſyą a czyſty bądzczye oddalczye zloſzcz myſzly naſzych od oczu moych PatKaz III 144, 141; KromRozm I C3; GliczKsiąż A3; KrowObr 62v, 72v, 79; RejPos 47v, 67; KuczbKat 390; RejPosRozpr cv; ModrzBaz 55v; WerGośc 236; PowodPr 49.
mowić przed kim z przytoczeniem (2): mowił iáwnie [Aleksander] przed wſzytkimi ktory zábił Dáryuſá mego nieprzyiacielá ozoẃ ſie BielKron 125v, 25.
mowić z kim [= tak jak kto] z przytoczeniem (7): MurzNT 11; pewnieby z Chriſtuſem/ ſcrutamini ſcripturas, Bádayćie ſię piſm mowili. CzechEp 235; NiemObr 67; PowodPr 85; SkarKaz 456b; SkarKazSej 657b, 665b.
mowić z kim [= do kogo] z przytoczeniem (8): Otothá niewiáſtá mowiłá ze mną [dixit ad me]/ Day mi ſyná twego BibRadz 4.Reg 6/28, Gen 31/29, Num 33/50, Deut 9/12; OrzQuin Aa2v. Cf W połączeniu tautologicznym.
mowić z kim, o czym z przytoczeniem (32): OpecŻyw 64; SeklKat L4v, V4v; KrowObr 153; A z tąd wiecżna ſławá będźie y Kſiążęćiá tego. O ktorym káżdy pobożny [...] Będźie mowił/ Miey go w łáſce twoiey Wiecżny Pánie. BibRadz ktv; OrzQuin F4; SarnUzn D6v; RejPos 138; RejPosWiecz2 91; KuczbKat 130; WujJud 28v, 82v, 92v, 165v; iż ták o nim Bog ſam mowi: ſtrzeſz ſie go/ á ſłuchay głoſu iego CzechRozm 53v, 4, 5, 99, 196; Wielki to ſkarb o ktorym ſam Pan mowi: kłádzćie ſobie ſkarb w niebie SkarŻyw 101, 279, 337, 393, 394; CzechEp 83, 118; Ták o tym nadobnie mowi w zakonie ſtárym Mędrzec: Przed modlitwą przygotuy duſzę twoię LatHar +9v; SkarKaz 39b, 84b, 206b; bez tego dogadzánia y vſtępowánia ieden drugiemu/ o ktorym Apoſtoł mowi/ (ieden drugiego ćiężar noś:) zgodá być nie może. SkarKazSej 676b, 671a.
mowić w czym [ = w dziele pisanym lub w wypowiedzi ustnej] z przytoczeniem (27): PatKaz III 101v; SeklKat L4v; mowi [Bóg] ták w dzyeſięcyorgu ſwym przykazányu: Nye cżyń grzechu niecżyſtego. GliczKsiąż B7v; KrowObr 4, 110v, 193; RejPos 45; BiałKat 51, 381v; KuczbKat 385; RejPosRozpr cv, c2; SkarŻyw 119, 120, 184, 212, 337, 393; CzechEp 270; NiemObr 34; LatHar +3, +9v; Y mowił im [Jezus uczniom] w náuce twoiey (marg) vcząc ich. Hebraiſm. (‒): Strzeżćie ſię Doktorow [Et dicebat eis in doctrina sua: Cavete a scribis; ... w náucżániu ſwoim ... Leop] WujNT Mar 12/38, s. 837; SarnStat 1224; SkarKaz 549a, 634a.
W połączeniu tautologicznym z part praes act czasownika jednoznacznego lub ze swoim własnym; mowić [w tym: co (1), do kogo (32), komu (3), ku komu (2), z kim ‘do kogo’ (3)] rzekąc (a. rzeknąc, a. rzekszy), powiedając, mowiąc [w tym: tak (1)]. Participium w funkcji zapowiednika przytoczenia ‘tymi słowy’, ‘w te słowa’ (39 : 4 : 3): Mowił tedy Pan do Noego/ rzeknąc [Locutus est ... Deus ... dicens; Rzekł tedy Bóg ... mówiąc WujBib] Leop Gen 8/15; Zażechmyć niemowili tego ieſzcże w Egyptćie/ ták mowiąc: Odeydz od nas [Nonne iste est sermo, quem loquebamur ad te ... dicentes: Recede a nobis; Aza nie tá ieſt mowá którąſmy do ćiebie mówili .../ mówiąc: Idź precz od nas WujBib] Leop Ex 14/12; Wezwał potym Pan Moizeſſá y mowił do niego z Przybytku świádectwá/ rzeknąc [locutus est ... dicens; y mowił ... mówiąc WujBib]: Mow do ſynow Iſráelſkich Leop Lev 1/1, Gen 15/1, Ex 14/1, 30/11, 17, 22 (19); Pothym Anioł Páńſki mowił do Filipá powiedáiąc [locutus est ... dicens; mowił ... rzekąc BudNT] Wſtań á idz ku Południowi BibRadz Act 8/26, Apoc 17/1; BielKron 30v, 39; y mowił zemną/ rzekſzy mi [locutus est mecum, dicens PolAnt, Vulg Apoc 17/1; gadał ze mną mowiąc WuNT] RejAp 139v, 181; Y mowił Achaw do Náwotha rzekąc/ day mi [locutus est... dicendo: Da mihi] winnicę twoię BudBib 3.Reg 21/2; Y roſkazał obwołáć á mowić w Niniwenie[...]/mowiąc [et prodamare fecit et dicere ... dicendo; roſkazał to wywołáć y opowiedzieć ... tymi ſłowy BibRadz]. Cżłowiek/ y ſkot/ bydło/ y drob/ niech nie vkuſzáią nic BudBib Ion 3/7, Ex 12/3, 25/1, 30/11, Lev 6/24, 11/1 (17); BudNT Act 8/26; Lecz ánioł Páńſki mowił do Philippá/ rzekąc [locutus est ... dicens; mowił do Filippa temi ſłowy Leop ]: Wſtań á idź ku południowi WujNT Act 8/26; iáko do ſynow mowi/ rzekąc [loquitur dicens; iáko ... mowi Leop ]: Synu moy/ nie wzgardzay karánia Pańſkiego WujNT Hebr 12/5, 14/27.
Ze zdaniem dopełnieniowym z odcieniem imperatywnym lub optatywnym [w tym: z zapowiednikami: tak (9), o to (1), to(ż) (6), o tym (1); aby (111), by (18), iż(e)by (7), niech(aj) (3), żeby (9)] (132): BierEz Q2; OpecŻyw 75; OpecŻywSandR nlb 3v; BielŻyw 15; RejPs 103; Acz belo vielie moviono izby byly czla volne ComCrac 13; Alexander/ náthychmiaſt porozumiał rádę Euskula mędrcá/ ktori mowił áby ſie ſprzećiwili [qui dicerat ut resisterent] Alexandrowi HistAl D6v, E5; KromRozm I A4; Nye mowyę áby go [syna] nye dawał y nye dopuſſcżáł ná kápłáńſtwo/ ále przeſtrzegam áby pyerwey obácżył yeſliby ná kápłáńſtwo był godnym GliczKsiąż O5v, P; KrowObr 124v, 232; A theraz to mowi Pan/ [...] ábym záś przywodł [!] [dicit Dominus ... ut reducam] Iakobá k niemu Leop Is 49/5, Ex 14/2, Ez 33/8; Cc6; BibRadz Iob 6/22, Is 41/1, 1.Ioann 5/16; wiecżerzą Páńſką by ſpełná brano/ mowił s Papieżem oto Krol pirwſzym y ſthym będzie mowił y ma tę nádzieię iż to wymoże. BielKron 213v; mowili niektorzy/ áby tám było wolno mowienie káżdemu/ [...] Papież áby żadney mocy niemiał BielKron 230v, 29, 59, 64v, 75v (10); GórnDworz K3v, Cc3v; RejPos 101; BiałKat 33v; iáko Eſter weſzłá do Krolá/ á iáko mowiłá/ áby przez liſty [królewskie] byłá pohámowána [dixit cum epistola convertatur] oná iego [Hamana] myſl zła BudBib Esth 9/25, Deut 1/14, Iudith 6/1; CzechRozm 225; nie mowię áby ie [król] karał/ [...] ále to mowię/ áby tákowych mow vſzcżypliwych [...] wſpomináć [...] niedopuſzcżał [non iam dico ut ea puniat ... sed dico ne ... permittat] ModrzBaz 20; wołał nań on młodſzy ſłowy śmiáłymi/ y niemoc iego leniſtwem zwał/ mowiąc áby rychło ſzedł. SkarŻyw 202, 107, 328, 444, 456, 497; StryjKron 215; CzechEp 206; ReszPrz 106; ActReg 87; BielSjem 30; Nie rzekł: Niech każdy żonę poymie ktory iey nie ma: [...] (Boby był ſam przećiwko ſobie/ mowiąc troſzkę niżey: Aby nie ſzukał żony ten/ ktory iey nie ma) Ale każe/ áby żonáty miał żonę ſwoię WujNT 594; Ieſtći grzech do śmierći: zá tym [tj. za ciężko grzeszącym] nie mowię áby kto prośił [non pro illo dico ut roget quis; nie powiádam by ... Leop ]. WujNT 1.Ioann 5/16, przedm I4, Matth 16/12, Rom 2/22, s. 817.
mowić do kogo ze zdaniem dopełnieniowym (18): WróbŻołt 136/7; GroicPorz 13v; dniá onego/ ktorego mowił/ ieſth Pan Bog do was/ [...] ábyśći[e] [...] ſobie nieutzynili rytego podobieńſtwá KrowObr 110v, 231v; Leop Act 7/44; moẃ do Krolá Sálomoná bo wiem żeć nic nieodmowi/ áby mi dał Abiſág Sunámithſką zá żonę. BibRadz 1.Reg 2/17; BielKron 108v; RejAp 36v; RejPos 231v; BiałKat 66; A (Ták) mowił Saul do Ionátháná ſyná ſwego y do wſzech sług ſwoich żeby zámordowáli Dawidá [locutus est Saul ad Ionathan ... ut occideret David] BudBib 1.Reg 19/1, 2.Par 29/21, 1.Esdr 8/17; CzechRozm 258; SkarJedn 67; ArtKanc S16v; SkarKaz 120a; SkarKazSej 662b.
mowić do czego [= na temat czego, o czym] ze zdaniem dopełnieniowym (1): Abowiem to mowi Pan Bog Iſráelſki do domow miáſtá tego/ y do domow Krolá Iudſkiego ktore pokáżone ſą/ y ku ćwierdzam/ y do miecżá [Quia haec dicit Dominus ... ad domos ... et ad domos ... et ad munitiones et ad gladium ... ut dimicent] przychodzących/ áby ſie potykáli z Cháldeycżyki Leop Ier 33/4.
mowić z czego [= na podstawie czego] ze zdaniem dopełnieniowym (1): A podobno to z oney Ciceronowey z Platoná powieśći/ ktorą iáko máſłokiem vpaiáiąc mowił. Ktoby oycżyznę á mieyſce vrodzenia [...] vbogáćił/ áby wlicżbie Bogow nieśmiertelnych był. GostGospSieb +3.
mowić komu ze zdaniem dopełnieniowym (49): BierEz D4v, K4; OpecŻyw 3, 7; ieſlim nalaſl laſkę przed oblitznośćią waſſą [dworzan faraonowych] moẃcye Fáraonowij/ yż bych iechał a pogrzebł oyca mego HistJóz E3v; LibLeg 11/163; Alye zona wydzyala [kradzioną rusznicę] y mowyla mv ze by yey nyebral LibMal 1552/168v, 1544/85, 1547/128, 135, 1552/172; H3v; RejKup f4, k5v; HistAl D8, E8v, M8v; MurzHist Ov, O4, Q; Mow fynom Iſráelſkim niech idą przedſie [loquere filiis Israel ut proficiscantur; ... áby ćiągnęli WujBib]. Leop Ex 14/15, Apoc 17/13; OrzList gv; ſynowi ták mowił [Otto cesarz rzymski]/ Iż miał oycá Ceſárzá/ by ſie tym nie chłubił. Lecż ktorego ſtanu ieſt/ áby też pámiętał/ A ſwego cieniá márnie by ſie też nie lękał. RejZwierz 29v; BibRadz Ex 14/2, 15; BielKron 29, 29v, 30, 161, 219; RejAp 112v; RejPos 52v, 104v; mowili mu poddáni áby theraz ná Rzymiány podnioſł rękę zbroyną/ gdy ſámi miedzy ſobą walcżą BielSpr 39v; BiałKaz B3; SkarŻyw 30, 160, 329; KochSz A4; ArtKanc T4v; ActReg 84; Náuczyćielu/ przywiodłem do ćiebie ſyná mego/ ktory ma duchá niemego [...] Y mowiłem vczniom twoim áby go wyrzućili [dixit discipulis tuis, ut eicerent illum]/ á nie mogli. WujNT Mar 9/17, Act 19/4, 21/4, Apoc 10/9, 13/14; ſłudze Móẃ, áby ſie poſpieſzał, y ſtrzegł pilnie, żeby Co niezginęło CiekPotr 83; KlonFlis D4v.
mowić ku komu, ku czemu ze zdaniem dopełnieniowym (5): BierEz M3; czemu wy fałfzywi wykładacze piſma ſwiętego mouicie ku mnie abych fie od dobrey wiary przenioſl WróbŻołt D5v; LibLeg 11/162v; BielKron 12, 145.
mowić ku czemu [= na temat czego] ze zdaniem dopełnieniowym (1): Leop Ier 33/4 cf mowić do czego [= na temat czego, o czym].
mowić z kim [= do kogo] ze zdaniem dopełnieniowym (9): ForCnR D3; RejKup q5; OrzList gv; BielKron 213v, 235; mówił [Archimedes] z Hieronem/ áby ieden Okręt wielki z nakłádem kazał ná brzég wyćiągnąć. GrzepGeom A4v; SkarŻyw [223]; ZapKościer 1585/60 [2 r.].
mowić o czym ze zdaniem dopełnieniowym (1): Mowi tám Páweł S. o tich potráwách/ ktore były báłwánom ofiárowáne/ áby ich nievżywáli WujJud 197v.
mowić w czym [ = na temat czego] ze zdaniem dopełnieniowym (1): Iednák choć ſtráći/ choć ſzkutę rozbije/ Choć ná tym hándlu nie káżdy vtyie/ Przedſię mu nie mow w ſpráwie iego głupiey By przeſtał kupiey. KlonFlis D4v.
Z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym [w tym: z zapowiednikami: co (3), tak (1); aby (4), iż (12)] (16): KrowObr 108v; RejAp 65; gdy [Maryja] mowiłá: Iż niech ſie na wſzem ſſtánie zemną wola Páná mego. RejPos 271v, 54v.
mowić do kogo, do czego z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (6): Iż mowił Pan do Páná moiego/ ábyś ſiadł ná práwicy moiey. RejPos 231v, 260v, 269v, 335v, 345, 349.
mowić komu z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (3): puśćił braćią ſwoię [Józef] pretz á/ gdy yuż myeli iechać mowił ym a byśćie ſyę nie gnyewali wdrodze HistJóz E; LibLeg 11/165v; co [Chrystus] mowi themu kápłanowi/ gdy vźrzał lęknienie iego: Iż nie lękay ſie nic/ iedno wierz mocno. RejPos 258.
mowić ku komu z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym (3): co Pan ku they nędzney niewieſcie mowić racży/[...] Iż idź ty iuż niebogo przedſię s pokoiem RejPos 308v, 100, 234v.
W połączeniu z wyrażeniem przyimkowym „z” + I rzeczownika lub z part praes act określającym sposób lub treść wypowiedzi (8): Racżi nakłonić miły panie vcha twego a wyſluchay mie boć ia ieſtem vbogi á nędzny. Pan Ieſus mowi modlącz ſie ſam za ſię j za ſwe wierne. WróbŻołt dd4; KrowObr 168; Hekubá [...] wezwáłá ſyná Pariſá/ płácżąc mowiłá áby ſzukał rády iákoby ſie mogł pomśćić tego nád Achilleſem BielKron 59; GórnDworz Bb5v; Ták iáko Pan Bog z gniewem przez Proroká mowi: Piyćież tedy á vpijayćie ſię WerGośc 236; y modlił ſię Pánu Bogu z płáczem mowiąc: Bądzże zemną Pánie wtey woynie SkarŻyw 187; PowodPr 81; KlonWor 77.
W połączeniu szeregowym (1): Ano Páweł S. Tytowi biſkupowi każe mowić/ y vpomináć/ y káráć ze wſſelką władzą KromRozm III H4v.
»z Ducha Świętego, przez Ducha [= z natchnienia Ducha Św.] mowić« [szyk zmienny] (1 : 1): Rzekł Náthán/ vcżyń: ále to nie z Duchá s. mowił BielKron 70; ktorzy [uczniowie] Páwłowi mowili przez Duchá [dicebant per Spiritum]/ áby nie chodźił do Ieruzálem. WujNT Act 21/4.
»mowić (wielkim) głosem [= (bardzo) głośno]« [szyk zmienny] (5): [poklęknęła] mowiąc głoſem przed wſzytkimi ku boginiey Weſcie: Ieſlimći wiernie ſłużyłá/ vcżyń to przez mię BielKron 25; BudBib ludith 9/1; CzechEp 239; ArtKanc C9; áby ią [ewangelię] opowiedał [anioł] śiedzącym ná źiemi/ [...] mowiąc wielkim głoſem; Boyćie ſię Páná/ y chwałę mu dayćie [dicens magna voce: Timete Dominum... ] WujNT Apoc 14/7.
»mowić głosem człowieczym« (1): iákoby lwá prętko bieżącego/ ktory ták mowił do orłá głoſem cżłowiecżym. Słuchay ty [emittebat vocem hominis ad aquilam. Et dixit dicens: Audi tu] gdy ia do ćiebie mowię zroſkazánia Nawysſzego. BudBib 4.Esdr 11/37.
»mowić w imię Pana Jezusa Chrystusa« = mówić z pomocą, z błogosłαwieństwem Chrystusa (1): [Paweł] rzekł głoſem wielkim (marg) Mowię tobie w imię Páná Ieſuſá Chriſtuſá. N L. G.S. (‒): Wſtań [dixit magna voce: Surge] ná nogi twoie proſto. WujNT Act 14/9.
»mowić imieniem [czyim]« = prosić jako kto, w zastępstwie kogo (1): mowi też [prorok] imieniem zebránia krzeſćyáńſkiego/ áby go pan bog wſtároſći/ to ieſt ná ſkończeniu ſwiátá nieopuſſczał. RejPs 103.
»mowić językiem, w języku [czyim]« (1 : 1): TarDuch E3; mowiłem ięzykiem moim [Locutus sum in lingua mea; mowiłem w ięzyku moim TarDuch E3]: Oznaymi mi Pánie koniec moy. Leop Ps 38/5.
»mowić srogą mową« (1): Wilk mowił ſrogą mową ku iego poſłowi/ Cżemu mi tu przekaża/ powiedz ták Orłowi. BielSen 6.
»mowić w mowie, w rzeczy Panskiej [= w słowach zleconych przez Boga]« (1 : 1): bo mowił do mnie Pan w mowie Páńſkiey rzekąc [locutus est Dominus ad me in sermone Domini dicens; mowił do mnie PAN ſłowem PANSKIM rzekąc WujBib]: Nie będzieſz thám iadł chlebá [...] y Angioł theſz mi mowił w rzecży Páńſkiey/ mowiąc [locutus est mihi in sermone domini dicens; mi mowił ſłowem PANSKIM mówiąc WujBib]: W wiedź go záſię z ſobą do domu twego Leop 3.Reg 13/17–18.
»mowić myśląc« = rozmyślać (1): Weźrzał potym [młodzieniec] ku gorze/ áno domek máły/ Tuż práwie nád nim wiśi z bárzo przykrey ſkáły. Mowi myſląc/ mnięć tám być by ſie y ochynąć/ Wżdyć nie mogę bez tego Bogá woley zginąć. RejWiz 108v.
»mowić w osobie [czyjej] [= jako kto]« (1): idąc mimo Sędziego/ ręką kinęłá mowiąc/ iákoby w oſobie Alexándrá/ cżyń co chceſz. SkarŻyw 444.
»mowić słowo [za kim]« (2): áni zá nimi [za buntownikami i heretykami] chcemy mówić iednégo ſłowá/ ále oné chcemy y obiecuiemy káráć [nec pro eis loqui volumus aliquod verbum sed eos ... punire volumus JanStat 262] SarnStat 220 [idem] 119.
»mowić tymi (a. jakimi) słowy, w ty słowa« [zawsze z przytoczeniem, w tym: do kogo (26)] [szyk zmienny] (34 : 12): BierEz K2v; OpecŻyw 142, 159v; SeklKat I3v; iż pan Kryſtus/ ná ten tzás offiárowáć roſkazał/ kiedy do Apoſtołow ſwoich tymi ſlowy mowił. To tzyńćie ná pámiątkę moię KrowObr 179, 16, 20v, 145v; I mowił Pan do Moizeſſá y Aároná/ tymi słowy [Locutusque ... ad Moysen et Aaron ait; Y mówiąc ... rzékł WujBib]: Oddzielćieſie od thego zgromádzenia Leop Num 16/20; Pothym Pan mowił ieſzcze do Moiżeſzá w ty ſłowá. Ty moẃ do Izráelitow temi ſłowy/ Záchowywayćie Szábáthy moie [dixit ... ad Moseh dicendo: Et tu loquere ad filios Israel dicendo: Veruntamen sabbata mea custodietis] BibRadz Ex 31/12 ‒ 13, Gen 23/13, 31/29, Ex 6/10, 14/12, Lev 4/1, 8/1 (20); BielKron 120; LeovPrzep G, G3; RejPos 19v, 53v, 63v, 263, 324v; KuczbKat 385; KochMon 35; RejPosWstaw [1102]v; BudBib Iudith 9/1; [ociec] boiąc ſię áby niezginął ſyn w ktorym ſię kochał/ pięknymi ſłowy mowił: przeſtań tego vmárłego chwalić ábyś niezginął SkarŻyw 552, 279; CzechEp 270; WerKaz 298; CzahTr K4.
»miedzy innemi słowy mowić« (1): Bo miedzy innemi ſłowy mowi [Chrystus] vcżniom: cżuyćie á modlćie ſię SkarJedn 71.
»mowić sobie« = postanawiać, życzyć sobie w skrytości [szyk zmienny] (3): Bo thák ſobie mowił Saul: Niecháy go ia ręką ſwą niezábiiam [Saul dicebat: Ne sit manus mea in eum] ále niechać zginie od rąk Filiſtyńſkich. BibRadz 1.Reg 18/17; RejZwierc 109; Y mówię czáſem ſobie/ Gdźieś to człowiekowi/ Wolno było ták látáć/ iáko gołębiowi KochPs 80.
»mowić miedzy sobą« (4): BibRadz Gen 11/3; páſterze mowili miedzy ſobą [pastores dicebant ad invicem]. podźmy aż do Betlehemá BudNT Luc 2/15; WujNT Matth 21/38, Ioann 19/24.
»mowić w widzeniu« (1): iął mowić Pan do Abrámá w widzeniu/ rzekąc [factus est sermo Domini ad Abram per visionem dicens; sſtáło ſie ſłowo PANSkie do Abramá/ wwidzeniu mówiąc WujBib] Nieboy ſie Leop Gen 15/1.
»głosem wołając mowić« (1): á głoſem wołáiącz/ mowił: Oycże Abráámie/ zmiłuy ſie nádemną RejPos 161v.
»mowić i krzyczeć« (1): Bo ſłyſzyſz záwżdy co Kośćioł mowi/ y krzycży ná was trąbámi kazánia ſwego: Náwroććie ſię Synowie bledni do Páná Bogá ſwego SkarJedn 365.
»łajać i mowić« (1): Tedy mu [uzdrowionemu] łáiáli/ a mowili [maledixerunt ergo ei et dixerunt]: Bądźże thy zwolennikiem iego Leop Ioann 9/28.
»modlić się a (i) mowić« [szyk 5 : 1] (6): vpadł ná oblicże ſwe [Jezus]/ modląc ſie/ á mowiąc [orans et dicens]: Oycże moy/ [...] niechże odeydzie odemnie ten kielich Leop Matth 26/39; modli ſię do niego/ á mowi wybaw mię [orabit ad eum, et dicet: Libera me]/ bo ty Bog moy. BudBib Is 44/16; CzechEp 205; LatHar 692; WujNT Matth 26/ 39; PowodPr 81.
»ostrzegać i mowić« (1): do wſzyſtkich wiernych nápiſał [św. Paweł]/ oſtrzegáiąc ich y mowiąc. Aby wiárá wáſzá niebyłá według mądrośći ludzkiey KrowObr 108v.
»pisać i mowić« (1): ku Neronowi iáko vcżniowi ſrogo [Seneka] piſał y mowił/ áby przeſtał mordowáć ludzi krześćiáńſkich BielKron 145.
»płakać [na kogo] a mowić« (1): Bo oto płáczą ná mię á mowią [flent enim adversum me dicendo]/ Day nam mięſá BibRadz Num 11/13.
»powiedać i mowić« (1): Iá powiedám ij mowię wám/ podnieſcie ocżi waſſé OpecŻyw 50v.
»prosić i (a) mowić« [szyk 2 : 1] (3): RejPos 228; Mąż niektory Mácedończyk ſtánął/ proſząc go y mowiąc [deprecans cum et dicens]: Przyſzedſzy do Mácedoniey rátuy nas. WujNT Act 16/9, Matth 8/6.
»mowić a (i) przykazować, rozkazować« [szyk 3 : 1] (3 : 1): SeklKat I3v; przełożył ie nád ludem poſpolitym/ [...] mowiąc im á przykázuiąc: Słuchaycie ſpraw ludzkich/ á ſpráwiedliwie rozeznawaycie y ſkázuycie BielKron 32, 33; gdy mu [Abrahamowi] ſię P. B. vkazał [...] roſkázuiąc mu y mowiąc: wynidz z ziemie twoiey SkarŻyw [282].
»mowić i radzić« (1): Dobrzeć Kato mowi y rádzi/ áby ſie kożdy cżłowyek chronił y ſtrzegł nyerządnych byałych głow. GliczKsiąż P.
»upominać a mowić« (1): Y zebráli do ſiebie ono zgromádzenie ſwięte/ vpomináiąc ie á mowiąc k nim: Stáraycie ſie namileyſzy bráćiſzkowie RejPos 23.
»wołać, obwołać i (a) mowić« (10 : 1): MurzNT Mar 10/47; A gdy z támtąd ſſedł Iezus/ ſſli zá nim dwáy ſlepi wołáiąc á mowiąc: Smiłuy ſie nád námi [clamantes et dicentes: Miserere nostri] ſynu Dawidow. Leop Matth 9/27; BibRadz Ier 3/12; RejPos 12; BudBib Dan 4/4, Ion 3/7; á Biſkup wołáć pocżnie y mowić: wſzyſcy wierni chwalmy P. y Bogá náſzego SkarŻyw 173; LatHar 352; WujNT Matth 9/27, Mar 10/47, Act 24/18.
»złorzeczyć a mowić« (1): ktory miotał kámienie w błoto złorzecżąc krolowi/ á mowiąc: Wynidź roźlewácżu krwie BielKron 72.
mowić komu (10): LatHar 329, 724; Tedyć poczną mowić goram; Przywalćie nas [incipient dicere montibus: Cadite super nos] WujNT Luc 23/30. Cf »mowić duszy [czyjej]«.
mowić o co (1): Sámá Rzeczpoſpolita iuż ſię ledwo czuie O ſwą krżywdę nie mowi Prot Dv.
»mowić duszy [czyjej] [= komu]« (7): W miłym bodze mam duphanie iakoż tedy mowićie duſzy moiey przenies ſie na gorę [quomodo dicitis animae meae: Transmigra in montem] iako wrobl WróbŻołt 10/2; Szałony zgromádziłeś gumná ſwoie/ bogáctwá ſwoie/ a mowiſz duſzy ſwoiey/ vżyway maſz wſzytkiego doſyć RejPos 6v, 82v, 84v, 192v, 317, Ooo3.
»mowić do serca [czyjego] [= do kogo]« [szyk zmienny] (4): Leop 2.Par 32/6; RejPos 293v; á do iey ſercá Chryſtus mowił: nie boy ſię Antonino/ iam z tobą ieſt SkarŻyw 444; SkarKaz 518a.
»mowić z [jakiego] serca (czyjego), [jakim] sercem« [w tym: do kogo (1)] [szyk zmienny] (2 : 2): LubPs S6; á modliłem ſię do niego/ mowiąc ták ze wſzytkiego ſercá moiego [dixi ex toto corde meo]. O Boże oycow [...] Dáyże mi mądrość BudBib Sap 8/21; ieſli ſię kiedy y Swiętym mowi [...] Zmiłuy ſię/ ábo ſpraw; inſzym ſię pewnie ſercem/ niżli Pánu Bogu mowi LatHar 329, +3.
»mowić w sercu(-och) [czyim(-ich)]« = mówić w myśli [szyk zmienny] (2): LubPs I3v; MOwiłem (też) w ſercu moiem/ przydz teraz [Dixi ego in eorde meo: Vade nunc] BudBib Eccle 2/1.
»mowić słowy« (1): A zezwawſſy wſſyſtkich na vlicę brany mieyſckiey/ mowił do ſercá ich/ tymi ſlowy [locutus est ad cor eorum dicens]. Mężnie ſobie pocżynayćie/ á poſilayćie ſie/ nieboyćie ſie nic Leop 2.Par 32/6.
mowić co (10): Co kolwyek zakon mowi/ tym mowi ktorzy ſą pod zakonem. A to tu nye wyymuye tákye álbo owákye przykazánya/ ále o wſſyſtkich wobyec powyeda/ iż tych tylko obowyęzuyą/ ktorzy ſą pod zakonem KromRozm II n, n; Leop Rom 3/20, YY4v; BibRadz Rom 3/20; CzechRozm 200; SkarJedn d8; CzechEp 32; Izali też zakon tego nie mowi [An et lex haec non dicit; áza y zakon tego nie roſkázuie? LatHar 127]. WujNT 1.Cor 9/9, Rom 3/19.
mowić o kogo (1): Zakon przyrodzony mowi o vmárłe. SkarKaz 381b marg.
Z przytoczeniem [w tym: z zapowiednikami: tak (3), co (1), to (1); przytoczenie w antepozycji (1)] (23): PatKaz III 134; abowiem miałem ia nadzieię w ſlowiech twoich [...] w ſlowiech, tho w obietniczach twych ktore mowią, kiedy będziecie ſtac przed krolmi y przed kxiążęty niemyſlcieſz czo macie mowic WróbŻołt oov; MurzNT 21; Spominałem nyedawno vſtáwy ápoſtolſkye: Z tych pirwſſa ták mowi: Biſkup ode dwu álbo trzech biſkupow ma być ſtáwyon KromRozm III I3; Záſię piſmo mowi/ bądźćie poſłuſzni ſtárſzym wáſzym BielKron 203, 201v, 203, 465v; SarnUzn H4v; BiałKat b2v; CzechRozm 200; SkarJedn 288; SkarŻyw A4v, 100; PaprUp D2; WujNT Rom 7/7, 1.Tim 5/18; Co Ewángelia mowi. Cżnyćie vſtáwicżnie/ bo niewiećie dniá áni godźiny. WysKaz 47; PowodPr 22; nie łay głuchemu/ y przed ślepym pniá nie kłáć/ mowi zakon. SkarŻyw 279a, 42b, 313b, 385a.
mowić do kogo z przytoczeniem (1): bo tey nocy mowiło ſłowo Boże do Nátháná: Rzecż ſłudze memu Dawidowi/ áby nie budował domu moiego BielKron 70.
mowić o kim z przytoczeniem (1): o tákich piſmo mowi/ od myſli nieucżćiwych y głupich á nikcżemnych ſtrzeſz mię Pánie. SkarŻyw 293.
Ze zdaniem dopełnieniowym; aby (1); cokolwiek (6) (7): Bo nam gloſno pyſmo mowy Abychmy biły gotowy. Bo ſmierċ iako zlodzyey dibie RejKup d2.
mowić do kogo ze zdaniem dopełnieniowym (1): iż cokolwiek zakon mowi/ do tychći [quaecumque lex dicit (marg) loquitur (‒) iis ... loquitur; tym Lop, BiRadz, WuNT] mowi ktorzy ſą pod zakonem? CzechEp 32.
mowić komu ze zdaniem dopełnieniowym (5): KromRozm II n; A wiemy tho iż cokolwiek zakon mowi/ mowi tym ktorzy w zakonie/ áby kożde vſtá były zátulone Leop Rom 3/19, YY4v; BibRadz Rom 3/20 [19]; WujNT Rom 3/19.
mowić do kogo (1): iáko Apoſtoł powiáda/ iż do nie[go] głos mowił; wſtęṕ ku mnię wyſzſzey RejAp 47.
mowić ku komu (1): Y vſlyſzałem głos ktory ku mnie mowił [et audivi vocem dicentem mihi]: Poyzrzy przećiwko ſobie Leop 4.Esdr 11/36.
Z przytoczeniem pytania z wyłączeniem pytań retorycznych [w tym: z zapowiednikami: tak(o) (23), co (3), jako, tak to, to] (362): Wąż przed nim [przed kmieciem] ledwie vćiekał/ Aże do ſwey iámy wbieżał: Mowiąc/ cżemuś mię vderzył/ A tom ći ia bárzo wierzył. BierEz N2v, B4; Drudzy lepák mowili/ Y tzo ten vcżynil/ ij krádl cżyli zrádzal. A drudzy odpowiedali ijże zhoytza był OpecŻyw 143, 32v, 33, 39, 44v, 68 (11); BielŻyw 159; HistAl Fv; MurzHist H4v; LubPs bb3, dd6; KrowObr 9, 59v, 116 marg, 166, [245]v; á będą mowić zumiawſſy ſie/ Cżemuż ták Pan Bog vcżynił tey źiemi [et dicent stupentes: Quare fecit Dominus sic terrae huic]/ y domowi temu? Odpowiedzą: Iż opuśćili Páná Bogá oycow ſwoich Leop 2.Par 7/21; Y poiąwſzy go/ wiedli go do ſwego kollegiom/ mowiąc [dicentes]: Możemyli wiedzieć co to zá nowa nánká ieſt/ ktorą ty powiádaſz? Leop Act 17/19, *B2, Num 11/4, 20, Iudic 5/28, 2.Reg 11/20 (16); RejZwierz 23v; Nie mowże [ne dicas]/ Przeczże czáſy przeſzłe były lepſze niżli ninieyſze? bo o tym nie pytaſz ſię z mądrośći. BibRadz Eccle 7/11; Szukáli go [Jezusa] tedy [...] á mowili: A on gdźież ieſt? BibRadz Ioann 7/11, Gen 18/13, 19/5, Num 11/4, 18, 1.Reg 11/12 (20); OrzRozm E2v; BielKron 31, 31v, 64, 109, 146, 227v, 326; powiédz mi/ Polſká Króleſtwemli ieſt/ czyli nié? Rzecze że ieſt. Nuż ty [...] ták mów: Tedy Polſká ma Królá? Odpowié/ pewnie że ma. OrzQuin Aa2v; SarnUzn B6v, E; GórnDworz T2v, T6, Y4v; oto Mędrcy od wſchodu ſłończá przyſzli áż do Ieruzalem/ mowiąc: Gdzye ieſt ten kthory ſie národził krol żydowſki? RejPos 35, 41, 48v, 50v, 51, 125v (11); RejPosWiecz2 93v; Y wſzedł krol Rechawehám w radę z ſtárſzymi [...] mowiąc/ co wy rádzićie iákimi słowy mam odpowiedzieć [consuluit ... dicendo: Quomodo consulitis ut respondeam] ludowi temu? BudBib 2.Par 10/6, 2.Esdr 13/11, Iob 7/4, 21/28, 4.Esdr 4/32, Eccli 39/21, 25; HistHel D3; przyſtąpili kniemu [ku Jezusowi] vcżącemu [...] mowiąc. Ktorą władzą to cżyniſz? [...] A odpowiedáiąc Iezus rzekł im: Spytam y ią was [accesserunt ... dicentes: In qua auctoritate haec facis ... Respondens ... dixit eis: Interrogabo vos et ego] o iednę rzecż BudNT Matth 21/23, Matth 8/27, Mar 14/14, Ioann 7/15, 10/47; CzechRozm 70v, 122, 158v, 171; vkázował [cesarz Konstantyn] mieſzek z pieniędzmi/ y mowił: á drogi to mieſzek? odpowiedziáł ktokolwiek: tak drogi ile wnim pieniędzy. á potym wyſypawſzy zniego pieniądze pytał: á teraz drogi ieſt? powiádáli nic nieważy. SkarŻyw 299, 285, 329, 452, 483, 502 (17); CzechEp 121, 243; KochFr 93; ArtKanc C13, G17; Mówię/ prawdáli to: czy vmiéramy Ze wſzytkim zgołá/ á więcéy nie mamy Zywotá/ tylko póki duſzá w ćiele? GórnTroas 30, 29; Mowił záś Piłat. A coż tedy vczynię z Iezuſem/ [...]? Rzekli wſzyścy: Niech będźie vkrzyżowan. LatHar 698, 379, 690, 691; Mowili tedy [uczniowie]: Coż to ieſt co mowi [Jezus]/ Máluczko [Dicebant ergo: Quid est hoc quod dicit: Modicum?]? [...] y rzekł im: O tym ſię pytaćie miedzy ſobą/ iżem wam rzekł; máluczko/ á nie vyźrzyćie mię WujNT Ioann 16/18, Matth 2/2, 6/31, 9/14, 13/54, 15/1 (40); WysKaz 17; PowodPr 25 [2 r.]; teraz mowiem: Czemu Turecka moc ták wiele Chrześćijáńſtwá pożárłá y pogubiłá? czemu Chryſtus náſz nie pokaże mocy ſwoiey? SkarKaz 4a, 42a, 607b; SkarKazSej 679a; KlonWor 17.
mowić do kogo z przytoczeniem [w tym: jeden do drugiego (6), do siebie = nawzajem jeden do drugiego (2)] (72): Y iął mowić [Ksantus] do drugiego: A tyś ſynu z źiemie ktorey/ On mu rzekł/ ieſtem z Libiey. BierEz B2; HistJóz B2v; GlabGad N5v; Iakob mowi do ſinow Ach me namileyſze dzieći czoż ſie to wzdy dzieie RejJóz L8; HistAl D4v; KrowObr 166v, 240v; zwolennicy iego/ ięli mowić do niego [accedentes ... dixerunt ei]: Przecżże w tych przypowieśćiách mowiſz do nich? On im odpowiedział Leop Matth 13/10, Gen 26/27, 41/38, Iudith 5/26, Matth 9/11, 13/27 (8); mowili do niey [do Rebeki]: Chceſzli ty iecháć z tym człowiekiem? A oná odpowiedźiáłá/ Poiádę [dicerunt ad eam: Nunquid ibis cum viro isto? Et dixit: Ibo]. BibRadz Gen 24/58, Ex 5/22, 14/11, 1.Reg 12/6, Neh 13/17, 21 (11); OrzRozm H; BielKron 84v, 89v; GrzegRóżn G; RejAp 125v; GórnDworz Z5v; A widząc to oni Licemiernicy/ mowili do zwolennikow iego: Cżemu tho z iáwnogrzeſzniki y grzeſzniki Miſtrz wáſz iada? RejPos 324, 172, 213v, 283, 305v, 331; BiałKat 6, 73v, 133v; RejZwierc 168, 178; KochMon 33; BudBib Ios 17/14, 2.Esdr 13/17, Mich 7/10, 4.Esdr 11/37, 1.Mach 12/44; CzechRozm 148v, 159v, 257v [2 r.]; SkarJedn 92; SkarŻyw 372, 482; MWilkHist G3v; CzechEpPOrz **3v; ReszPrz 51; ArtKanc Q9; Y wſzedł znowu [Piłat] do Ratuſzá/ y do P. Iezuſá mowił: A ſkądeś ty? ále P. Iezus nie dał mu odpowiedźi. LatHar 733, 705 [2 r.], 711, 718; WujNT Luc 4/36, Luc 7/24, 8/25, Ioann 11/56, Act 2/7, 12; SkarKaz 351a, 453a.
mowić komu z przytoczeniem (57): OpecŻyw 41; HistJóz D2; TarDuch D5v; Mowili mu tedy [Dicebant ergo ei; Pytáli go Leop ]/ Iákóſz śię otworzyły oczy twoie? Odpowiedźiáł on i rzekł MurzNT Ioann 9/10, Mar 8/21, Ioann 8/19; Abowiem iuſz ná then tzás żaden nieſmiał Papieżowi mowić/ tzemu ták tzyniſz? KrowObr 197, 8v; RejWiz 71; Leop Iudic 20/11; RejZwierz 26v; gdy wam ſynowie wáſzy będą mowić co to zá nabożeńſtwo/ rzecżcie: ofiárá Páńſka ieſt prześcia. BielKron 30; A gdy odiecháli poſłowie/ przyſzedł k niemu [ku królowi] Ezáiaſz Prorok/ mowiąc mu: Co to byli zá goście á ſkąd á cżego chcieli. BielKron 90, 11, 52, 66, 72v, 95v; SarnUzn G7; RejAp 110v; trefi ná iákiegoś páchołká/ y mowi mu/ Towárzyſzu niewieſz gdzie thu moiá goſpodá. GórnDworz P8, Q; BudBib 2.Par 25/15; Y mowi iym Iezus. Iako wiele chlebow maćie? [ait illis ... Quot panes habetis?] A oni rzekli. śiedm BudNT Matth 15/34, Matth 8/26, 20/6, Mar 14/19, Ioann 1/48, 9/17 (11); SkarŻyw 99, 338 [2 r.], 369, 535; CzechEp 131; LatHar 711, 719, 732; mowili mu [Jezusowi]: Czemuż vczniowie Ianowi y Pháryzeyſcy poſzczą: [dicunt illi Quare discipuli Ioannis ... ieiunant] á twoi vczniowie nie poſzczą? WujNT Mar 2/18, Matth 3/7, 16/17, 19/3, 26/22, Mar 2/16 (14). Cf Zwroty, Szeregi.
mowić ku komu z przytoczeniem [w tym: jeden ku drugiemu (6)] (32): ku ſwoim Pánom [król] mowił: Ieśliśćie o tym ſłyſzeli/ Albo też niegdy widzieli. Bych Ligurgowi winien był/ A v niego co pożycżył: Rzekli iż nie widáli/ O tym nigdy nie ſłycháli. BierEz G3, P3, P4, S; OpecŻyw 28, 55v, 164v; on [rozbójnik] rąką gwaltowna na nyą ſzyą yeſth rzuczill mowyącz kv nyey maſch pyenyadze, ona gdy odpowyedzyala nyemam bo dopyro ponye ydą Thedy [...] LibMal 1544/93v, 1554/188; RejJóz M7, O2v; Paweł mowj ku Kupczowij Miły braczie czo ſyę ſtało RejKup q5v; MurzHist H4; MurzNT Luc 8/25; Leop 2.Reg 19/41; Oto ieſzcze śmiem mowić ku pánu memu [loqui ad Dominum meum]/ A ieſliżby tám iedno tylko dwádźieśćiá [sprawiedliwych] byli ználeźieni? Tedy mu on odpowiedźiał/ Nie zátrácę ich y dla tych dwudźieſtu. BibRadz Gen 18/31; Y mowili zwolennicy iedni ku drugim [Diecbant ergo discipuli ad invicem]: Izali mu ktho przynioſł coby iadł? BibRadz Ioann 4/33, Gen 31/36, 1.Reg 26/6; BielKron 3, 17, 129, 304, 456v; RejAp 69; Y zumiewáli ſię wſzytcy y waháli ſię ieden ku drugiemu mowiący [alius ad alium dicentes], Coż to chce być? BudNT Act 2/12, Luc 4/36; LatHar 709; WujNT Mar 3/23, 4/41, 10/26, Luc 5/30.
mowić przez kogo, przez co [w tym: przez usta czyje (1)] z przytoczeniem (1): a wyobráżenie páná náſzego Iezu Kryſtá/ ktore [!] przez vſtá onego ieleniá iáko niegdy przes oſlicę Báláámowę mowił rzekąc. HistRzym 127.
mowić przed kim [= mówić do kogo] z przytoczeniem (1): Vćiekł thedy Dawid z Náioth/ ktore ieſt w Rámáthá/ y przyſzedſſy mowił przed Ionáthą: Cożem vcżynił [locutus est coram Ionatha: Quid feci]? kthora ieſt niepráwość moiá? Leop 1.Reg 20/1.
mowić z kim [= do kogo] [w tym: z sobą = nawzajem do siebie (1)] (2): A wſzákoż o ſądźiech thwych z tobą mowić bedę/ Czemu ſię ták fortunią drogi niepobożnych? BibRadz Ier 12/1; ArtKanc F15.
mowić z kim [= tak jak kto] z przytoczeniem (1): Móẃ záwżdy s Páwłem świętym: Pánie/ co chceſz ábych cżynił BiałKat 208v.
mowić w czym [= w dziele pisanym] z przytoczeniem (1): mowi w Ewangeliey on vrzednik winnicę do iednego zawidznego robotnika/ więc prawi oko twoie dla tego złe ieſt, iżem ia dobry GlabGad N5v.
W połączeniu tautologicznym z part praes act „rzekąc” w funkcji zapowiednika przytoczenia ‘tymi słowy’, ‘w te słowa’ (4): A on [Józef] k nim [do braci] ſrogo mowił rzekąc: Skądeſcie? Odpowiedzyeli/ z zyemie Kánáneyſkiey. BielKron 17; HistRzym 127, 133; BudBib Ios 17/14.
Ze zdaniem dopełnieniowym pytajnym (4): rzecżecie [...] goſpodárzowi: Miſtrz naſs mowi/ gdzie ieſt odpocżynienijé iego/ gdzieby pożywatz miál z ſwymi zwoleniki baranka wielkonotznégo? A on ci wám vkáże ſięń wielką vſlaną OpecŻyw 86v; BielŻyw 78; BielKron 50v; A ia wątpiąc o tey to gadce/ mowiłem/ ieſliby chćiał iść [Paweł apostoł] do Ieruzálem [dicebam si vellet ire Ierosolymam]/ á tám o tym być rozſądzon. WujNT Act 25/20.
Z połączeniem zdania dopełnieniowego z przytoczeniem pytania (1): iáko tu pokuſzał Apaſtołow [!] ſwoich/ [...] mowiąc k nim/ [...] Iż gdzie weźmiemy chlebá/ cżymbychmy tę wielkość nákarmili? RejPos 82.
»mowić sam sobie« = rozmyślać, zastanawiać się (2): HistRzym 133; A ták nic ſie nie fráſuycie/ mowiąc ſámi ſobie: co będzyemy ieśc RejPos 217.
»mowić tymi słowy, w ty słowa« (2 : 1): Y mowił Dawid ku Achimelechowi Heteyczykowi/ y ku Abiſáiemu [...] tymi ſłowy [dixit ad Achimelech ... et ad Abisai ... dicendo]/ Kto ze mną poydźie ku Saulowi do woyſká? Odpowiedźiał Abiſái/ Ia z tobą poydę. BibRadz 1.Reg 26/6; Aby mowili do Kápłanow [,..] w thy ſłowá [Ut diceret ... dicendo]/ Izali płákáć będę mieſiącá piątego wyłączywſzy ſię/ ták iákom cżynił przez kilká lat? BibRadz Zach 7/3, Agg 2/3.
»pytać a (i) mowić« (2): LatHar 709; Y pytáli go [Jana Chrzciciela]/ á mowili mu: Czemuż tedy krzćiſz [interrogaverunt eum et dixerunt ei: Quid ergo baptizas]/ ieſliżeś ty nie ieſt Chriſtus WujNT Ioann 1/25.
»wołać i mowić« (1): przyſtáwowie oni Izráelſcy przyſzli do Fáráoná/ wołáiąc do niego/ y mowiąc [clamaverunt ... dicendo/ Czemu to nám czyniſz ſługom twoiem. BibRadz 5/15.
mowić około czego [= na temat czego, o czym] (1): ábyſmy głupie złothą wędą ryb niełowili/ iáko Auguſtus Ceſarz/ około ſzkodliwych á niepotrzebnych walkách [!] mowił. OrzRozm S4v.
mowić wedle (a. według) czego (3): Wedle Iwreyſkiey mowy mielibyſmy mowić nie Eſáiaſz/ ále Ieſzaiáhu BudBib I 214v marg; tedy mu ták Bog odpowiedział: mowię wedle właſnośći ięzyká żydowſkiego: Oblicża moie poydą. CzechRozm 17, 142.
mowić komu (1): Tłuſtego ſkromnym/ prędkiego ćiekáwym Muśi zwáć kto chce być myśliwcem práwym/ Wątrobę lekkim/ á gdy ſię obłowi/ Pſom herab mowi. KlonFlis Fv.
mowić po jakiemu [w tym: po łacinie (2), po polsku (1); po staremu (2), po papiesku (1); po naszemu (1), po twemu (1)] (8): GlabGad B2v; OrzQuin C3; krótki wykład paćierzá/ iáko po ſtáremu mówią: to ieſt prawdźiwéy modlitwy Páńſkiey BiałKat 220v; CzechRozm 128; BudBib I 221d; SkarJedn 74; Boć pewnie bez ſłowá Bożego/ [...] nie może być zbor ábo mowiąc po Papiesku, kośćioł. CzechEp 129; GórnRozm A4; Do tákiego okázowánia/ po náſzemu mowiąc/ śiłá tám było dworu/ woyſká rycerſtwá/ doſtátku SkarKaz 122b.
mowić z kim [= tak, jak kto] (1): tedy tęn kto to vczynił (mowiąc: iuſz po twemu z tobą) Wolnośći záżył GórnRozm A4.
mowić (jako) o kim, o czym (12): SarnUzn F8v; GórnDworz O3v; Wiem że w ięzyku Hywreyſkiem/ to ſłowo Izrael/ gdy znacży ziemię Izraelſką/ tedy bywa ták oniem mowá/ iáko o niewieście álbo o ziemi (in foeminino) ale żeby też oniem tak mowić/ iáko o bydlęciu/ albo iako o dziecięciu (in neutro) tego ieſzcze nigdy nieſłychałem v Polakow. BudBib I c3, I c2v [4 r.]; mowi o nim [o Izmaelu] iákoby mu rok ábo pułtorá było/ gdyż iuż miał lepiey piąćiunaśćie lat. CzechRozm 148v, 17 [3 r.], 42.
W połączeniu tautologicznym: »mowić mowiąc« (1): gdzie choć iey dopiero obiecuie/ iż pocżąc miáłá/ á wżdy tákże mowi y tychże też ſłow vżywa mowiąc: bo oto pocżęłáś/ y vrodziłáś. CzechRozm 133v.
»jako [kto (najczęściej: niektorzy, my, wy, oni itp.; Czechowie, Grekowie, Polacy, Ruś)] mowi, jako (pospolicie) mowią« [wprowadza synonim rodzimy lub odpowiednik innojęzyczny wyrazu, imienia, zwrotu, przysłowia itp.] (61 : 19): HistAl N; MurzHist P3; Słowo łacińskie nieznaczy próſto młota abo iako indźie mowią słodźin/ ale nierowno inſzé rzeczy MurzNT 196 marg; A gdźye byś duchem błogoſláwił/ ten ktory yeſt ná myeyſcu nyeumyeyętnego álbo láiká/ yáko my mowimy/ yáko rzecze Amen KromRozm II h2v; PRokurator/ ieſth Perſoná ktora cudze ſpráwy s poruczenia Páná/ álbo/ iáko mowią/ Princypałá ſwego/ ſpráwuie. GroicPorz e2, f, kv, m3v, n, t2 (8); Nietzyn ſobie Ryćiny álbo iáko wy mowićie Obrázu/ áni żadnego podobieńſtwá KrowObr 110v, 67v, 81v, 82v, 85v, 86 (10); GrzegRóżn B4, H4; KwiatKsiąż K2v; Agitator et exagitator, Nieſpokoynik nágábácz yako niektorzi mowią. Mącz 6b; Genethlia natalitia, Pámiątká národzenia to yeſt/ przepiyánie yáko naſzi polacy mowią. Mącz 144a; incantamentis curare, Leczić álbo lekowáć yáko báby mowią/ żegnáć. Mącz 200c, 3b, 4b, 14c, 23a, 24d (32); zakon/ á záwołánie iego [dworzanina]/ ábo (iáko dziś mowią) profeſſia/ niechczę áby byłá ina/ iedno Ricerſkie rzemięſło GórnDworz D5, M2v; RejPosWiecz3 97; BiałKat 220v; A ták z ſtrony Bożey/ nie ſą w tych świątośćiách znáki gołe ábo iáko mowiem cżcże/ ále máią z ſobą prawdę y ſkutek ſpołecżnie złącżony. WujJudConf 249v; RejPosWstaw [212]; ták iak o náſze Polſkie [nazwy i imiona] na końcu ſchylam/ to ieſt/ iáko Grámmátykowie mowią deklinuię ie BudBib I Cv; CzechRozm 60v, 127, 156v; Był też [...] Iſidor ábo iáko oni mowią Sidor Metropolitá Kijowſki. SkarJedn 268, 74, 172, 267, 369; Przeto te choroby/ któreby álbo ćiało vſuſzyły/ á iáko prośći mowią wywędźiły: álbo któreby bárzo roſpálić/ [...] miáły: do wód tych ćieplicznych/ przyſtąpić niemáią Oczko 13; iáko y Ewánielia S. Márká y S. Lukaſzá [...] z podánia ieſt y z trádycyey iáko mowiem. SkarŻyw 364; Phil P; ktory [ojciec P. Maryji] inſzym imieniem zwány był Iehoiáchim/ ábo iáko poſpolićie mowią Ioáchim. WujNT 204, 504; SarnStat 143; żeby ich nie robił ná przedáć ábo/ iáko mowią/ ná tęndetę KlonFlis A2v, H3v.
»jak(o) (ono, owo, dawno, pospolicie) mowią, (dawno, niedarmo, pospolicie, u nas, tak) mowią, jako [kto] mowi« [z przytoczeniem przysłowia] (27 : 18 : 6): Ale iako wiecz mowią, Niepotrzeba wiechy wybornemu winu/ á ſama ſie rzecż dobra chwali. FalZioł +2v; GlabGad B2v, G2v, G3v, G6v, I5v, N3, N3v; RejRozpr A2; Yáko poſpolicye mowyą/ yáki pan táki kram/ yáki ocyec táki ſyn/ nie dáleko záwſſe od yábłoni pádnie yábłko. GliczKsiąż Ev, E8, L5v, L7, Nv, O6v, P4v; Clara pacta, faciunt claros amicos mowią dawno. OrzRozm F3v, C4; BielKron 183, 262, 340, 346,429;Mącz 198b, 215c, 501c; SienLek 32v; GórnDworz L3, L7v; HistLan A3v; WujJudConf 243v; Strum E4; V nas mowią/ złym położeniem káżdego ſkaźi, ModrzBaz 103 marg, 90; ModrzBazBud ¶; KochOdpr A4; StryjKron 632; Vna hirundo non facit ver. Nie cżyni iáko mowią iedná iáskołká Wioſny. CzechEp 420; CzechEpPOrz 7v; KochFr 132; PaprUp H2; GostGosp 18, 36, 40; KochPij C3; nie zárázem Krákow zbudowano/ iáko poſpolićie mowią LatHar 665; Co tedy mowią: Po ſzkodźie Polak mądr PowodPr 84; CzahTr 12; KlonWor 41, 66, 68.
»mowić z niemieckiego (słowa), z czeskiego, z greckiego języka« [szyk zmienny] (2 : 1 : 1): Opto, Ządam/ wolę/ żiczę/ Sprzam/ Albo ſprziyam. Też winſzuyę mowią niektórzy z niemieckiego słowá. Mącz 266d; Quandoquidem, Gdyż/ Gdyżwięc niektorzi z Czeskiego mowią poniewaſz. Mącz 338a, 508a; Drudzy wolą mowić/ Pozdrowioná bądź/ álbo weſel ſię P. Márya/ z Greckiego ięzyká. LatHar 7 marg.
»w przypowieści, przypowieścią mowić« [szyk 3 : 1] (3 : 1): Mącz 198b, 488b; á nie moẃ thák oną ſtárą przypowieſcią: Da Bog komu chce y ná pyecu. RejPos 257; Acż biádá ty kokoſzy ná ktory więc łowią/ Iáſtrzębá/ iáko owo w przypowieśći mowią. CzahTr I2.
»w wątpliwych rzeczach mowić« (1): tákże y w wąthpliwych rzecżach [poddani księcia] mowią: Bog wie á Hoſpodar wielki. BielKron 429.
»słowem mowić, mowiąc słowy krotkimi« (1 : 1): átoli łáćińſkie ſłowo Huius/ Bo ieſt tak nieznácżne/ iż ſię zgodźi nim mowić/ iáko o mężu tak y o niewieście. BudBib c2v; CzechEp 41.
»właśnie(j) mowiąc [zwrot wtrącony], właśnie mowić« [szyk zmienny] (11 : 4): Abraham ſpłodźił Izaaka iako Czechowie włáſnie mowią. Bo co niektorzy z greckiégo i lacińſkiégo ięzyka o polſkięm ſądząc iakoby o niewieſćie porodźił abo vrodźił wykładaią/ wſzak przykro i ſłuchać. MurzNT 1; Proprie dicere, Właſnych słów vżiwáć/ Właſnie mówić. Mącz 326d; BibRadz I 2a; WujJud 111; WujJudConf 110v; Aza tego nie napiſano w kronice? (albo) właſnie mowiąc/ wkſiędze ſłow (abo rzecży) dziennych? BudBib I 219; CzechEp 228, 241, 304, 352; NiemObr 50; KochEpit A3v; WujNT 12; Któré rzeczy nie ſą leges właſnie mowiąc, áni ták zwáné bydź mogą. SarnStat *6v, 751.
»[komu] k woli mowić« (1): żeby tenże Anioł/ [...] nie miał być Aniołem/ ále ſynem Bożym y Słowem Bogiem (iż iuż ták tobie k woli mowić będę/ choćiażem ći to przed tym pokázował/ [...] żeby nie ſłowem ále mową ſłowá Ianowe [...] miáły być przekłádáne CzechRozm 42.
mowić komu [zawsze z przytoczeniem] (16): Acżkoli iey mowił niewiaſto/ ale miloſierná panpa tego niebácżątz anij roſpácżaiątz/ wrocila ſie ku ſlużebnikom OpecŻyw 41, 148; KromRozm I L2v; MurzHist L; ſłowá inſſego yedno moy łaſkáwy á miłośćiwy nye da ſobye mowić GliczKsiąż F4v; OrzQuin K4v; Nie káżdy ktory mnie mowi Pánie Pánie [qui dicit mihi Domine Domine PolAnt Matth 7/21; kto mię zowie Panem CzechRozm 112v] wnidzie do kroleſtwá niebieſkiego RejPos 186v [przekład tego samego tekstu: KromRozm I, MurzHist, WujJud (3), NiemObr, WujNT (3)], 187; WujJud 105v, 119v, 204; NiemObr 113; Szkodáć y tego ſłowá mowić/ Konſtáncya/ Właſniey gdy ćię názową/ Páni diſzkordya. BielSjem 10; WujNT Matth 7/21, s. 31, 529.
mowić ku komu [zawsze z przytoczeniem] (2): y niemoże żaden Litwin bes wielkiéy háńby ſwéy/ podobno y bes kaźni/ ták ku Pánu ſwemu mówić: Miłośćiwé Kśiążę. [...] ále kożdy Litwin ták ku Kśiędzu wielkiému mowi: Miłośćiwy á Naiáſnieyſzy Królu náſz OrzQuin Q.
mowić kogo jakim (2): PatKaz III 148v; Vcżycielu dobry/ co cżyniąc żywot wiecżny odziedzicżę? Y rzekł mu Ieſus. Co mię mowiſz dobrym [Quid me dicis bonum; przecz mię zowieſz dobrem MurzNT]? BudNT Luc 18/19.
mowić do czego [czyjego] = tytułować kogo jak (1): miley nam słucháć gdy kto mowi do iáſnośći/ zacnośći/ wielmożnośći/ świętobliwośći/ wielebnośći/ do máieſtatu/ śláchetnośći/ vrodzonośći/ y nawielebnieyſzey miłośći náſzey [cum quis alloquitur celsitudinem excellentiam ... et reverendissimam dominationem nostram]. ModrzBaz 59v.
mowić komu (3): anym zadal nyevczlyvych słow [...] anym yey movyl thego szloua kuruo yako poszew opmavya ZapWar 1502 nr 1935; CzechEp 63; ZapMaz II G 78/380v.
W porównaniu (2): otworzyśćiey wyłożę/ áby kto nie mnimał że ia ták mowię/ iáko zwykli mowić Poetowie CzechEp 258.
W charakterystycznych połączeniach: mowić czyście (2), jaśnie (2), łatwie, pysznie, spanile, trudnie (zatrudliwie) (2), uwikłano.
»krotko (a. krotce) [w tym: okrężnie, sucho to jest krotko (1 : 1)] mowić« = circumscripte a. sicce dicere, comprehense loqui Mącz, compendifacere, orationis compendio uti Calep (6): compraehense loqui cui opponitur late, Krótko mówić Mącz 318a; Circumscripte Krótko/ krótkiemi słowy oſięgayąc. Circumscriptae [!] dicere, okrężnie mówić/ to yeſt krótko. Mącz 374d; Sicce dicere per translationem. Sucho mówić/ to yeſt krótko y ledwey/ nierad/ niedowodnie. Mącz 391b, 29d, 138a; Calep 226b.
»bez kunsztu mowić« (1): Ex animo dicere, Beż kuńſtu mowić Mącz 86b.
»okwicie mowić« (2): Copiose et abundanter loqui, Okwicie á ſzeroko mowic. Mącz 502d, 502d.
»po prostu, z prosta a nie dwornie mowić« [szyk zmienny] (3 : 1): áby [dworzanin] vmiał podáć ludziom ſłodkiego/ s proſtá/ á nie dwornie mowiąc / y thák łatwie iżby káżdy kto ſłucha/ zdał ſie ſobie modz w tho trefić GórnDworz G; RejZwierc A3; Przed nim chwalono Páná iednego wymowę/ Y piękną orácią/ y słowá miodowe/ Witołd rzekł iż ia wolę kto mowi po proſtu StryjKron 567; CzechEp 258.
»szeroko mowić« (1): Mącz 502d cf »okwicie mowić«.
»ściśle wąsko mowić« (1): Abuntanter et presse dicere contraria, Okwicie á śćiśle wąsko mowić. Mącz 502d.
»wywodnie mowić« (1): Diserto loqui, Cziśćie wywodnie mowic. Mącz 388a.
W połączeniu z part praes act określającym sposób wymawiania (3): Balbe loqui Mowić záyąkayąc ſie Mącz 23a; Carptim dicere, Kwápiąc ſie mówić. Mącz 39b; GórnDworz R3.
W charakterystycznych połączeniach: mowić dobrze, kształtownie, ochędożnie, ozdobnie, prędko (2), zrozumiale.
W porównaniu (1): Ruit in dicendo, Prętko mówi by leciał. Mącz 361c.
»niskim, niewysokim głosem mowić« = submissa voce, submisse dicere Mącz (1 : 1): Submisse dicere, Niskim głoſem mówić. Mącz 227b, 227b.
»gwałtem mowić« (1): GórnDworz F7 cf »całą gębą mowić«.
»miąższo mowić« (2): GlabGad C8; Gallulo ‒ Miąſzo mowic poczinam, tracę diſcant. Calep 447a.
»przestwornie, przestrzennie mowić« = articulatim a. distincte a. expresse dicere Mącz (3 : 1): pirwſzego ſłowa [Demostenes] niemogł wymawiać á iakoby ſie zaiąkał, ale ſmyſłem ſwym potim ten niedoſtatek naprawił, tak iż na on cżas cżłowiek żadni naden przeſtrzenniej nie mowił/ [...]. Ten gdy przez wiele cżaſow á długo ſłow niektorich niemogł wymowić do ſwoich vſt kamycżek kładł, aby potim przeſtwornie mowić mogł. BielŻyw 59; Mącz 17b, 321a.
»mowić słowa« [z przytoczeniem] (1): wiédzmy że/ y/ inſzy má dźwięk niſz i/ iako to każdy ſłyſzy/ gdy mowi ty ſłowa/ tedy/ wiédzmy/ inſzy/ ſłyſzy/ każdy gdy rć. MurzOrt B2.
W charakterystycznych połączeniach: mowić dobrze (4), prawie (3), wolno, wybornie.
W połączeniach szeregowych (9): GliczKsiąż D6; KrowObr 114v; iż wſzyſcy ſłyſzymy/ widzimy/ mowimy/ y inſzych ſmysłow ſwoich vżywamy. RejPos 205v, 3; KochPs 174; Ieśli prawdziwie ożył: niech wſtánie/ chodzi/ mowi SkarŻyw 600, 40, 566; WujNT 264.
»mowić i jeść« (1): záſie wmilcżeniu byłá/ ták iáko zachwycona/ aſz gdy cżás iey przyſzedł mowiłá y iádłá. SkarŻyw 580.
»być milczący(m) i nie (ani) moc mowić« (2): A oto będzieſz milcżący/ y niebędzieſz mógł mowić [eris tacens et non poteris loqui] Leop Luc 1/20; WujNT Luc 1/20.
»mowić i nie stać się niemym« (1): otworzą ſię vſthá twoie [...] á będźieſz mowił/ y nie ſtánieſz ſię więcey niemym [loqueris et non mutus eris] BibRadz Ez 24/27.
»nie tylko ruszać ale i mowić« (1): ieſli Teſkność nań przychodźi: á nie tylko ruſzáć ále y mowić mu ćięſzko. SienLek 18v.
»(ani) słyszeć, (ani) mowić« (7): Dobrzeć wſzytko v cżynił/ dawáiąc to głuchym iż ſłyſzą/ á niemym iż mowią [surdos facit audire, et mutos loqui]. BibRadz Mar 7/37 [Przekład tego samego tekstu RejPos (4) WujNT]; RejPos 203, 203v, 204v, 206v; y ktorych [drzwi] odzwiernym ſtał głuch z przyrodzenia/ ktory áni ſłyſzał/ áni mowił SkarŻyw 99; WujNT Mar 7/37.
»mowić, (i) widzieć« (3): BibRadz Ps 115/4; BielKron 354v; Tedy mu [Jezusowi] przywiedźion ieſt opętány/ ślepy y niemy: y vzdrowił go/ ták iż mowił y widźiał [ut loquetur et videret]. WujNT Matth 12/22.
Synonimy: 1. gadać, głosić, gwarzyć, powiadać, rzec, rzekać; b. kazać; obwieszczać, oznajmiać; 3.a. cusz, mianowicie, właśnie; b. cusz, czyli; 4. jakoby, mieniący, rzekomo.
Formacje współrdzenne: domowić, domowić się, namowić, namowić się, obmowić, obmowić się, odmowić, odmowić się, omowić, omowić się, podmowić, podmowić się, pomowić, przemowić, przymowić, przymowić się, przypodmowić się, rozmowić, rozmowić się, umowić, umowić się, wmowić, wmowić się, wymowić, wymowić się, zamowić, zamowić się, zmowić, zmowić się; domawiać, domawiać się, mawiać, namawiać, namawiać się, nawymawiać, obmawiać, obmawiać się, odmawiać, odmawiać się, omawiać, omawiać się, podmawiać się, pomawiać, przemawiać, przymawiać, przymawiać się, rozmawiać, rozmawiać się, umawiać, umawiać się, wmawiać, wmawiać się, wymawiać się, wzmawiać, zamawiać, zmawiać, zmawiać się; przymawać, przymawać się, rozmawać, wymawać; obmowiać, odmowiać; rozmować; mowiewać.
KK