[zaloguj się]
[pdf]

OBWIESZCZAĆ (5) vb impf

o oraz e jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 obwieszczåm obwieszczåmy

praes 1 sg obwieszczåm (2). ◊ 1 pl obwieszczåmy (1). ◊ part praes act obwieszczając (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

1. Podawać do wiadomości; oznajmiać; annuntiare Mącz, Cn; denuntiare, nuntiare, renuntiare, nuntium alicui deferre a. perferre, per nuntium certiorem facere, nuntium apportare Cn; avisare JanStat [w tym: komu (3)] (4): Adnuntio seu annuntio, Oznaymiam/ opowiedam/ obwieſzczam. Mącz 254b.

obwieszczać kogo (2): Obwieſzcżáiąc mężá iey kraſnego/ W cnoćie tákże/ y domu zacnego. PaxLiz B. Cf obwieszczać kogo czym.

obwieszczać kogo czym (1): oná páni/ która ma przywianek/ do ſądu záśię przyſzedſzy [...] o wrócéniu przywianku bliſkim piérwſzégo mężá obyczáiem wyśſzéy [!] nápiſánym ſtáwi/ obwieſczáiąc pozwem piſánym onégo/ który ią wykupuie SarnStat 634.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): TObie ſzláchetnému N. obwieſzczamy [Tibi Nobili N. innotescimus]: iż opátrzny N. Woźny Ziemſki z pewnémi ſzłáchćicy [...] przed vrzędem náſzym Stárośćim byli obliczné zeznánié vczynili SarnStat 830.

2. Przepowiadać, prorokować; antedicere Calep; obnutiare, dicere Cn (1): Antedico – Przepowiadąm obwieſzcząm. Calep 74b.

Synonimy: 1. ogłaszać, oznajmiać; 2. przepowiedać.

Formacje współrdzenne cf WIESZCZYĆ.

Cf OBWIESZCZAJĄCY, OBWIESZCZANIE, OBWIESZCZANY

DDJ