[zaloguj się]
[pdf]

ROZMAWAĆ (8)vb impf

rozmawać (7), rozmować (1); rozmawać BartBydg, RejJóz, Calag, Calep (2); rozmawać : rozmować BielKom (2:1).

Pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); pierwsze a pochylone, drugie jasne; rozmować z tekstu nieoznaczającego ó.

Fleksja
inf rozmåwać
indicativus
praes
sg pl du
1 rozmåwåm
2 rozmowåta
3 rozmåwå rozmåwają

inf rozmåwać (4). ◊ praes 1 sg rozmåwåm (1). ◊ 3 sg rozmåwå (1). ◊ 3 pl rozmåwają (1). ◊ 2 du rozmowåta (1) BielKom F2v.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Prowadzić rozmowę; disputare BartBydg, Calep; commentari, disserere Calep (8): Disputare, roznavacz [!] BartBydg 218b; Commentari – Rozwazacz, z inſzim ſzie radzicz, rozmawac. Calep 222a, 332b.
a. Między dwiema lub więcej osobami: wymieniać zdania, dyskutować (4): Słyſzałem tu oſoby rozmawáć/ Niewiem do kogo tu mam prziſtáwáć BielKom E4v.
Zwrot: »([co]) z sobą rozmawać« (2): RejJóz A4v; (did) Spráwiedliwość [osoba dramatu] przidzie (–) Coż to s ſobą rozmowatá BielKom F2v.
Przen [z kim] (1): Náucży ſie kto cżyta/ od niey [mądrości] wielkich rzecży/ Ktore trzebá z rozumem/ mieć ná dobrey pyecży/ Bo oná pod zákryciem/ s cżłowiekiem rozmawa BielKom B4v.
b. Wtrącać się do rozmowy (1): Einreden. Rozmawáć/ et w rzecż wpáść. Przeſzkodzić. Interpellare. Calag 152b.

Formacje współrdzenne cf MOWIĆ.

Cf ROZMAWAJĄCY, ROZMAWANIE

KO