[zaloguj się]
[pdf]

ODMOWIĆ SIĘ (2) vb pf

sie, [się].

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w od-).

Fleksja
inf odmowić sie
praet
pl
3 m pers odmowili się

inf odmowić sie (1). ◊ fut 3 sg odmowi sie (1). ◊ [praet 3 pl m pers odmowili się.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Odrzucić czyjąś prośbę, wymówić się od czegoś; contradicere Vulg [komu] (2): Y co żem ia ieſt/ ábych miáłá odmowić ſie [ábych ſie miáłá ſprzeciwić WujBib] Pánu memu? Wſſyſthko co będzie przed ocżymá iego dobrego álbo nalepſſego/ gothowam vcżynić. Leop Iudith 12/13; A proś á wzyway go záwżdy do ſiebie ná ty wdzięcżne gody iego: A wierz mi iżći ſie nie odmowi/ á nie zámieſzka ná wſpomożenie twoie. RejPos 43v; [StryjKron 259].

[cum inf: w ſłuſznych potrzebách pomagáć ſię im nie odmowili. StryjKron 551.]

Synonimy: »nie pozwolić«, odrzucić, sprzeciwić się.

Formacje współrdzenne cf MOWIĆ.

MP