[zaloguj się]
[pdf]

PODMOWIĆ SIĘ (2) vb pf

Pierwsze o jasne, drugie pochylone.

Fleksja
conditionalis
sg
2 m byś sie podmówił
3 m by sie podmówieł
impersonalis
con by sie podmówiło

con [2 sg m byś sie podmówił.] ◊ 3 sg m by sie podmówieł (1). ◊ impers con by sie podmówiło (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. podmowić.

Pomylić się, zrobić błąd mówiąc a. pisząc (2): Michalie yako thy trzimaſz o Credzye a przeſz kogoby zlozone bylo. Nacz on odpowyedzyal. A Czo yeſth Credo, kyepſtwo apoſtota ye ſlozill y gdy nyeraſz Alye trzy krocz powtarzayącz thwyerdzyell yakoby Credo ſkladaczą Apoſtata myalo. theda thentho Iezyk onego trzi razy (yeſliby ſzye nyepodmowyel) pythal Lyecz on odpowyedz dayacz rzekl. A tholi ſzye nyepodmawyam. LibMal 1554/187v; [Iáko w wielu mowieniu/ trudno ſie vſtrzedz/ ábyś ſie niepodmowił/ á nie rzekł tego/ czego nietrzebá ErazmJęzyk R5v (Linde s.v. podmowić)].

podmowić się w czym (1): Których [omyłek] niepodobna áby ſie człowiek vſtrzédz mógł: Albo téż ieſliby ſie w czym podmówiło/ Czytelnik báczny nie zá vmyślné rozumieć będźie. SarnStat 1305.

Synonim: omylić się.

Formacje współrdzenne cf MOWIĆ.

MŚ, SBu