« Poprzednie hasło: DOMOWE | Następne hasło: DOMOWIĆ SIĘ » |
DOMOWIĆ (11) vb pf
Teksty nie oznaczają ó; prawdopodobnie pierwsze o jasne,
Fleksja
inf | domowić |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | domowił |
inf domowić (1). ◊ fut 3 sg domowi (1). ◊ 3 pl domowią (2). ◊ praet 3 sg m domowił (6). ◊ part praet act domowiwszy (1).
Sł stp notuje, Cn s.v. domawiam czego, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.
Znaczenia
- Dokończyć mówienia (11)
Dokończyć mówienia; finem facere orationi a. sermoni Cn (11): CI choć ſie záiąkáią/ lecż przedſię domowią RejZwierz 73; SarnUzn H; RejPos Ooov; Gdy ten domowi [cum is finem fecerit]/ Senat przyzowie onego ná vrząd miánowánego ModrzBaz 46; GrochKal 6.
domowić czego (6): MurzHist I3; Thego domowiwſzy/ pan Lubelſki powſtał/ á z nim wſzyſcy poſpołu. GórnDworz Dd5, C3v, T7v, Mm6v; Ieſzcże tego nie domowił/ áli oto lud wielki: y on/ ktorego Iudaſzem zwano/ [...] przybliżył ſię ku P. Iezuſowi/ áby go pocáłował. LatHar 719.
Zwrot:»słow domowić« (1): A gdy Doctor tych słow i inſzych tym podobnych domowił/ Biſkup wyſzſzyi omięniony Vergerius prośił go zwielką chęcią MurzHist I3.
Formacje pochodne cf MOWIĆ.
Cf DOMOWA
SB