[zaloguj się]
[pdf]

PODMOWIĆ (1) vb pf

Fleksja

1 sg m praet -m podm(o)wił.

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVIII w. w innym znaczeniu.

Zmęczyć się mówieniem:
Zwrot: »sobie podmowić«: Ale ćię tu prośimy náucz nas godnego znáć/ á po czym go poznáć: bo około tey godnośći w Polſzce dźiś ſwar ieſt wielki: á ia też w ten czás ſobie odpoczynę/ bom ſobie też iuż wierę podmowił. OrzRozm P.

Formacje współrdzenne cf MOWIĆ.

MŚ, SBu