[zaloguj się]
[pdf]

OBMAWIAĆ SIĘ (11) vb impf

się (7), sie (4).

o jasne; pierwsze a pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 obmåwiåm się
3 obmåwiå się
praet
sg pl
3 m obmåwiåł się m pers
f obmåwiała się m an
n subst obmåwiały się

praes 1 sg obmåwiåm się (1). ◊ 3 sg obmåwiå się (7). ◊ praet 3 sg m obmåwiåł się (1). f obmåwiała się (1). ◊ 3 pl subst obmåwiały się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Tłumaczyć się, bronić się słowami (10): RejJóz H4v, H7; Xiąze drzj a ob mawia [!] ſię. Niémiey zazłe miły Panie Boć taky ſtrach przyiſſedł namie Ledwać na ſwych nogach ſtoye Tak ſię twey ſrogoſczi boye RejKup z3v; RejZwierz A5.

obmawiać się komu (3): Kupiec ſyę obmawia Mnichowj. RejKup y6, g4. Cf obmawiać się przed kim komu.

obmawiać się przed kim komu (1): Sumnienie ſię obmawia prżet Pawłem Kupczowij. RejKup q4v.

Ze zdaniem dopełnieniowym [iż (1), iżby (1)] (2): SkarJedn 193; to niewiem iáko ſzácowáć/ gdy ſię obmawia [ksiądz kanonik] w Przedmowie [...] iżby kśięga iego nie miáła być oſobie żadnego nieprzyiaćielem/ ále tylko błędom iego. CzechEp 93.

Szereg: »nie sprawować się ani obmawiać« (1): Mátká Bożá/ gdj ią mąſz poſlubiony Iozeph/ zle o iey świętjm brzemieniu rozumiejąc opuśćić chćiał: nie ſpráwowałá ſię áni obmawiáłá SkarŻyw 185.
2. Prawdopodobnie: Nie chcieć zrobić, wymawiać się [komu za co] (1):
Zwrot: »słowkami się obmawiać« (1): A choć w ocży nie było tákowych przymowek/ Wſzákżeć ſie doſyć znáczy miłość y s tych ſłowek/ Ktoremi ſie złe dziewki oycu obmawiáły/ Zá ony dobrodzieyſtwá ktore po nim znáły. HistLan B4.
3. [Skarżyć się na coś [kogo w czym]: Isz szye też skarzył Laski przed krolyem j.m. yz w Woloschech wielye liudzy i skarbow straczyl i o tho iż za wolią voiewody woloskiego Tatarowye w pansthwo j.k.m. wtargnęły, w czym oboyga sie obmawya. CorfusDocum 79, 79, 268.]

Synonimy: 1. bronić się, tłumaczyć się.

Formacje współrdzenne cf MOWIĆ.

Cf OMAWIAĆ SIĘ

MC