Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DONICA

Następne hasło: DONICZNY »

[DONICZKA sb f

Teksty nie oznaczają ó.

Fleksja

	sg
G	duniczki
A	duniczkę
I	doniczką
L	doniczce

sg G duniczki. ◊ A duniczkę. ◊ I doniczką. ◊ L doniczce.

Sł stp (aneks), Cn notuje, Linde także XVII (z Cn) – XVIII w.

Znaczenia

[Dem. od „donica”]

Dem. od „donica”:

1. Naczynie do hodowania roślin ozdobnych, wazon: iákiem ia widźiał [gwoździki] w Padwi w iednym ogródku/ w doniczce álábáſtrowéy UrzędowHerb 152 (Linde).

2. Miedniczka; aqualis, concha (aerea, ferrea), echinus, pelluvium, pelvis, pollubrum, praefericulum, sinus aquarius, trua, trullium, trulleum, vasum Cn: Przy nim są 3 panewki do ryb, konew miedziana 1, hantfas miedziany z doniczką też miedzianą InwMieszcz 1576 nr 207.

3. Misa, naczynie służące do przygotowywania potraw: Weźmi białkow [...] wley ie w dunicżkę poſklenioną/ a vbiy [...] dopełń dunicżki winem SienHerb 620.]