[zaloguj się]
[pdf]

DOPIĆ (7) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf dopić
praet
pl
3 m pers dopili

inf dopić (3). ◊ praet 3 pl m pers dopili (1). ◊ part praet act dopiwszy (3).

Sł stp brak, Cn s.v. dobijam, Linde XVI – XIX w.

1. Dokończyć pić do reszty, wypić wszystko, do dna; ad libitum compotare, ebibere, emulgere, exhaurire, exsiccare, siccare Cn (4):

dopić czego (1): A potym dopiwſzy thego ſyropu: vpuſcić Zapheny/ y z tey y z drugiey żyły. FalZioł V 87.

a. O piciu napojów alkoholowych, pijaństwie [czego] (3): Gdy kufel pełny w ręku/ [...] Dopiwſzy go/ zágrayże/ móy dudaſzku/ w tanek. PudłFr 64.

dopić czego (po przeczeniu) (2): y kazáli ſobie kart á dobrey gorzałki dáć/ chcąc to wſzyſtko nágrodźić tego roku/ cżego łońſkiego nie dopili WerGośc 229, 220.

2. W połączeniu z partykułą „nie”: napić się za mało, nie wystarczająco, nie do woli (3):
Szereg: »nie dojeść, nie dopić (nie dospać)« (3): RejWiz 191v; Iuż nie doieść/ nie dopić/ nie doſpáć. A nie máſz tey trudnośći cżegobychmy ſie nie ważyli dla tego kęſá docżeſnego nędznego. RejZwierc 65v, 177v.

Formacje pochodne cf PIĆ.

LZ