[zaloguj się]
[pdf]

DOPIRKO (210) av i pt

av (136), pt (74).

dopirko (195), dopierko (15); dopirko LubPs (4), RejWiz (3), KochZuz, BibRadz, RejAp (18), HistLan (3), RejZwierc (18), WujNT; dopierko RejRozpr, RejJóz, Mącz; dopirko : dopierko KrowObr (1 : 8), RejPos (145 : 4).

Oba o oraz e jasne.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Znaczenia
I. Przysłówek (136):
1. Niedawno, świeżo, dopiero co (2): thrudnieyći záwżdy owemu [zbożu] czo ſie dopirko zgligi káżdy gwałt wyćirpieć/ niżli owemu co iuż moc záweźmie. RejZwierc 109v.
a. Z przeczeniem: od dawna, nie od dziś (1): A iście nie dopirko to ná ſwiecie ſłynie/ Iż żadnemu wiernemu włos z głowy nie zginie. RejWiz 4v.
2. Teraz, obecnie, w tej chwili, właśnie (4): możeſz ſie nie trwożyć/ A dopirko twoiá myſl práwie mogłá ożyć. Boś tu iuż teraz przyſzedł ná wielkie pewnośći RejWiz 180; Ea quae ipse dicturus eram eripuisti ex ore, Wyyąłeś z vſt com dopierko chciał rzec. Mącz 346c; RejPos 102; Dopirkoć ſie ſtárego poſtępki odkryły/ Ktore nam iáko widzę ſnądź [!] będą wádziły. HistLan D.
3. Dodatkowy wyznacznik nawiązania wprowadza wypowiedzenie wyrażające czynność następującą po innej, poprzedniej czynności lub z niej wynikającą: wtedy, potem, następnie, w następstwie tego, więc, wskutek tego, dzięki temu (130):
a. W wypowiedzeniu samoistnym (90):

Połączenia: »a dopirko« (6): RejAp 18; Rzekł mu Pan Iezus: Idź iuż do domu ſwoiego/ iuż ſyn thwoy zdrow ieſt. A dopirko vwierzył cżłowiek ſłowom onym [Vade, filius tuus vivit. Et credidit homo sermoni PolAnt Ioann 4/50] RejPos 242v, 69v, 70, 131, 226.

»i dopierko« (1): Iuż y tego [brata] mieć będziecie y drugić ſie wroći I dopierko obaczycie dzywne Boskie ſprawy RejJóz O7v.

»także dopirko« (1): iż roſkazał [cesarz] áby byli popiſáni głowámi ſwemi wſzyſcj narodowie káżdy w powiecie ſwoim [...] Tákże dopirko on vbogi ſtárzec [św. Józef] muſiał iść/ ácż z wielką trudnoſcią/ y z oną ociążáłą pánienką RejPos 18v.

»tamże dopirko« (1): (marg) Rádośći niebieſkie (‒) Támże ſie dopirko przyſłuchaſz iákie ſą rádośći niebieſkie zgotowáne wiernym páńſkim RejAp BB5v.

»toż dopirko« (3): Thámże ieſztze drugie kreſlánie tzynićie ſwiecą/ po trzykroć nád oną wodą [...] Toſz dopierko ſámi naprzod [wodę święconą] tzerpaćie/ á potym drugim ludziom rozdawaćie KrowObr 73; RejWiz 84v; RejPos 73v.

»toż dopirko ... toż dopirko« (1): Powiedział mu Pan: Idź ty przedſię [...] Toż dopirko ſzedł on niewinny cżłowiek/ toż dopirko ſłuchay co ſie tám sſtáło w imię Páńſkie RejPos 285.

»tu dopirko« (14): A my będzyem zobopolnie ſwiádcżyć przećiw tobie. Ześ młodzieńcá potáiemnie w tym ogrodzye miáłá/ [...] Tu dopirko práwie s płácżem Zuzánná weſtchnęłá/ A ná ſwoię niefortunę nárzekáć pocżęłá KochZuz A3; A iż miedzy wſzytkimi inemi niebeſpiecżeńſtwy to właśćiwe tu Pan przełożić racżył: Iż z bożnic ſwych będą odłęcżáć was. Tu dopirko obácż/ co to ieſt bożnicá/ á co ieſt práwy koſcioł Páńſki. RejPos 139v, 26v, 36v, 39v, 56v, 79 (12): porucżay krzywdę ſwą onę żáłoſną w opiekę Pánu ſwemu. Tu dopirko pewnie wiedz że ſie on prętko pomśćić będzie vmiał oney krzywdy thwoiey RejZwierc 140.

»a tam dopirko« (3): Iáko y Tomaſz gdy nie vwierzył ſwiętemu z martwych wſtániu iego [...] przedſię mu ſie [Pan] vkázáć racżył. A tám dopirko nam nędznikom/ ktorzyſmy mieli náſtáć po ſwiętym odeſciu iego/ wielką pociechę á wielką nádzieię zoſtáwić racżył RejPos 245, 163, 261v.

»a to dopirko« (1): Y vwierzył on y dom iego wſzythek. A tho dopirko drugi był Pan Iezus znák ábo dziw vcżynić racżył [Hoc iterum secundum signum fecit Iesus Vulg Ioann 4/54] gdy przyſzedł z żydoſtwá do Gálileey. RejPos 242v.

»a tu dopirko« (34): RejAp 72v; Summá s tey Ewányeliey krotko dla náuki zebrána. A thu ſie dopirko pilnie przypátruymy/ komu ten Pan ná powſtánie á komu ná vpádek przyść racżył RejPos 30v; iż wygnał Pan od oney ſpráwy wſzytki ine ludzye gdy miał wſkrześić dzyewecżkę tę vmárłą/ iedno onemu kápłanowi [...] kazał zoſtáć przy ſobie [...] A thu dopirko iż wiárá byłá złącżona z dobremi vcżynki iego/ iż mieſzkał w zakonie Páńſkim RejPos 256, 14, 16, 18v, 19, 40 (32); RejZwierc 157v.

»(a) tu dopirko ... (a) tu dopirko« (3): RejAp 36; A tu dopirko to poſelſtwo Páná náſzego ſciąga ſie do tákiego káżdego/ á tu dopirko Pan dopuśćił tey mocy poſłom onym ſwoim RejPos 119, 115.

»i tu dopirko« (1): á oznaymił to ſwiátu [Mesjasz] iáſnie/ iż to iuż on ieſt ktory miał odkupić tego nędznego cżłowieká [...] Y tu dopirko vcżył iáko właſny ociec wdzięcżnego ſyná ſwego woley ſwoiey/ y woley Bogá Oycá ſwego. RejAp 1v.

»to już dopirko« (1): Będzie cie też [duch sprzeciwny] wiodł do ſproſnego/ zuchwáłego/ á ſwowolnego żywotá twego. To iuż dopirko wiedz/ żeć z oney gory vkazuie/ iáko vkázował Pánu twemu/ ony bogáctwá á roſkoſzy ſwiátá tego RejPos 116.

»(a) tu już dopirko« (9): A thu iuż dopirko możeſz rozumieć/ że z oney gwiazdy sſtáłá ſie tá beſtia RejAp 111, 71, 77v; RejPos 33, 78v, 79 [2 r.], 152v, 264.

»a tu więc dopirko« (1): (marg) Dyabeł nie omieſzka dobrych przeſládowác. (‒) A thu więc dopirko obacżyſz/ iáko dyabeł kſiążę ſwiátá tego nie omieſzka nigdy ſwych kochánkow pieśćić á im folgowáć. RejPos 23v.

»dopirko już« (1): Dopirko yuż poznamy że ten wſſechmocny Pan/ Pomázáńcá ſwoyego wyſłucháć racżył ſam LubPs E4.

»otoż dopirko już« (1): Iż otoż dopirko iuż przyſzłá oná krew nowego teſtámentu mego/ ktora będzye zá was wylaná ná odpuſzcżenie grzechow wáſzych RejPos 102v.

»to dopierko znowu« (1): Vgoniwſſy z ſzkápi z ſkoczy To dopierko znowu tłoczy RejRozpr H2.

»tu dopirko już« (1): Bo z żadney iney ſtrony duſze náſze vſpokoione być nie mogą/ iedno gdy ſie vciecżemy do miłoſierdzya Páná Bogá ſwego. Thu dopirko iuż ſpokoynieyſze bywa ſumnienie náſze. LubPs B4v.

»tu dopirko już ... tu dopirko« (1): Tu dopirko iuż nie będą [owieczki tobie poruczone] roſtárgnione/ tu dopirko będą cie pilne iáko wiernego páſterzá ſwego. RejPos 123v.

b. W drugim lub dalszym członie wypowiedzenia złożonego współrzędnie (lub w szeregu współrzędnych składników) (12):

Połączenia: »a dopirko« (1): Ráthuycie śiroki [!]/ pomożcye wdowie/ á dopirko przydzyecie/ á vpominaycie mi ſie/ nie tylko ábyſcie prośić mieli. RejPos 342.

»i dopirko« (2): Pocżął Piotr tonąć odſzedſzy nie blizu po wodzie/ y pocżął dopirko wołáć RejPos 245; iż widzieli Piotrowi zwierzchność dáną nád wſzytkimi: przez to że mu rzeczono; Tyś ieſt opoká/ Tobie dam klucze [Matth 16/18‒19]: y dopirko; Day im zá mię y zá ſię [Matth 17/27]. WujNT 76.

»a dopirko już« (1): gdy ták vcżyniſz/ iuż wiedz pewnie/ że áni ſobie/ áni iemu nic winien nie zoſtánieſz: á dopirko iuż beſpiecżnie możeſz záwołáć do Bogá Oycá ſwego niebieſkiego RejPos 181.

»naonczas ... i tam dopirko« (1): ále obacżą ná on cżás [...] iáko to ieſt ſtráſzliwa rzecż nie ſłucháć go [Pana Boga] á nie dufáć iemu/ y tám dopirko doſwiádſzą/ iáko ieſt rzecż ſroga wpáść w ręcze Bogá żywiącego. RejPos 4v.

»pirwey ... a dopirko« (1): iż pirwey z onego pirwſzego błothá á z onego plugáwego glanu pirwſzych łowow ſwoich wypłokáli ſieći ſwoie/ á dopirko [...] gdy rozrzućili ſieći ſwoie/ wielki obłow vcżynili Pánu ſwoiemu RejPos 176v.

»pi(e)rwej ... toż dopirko« (4): Iż kożdy tzłowiek po ſmierći/ muśi idz do tzyścá/ y tám ſie pierwey wytzyśćić/ álbo wyſmáżyć/ thoſz dopierko do Kroleſtwá niebieſkiego wnidz. KrowObr 75, 77v; Cżemuż tu Ian ſwięty pirwey opiſał ſądy Páńſkie/ toż dopirko powieda/ co ſie ieſzcże dáleko przed tym ſądem dziać miało? RejAp 165; RejPos 310v.

»tedy ... tu już dopirko« (1): tedy ty záſię opuſtoſzone mieyſcá oſádzi narody ludzkiemi tymi/ ktore pozna być wierne á poſłuſzne ſobie [...] tu iuż dopirko chce ſobie wiekom wiecżnie á bez wſzego końcá krolowáć á roſkoſzowáć nád nimi. RejPos 329v.

»i zasię ... a tam dopirko« (1): ia mam vmrzeć/ y záſię z zyemie powſtáć mam/ á tám dopirko oglądáią ocży moie Bogá mego y zbáwicielá mego [Et in carne mea video Deum meum Vulg Iob 19/26]. RejPos 221v.

c. W członie nadrzędnym wypowiedzenia złożonego podrzędnie (28):
α. Przy zdaniu okolicznikowym czasowym (22):

Połączenia: »gdy ... dopirko« (1): iż gdy vwierzył on ſwięty cżłowiek obietnicy Páńſkiey/ iż ſie dopirko sſtáło vſpráwiedliwienie iego. RejPos 297v.

»gdy ... tam dopirko« (1): Ktore [pisanie] gdy piſárzowi przecżytáć kazáli/ Tám dopirko tę wſzytkę ſpráwę rozeználi. HistLan F2.

»gdy (już) ... tu dopirko (już)« (10): RejAp 166v; gdy iuż zeſłał Pan Syná ſwego miłego/ [...] tu dopierko możemy beſpiecżnye záwołáć do Páná Bogá ſwoiego: Boże Oycże náſz. RejPos 33; Ale ty z dobrodzieyſtwá twego/ gdy ták ſpráwiſz ſercá náſze przez Duchá ſwego ſwiętego/ iż nikomu inemu dufáć nie będą/ iedno ſłowom twoim ſwiętym/ tu dopirko vcżyniſz z nas wdzięcżne naſienie ſobie ku chwale ſwey ſwiętey RejPos 65v, 5, 70v, 79, 90 (9).

»gdy już potym ... dopirko już« (1): A gdy iuż potym będzyecie obacżáć tákie ſpuſtoſzenie ſwiátá/ [...] dopirko iuż kto ieſt w żydoſtwye [tunc qui in Iudaea sunt Vulg Matth 24/16]/ vciekay ná gory RejPos 259v.

»aż potym gdy ... tu już dopirko« (1): Aż potym gdy ſie iuż ten obiecány Meſyaſz ziáwił/ thu iuż dopirko przynioſł nowe poſelſtwo z Máyeſtatu onego ſpołecżnego Boſtwá ſwego RejAp 1v.

»aż więc gdy już ... toż dopirko« (1): Aż więc gdy ſie iuż co złego sſtánie/ toż dopirko roſpiſuią ſobie nowinki/ iż coś tám vrwano trochę ná gránicy RejZwierc 186v.

»(a) tu dopirko gdy« (3): A tu dopirko gdy ták dufáć będzieſz [...] weźmieſz ná ſię mocną tarcż RejPos 71v, 123v, 180.

»a tu dopirko gdy ... (tu, oto) już« (3): A tu dopirko gdy ſłyſzyſz iáwnie [...] iż Pan twoy á zbáwiciel twoy z martwich wſtał [...] Tu iuż pewnie możeſz vtwirdzić w ſobie [...] ty obietnice Prorockie/ iż ciáło twoie może być ożywione RejPos 112, 84v, 116v.

»a tu dopirko gdy ... tedy« (1): A tu dopirko gdy vmnożyſz táką wiárę w ſobie [...] tedy ſie nád tobą wypełnią ſłowá Dawidowe RejPos 47v.

β. Przy oznajmieniu imiesłowowym czasowym (6): A on go przyiąwſzy w łáſkę ſwoię dopirko wſzytko chce wdzyęcżnie prziymowáć od niego/ cobykolwiek potym vcżynił ku cżći ſwiętey iego. RejPos 29v, 254.

Połączenia: »a dopirko« (3): ieſliże nie ták znaydą [postępki swe] yáko ye tu Duch ſwiety figuruie/ á dopirko obacżiwſzy ſie niech vpádną przed ſtráſzliwym Máyeſtatem Páná ſwego. RejAp BB6v; A oni ſie dopirko rozrádowáli [Gavisi sunt ergo discipuli Vulg Ioann 20/20] vyrzawſzy Páná ſwego. RejPos 117v, 68v.

»tam dopirko« (1): Abowiem przebiwſzy ſie s tey vſtáwicżney burdy/ á odpráwiwſzy iuż z nią tę oſtátecżną przygodę/ tám dopirko poznaſz iáko oni niebieſcy prziiaciele twoi rádowáćći ſie będą RejZwierc 178.

II. Partykuła (74):
1. Dodatkowy wyznacznik uwydatniający (37):
A. Wskazuje, że czynność nastąpiła zbyt późno lub po pewnym czasie i wyróżnia związany z nim składnik (lub wypowiedzenie) jako najwcześniejszy możliwy termin albo nieodzowny warunek nastąpienia faktu, o którym jest mowa w wypowiedzeniu, nie wcześniej, nie prędzej niż (32):
a. Przy okoliczniku czasu (9): iáko dawno tho Koncylium Florenckie było? muſiſz odpowiedzieć/ iż niedáwno/ dopierko temu ſtho y dziewięthnaśćie lath KrowObr 18.

Połączenia: »naonczas dopirko« (1): iż ná on cżás/ to ieſt po zmartwych wſtániu względem náſzym zda ſię iákoby [Chrystus] dopirko był od oycá národzonym. BibRadz II 120v.

»tedy dopirko« (2): iáko ie [proroków] mamy poznáć po dobrym owocu: á to po tym/ gdy nam będą roſkázowáć á opowiedáć wolą Bogá Oycá náſzego niebieſkiego. Tedy dopirko y ſámi wnidą/ y nas doprowádzą [...] do kroleſtwá iego ſwiętego RejPos 189v, 75v.

»tu dopierko ... tu dopirko« (1): Ale ktorzy tu obrzeżemy w tych wiekoch myſli á ſercá náſze Pánu ſwemu/ [...] tu dopierko oſmego dniá/ to ieſt/ oſmego wieku okażą ſie przed nim ochędożne á vwielbione ciáłá náſze: á thu dopirko prziymiemy wiecżne przymierze z nim RejPos 33v.

»tedy tu dopirko« (2): A nigdy ſie ten ſproſny nieprzyiaciel nie pokuśi o wierny Koſcioł á zebránie Páńſkie we dnie [...] ále w nocy [...] Tedy on tu dopirko/ iuż iáko nawięcey á napilniey może/ ták ſie ſtára/ iákoby zániſzcżył/ zátłumił/ á w niwecż zátłocżył/ wierne Páńſkie RejPos 51v, 219.

»nie dopierko teraz ... ale« (1): iż Papieſz niedopierko teras/ ále zdawnych tzáſow/ zoſtał w kośćiele ſwiętym/ [...] Antykryſtem KrowObr 33v.

b. Przy okoliczniku miejsca (2): Ale iż mu [papieżowi] ich przed tym Pan Kryſtus Syn Boży nigdy niedał/ przeto mu dopierko iáwnie ná tym Koncylium ty przezwiſka pochlepcy iego przypiſáli y dali. KrowObr 18v.

Połączenie: »tam dopirko« (1): á także y Papieſz nigdy przed tym nie był Panem nad inſzymi Biſkupy krześćijáńſkimi [...] aſz potym wkielkádzieſiąt lat/ wtory Lew Papieſz/ koncilium w Gwárdáſtállum vtzynił y tam dopirko/ niektore miáſtá/ Ráweńſkiemu Biſkupowi odiął KrowObr 30.

c. Przy zdania okolicznikowym czasowym (17):

Połączenie: »tedy dopirko« (1): Abowiem gdy iuż Pan náſz wſtąpić racżył do kroleſtwá ſwoiego/ thedy ſie dopirko pocżęły rozſzyrzáć ſpráwy á nauki Apoſtołow iego RejPos 21v.

»toż dopirko« (9): wy go [Sakrament Ołtarza] záſię pierwey tztherzy niedziele w ſlupie chowaćie/ á gdy zwietrzeie/ toſz go dopierko iećie? KrowObr 183v; Teżći Dánielowi długo nie wierzyli gdy prorokował o onych Monárchiach [...] Aż gdy ſie ty rzecży pocżęły pełnić toż dopirko ludzie przyſzli k ſobie/ iż ty widzenia były prawdziwe/ á nigdy nieomylne. RejAp 3v, 150; RejPos 75v [2 r.], 112, 179v, 323; RejZwierc 264v.

»tedy dopirko już« (1): Ale ty gdy iuż ták mocą tego Páná ſwego odpędziſz od ſiebie tę ſlepotę y głuchość ſwoię/ [...] tedy dopirko iuż ſie otworzą ocży duſze twoiey RejPos 79.

»toż tam dopirko« (1): Aż gdy zá cżáſu Fokáſá Ceſárzá było wielkie záburzenie około Rzymſkiego á Konſtántinopolitáńſkiego koſciołá [...] toż tám dopirko Bonifácius Papież chytroſciámi á przewrothnoſciámi ſwemi przywiodł Ceſárzá onego iż mu przyſądził zwirzchność nád inymi koſcioły RejAp 76v.

»a dopirko ... tu dopirko ... tu dopirko« (1): A dopirko gdy mi thák pośćić będzieſz/ vżywáiącz pobożnie chlebá ſwego/ tu dopirko iáko ſłońce okaże ſie przedemną ſpráwiedliwość twoiá/ thu dopirko iáko ſnieg zbieleią wſzytki niepráwośći thwoie przed ocżymá memi RejPos 71.

»dopirko tedy« (1): A dopirko gdy iuż tákie przycżyny y rády wynáleść mieli/ tedy ſie iuż iáwnym gwałtem á odkrytym okrucieńſtwem oborzyć mieli ná wierne ludzi LubPs A4.

»dopirko więc wtenczas« (1): Dopirko wyęc w ten cżás práwye ná drogi twe łucżę/ Gdy ſie práwye woley twoyey moy Pánye náucżę LubPs aa5v.

d. Przy oznajmieniu imiesłowowym czasowym (3):

Połączenia: »tedy dopirko« (1): áż bywſzy pirwey z wiárą w niebie/ á przez Du<chá s.> poznawſzy ſyná cżłowiecżego/ tedj dopirko znim ma wſtąpić do niebá. RejPos [154].

»toż dopirko« (2): Niedrzewey ſie [bocianięta] ich puſzcżą áż gdy iuż obacżą/ Ze ociec cżyrſtwo z mátką zá żábkámi ſkącżą [!]. Toż dopirko widząc ich ſtárość odmłodzoną/ Z dáleka zaglądáiąc lecą przedſię ſtroną. HistLan B2v; RejZwierc 80v.

e. Przy podmiocie: pierwszy, nikt inny wcześniej (1): iż miał poſłáć to ſwięte á błogoſłáwione plemię á Boſtwo ſwoie/ [...] Ktore dopirko miáło im otworzyć wiecżne obietnicze onego iego kroleſtwá wiecżnego RejPos 179v.
B. Wyraża ograniczenie, wyłączność; tylko, jedynie, wyłącznie (3): Ale kthorzy pocżćiwie/ pobożnie ſtoią wedle woley Páńſkiey/ á folguiąc wezwániu ſwemu/ nie wdawáiąc ſie w nieſłuſzne á w niepodobne rzecży [...] ći dopirko chodzą w opiece iego RejPos 72; A ći ktorzy vwierzyli temu/ dopirko tych ſpráwiedliwość byłá obfitſza y hoynieyſza niżli onych náucżonych á onych Fárizeuſzow RejPos 179v; A gdy iuż truny dokonał/ powiedział mu Ceſarz/ iż to dopirko ieſt właſny domek moy RejZwierc 169v.
C. Wyróżnia dany składnik jako znak, że wyrażony w zdania fakt jest wczesną, początkową fazą dłuższego procesu: zaledwie, na razie, zrazu, jeszcze (2):

Połączenia: »jedno dopirko« (1): Ale ſnadź nie máſz więtſzego grádu áni piorunu iáko vćiſnienie ſrogie ſpráwiedliwośći náſzych/ á tho iedno dopirko pocżątki á okázowánie gniewu Páńſkiego nád námi RejZwierc 192.

»już ... dopirko« (1): ktorzy byli iedni iuż práwie poználi to święte Boſtwo w cżłowiecżeńſtwie zyáwione/ drudzy ſie mu dopirko przypátrowáli/ á wierzyć poczynáli RejPos 111v.

2. Partykuła emfatyczna potęgująca zabarwienie uczuciowe wypowiedzenia (37): Iż [panny szalone] dopierko biegáły/ ſzukáły/ cżymby ſobie pomoc/ á gdzyeby iákiego ráthunku nábyć miáły. RejPos 6v; Iż ieſli opuśćić was będzie racżył Pan/ dopirko nędznicy poznacie co tho ieſt chodzić bez obrony á bez opieki iego. RejZwierc 206v.

Połączenia: »już dopirko« (2): Abowiem gdy iuż kto przeſtánie ná tey ſwiętey rádzie iego/ á imie ſie iey ſzukáć á o niey ſie pytáć/ o iuż on dopirko obiecał go pociągnąć zá ſobą RejAp 44v; RejPos 71v.

»tedy dopirko« (1): Tákże y ini gdy iákie podobieńſtwo głodu ábo vćiſku iákiego/ prze wielką ſuchość ábo mokrość/ nam ſie okázuie/ tedy dopirko domine rex wſzyſcy wołamy. RejPos 252.

»to dopirko« (3): A Boże vchoway włożyć ná opętánego/ iáki płátek łáziebny/ miáſto ſwiątośći/ to dopierko krzyk będzie wielki. KrowObr 121; RejPos 6, 252.

»to dopirko ... to dopirko« (1): A tho dopirko będzie wdzyęcżne obrzezánie/ á tho dopirko będzie wdzyęczny znák onego nowego przymierza RejPos 32v.

»to dopirko ... to dopirko ... to dopiro« (1): iż gdy ná ktorego przydzye ſtrách iáki bliſkyey ſmierći iego/ to ſie dopirko kręći/ to ſie dopirko fráſuie/ tho dopiro będą dziwne rozmyſły w oney błędney duſzy iego/ to dziwne obietnice RejPos 248v.

»toć dopirko« (1): A toć ieſt dopirko tá niewiáſtá plugáwa o kthorey tu Duch ſwięty powiáda. RejAp 143v.

»toż dopirko« (2): Abo iż też [gdy] iákie podobieńſtwo gwałtu ábo iákiey walki [nam się okazuje]/ toż dopirko krzycżymy á wołamy do niego RejPos 252; RejZwierc 187.

»toż dopirko ... toż dopirko ... toż dopirko« (1): áż gdy iuż práwie/ iáko ono powiádáią/ mroz wſzytkich przyráźi/ iż przypádnie iákie morderſtwo álbo iákie okrucieńſtwo ſwiátá tego/ [...] thoż dopirko wołamy/ toż dopirko narzekamy/ toż go dopirko winuiemy/ iż Pan niemiłoſierny ieſt RejZwierc 261.

»tu dopirko« (4): A tu dopirko oko Páńſkie [...] iáko ſie brzydzi á iáko ſie odwráca od oney márney beſtiey [...] ſwiáthá thego. RejPos 228, 20, 72v [2 r.].

»tu dopirko .... tu dopiro« (2): Thuby ſie dopirko zlęknąć miał/ thuby ſie dopiro zumieć miał/ gdy ſie obacżyſz iżeś ná márnych ſpráwach ſwiátá tego RejPos 114v, 100v.

»tuć dopiro ... tuć dopirko« (1): A Ták gdy iuż tám będzieſz miedzy onemi roznemi ſtany/ [...] thuć ſie będzie dopiro pilno rozumu chwytáć/ tuć dopirko trzebá będzie pilno y vważáć y rozeznawáć/ gdzie [...] práwy bránt RejZwierc 20.

»tu już dopirko (... tu już)« (4): Ale ieſlić da Pan Bog docżekáć drugiego dniá/ to ieſt/ rozumnieyſzego wieku twoiego/ thu iuż dopirko roſpomni/ co tho ieſt zá żáłość ſtráćić Páná ſwoiego RejPos 40; Aż gdy przyſzedł on obiecány Pan á zbáwiciel ktory miał zetrzeć głowę iego/ tu iuż dopirko [czart] pomylił wſzytki ſzyki ſwoie/ tu iuż chodził iáko błędny RejPos 76v; Tu iuż dopirko buiał/ tu iuż rozſzyrzał ſkrzydłá ſwoie nád ſzyrokoſcią ſwiátá tego. RejPos 76v, 76v.

»tu dopirko już ... tu dopirko« (1): Tu dopirko iuż będą [owieczki] ſtrwożone/ tu dopirko ſnádnie mogą być roſproſzone/ gdy obacżą onego obłędliwego páſterzá ſwego/ iż im y ták y owák zámieſzawa ony wierne páſtwiſká ich RejPos 123v.

»toż więc dopiro ... toż dopirko« (1): áż kiedy [...] przypádnie iáka ſrogość álbo iákie okrucieńſtwo ná nas [...] toż więc dopiro wołamy exaudi exaudi/ toż ie dopirko wierćimy RejZwierc 261v.

»tu dopirko jeszcze więcej« (1): Swięta pánno tubyś ſie dopirko ieſzcże więcey zátrwożyć mogłá/ niżli z onego pirwſzego poſelſtwá ſwoiego RejPos 272.

»dopirko znowu« (1): á tu cie iuż miedzy ſobą będą w powadze mieć [...] A thy ſie dopirko będzieſz przypátrował z nowu onym ſproſnym obycżáiom ktorycheś tu był odiechał RejZwierc 24.

Z odcieniem ironicznymn (1):

Połączenie: »tu dopirko« (1): A co nád nagorſze/ ieſli ieſzcże folguiąc tym ſproſnoſciam ſwoim drzeſz/ łupiſz/ [...] Tu dopirko iáko ſam bacżyſz iście cżyniſz wdzyęcżną poſługę Pánu ſwoiemu. RejPos 219v.

a. Przy równoważniku zdania (1):

Połączenie: »toż dopirko« (1): gdy ná nas iákie prętkie przygody/ vćiſki/ á vpadki ſwiátá tego przypádną/ toż dopirko do niego: O miły Pánie sſtąṕ do domu moiego RejPos 244.

b. W pytaniu retorycznym (1):

Połączenie: »coż tu dopirko« (1): Pan też [...] vſtáwicżnieć iuż y okolicżne przygody kłádzie przed ocży twoie/ á ciebie cżeka/ á tobie folguie. Coż thu dopirko rzecżeſz/ ieſli kiedy iáko grom przypádnie ná cię ſrogi dekret á ſroga pomſtá iego? RejZwierc 262v.

Cf DOPIRKOŻ

BC