[zaloguj się]
[pdf]

DOPLĄTAĆ SIĘ (7) vb pf

Zawsze sie.

o oraz a jasne.

Fleksja
inf doplątać sie

inf doplątać sie (5). ◊ fut 2 sg doplątåsz sie (1). ◊ 3 sg doplątå sie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (trzy z tych samych przykładów) i XVIII w. s.v. doplątać.

Dojść, dotrzeć z trudem do jakiegoś miejsca (7):
Przysłowie: Bo kto w gęſtwie nie zbłądzi/ iuż ſnádniey ná płoni/ Doplątáć ſie do brzegu/ iż nie będzye w toni. RejWiz 60v.
W przen (4):

doplątać się czego (2): iż nie máſz żadnego ſtanu thák opuſzcżonego ná ſwiecie/ ktory ſie dopląta tey łodki Páná tego/ á ſtánie w niey mocno w wierze [...] áby nie ználazł/ [...] zapłáty ſwoiey. RejPos 177v, 26.

doplątać się do czego (2): Bych ieſzcże ktemu mogł przydź z dobrodzyeyſtwá twego/ Abych ſie mogł doplątáć tám do mieyſcá [= do raju] tego. RejWiz 179, 108v.

a. W sensie umysłowym: osiągnąć, uzyskać, coś, doczekać się [czego] (2): że gdybyś ſie iáko mogł doplątáć tego y chociaż iákiegokolwiek inego pożytku ſwiátá tego/ wnetbyſmy iśćie mieli pewnie Máttheuſzá s ſiebie [!]. RejPos 325.
Zwrot: »ostatka się doplątać« = dojść do końca życia, doczekać się śmierci (1): Ze ſie możeſz przypátrzyć wſzytkim dziwom iego [Boga]. Y tey iego iſtnośći/ y tey iego woli/ A ſnádnie ſie oſtátká doplątaſz po woli. RejWiz 186v.

Formacje pochodne cf PLĄTAĆ SIĘ.

KN