[zaloguj się]
[pdf]

PLĄTAĆ SIĘ (5) vb impf

się (4), sie (1).

a jasne.

Fleksja
inf plątać się
indicativus
praes
sg pl
2 plątåsz się
3 plątå się plątają się
praet
sg
3 m plątåł się
fut
sg
3 f będzie się plątała
conditionalis
pl
3 m pers by się plątali

[inf plątać się.] ◊ praes 2 sg plątåsz się (1). ◊ [3 sg plątå się.] ◊ 3 pl plątają się (1). ◊ praet 3 sg m plątåł się (1). ◊ fut 3 sg f będzie się plątała (1). ◊ con 3 pl m pers by się plątali (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

1. Włóczyć się, błąkać się (2): [Zdam ſię ia tu tobie plątáć/ álbo iáko on mowi proſo wiercieć. LipsPiotr 65.]
Zwrot: »po kącie się plątać« (1): Coż zá cnotá iż ty lataſz/ Po kożdym śię kąćie plątaſz BierEz N3v.
Przen (1): [Cżego teraz iáko y pierwey ná ſwiecie náporząd wiele ſie pląta miedzy Krześćiány/ ach nieſtetyſz. GilPos 192v.]
Zwrot: »[komu] plątać się po gębie« = być bliskim przypomnienia sobie, wymówienia (1): Długo mi ſię [errata dodaje: bo] tá háńbá świecka [errata dodaje: márna] Miedzy zębámi á wárgámi tłukłá (–) Nie łay przyiaćielowi obecnemu. (–) Coſz? ten Leniwiec mi ſię plątał po gębie. (–) CiekPotr 70.
2. Wiązać się, oplątywać się; przen [czym] (1): Proſzę ćię y zá pánicámi/ pánnámi/ cżyſtość miłującymi [...] áby [...] ſpráwámi ſię świeckiemi nie plątáli LatHar 96.
3. Być splatanym; przen: Mieć coś za temat [o czym] (1): Cżęść Cżwarta według Dawidá Y Krześćiánſkiego Kredá. O tym ſię będźie plątáłá Y to roſpámiętawáłá. Iáko Pan do piekiel ſtąpił MWilkHist A4v.
4. Fraza: »plątają się [komu] nogi« = ktoś nie może iść prosto (1): Ieſliś piwo łápał z głodu/ [...] Wáruy chybić nádoł drogi/ Ieſlić ſie plątáią nogi. RejZwierc 237.

Synonimy: 1. biegać, błąkać się, tułać się, włoczyć się.

Formacje współrdzenne: doplątać się, naplątać, odplątać, splątać się, uplątać, uplątać się, wplętać, wplętać się, wyplątać, wyplątać się; wplątować się.

DDJ