![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: DOPLĄTAĆ SIĘ | Następne hasło: DOPŁACENIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DOPŁACAĆ (2) vb impf
o oraz oba a jasne.
Fleksja
| inf | dopłacać |
|---|
| imperativus | |
|---|---|
| sg | |
| 2 | dopłacåj |
inf dopłacać (1). ◊ imp 2 sg dopłacåj (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. dopłacić.
Znaczenia
Dodawać pewną sumę do zapłaty, uzupełniać zapłatę [komu] (2): na Terminy w pierwſzim kupie brzmiące pozwolili Hanuſowi Wierzbięćie wyplacać albo doplacać iako na kazdy dzięń S. Marćina. ZapKościer 1580/17; á domá Sternikom po groſzy 15. dopłácay GostGosp 90.
Formacje pochodne cf PŁACIĆ.
KN