[zaloguj się]
[pdf]

DOPOIĆ (2) vb pf

Oba o jasne.

Fleksja
impersonalis
con by dopoj(o)no

fut 3 sg dopoi (1). ◊ con impers by dopoj(o)no (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Dodać picia; upić do reszty [kogo] (2): A gdy nie ſyt [człowiek chciwy, łakomy] ná ſwiecie więc go tám [czart po śmierci] dopoi RejWiz 14; Károlus każe áby go dobrze dopoiono/ iáko y wcżorá był. WerGośc 246.

Formacje pochodne cf POIĆ.

KN