Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DOPRASZAĆ SIĘ

Następne hasło: DOPRAWIĆ »

DOPRAWIAĆ (2) vb impf

Fleksja

inf doprawiać (2).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. doprawić.

Znaczenia

Doprowadzać do końca rozpoczętą rzecz, przedsięwzięcie (2)

Doprowadzać do końca rozpoczętą rzecz, przedsięwzięcie [czego] (2): A ták roku wtorego á mieſiącá oſmego pánowánia Dáryuſá/ pocżęli dopráwiáć kościołá w Ieruzálem/ á dokońcżyli w pięć lat BielKron 116; Maturare coepta, Poczętych rzeczy dopráwiáć/ dogotowáć. Mącz 211d.

Formacje pochodne cf PRAWIĆ.