[zaloguj się]

DOPRAWOWAĆ (3) vb impf

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o oraz a jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 doprawuję
3 doprawuje
impersonalis
praet doprawowano

praes 1 sg doprawuję (2).3 sg doprawuje (1).[impers praet doprawowano.]

stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. doprawić.

Kończyć, wykańczać, poprawiać, wygładzać rozpoczętą rzecz, przedsięwzięcie; efficere, expolire, finire Calep (3): Effectrix ‒ Ta ktora konczi, doprawuie. Calep 351a; Expolio [...] exornare, absolvere, extremam manum imponere ‒ Poleruie, wioſtrząm, doprawuie bez nagany. Calep 395a, 420b.

[doprawować czego: Ale iż iuż było dawno zgotowano wapno/ [...] y inſze rzecży ku onemu budowániu potrzebne/ przetho/ bárzo rychło/ [...] wyſzło że on zamecżek murem obwiedźiono/ [...] drugich rzecży po woli dopráwowano BarlBaz 347 (Linde). ]

Synonimy: konać, kończyć, wypełniać.

Formacje pochodne cf PRAWIĆ.

KN