« Poprzednie hasło: DOPRAWIONY | Następne hasło: [DOPROBOWAĆ] » |
DOPRAWOWAĆ (3) vb impf
Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o oraz a jasne.
Fleksja
indicativus | ||
---|---|---|
praes | ||
sg | ||
1 | doprawuję | |
3 | doprawuje |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | doprawowano |
praes 1 sg doprawuję (2). ◊ 3 sg doprawuje (1). ◊ [impers praet doprawowano.]
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. doprawić.
Kończyć, wykańczać, poprawiać, wygładzać rozpoczętą rzecz, przedsięwzięcie; efficere, expolire, finire Calep (3): Effectrix ‒ Ta ktora konczi, doprawuie. Calep 351a; Expolio [...] exornare, absolvere, extremam manum imponere ‒ Poleruie, wioſtrząm, doprawuie bez nagany. Calep 395a, 420b.
[doprawować czego: Ale iż iuż było dawno zgotowano wapno/ [...] y inſze rzecży ku onemu budowániu potrzebne/ przetho/ bárzo rychło/ [...] wyſzło że on zamecżek murem obwiedźiono/ [...] drugich rzecży po woli dopráwowano BarlBaz 347 (Linde). ]
Synonimy: konać, kończyć, wypełniać.
Formacje pochodne cf PRAWIĆ.
KN