[zaloguj się]
[pdf]

DOSKONALSTWO (2) sb n

a jasne; teksty nie oznaczają ó; pierwsze i końcowe o jasne.

Fleksja
sg
N doskonalstwo
G doskonalstwa

sg N doskonalstwo (1). ◊ G doskonalstwa (1)

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Najwyższy stopień cech dodatnich, świętość, pełnia zalet; biegłość, umiejętność (2):
Szereg: »szczeście i doskonalstwo« (1): ták teſz [Bóg] y ná wierzchu á wſkutkách/ wrzecżách pocżętych y ſtworzonych/ vżycżliwym ſię być pokazał/ ſzcżeśćia ſwego y doſkonálſtwá ſtworzeniu vdzielaiąc SkarŻyw 258.

Iron [czego] (1): Y ſtąd Popi wáſzy/ gdy co w Słowieńſkim chcą rozumieć do Polſkiego ſię vdáć po tłumáctwo muſzą: [...] Y to ich wſzytkiey náuki/ ná wſzycki duchowne ſtany doſkonálſtwo. SkarJedn 361.

Cf DOSKONAŁOĆ, DOSKONAŁOŚĆ, [DOSKONANIE], NIEDOSKONALSTWO

BC