« Poprzednie hasło: DOSKONALEC | Następne hasło: DOSKONALUCHNY » |
DOSKONALSTWO (2) sb n
a jasne; teksty nie oznaczają ó; pierwsze i końcowe o jasne.
Fleksja
sg | |
---|---|
N | doskonalstwo |
G | doskonalstwa |
sg N doskonalstwo (1). ◊ G doskonalstwa (1)
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
Najwyższy stopień cech dodatnich, świętość, pełnia zalet; biegłość, umiejętność (2):
Szereg: »szczeście i doskonalstwo« (1): ták teſz [Bóg] y ná wierzchu á wſkutkách/ wrzecżách pocżętych y ſtworzonych/ vżycżliwym ſię być pokazał/ ſzcżeśćia ſwego y doſkonálſtwá ſtworzeniu vdzielaiąc SkarŻyw 258.
Iron [czego] (1): Y ſtąd Popi wáſzy/ gdy co w Słowieńſkim chcą rozumieć do Polſkiego ſię vdáć po tłumáctwo muſzą: [...] Y to ich wſzytkiey náuki/ ná wſzycki duchowne ſtany doſkonálſtwo. SkarJedn 361.
Cf DOSKONAŁOĆ, DOSKONAŁOŚĆ, [DOSKONANIE], NIEDOSKONALSTWO
BC