[zaloguj się]
[pdf]

DOSTATCZEK (1) sb m

dostatczek (1), [dostateczek].

o oraz oba e prawdopodobnie jasne; a jasne.

Fleksja

A sg dostatczek (1), [dostateczek].

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).

Dem. od „dostatek” ‘dobrobyt, zamożność, zasobność’ (1): A zwłaſzcżá ieſli ieſzcże będzieſz miał iáki doſthátcżek około ſiebie. Thu cie iedni pociągną do miłośći/ drudzy do Muzyki. RejZwierc 25; [Wielka podporá ſtárośći/ gdy kto ma dostátecżek iáki táki: Lecż gdy do ſtárośći przyſtąpi niedoſtátek/ nie może być gorſza nędzá. PlutBBud F (Linde)].

TK