[zaloguj się]
[pdf]

PROŚCIĆ (2) vb impf

o jasne.

Fleksja
inf prościć
indicativus
praes
sg
1 proszczę

inf prościć (1). ◊ praes 1 sg proszczę (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Prostować; przen (1):
Zwrot: »prościć drogi« (1): y ták prośćić drogi twoie/ y rozumieć ſpráwy twe bedzieſz [!] iákie ſą. SkarŻyw 501.
*** Bez wystarczającego kontekstu (1): Dirigo, Proſzczę/ Składam/ Zmierzam/ Sciągam. Mącz 350b; [proſzczę/ Dirigo. Volck Ttt2v].

Formacje współrdzenne cf PROSTOWAĆ.

ALKa