[zaloguj się]
[pdf]

DOWODZĄCY (2) part praes act

Oba o jasne (tak w dowodzić).

Fleksja
sg
m Ddowodząc(e)mu
Adowodząc(e)go

sg m D dowodząc(e)mu (1). ◊ A dowodząc(e)go (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XIX w. s.v. dowieść w innym znaczeniu.

Udowadniający, potwierdzający, uzasadniający, wykazujący prawdziwość lub słuszność czego (2):

dowodzący czego komu (1): dźiękowánie/ niechay będźie P. Iezuſowi Chryſtuſowi/ rozmáićie prawdźiwego zmartwychwſtánia ſwego/ vcżniom ſwym dowodzącemu. LatHar 546.

dowodzący czego czym (1): Wyſtáwia nam ná przykład Páwłá/ rzecży ſwey piſmy ś. dowodzącego CzechEp 134.

Cf DOWODZIĆ

BZ