[zaloguj się]
[pdf]

DOZNAĆ SIĘ (8) vb pf

się (2), sie (6).

o jasne.

Fleksja
praet
sg pl
1 m -m się doznåł m pers
3 m doznåł się m pers doznali się
imperativus
sg
3 niech się doznå

fut 3 pl doznają się (1). ◊ praet 1 sg m -m się doznåł (1). ◊ 3 sg m doznåł się (2). ◊ 3 pl m pers doznali się (1). ◊ imp 3 sg niech się doznå (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) i XVIII w. s.v. doznać.

1. Poddać siebie próbie, zbadać siebie, roztrząsnąć swoje sumienie (w funkcji strony zwrotnej); probare Vulg (4): Niech ſie dozna cżłowiek káżdy WujJudConf 238; Calep 393a.
Zwrot: »sam się doznać« (2): Niech ſie ſam cżłowiek dozna. WujJudConf 244, 242.
2. Przekonać się o czymś, stwierdzić coś, zaobserwować, dowiedzieć się czegoś (4):

doznać się czego (3): ArtKanc T14v; IVżem ſie teraz doznał/ twey wielkiey náuki PaxLiz Dv. Cf Ze zdaniem.

Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym z zapowiednikiem: tego (1); że (2)] (2): y káżdy ſie tego nyemáło doznał/ że ſynowye kthorzy zmłodu wroſkoſſnym wychowányu byli/ vrozſſy wyele ſie złego domyſláli/ gdy ye ná roſkoſz/ [...] nye doſtawáło. GliczKsiąż E5v; ReszHoz 129.

Synonim: 1. doświadczyć się.

Formacje pochodne cf ZNAĆ SIĘ.

KN