![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [DOZORNIE] | Następne hasło: (DOZORNOŚĆ) » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DOZORNIK (1) sb m
Fleksja
A pl dozorniki.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
Dozorca, nadzorca; osoba pełniąca nadzór, kontrolę: A ſtárſze nád ſzpitálmi y iáko dozorniki cżynił [św. Chryzostom] ty kápłany/ ktorzy żon nigdy nie mieli. SkarŻyw 87.
Cf DOZIERACZ, [DOZIERCA], DOZORCA
KN