[zaloguj się]
[pdf]

DOZORNY (4) ai

Oba o jasne.

comp dozorni(e)jszy (1).

sg m N dozorny (2). ◊ pl N m pers dozorni (1). subst dozorni(e)jsz(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Pilny, staranny, pieczołowity, baczny, zapobiegliwy; przezorny, przewidujący; doświadczony; attentus rerum Cn (4): Táż Páni Stára [...] plenne pieniądze z domowego goſpodárſtwá [...] názbieráć może: pátrząc ieſli Kmieć dozorny wſzytkiego vprzeda GostGosp 132.

dozorny czym (1): Hetman wielki Ian Tarnowſki/ człowiek zacny/ wielką ſławą rzeczy woiennych dozorny: [...] był odbił źiemię Wołoſką OrzJan 76.

dozorny w czym (1): A iednák mądrzy y w obeſzłośći dozorni ludźie/ tym co ieſt/ náćieſzyć ſie mogą. GostGospSieb +4v.

Szeregi: »mądry i w obeszłości dozorny« (1): GostGospSieb +4v cf »w obeszłości dozorny«.

»ostrożny, dozorny« (1): [białegłowy] muſzą być boiázliwſze/ oſtrożnieyſze/ dozornieyſze/ niż my. GórnDworz X6v.

Cf NIEDOZORNY

KN