[zaloguj się]
[pdf]

DRABOWAĆ (1) vb impf

Oba a jasne.

Fleksja
inf drabować
indicativus
praes
sg
3 drabuje

[inf drabować.] ◊ praes 3 sg drabuje.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

1. [Biec truchtem (o koniu):
Szereg: »kłusać i drabować«: pothym cięſſzą vzdę y ſiodło włożywſzy iezdzić na nim po ziemi nie rowney iako po rołi oraney [...] vcżąc go naprzod kłuſać idrabować Cresc 1549 680.
2. Ujeżdżać konia; equum cursu explorare, exercere Cn: Tho theż ma bacżyc obieżdzaiąci gdy pocżyna drabować aby vzdę krothko a nisko trzymał przy ſzygi końskiey Cresc 1549 518.

drabować co: tęn ma być obycżay cżwicżenia zrzebcza/ naprzod kazać na nim iezdzić wolno skoro w zarań po roli a drabować go przez zagony Cresc 1549 518, 518; Kto chce puśćić w zawod koniá ſwego o kilká tálárow/ pierwey go drábuie / y wpráwuie pilnie ná onymże mieyſcu WujPosN 1584 475. Cf Zwrot.

Zwrot: »drabować źrzebca«: także trzeba drabować zrzebcza po ziemi oraney y nie oraney aby ſie naucżył nog rowno podnoſić Cresc 1549 518.
W przen:
Zwrot: »konika drabować«: Azaż nie przyſtoi [człowiekowi za życia] cżęſto ſie przechádzáć/ y cżęſto koniká drábowáć po tey drodze/ po ktorey ma ládá kiedy zawodowáć WujPosN 1584 475 (Linde).]
3. Służyć za drabanta, być w straży przybocznej (1): Spiculum Száfelin/ krotſze drzewo żołnierskie z grotem trzigránnym. [...] Spiculator, Drábánt. Drab ktory z tákowemi ſzáfeliny przy pániech drábuye Mącz 408b.

Formacja współrdzenna: przedrabować.

KN