« Poprzednie hasło: DROGI | Następne hasło: [DROGOCHNIK] » |
DROGO (212) av
Oba o jasne.
comp i sup (50 + 10); -drożéj (58), -droży CzahTr (2); -éj (14), -(e)j (44). sup nå- (9), nåj- (1) Mącz; nå- (8) n(a)- (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.
W charakterystycznym połączeniu: bardzo drogo (8).
co v iednego tanie/ to v drugiego drogo. GórnRozm F4.
»drogo dzierżeć, trzymać« = żądać wygórowanej ceny (2 : 1): Kupiec go też drogo trzymał/ Xántus ſzedł precż obu [niewolników] niechćiał. BierEz B2: Avare statuere pretium arti suae, Káżdą rzecz drogo dzierżeć. Mącz 19c, 39d.
»drogo kupić (a. kupować, a. zakupować), (na)kupiony« [szyk zmienny] (12 : 2): Gdzies twoie Lyſty nieboze. Czos ie tam drogo kupowal RejKup H, r2; RejWiz 121v; RejFig Aa7; BielKron 213v; Male conciliatus, Drogo kupiony/ Doſtány zá wielkie pieniądze. Mącz 205c, 102c, 307b; SienLek 156; RejZwierc 242; Strum K4; Godźienbyś był y pereł drogo nákupionych KochPropKKoch 3; GrabowSet G3; KlonWor 15.
»drogo (o)szacować, szacowany« (12 : 1): Plurimi aestimare, Bárzo drogo ſzácowáć/ ważić. Mącz 307b, 39d, 96a, 111a, 441d; Szynkarze wielkiego ſwowoleńſtwá vżywáią/ ſáłſzuiąc á przypráwuiąc winá/ y drogo ſzácuiąc [et magno aestimandis]. ModrzBaz 34, 31, 35, 46v; BielRozm 17; SarnStat 376, 926; SzarzRyt C3v.
»drogo przeda(wa)ć« [szyk zmienny] (42): Naprzot tego ſtrzes na ſrodzey Bys przedal iako nadrozey RejKup e2; KrowObr 105; RejWiz 61; UstPraw A2v; BielKron 465v; Vendo meum non pluris quam ceteri, Nie drożey przedáyę yáko ynſzy. Mącz 479c, 47d, 337d, 479c [2 r.]; RejAp 152v; BielSat B3, B4; KuczbKat 330; Druga [rzecz]/ że ſzczuki w Beczki ſolą y drogo ié przedawáią. Strum K4v; BudNT Matth 26/10 [9]; A nieznośnieyſza ieſzcże ieſt [przewrotność] owych ktorzi Gośćiowi drożey przedawáią/ niżli ſąśiádowi [qui advenae pluris vendant quam civi]. ModrzBaz 33v, 33v [4 r.], 34, 34v [2 r.]; BielSjem 24; PudłFr 77; BielRozm 11, 13; GostGosp 36, 112; LatHar 704; WujNT Matth 26/9, Mar 14/5, s. 479; SarnStat 272, 274, 289; GrabPospR L; PowodPr 57; dáleko drożey moglibychmy towáry ſwe przedáwáć ludziom zamorſkim VotSzl D3, D3; KlonFlis D4v.
»drogo (za)cenić, ceniony« [szyk zmienny] (8 : 1): GliczKsiąż E8v; RejFig Aa7; Drożey wołu niż chłopá s koniem záceniono. RejZwierz 103; Pluris liceris quam fortassis ille, venditurus erat, Drożey ceniſz niżliby on ſam przedáć chciał. Mącz 192d, 39d, 440c; GórnDworz Q4, Aa8v; A nie może ták drogo żadney rzeczy cenić/ Aby Polak nie kupił RejZwierc 243v.
»drogo (za)płacić (a. przepłacać), (za)płacony« [szyk zmienny] (13 : 2): Aleć ná tym bárzo trácą/ Choćia niechcąc drogo płácą BierEz I3v, Q2; RejJóz B; BielKron 250v; BielSat C3; bo im więtſza Robotá/ muśi ią téż drożéy płáćić. Strum E2; PaprPan G4; ModrzBaz 33v; MWilkHist F3v; KochPieś 43; BielRozm 20; PaprUp L3; Máłmáziiéy Włoſkiéy y Muſzkátele kwartá nie ma bydź płáconá drożéy trzech groſzy [pretium trium grossorum non excedat. JanStat 1050]. SarnStat 274, 394; GrabPospR K4v.
»drogo, (albo, i) tanio« (3): ón [złoty czerwony] wedle zdánia ſwégo ſzácował/ niekiedy drożéy/ niekiedy tániéy go ſzácuiąc: co bywa z ſzkódą Rzeczypoſpolitéy. SarnStat 926; GrabPospR L; SzarzRyt C3v.
W charakterystycznym połączeniu: barzo drogo (4).
Kto prawdę tráći/ Drogo to płáći. RejZwierc 238v, 232v.
»drogo szacować« (12): KochZuz A2; Tákże też ty [łakomcze] vdzyáłay/ [...] Co ſwe drogo ſzácuieſz/ ludzkie názbyt tanie. RejZwierz 125v; KochPs 176, 186; KochFr 32, 112; KochSz B2v; ReszPrz 72; PudłFr 9; KochFrag 40; Ale zá nic ſobie tego nie ważę/ y zdrowia mego drożey ſobie nie ſzácuię niżli mnie ſámego [nec facio animam meam pretiosiorem quam me] WujNT Act 20/24; Tę [cnotę] nád wſzyſtko dobre mienie/ Nád złoto pierły kámienie. Nadroży ſobie ſzácuię CzahTr [D]v.
»drogo (za)cenić, zaceniony« [szyk zmienny] (3 : 2): RejWiz 123; A ieſliże ták drogo/ pániam zácenioná/ Cżemużby też miáłá być/ v nas obelżoná. RejZwierz 133, 12; RejPos 248; Kiedy nieſzcżęſcie przypádnie ná kogo/ Tu iuż ſwe hándle Cnotá ceni drogo. RejZwierc 211v.
»drogo (za)płacić (a. spłacić, a. przepłacić, a. wypłacać)« (9): RejRozm 396; MurzNT 21; Cnotę/ miárę/ wolną myſl prze roſkoſz vtráći/ O wierz mi iż to drogo káżdy táki płáći. RejWiz 54, 133; RejPos 189; KochFr 32; CO owo drugi złoto zá imienié dáie/ Mógłby drożéy przepłáćić twoie obyczáie PudłFr 36; PaprUp G2; A tego pewné były/ że té ich poſługi/ Drogo ſię im zápłácą/ czás temu nie długi. SiebRozmyśl K2v.
Synonimy: kosztownie, nieprzepłacenie.
SB