[zaloguj się]
[pdf]

DROT (9) sb m

o prawdopodobnie pochylone (tak hasła pokrewne i Cn).

Fleksja
sg pl
N drót
G drót(o)w
I drót(e)m
L drócie drót(a)ch

sg N drót (2). ◊ I drót(e)m (1). ◊ L drócie (3). ◊ pl G drót(o)w (2). ◊ L drót(a)ch (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XIX w.

1. Metalowa nić lub długi cienki pręt z metalu; spatus Mymer1, BartBydg; chorda lyrae, filum a. stamen aureum a. ferreum Cn (8): Mymer1 [312]; BartBydg 147; Dwanaſti Alſpant, w nim dzieſecz Ballas rubinow i perel oſmnaſczie miedzi niemi na drotach zlotich WyprKr 8v, 8v, 9; ktory [Domicyjanus] każdego dnia pewnych godźin drotem żelaznym kończaſtym/ muchy zwykł był goniąc lowić. KwiatKsiąż Gv; Mącz 41b.

W porównaniu (1): Tákże z Autorow text tu położony/ Iák z złotych drotow we wzor ſznur plećionj KołakSzczęśl Dv.

W charakterystycznych połączeniach: drot złoty (2), żelazny.

2. Jedno z pasm nici, włókien, z ktorych skręcony jest sznur, powróz (1): Powrozek ze trzech drotow ſkręcony z trudnością bywa rozęrwány [!] [funiculus triplex difficle rumpitur Vulg Eccle 4/12; ze trzech promykow Leop]. ReszPrz 38.

Synonim: 2. promyk.

BB