[zaloguj się]
[pdf]

DRUŻBA (11) sb m

Fleksja
sg pl
N drużba drużbowie, drużby
G drużby
I drużbą
V drużba

sg N drużba (5). ◊ G drużby (1). ◊ I drużbą (1). ◊ V drużba (2). ◊ pl N drużbowie (1) Calep, drużby (1) BierRozm.

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Noszący to samo imię, współimiennik; cognominis Mącz, Calep, Cn; (qui) reddit aliquem nomine a. refert nomen alicuius Cn (6): ALexánder przezwiſkiem/ ácż rozny tytułem/ Z onym ſwym ſtárym drużbą/ co był wielkim krolem. RejZwierz 79; Mącz 249d; Do Ianá. IAnie móy drużbá/ Ieſlić ſię ſłużbá Dobrze niepłáći/ Nie iużći tráći Cnotá ſwé myto KochFr 48, 86, 87; Cognomines ‒ Druzbowie, iednakiego miona. Calep 212a.
2. Przyjaciel, towarzysz pana młodego biorący czynny udział podczas obrzędu weselnego; paranymphus, pronubus BartBydg, Cn; conviva, parochus, simp(u)lator, sponsi amicus assiduus in convivio, nuptiarum auspex, sponsi in convivio comes Cn (4): Mężá ktory śię ożeniał/ Drużbá iego táko pytał BierEz S2v; Paranymphus (paranimphus), pronubus, druzba, dzyevosląmb BartBydg 107b, 251b; trudno poſkákowáć Ná ſwoich hyżych nogách náſz drużbá będźie miał/ Wierę obroćić kſztałtnie nie będźie iey [panienki] vmiał. ZbylPrzyg A4v.
*** Dubium (1): Co tam płaczu niewinnego Przed uciskiem sprawce złego. A dru[żb]y, ktore nadadzą Oniż [sami] potym zdradzą. [...] I niegdyć się [t]o przygadza, Sługa krola [z] stołu zsadza. BierRozm 15. [możliwa też lekcja dru[gd]y].

Synonimy: 2. drug, przydan.

SB