[zaloguj się]
[pdf]

DUFALE (3) av

-f- (2), -ff- (1).

a oraz e jasne.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w. s.v. ufny.

1. Z ufnością, z wiarą, w zaufaniu (3): Takież pan bog ij nám by vcżynil/ gdybyſmy wklopociech kniemu ſie prawdziwie ij duffale vciekali. OpecŻyw 14; Maſzże ty przyiacielá álbo domowniká Báczenia ſtátecznego? (‒) powiem ći dufále, Są niektorzy ktorychem doświadczył przyiáźni CiekPotr 7.
a. Bezpiecznie, pewnie, w pokoju (1): Onych dni/ będzie zbáwion Iudá/ á Izrael będzie mieſſkał dufále [et Israel habitabit confidenter; á Izrael beſpiecznie mieſzkáć będźie Wujek] Leop Ier 23/6.
2. [Śmiało, odważnie, ochotnie: Położę (nádzieię) w zbáwićielu: duffále będę cżynił w nim [fiducialiter agam in eo; śmiele będę poczynał w nim Wujek.] Leop Ps 11/6 (Linde).]

Synonimy: 1. a. bezpiecznie; 2. śmiele.

SB