![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: DUFAŁOŚĆ | Następne hasło: DUFANIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DUFAŁY (1) ai
Fleksja
D sg m dufał(e)mu.
Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.: dufały w innym znaczeniu s.v. ufny.
Godny wiary, zaufania, na którym można polegać: Iákiemuch iá przyiaćielowi Poruczył dobro ſwoie? ( —) Dobremu, wiernemu, Státecznemu, y pewnie cále dufáłemu. Witam ćię ſzczerym ſercem CiekPotr 82.
Cf DUFAĆ
SB