![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [DUFLIWOŚĆ] | Następne hasło: [DUFLIWY] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DUFLIWY (1) ai
Fleksja
A sg f dufliwå.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI (ten sam przykład) – XVII w. s.v. ufny.
Skłonny do wierzenia, ufności, łatwowierny; tu w przen:
Wyrażenie: »dufliwa nadzieja«: Credula vitam Spes fouet, et melius cras fore ſemper ait. NIerazby cżłek chcąc zdyſzał/ lecż duffliwa krzepi Nádźieiá/ ſzepcąc w vcho iutro będźie lepiey RybGęśli B.
Synonim: dowierny.
SB