[zaloguj się]
[pdf]

DOWIERNY (3) ai

o jasne, e prawdopodobnie jasne (tak w wierny).

Fleksja
sg
m Gdowiern(e)go
Ddowiern(e)mu
Idowiernym

sg m G dowiern(e)go (1). ◊ D dowiern(e)mu (1). ◊ I dowiernym (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Ufny, ufający, dowierzający, wierzący (3): A do onego hárdego á nie práwie dowiernego Kroliká Kápernáyſkiego [Pan] wniść niechciał RejPos 255v, 245v; Przetoſz iuż do pokuty świętey ſie vćieczmy/ á doẃiernym vmyſłem k niemu [Bogu] ſie obroćmy/ ẃierząc iż on nas wytárgnie MycPrz I [A3]v.

Cf DOWIERZAJĄCY, NIEDOWIERNY

BZ