![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: DOWIERZAĆ | Następne hasło: DOWIERZENIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DOWIERZAJĄCY (3) part praes act
o oraz a jasne; e prawdopodobnie pochylone (tak w dowierzać).
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | dowiérzający | f | N | |
| D | dowiérzając(e)mu | D | dowiérzając(e)j | ||
sg m N dowiérzający (1). ◊ D dowiérzając(e)mu (1). ◊ f D dowiérzając(e)j (1).
Sł stp s.v. dowierzać, Cn brak, Linde XVII(XVIII) – XVIII w. s. v. dowierzyć.
Znaczenia
Ufający, wierzący, polegający na kimś, pokładający w kimś wiarę, mający zaufanie do kogoś (3): SLowá thy wſzechmogącego Páná náſzego/ [...] kthore mowić racżył ku onemu nie práwie dowierzáiącemu krolikowi/ [...] miáłyby nam być właſnie ku wielkiey náuce RejPos 241v.
Z przeczeniem (2): V kogo głowa miąſſza z ſzyroką twarzą. Taki bywa [...] taiemny, niedowierzaiąci GlabGad M7; co Pan powiedáć racży ku oney niedowierzáiącey Marcie: Iż ktho vwierzy w mię/ iż nigdy nie vmrze. RejPos [355]v.
BZ