[zaloguj się]
[pdf]

DWOJAKO (45) nm

Oba o oraz a jasne (w tym w a 1 r. błędne znakowanie).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) i XVIII – XIX w.

Liczebnik przysłówkowy wieloraki (45):
a. W funkcji właściwej; na dwa sposoby, według dwu rodzajów; bifariam, bipartito a. bipertito Mącz, Calep, Cn (24): A tako dwoiako był vbicżowán/ náprzod przykrymi bicżmi ij pęgami/ potym złymi ij ſſkaradymi ſlowy. OpecŻyw [127]; FalZioł V 32v; Bipartito sive Bipertito Dwoyáko/ dwoyákim obyczáyem. Mącz 281d, 24d; bo źwiérzę látinowie zową fera: bydlę záś dwoiáko/ ieſli robotné zową ié iumentum, [...] ieſli ináko vżytné/ tedy ié zową pecus vel armentum SienLek Vv; bo dziś v nas thák wiele ieſt ſtroiow/ [...] tho po Iſzpáńſku/ po Brunſzwiſku/ po Vſárſku/ dwoiáko ſtáro/ y nowo GórnDworz L6; CzechRozm 149v, 152, 152v, 153; Calep 130b, 131b; y iadał ſzáráńczą (álbo korzonki) (marg) Obiedwie rzecży znácży ſłowo Greckie: y dwoiáko ie Doktorowie S, wyłożyli. (‒) LatHar 685, 165 marg, 514; NOVVOKRZCZENCY dwoiáko grzeſzą/ y krzcząc iuż okrzczone/ y nie krzcząc nieokrzczonych. WujNT Aaaaaa2v; JanNKarKoch F4; SarnStat 1296.
Zwroty: »dwojako bywać« (1): Fit bipartito, Dwoyáko bywa. Mącz 25b.

»dwojako rozumieć« [szyk zmienny] (5): a niecżyń ſmiłowania nad wſzytkimi ktorzy grzechy popełniaią. A niecżyń) Srogie ſlowo ktore ſie dwoiako rozumie, pirwſzy wykład. Niedopuſciſz przez pomſty żadnego grzechu. wtory. Niecżyń ſmiłowania WróbŻołt 55v; GrzegRóżn H4; GrzegŚm 62; CzechRozm 118v; CzechEp 156.

b. W funkcji liczebnika wielokrotnego; podwójnie, dwukrotnie; dupliciter Mącz, Calep, Cn; duplum Calep; duplicato Cn (21): Szweckie kroleſtwo dwoiáko przewyſzſſa Nordweyſkie/ ludem/ wielkością źiemie/ y pożytki BielKron 293v; Duplo, [...] pro duplicare, Dwoyáko czinię. Mącz 98a; Dupliciter, Dwoyáko/ Dwákroć, Sowito. Mącz 306a, 98a; y owſzem dwoiáko matá być obá karaná/ pan Boiánowſki zá ſwoy wyſtęp/ y zá to/ iż w. m. przywiodł ktemu ábyś zgrzeſzył: á w. m. záſię/ y zá ſwoy grzech/ y zá to iżeś zá tym ſzedł/ ktory błądził. GórnDworz E4; y owſzem cżći mu dwoiáko przymnożył. SkarŻyw 171; Calep 344b, [345]a.
Przysłowie:bibl. Leop Apoc 18/6; Oddayćież iey/ iáko y oná wam oddawáłá: á w dwoy naſob dwoiáko [duplicate duplicia] oddayćie iey wedle vczynkow iey: W kubku ktorym nálewáłá/ nálewayćie iey w dwoy naſob. WujNT Apoc 18/6.
Zwrot: bibl. »nagrodzić, oddać, (za)płacić dwojako; nagrodzenie dwojako« [szyk zmienny] (2 : 3: 2; 2): tedy dwoiáko dług zmárłego płáćić powinien. GroicPorz ee4v; też [bywają karani] wedle Práwá Bożego w Stárym Zakonie nágrodzenim rzeczy krádźioney dwoiáko/ [...] y śiedmioráko GroicPorz kk, kk; BibRadz Ier 16/18; ieſli żywo v niego záſtánieſz/ coć vkradł/ dwoiákoć niech odda BiałKat 61; BudBib Eccli 20/10; SkarŻyw 172; WujNT Apoc 18/6; iż iáko wiele który Mytnik od ſzláchty álbo Duchownych oſób/ którzy ſą wolni od Mytá/ Cłá wyćiśnie/ niech im ono dwoiáko zápłáći [duplum solvat JanPrzyw 43] SarnStat 943.
Wyrażenie: »dwojako więcej« [szyk 1 : 1] (2): PatKaz III 114; áby ten czás był względem zakonu poſtánowión: iż iáko mężátki máią dźieśięć lat: oné [...] któré w klaſztorzéch zámknioné/ y wychowáné ták rychło o rzeczach ſwych wiádomośći mieć nie mogą/ dwoiáko więcéy [duplum JanStat 214] czás miáły. SarnStat 209.
W przen (1):
Wyrażenie: »miecz dwojako zaostrzony« (1): ieſliby kośćioł przećiw nieprzyiaćielom [...] walcżyć miał: tedy nie cżym inſzym/ iedno miecżem duchownym/ oboygá przymierza dwoyáko záoſtrzonym/ [..,] ktorymby wſzytko pobił. CzechEp 98.

Synonim: b. dwakroć, dwojcy, dwojnasob, sowito.

Cf DWOISTO

ZZie