[zaloguj się]
[pdf]

DYSTYNKCYJA (10) sb f

di- (9), dy- (1); -ti- (8), -ty- (2); -ctia (9), -kcyja (1).

Fleksja
sg
N dystynkcyja
G dystynkcyjej
A dystynkcyją
inne pl A skrót - distincti.; sg N (lat.) - distinctio

sg N dystynkcyja (4). ◊ G dystynkcyjej (2). ◊ A dystynkcyją (1). ◊ pl A skrót distincti. (1). ◊ N sg (lat.) distinctio (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. Określenie istniejącej różnicy, rozróżnienie, odróżnienie [distinctio – rozdzielenie BartBydg; ‒ rozdzielenie Mącz 416b; — rożność, rozdział Calep; różność, ‒ distinctio, rozeznanie Cn] (9): SarnUzn F [2 r.]; iáko oćiec ma żywot ſam w ſobie/ ták dał ſynowi mieć żywot w ſarnym ſobie rć. Iáſna dyſtynctia/ między żywotem/ á żywotem/ iáko y między oycem á ſynem. NiemObr 109.

dystynkcyja czego (2): zá tymi ſłowy y diſtinctio perſon/ y ſentencia piſmá ſwięthego lepiey ſie wykłáda SarnUzn B7v, F.

a. Interpretacja prawna (2): Wradzie przypominała się ona distinctia naSeimie vczyniona zerozne postepki, rozno maią bydzvwaz one ActReg 140; Tu potrzebny iest rozdźiał on, co zową Iuristae, Dolus, lata culpa, levis culpa. A to ku obiáſnieniu tych kontráktów [...] Bo tá diſtinctią o wielkich rzeczách nas vpomina, y ſzeroko ſie ćiągnie. SarnStat 1272.
b. Rozdział dzieła, księgi (2): (marg) Pátrz w diſtincti.: 25, y 19. w iego [Kalwina] inſti. (‒) GrzegRóżn N2 marg; iáko támże áż do końcá teyże diſtynkcyey Grácyan piſze CzechEp 335.
2. Pauza, przerwa w mówieniu, znak interpretacyjny [distinctio – cecha, znak rozdzielenia Mącz 416b; punktowanie ‒ distinctio Cn] (1): Ale ieſliby kto wątpił około diſtinctiey tego mieyſeá [1.Cor 8/6 „jeden jest Bog, Ojciec, z którego wszystko” czy „jeden jest Bog Ojciec, z którego wszystko”] niechay cżyta do Koloſenſow 2. káp. gdzie thám ták naydzie piękny wykład mieyſczá tegoż SarnUzn G.

Synonimy: 1. rozdział, rozeznanie, rożność; 2. rozdzielenie.

JW