[zaloguj się]
[pdf]

DZIEDZICZNIE (18) av

dziedzicznie (18), [dziedziczno]

Oba e jasne.

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w.

Jako dziedzic, jako dziedzictwo, prawem dziedzicznym, z prawem przekazywania następcom; hereditarie, hereditario iure Cn (18): BielKron 205v, 333; Zadny pan v nich [Turlcow] nie ma nic właſnego dziedźicżnie coby miał pothomkom zoſtáwić na imieniu źiemſkim BielSpr 51.
Zwroty: »dziedzicznie[(-o)] (od)dać, [puścić]« = dare in hereditatem PolAnt [szyk 1:2] (3): LubPs dd5; Abowiem ia Lewitom oddałem dźiedźicznie dźieſięćiny od ſynow Izráelſkich BibRadz Num 18/24, Num 18/21; [y namowiwſzy poddane/ by ſobie Vitena zá páná obrali ſam panowanie po Poiaćie dźiedźicżno Witonowi puśćił. RotRozm Lv].

»dziedzicznie osieść« (2): dobrá ſwé [...] ze wſzytkiémi potomki ſwémi będźie dźierżáł/ miał/ y dźiedźicznie ośiędźie [haereditarie possidebit JanStat 442] SarnStat 685 [idem] 1249.

»otrzymać dziedzicznie« (1): Iſz ziemia ta do ktorey idziećie ábyśćie ią otrzymáli dziedzicżnie [possidere hereditatem eius Vulg]/ ieſt ziemiá pomázána ſproſnośćią poſtronnych narodow BudBib 3.Esdr 8/81 [84].

»posieść dziedzicznie« (1): y poſiędźiećie dźiedźicznie źiemię ich [et possedebitis terram earum] BibRadz Ios 23/5.

»dziedzicznie trzymać« (1): Wybránym ſwym dał kroleſtwá ku ich oſyádłośći/ Pracą narodow poſtronych dzyedzicżnie trzymáli LubPs Yv.

»dziedzicznie zostawić« (1): Zeby też twoy potomek mogł to mieć od ćiebie/ Co tobie Dźiad y Prádźiad dźiedźicżnie zoſtáwił Prot D4.

W przen (6): Kto iey [mądrości] doſtawa/ doſtawa dziedzicżnie ſławy [haereditabit gloriam] BudBib Eccli 4/14, Eccli 24/33.
Zwroty: »dziedzicznie (o)trzymać« (2): BielKom B8v; Sproſnicy dziedzicznie [haereditate] otrzymáią ſza lenſtwo BibRadz Prov 14/18.

»posieść dziedzicznie« = hereditare PolAnt (2): pośiądźćie [błogosławieni] dziedźicznie Kroleſtwo wam zgotowáne [possidete paratum vobis regnum] od záłożenia świátá. BibRadz Matth 25/34, Ps 81/8.

Cf DZIEDZINNIE, DZIEDŹNIE

KN