[zaloguj się]
[pdf]

DZIEŃHA (4) sb f

dzieńha (1), deńha (2), dzięga (1), [dzieńga]; dżięgá KlonFlis; dzieńha : deńha LibLeg (1 : 2).

Fleksja
pl
G d(z)enieh, dzienieg
A dzięgi

pl G d(z)enieh (3), [dzienieg]. ◊ A dzięgi (1).

Sł stp: denka, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Drobna moneta srebrna używana na Rusi od XIV w. (rus. денга), równa czwartej części grosza polskiego; sestertius vel argenteus nummus Moscoviticus Cn (3): za tego konya tyſſyącz dzyenyeh dano. LibLeg 11/108; za kazdą owcze po dzyeſyączy aſpr. yemv ma bicz dano. A wſzitkym tym pyączy tiſſyaczom owyecz summa pyeczdziesyath tiſſyacz denyeh ma bicz placzono LibLeg 11/108, 108v; [Dzienieg ſrebrnych pełno náſzli [po bitwie z Moskwą] w káżdym wozie StryjKron 745].
a. w pl Pieniądze (1): Zániechay tych ſzkut/ możeſz mieć y dźięgi/ Okrom Komięgi. KlonFlis D3.

WK, BC