« Poprzednie hasło: [DZIERŻAWCZYNI] | Następne hasło: DZIERŻĄC » |
DZIERŻAWKA (4) sb f
e jasne, pierwsze a pochylone, drugie jasne.
Fleksja
sg | |
---|---|
N | dzierżåwka |
A | dzierżåwkę |
sg N dzierżåwka (3). ◊ A dzierżåwkę (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z tych samych przykładów) i XVIII – XIX w.
Dem. od „dzierżawa”; mała majętność ziemska; mająteczek; possessiuncula Mącz (4): Possessiuncula, Máyętniczko/ dźierżawká. Mącz 314c, [380]b; oPana Andrzeia Czechowskiego merita patris eius wspominaiąc prosieli aby mu był woinycz albo iaka insza dzierzawka dana. ActReg 25.
Zwrot: »dzierżawkę swą odbyć« = sprzedać mająteczek (1): Ieſliże by z ſzcżedł ná máiętnośći brát twoy/ á przeto dzierżawkę ſwą odbył [vendiderit possessiunculam suam]/ po thwym kupnie ieſliby chćiał krewny iego odkupić to co on záprzedał/ może Leop Lev 25/25.
Synonimy: imieniczko, majętniczko, majętnostka.
KN