Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DZIEWICZY

Następne hasło: DZIEWIĘCIELNIK »

DZIEWIERZ (11) sb m

Oba e jasne.

Fleksja

	sg
N	dziewierz
G	dziewierza
L	dziewierzu

sg N dziewierz (8). ◊ G dziewierza (2). ◊ L dziewierzu (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w.

Znaczenia

1. Brat męża, szwagier (8)
2. Mąż siostry; (1)
3. Ojciec męża, teść (2)

1. Brat męża, szwagier; levir BartBydg, Mącz, JanStat, Cn; frater mariti BartBydg, Cn; levus vir Cn (8): BartBydg 252; Dźiewierz/ ieſt brat mężow. GroicPorz gg4v; Mącz 189d, 498c; To jest on Agamemnon nieprzewyciężony. Oboje, i krol dobry i mąż doświadczony. Dziewierz moj KochMon 25; CzechRozm 151v; ZapKościer 1585/56v; SarnStat 599.

2. Mąż siostry; sororis maritus BartBydg (1): Sororius, sororis maritus, wlaszny swak, aut consanguineae, dzyevyerz. BartBydg 252.

3. Ojciec męża, teść; socer Vulg (2): Thá vſlyſſawſſy że wźiętá ieſt Archá Boża/ a że też vmárł dziewierz iey/ tudzieſz y mąſz [et mortuus esset socer suus et vir suus]/ náchyláłá ſie y porodziłá. Leop 1.Reg 4/19, 4/21.

Synonimy: 2. swak, szwagier; 3. cieść, świekier.